ΚΙΝΗΜΑ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Σημείωση Αντιπληροφόρησης:
Απο ότι φαίνεται κινήματα ανεξαρτησίας υπάρχουν σε κάθε άκρο της χώρας μας. Το παρακάτω δείχνει του λόγου το αληθές.Εμείς απλώς το αναδημοσιεύουμε.Συνδέστε καθώς διαβάζετε το άρθρο τις προσπάθειες για αυτονόμηση της Κρήτης, της Θράκης την προσάρτηση στην Αλβανία της Ηπείρου και τέλος την διεκδίκηση απο τους Σκοπιανούς της Μακεδονίας.Τα σχέδια της Νέα Τάξης Πραγμάτων προωθούνται καθηνερινώς στην πατρίδα μας και κανείς απο τους πολιτικάντηδες δεν αντιδρά.

Επικύνδυνα σχέδια για το μέλλον της Κέρκυρας και των Ιονίων Νήσων έχουν πολλοί «γνήσιοι» Κερκυραίοι το τελευταίο διάστημα στο Νησί, τα οποία δεν διστάζουν να τα προβάλλουν μέσα απο τηλεόραση, ραδιόφωνο και έντυπα. Σημειωτέον ότι τα έντυπα, εκτός απο την τηλεόραση, κυκλοφορούν μόνο στα αγγλικά. Δεν θέλουν βλέπεται να γίνονται αντιληπτές οι ξενόδουλες απόψεις τους απο τους περισσότερους κατοίκους του νησιού. Οι πληροφορίες μιλούν για γνήσιους απόγονους του Αυνάν, οι οποίοι έχουν διεισδύσει σε τεκτονικούς και μασωνικούς κύκλους και στους Ροταριανούς συλλόγους. Μέσα απο τους κύκλους αυτούς διαδίδουν στους επιχειρηματίες σε όλο το νησί ότι «η υπόλοιπη Ελλάδα καρπώνεται τα κέρδη της Κέρκυρας και ότι πρέπει να γίνουν ξανά ανεξάρτητα τα Νησιά γιατί πέρνουμε λίγα και δίνουμε πολλά». Χαρακτηρίζουν «αποφράδα» την 21^η Μαϊου 1864 που έγινε η Ένωση με την Ελλάδα.

Να σημειωθεί οτι πρίν μερικούς μήνες εμφανίσθηκαν χάρτες του State Department που έδειχναν τη Βόρειο Κέρκυρα Αλβανική. Γνωστό είναι επίσης οτι το νησί διεκδικούν οι Αλβανοί. Αυτό οφείλεται στις χιλιάδες Αλβανών που έχουν εγκατασταθεί στο νησί εδώ και χρόνια παράνομα και με την ανέχεια τόσο των τοπικών αρχών όσο και του κράτους. Είναι πια ανεξέλεγκτη η κατάσταση.

Ας δούμε το χρονικό όμως της προδοσίας που κάποιοι ετοιμάζουν εδώ και καιρό.

Εδώ και 1 χρόνο περίπου ξεκίνησαν άτομα, που σχετίζονται με ροταριανούς συλλόγους και τον τεκτονισμό να διαδίδουν ότι «πρέπει να ανεξαρτητοποιηθεί το Νησί για να δούμε καλύτερες μέρες». Οι αμόρφωτοι επιχειρηματίες, που συνεργάζονται για να τα τσεπώνουν με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τραπεζίτες της Νέας Τάξης, έτρεξαν να διαδόσουν την άποψη αυτή στους υπόλοιπους.

Την ίδια στιγμή απο έγκυρες πηγές μαθαίνουμε ότι έχει σχέσεις με ροταριανούς συλλόγους απόγονος του Αβραάμ απο την Γερμανία.

Στη συνέχεια εμφανίζεται στις εκπομπές που κάνει στο κανάλι Corfu Channel ο γνωστός μεσίτης που ξεπουλάει τη Κέρκυρα σε Άγγλους και απογόνους του Αβραάμ, με σκοπό να πλουτίσει αυτός και αυτοί που τον στηρίζουν, να λέει ότι «έχουμε κάνει πολιτική κίνηση πολιτών που ζητάνε επαναδιαπραγμάτευση της Ένωσης των Νησιών με την Ελλάδα». Έχουν λέει και σύμβολο που είναι η σημαία των Ιονιών Νήσων μιάς Ανεξάρτητης Δημοκρατίας στις αρχές του 19^ου αιώνα. «Ένα έθνος-κράτος υπήρχε πρίν την Ιταλία και τη Γερμανία. Μήπως πρέπει να γίνει μια επιστροφή στα παλιά;»

Αυτά αναρωτιέται ο γνωστός τηλεμεσίτης, Χάρης Τσουκαλάς, που δεν φοβάται να ξεστομίζεί τις επικίνδυνες μπούρδες του στην εκπομπή που κάνει στη τηλεόραση.

Υποστηρίζει ότι «η Κέρκυρα, η χήνα με τα χρυσά αυγά, δίνει το 25% απο όλους τους φόρους στη κεντρική κυβέρνηση, αλλά η κεντρική κυβέρνηση πέρνει τα χρυσά αυγά και δεν ταϊζει τη χήνα. Τώρα λοιπόν η χήνα πεθαίνει και οι κυβερνώντες την Ελλάδα θα φάνε και αυτήν». Απο τα παραπάνω φαίνεται ότι η περίπτωση του ανθρώπου αυτού είναι για κάτι που η Κέρκυρα επίσης ήταν πρωτοπόρα. Σε τρελοκομεία!!!

Γιατί πρέπει να είσαι τρελός για να λές ότι η Κέρκυρα δεν παίρνει λεφτά. Απλά οι φίλοι σου οι εργολάβοι, κ. «Τσού», τα τρώνε και τώρα ζητάνε και τη χήνα που λές εσύ. Για πήγαινε μια βόλτα πρός τη Βόρεια Ελλάδα, να δείς κάτι χωριά. Θα τρομάξεις και θα φύγεις. Αλλά μπορεί να μην τα βλέπεις εσύ αυτά μέσα απο τα σαλέ που τριγυρνάς στην Ελλάδα για να κάνεις σκί ή να φάς κάνα αγριογούρουνο.

Γυρνάς λοιπόν τα πιο τουριστικά μέρη της Ηπείρου με την πανάκριβη τζιπάρα αξίας πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ, που είναι και «υβριδική» για να μην κάνει κακό στο περιβάλλον, το οποίο ξεπουλάς περήφανα σε κάθε Αγγλο-εβραίο τραπεζίτη και έχεις και το θράσσος να μας το παρουσιάζεις σαν κατόρθωμα. Αν πας στα Ζαγοροχώρια στα σαλέ, λογικό είναι να φαίνονται ωραία και οτι πέφτει χρήμα. Αλλά για πήγαινε και στη Κόνιτσα. Πήγαινε και σε κάνα άλλο χωριό της Ηπειρωτικής Ελλάδας.

Ο κ. «Τσού» λοιπόν, εμφανίζεται σαν σωτήρας της Κέρκυρας και εκδίδει και περιοδικό 35 σελίδων, έγχρωμο, σε μεγαλύτερη διαφάνεια απο Α3 μόνο στην αγγλική γλώσσα(γιατί άραγε δεν το εκδίδει και στα ελληνικά αφού τόσο αγαπάει τους Κερκυραίους;). Είναι τόσο προκλητικά για την Ελλάδα και τους αγώνες των Κερκυραίων και των υπόλοιπων επτανήσιων για την πολυπόθητη ένωση με την Ελλάδα, που το «Ρεπούσειο» βιβλίο της ΣΤ’ Δημοτικού μοιάζει με πατριωτικό έντυπο μπροστά του. Επιπλέον μέσα απο το περιοδικό διαφημίζει τις επιχειρήσεις του, που είναι βασικά μεσιτικά γραφεία, τα οποία ξεπουλούν τη γή μας στους ξένους Τραπεζίτες και λοιπούς αλλοδαπούς. Ακόμη έχει την αλυσίδα καταστημάτων στη Κέρκυρα με τοπικά προϊόντα, με την επωνυμία «Ντόπιο». Αυτονόητο είναι ότι πρέπει όλοι οι Ελληνόψυχοι τόσο της Κέρκυρας όσο και οι επισκέπτες να κάνουν εμπάργκο στα μαγαζιά αυτά.

Στο περιοδικό του λοιπόν «Corfu News», στο οποίο υπογράφει ως «Harry Tsoukalas», υποστηρίζει με θράσσος τα παρακάτω:

- «Αθήνα πρόσεχε»!!!(ο Χάρυ Τσού, τσαντίστηκε για αυτό να φοβόμαστε απο εδώ και πέρα γιατί έρχεται και ο Pikatsu το γνωστό Pokemon). Η ένωση με την Ελλάδα το 1864, μετά απο 50 χρόνια Βρετανικής κυριαρχίας στο νησί, ήταν το μεγαλύτερο λάθος στην ιστορία μας» και συνεχίζει ο τρελός «αν είναι απαραίτητο μπορούμε να επιστρέψουμε στους παλιούς μας σύμμαχους Βρετανία και Ρωσία. Μια κίνηση που είναι σίγουρο οτι θα ανησυχήσει την Αθήνα», τελικά στο τρελάδικο που θα τον βάλουν αν είναι τυχερός και γλυτώσει απο την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, ο «Τσού» θα είναι ο Ναπολέων των Ιονίων Νήσων.

- Αναφέρει επίσης το εξής απίστευτο: «Η Κέρκυρα δίνει το 25% του κεντρικού Κυβερνητικού Προϋπολογισμού». Μα καλά στον ύπνο του τα βλέπει αυτά; Ή πρόκειται για παραισθήσεις;

- «Ο Πελλοπονησιακός πόλεμος μεταξύ Σπάρτης και Αθήνας, ήταν ίσως ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος(σ.σ. όταν οι Έλληνες ενώθηκαν εναντίον των Περσών τι ήταν; Πανγαλαξιακός;) Σε αυτόν η Σπάρτη με τη Κομμουνιστική της κοινωνία ήταν σαν τη Ρωσία του περασμένου αιώνα και η Αθήνα με το Δημοκρατικό της σύστημα και τους συμμάχους σαν τις ΗΠΑ που ηγούνται του ΝΑΤΟ, την ώρα που η Κέρκυρα ήταν σαν μια μινιατούρα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας με τα δικά της συμφέροντα». Με τέτοια ιστορική προσέγγιση, θα ζήλευε και ο Βερέμης. Δηλαδή σύμφωνα με το «Τσού», ο Λεωνίδας των 300 ήταν ο Στάλιν της εποχής. Και ο Περικλής κάτι αντίστοιχο του Τζόρτζ Μπούς. Lexotanil επειγόντως χρειάζεται η κατάσταση...

Στο κλείσιμο του κειμένου του ο «Τσού», αφού έχει παραθέσει όλα τα ακράδαντα ιστορικά γεγονότα για τη καταπάτηση των συμφερόντων του «Κερκυραϊκού Έθνους», γράφει νευριασμένος: «Τώρα λέμε οτι ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Φίλοι μου Κερκυραίοι. Συνηδειτοποιήστε τώρα ότι ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τα πράγματα για χάρη των παιδιών μας και των παιδιών τους, είναι μέσα απο τα χέρια μας. Δημιουργούμε ένα νέο κόμμα υπέρ της ανεξαρτησίας, το οποίο θα συμμετάσχει στις επόμενες Νομαρχιακές και Δημοτικές εκλογές. Μετά θα πάρουμε την υπόθεσή μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η Συνθήκη του Λονδίνου, υπογεγραμμένη απο την Πρωσία, Γαλλία και Βρετανία και τις άλλες μεγάλες δυνάμεις της εποχής, πρέπει να ξανα-εφαρμοστεί. Και αν η κυβέρνηση της Αθήνας αρνηθεί να σκύψει πάνω απο τη Κέρκυρα τότε ο δρόμος θα ανοίξει για τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών των Ιονίων Νήσων, ενός ανεξάρτητου Εθνους. Και αν είναι απαραίτητο μπορούμε να επιστρέψουμε στους παλιούς μας συμμάχους την Βρετανία και τη Ρωσία. Μια κίνηση που σίγουρα θα ανησυχήσει την Αθήνα».

-Γράφει όμως και άλλα εντυπωσιακά: «Η Κασσιώπη πιθανόν κατοικήθηκε γύρω στο 2.000 π.Χ απο Φοίνικες ναυτικούς. Αυτοί έφεραν μαζί τους την λατρεία του Κάσσιου Δία, του προστάτη των συνόρων και η περιοχή πήρε το όνομά του». Μια ιστορική ελληνική τοποθεσία απο την αρχαιότητα έγινε ξαφνικά, μέσα απο το μυαλό του «Τσού» Φοινικική, δηλαδή εβραϊκή. Ο νοών νοείτο.

Γενικά μέσα στο περιοδικό παρουσιάζονται, σαν χρυσές οι εποχές της σκληρής σκλαβιάς που επέβαλαν οι Βρετανοί και οι Βενετοί, οι οποίοι με τις σκληρές φορολογίες τους είχαν μετατρέψει τους κατοίκους του νησιού σε δουλοπάροικους.

Να ζητήσουμε συγγνώμη απο τους αναγνώστες για τα πολλά αποσπάσματα του εμετικού αυτού περιοδικού. Καταλαβαίνετε πιστεύουμε, ότι είναι σημαντικά για να αποδείξουν τα λεγόμενά μας.

Κύριε «Τσού», αφού η Κέρκυρα είναι «αυτοτροφοδοτούμενη» και μπορεί μόνη της να τα βγάλει πέρα καλύτερα απο ότι τώρα που είναι μέρος της Ελλάδος, γιατί εσείς πήγατε στην Αυστραλία να κάνετε μπίζνες στις αρχές του 80’, όπως εσείς μας εξομολογείστε;

Ξεχνάτε κύριε Τσουκαλά, τους δεκάδες Έλληνες στα Επτάνησα, που κρεμάστηκαν αφού τους άλειψαν ζωντανούς με πίσσα οι «καλοί» Βρετανοί, επειδή ήθελαν Ένωση με την Ελλάδα; Αλλά μάλλον η ιστορία που εσείς διαβάζετε δεν τα λέει αυτά. Ή να υποθέσουμε ότι δεν χωράνε τέτοια στις «μπίζνες» σας;

Στη πραγματικότητα όμως, αγαπητοί αναγνώστες, όλα τα παραπάνω είναι ένα τμήμα ενός οργανωμένου σχεδίου των Σιωνιστών, με σκοπό να διαλύσουν την Ελλάδα και την ιστορία της. Χρησιμοποιούν λοιπόν τη τακτική του διαίρει και βασίλευε.

Δείτε τι γίνεται στη Κρήτη, στη Μακεδονία, στη Θράκη, στην Ήπειρο, στη Κύπρο. Όπως καταλαβαίνετε υπάρχουν πολλοί «Τσουκαλάδες», έτοιμοι να προδώσουν τη πατρίδα τους για μερικά «αργύρια».

Αφού τόσο πολύ σας αρέσει η ιστορία κ. Τσουκαλά, έχετε υπόψη σας τη περίπτωση του τέλους του Εφιάλτη; Τον έπιασαν οι Σπαρτιάτες αφού τον κυνήγησαν αρκετό καιρό και τον σκότωσαν μην αφήνοντας το αίμα του να πέσει στη γή και να τη μολύνει.

Τέλος παρακαλούμε τα κόμματα, την ελληνική δικαιοσύνη και την ΕΥΠ επιτέλους να πάρουν τα μέτρα τους.

Το παραπάνω άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση απο την εφημερίδα "Σ" και δεν είναι της "Αντιπληροφόρησης".

Η ιστοσελίδα των υποκινητών της αυτονομίας

Ποιος κυβερνά την Ουκρανία;

Απο την ιστοσελίδα http://gr.altermedia.info:
του Βλαντιμίρ Μπορίσωφ

Η Ουκρανία από τότε που αποσπάστηκε από την Σοβιετική Ένωση το 1991, δεν κατάφερε να υπάρξει ποτέ ως αυτόνομο κράτος. Όπως ακριβώς και η Ρωσία, ή 80 χρόνια νωρίτερα στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης, μια φυλή αρπακτικών επικάθισε επάνω στον εθνικό κορμό.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, υποστηριζόμενοι από την οικονομική δύναμη των εβραϊκών διεθνών τραπεζών, τα αρπακτικά αυτά αγόρασαν για πενταροδεκάρες και τελικά κατάφεραν να κατέχουν, όλους τους σημαντικούς οργανισμούς που μέχρι τότε ανήκαν στο κράτος. Συμπεριλαμβανομένων και των μεγαλύτερων εργοστασίων της χώρας, αλλά και ολόκληρων βασικών τομέων της τότε «νεογέννητης» εθνικής οικονομίας.

Σύμφωνα με την Ουκρανική απογραφή του 2001, στην Ουκρανία υπάρχουν 103.000 εβραίοι, οι οποίοι αποτελούν το 0,2% του συνολικού πληθυσμού της. Από τις 130 εθνικότητες που υφίστανται σήμερα στην Ουκρανία, η εβραϊκή μειονότητα βρίσκεται αριθμητικά πιο πίσω και από τους Βούλγαρους (204.000), τους Ούγγρους (156.000), τους Ρουμάνους (151.000) και τους Πολωνούς (144.000). Αλλά παρ’ όλ’ αυτά οι εβραίοι «ολιγάρχες» είναι αυτοί που τυχαίνει να κατέχουν όλες τις θέσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
(Στη φωτογραφία, οι εκατομμυριούχοι ιδιοκτήτες των media: Γκρέγκορι Σούρκις, Βίκτορ Μέντβεντχουκ, Βάντιμ Ραμπίνοβιτς και Βίκτορ Πίνχουκ)
Ο καθηγητής Βασίλι Γιαρεμένκο, διευθυντής του Ινστιτούτου Πολιτισμικών και Εθνοπολιτικών ερευνών του κρατικού Πανεπιστημίου του Κιέβου, εξέδωσε το 2003 ένα άρθρο υπό τον τίτλο «Οι Εβραίοι στην Ουκρανία σήμερα: η πραγματικότητα πέρα από τον μύθο» Σε αυτό αναφέρει:
«Οι Ουκρανοί χρειάζεται να γνωρίζουν ότι τα μέσα ενημέρωσης βρίσκονται καθ’ ολοκληρία στα χέρια των εβραίων και οτιδήποτε σήμερα βλέπουμε ή διαβάζουμε αποτελεί προϊόν της εβραϊκής ιδεολογίας…»
Κατόπιν καταγράφει την κατάσταση σχετικά με το τηλεοπτικό δίκτυο της χώρας και των καλωδιακών μεταδόσεων:

«Πρώτο Κανάλι Εθνικής Τηλεόρασης UT-1». Ιδιοκτήτης του είναι ο αρχηγός του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και τον έλεγχο ασκεί ο διευθυντής του Βίκτορ Μέντβεντχουκ.

«Inter-TV» και «Studio 1+1 TV». Αποτελούν το εθνικό ουκρανικό δίκτυο τηλεόρασης από το 1996. Μεταδίδουν στην Αγγλική, Ουκρανική και Ρωσική γλώσσα. Ιδιοκτήτες τους είναι ο Βίκτορ Μέντβεντχουκ και ο Γκρέγκορι Σούρκις.

«Alternativa TV», «TET Broadcasting Company» και «UNIAN (Ukranian Independent Information & News Agency)». Ιδιοκτήτες τους είναι επίσης ο Βίκτορ Μέντβεντχουκ και ο Γκρέγκορι Σούρκις.

«STB TV» και «ICTV». Ιδιοκτήτης τους είναι ο Βίκτορ Πίνχουκ, ο πλουσιότερος άνθρωπος της Ουκρανίας. Το δίκτυό του εκτιμάται στα 3 δισεκατομμύρια δολάρια.

«Novi Kanal» (Νέο Κανάλι) TV». Ιδιοκτήτης του είναι ο Βίκτορ Πίνχουκ μαζί με μία ομάδα εβραίων ολιγαρχών από την Ρωσία με την ονομασία «Alpha Group».

Οι Σιωνιστές ελέγχουν όλα τα Ουκρανικά τηλεοπτικά μέσα!
Σύμφωνα με την έκθεση του καθηγητή Γιερεμένκο, όλες οι μεγάλες εφημερίδες, ελέγχονται και αυτές από εβραίους:

Ο εκδοτικός οργανισμός Ραμπίνοβιτς – Κάτσμαν είναι ο ιδιοκτήτης των εφημερίδων Stolichka, Stolichnye Novosti, Jewish Review (στα Ρωσικά), Jewish Reviewer, Vek, Mig και της Zerkalo.

Ο Τζεντ Σάντες, ένας Αμερικανός πολίτης και εβραίος, είναι ο εκδότης της Korrespondent και της Kiev Post.

Ο Γκρέγκορυ Σούρκις είναι ο εκδότης της Kievskie Vedomosti και της εβδομαδιαίας 2000.

Ο εβραίος Ντμίτρο Γκόρντον είναι ο εκδότης της Bulvar.

O Βίκτορ Πίνχουκ είναι ο εκδότης των Facts και Commentaries.

Το Donetsk Group (Ρωσο-εβραίοι ολιγάρχες) εκδίδει την Segondnya.

Ποιοι είναι αυτοί οι «Ουκρανοί» ολιγάρχες λοιπόν;
Ο εβραίος Βίκτορ Πίνχουκ είναι θετός γιος του Προέδρου της Ουκρανίας Λεονίντ Κούτσμα (ο Κούτσμα είχε τοποθετηθεί στην θέση του από τον εβραίο Τζόρτζ Σόρος). Είναι ιδιοκτήτης πολλών πετρελαϊκών εταιρειών, εταιρειών υγραερίου και ενεργειακών εισαγο-εξαγωγικών εταιρειών. Είναι επίσης ιδιοκτήτης των μεγαλύτερων εθνικών μεταλλίων και μιας αλυσίδας τραπεζών. Ο όμιλός του έχει στενούς δεσμούς και με άλλους εβραϊκούς οργανισμούς της Ουκρανίας, καθώς και της Αμερικής και του Ισραήλ. Είναι μέλος του Ουκρανικού Κοινοβουλίου, σύμβουλος του Προέδρου και ένας από τους ηγέτες του Εργατικού Ουκρανικού Κόμματος.
Ο εβραίος Βάντιμ Ραμπίνοβιτς είναι τώρα πολίτης του Ισραήλ. Το 1980 είχε καταδικαστεί για κλοπή κρατικής περιουσίας και εξέτισε 9 μήνες στην φυλακή. Το 1984 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκισης για τις δραστηριότητές του στην μαύρη αγορά. Αποφυλακίστηκε το 1990. Το 1993 έγινε αντιπρόσωπος στην Ουκρανία της Αυστριακής εταιρείας «Nordex». Η εταιρεία έλαβε αποκλειστικά δικαιώματα πώλησης Ρωσικού πετρελαίου από τον Πρόεδρο Κούτσμα. Το 1997 ο Ραμπίνοβιτς έγινε πρόεδρος του Παν-Ουκρανικού Εβραϊκού Συμβουλίου και το 1999 εξελέγη επικεφαλής της Ηνωμένης Εβραϊκής Κοινότητας της Ουκρανίας. Το 1999 επίσης, ο Ραμπίνοβιτς ίδρυσε την Εβραϊκή Συνομοσπονδία Ουκρανίας. Εκείνο τον ίδιο χρόνο το Associated Press εκτιμούσε την περιουσία του στο 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Ο Ραμπίνοβιτς είναι ιδιοκτήτης της Central Europe Media Enterprises, η οποία ελέγχει τηλεοπτικούς σταθμούς σε επτά χώρες της ανατολικής Ευρώπης.
Ο εβραίος Βίκτορ Μέντβεντχουκ είναι ο Γενικός Γραμματέας του Προέδρου Λεονίντ Κούτσμα. Ο όμιλος Μέντβεντχουκ – Σούρκις ελέγχει τον ενεργειακό τομέα της Ουκρανίας (8 εταιρείες ενέργειας), την αγορά πετρελαίου και υγραερίου, την παραγωγή αλκοόλ και ζάχαρης, τα ναυπηγεία της χώρας και αθλητικούς οργανισμούς. Είναι μέλος του Ουκρανικού Κοινοβουλίου και ηγετικό στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Ουκρανίας (SDPU).
Ο εβραίος Γκρέγκορυ Σούρκις είναι δεύτερος στην ιεραρχία του SDPU. Είναι ιδιοκτήτης μίας ποδοσφαιρικής ομάδας, της Δυναμό Κιέβου και είναι πρόεδρος της Επαγγελματικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της χώρας. Είναι ο πρόεδρος της Slavutich, μιας επιχείρησης που ελέγχει αρκετές περιφερειακές εταιρείες ενέργειας (KirovogradEnergo, PoltavEnergo κλπ). Επίσης και αυτός είναι μέλος του Ουκρανικού Κοινοβουλίου.
Ο καθηγητής Γιαρεμένκο τονίζει ότι από τα 400 + μέλη της Ουκρανικής Βουλής, οι 136 (πιθανόν και 158) είναι εβραίοι. Δηλαδή περισσότεροι και από την Ισραηλινή Κνεσέτ! Ποιος τους ψήφισε, ρωτά ο καθηγητής Γιαρεμένκο. Ποιος χρηματοδότησε τις πολυέξοδες προεκλογικές τους εκστρατείες; — Το 90% των Ουκρανικών τραπεζών είναι εβραϊκής ιδιοκτησίας.
Η Ουκρανία είναι το τέλειο παράδειγμα της λεγόμενης Δημοκρατίας – «δημοκρατίας» όπου η εξουσία μιας ισχνής εθνικής μειονότητας ελέγχει το μέλλον και κατευθύνει τις θελήσεις της πλειοψηφίας. Ελέγχοντας τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και χειραγωγώντας επιδέξια την κοινή γνώμη των Ουκρανών ψηφοφόρων, αυτοί οι «χοντρό-γατοι» όπως τους αποκαλούν στην Ουκρανία, αυτοί οι ψεύτες και διαφθορείς, είναι οι πραγματικοί εξουσιαστές αυτής της πανέμορφης χώρας.
Υπάρχει κανείς μήπως, που εκπλήσσεται από την άνοδο του «αντισημιτισμού» παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην Ουκρανία;
Το «Οι Εβραίοι στην Ουκρανία σήμερα: η πραγματικότητα πέρα από τον μύθο» εξεδόθη στις 30 Σεπτεμβρίου του 2003 και ήταν το άρθρο το οποίο προέτρεψε το Εβραϊκό Συμβούλιο της Ουκρανίας να προωθήσει νομοθετικό πλαίσιο και να ζητήσει με αυτό από το δικαστήριο να κλείσει την εφημερίδα Sel’skie Vesti, η οποία και το εξέδωσε. Η Sel’skie Vesti είχε κυκλοφορία πάνω από 500.000 φύλλα και ήταν η μεγαλύτερη της Ουκρανίας.
Στις 28 Ιανουαρίου, το δικαστήριο του Κιέβου διέταξε το κλείσιμο της καθημερινής εφημερίδας με το αιτιολογικό ότι εξέδιδε «αρθρογραφία - μίσους» ένα έγκλημα για την εβραιοκρατούμενη Ουκρανία. Η εφημερίδα κρίθηκε ένοχη για την έκδοση «αντι-σημιτικού» υλικού και ότι προωθούσε εθνικό και θρησκευτικό μίσος.
Ένα πολύ γνωστό ηγετικό στέλεχος της Ουκρανικής Εβραϊκής Κοινότητας και αντι-Σιωνιστής, ο Έντουαρντ Χόντος ανέλαβε την υπεράσπιση της εφημερίδας και των άρθρων του συγγραφέα Βασίλι Γιαρεμένκο. Στο τέλος της ομιλίας του ζήτησε ακρόαση από το Ανώτατο Δικαστήριο της Πόλης του Κιέβου (προγραμματίστηκε για τις 25 Μαΐου του 2004, αλλά αυτός καθυστέρησε για άγνωστους ακόμα λόγους). Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το Ταλμούδ είναι «τερατώδες» και υπερασπίζεται την ταινία του Μελ Γκίμπσον «Το Πάθος» η οποία δέχθηκε επιθέσεις παγκοσμίως από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ: http://oag.ru/views/love.html
Η εφημερίδα, λίγο πριν κλείσει, δημοσίευσε τις παρακάτω επιστολές αναγνωστών, οι οποίες αργότερα χρησιμοποιήθηκαν από τις εβραϊκές οργανώσεις ως «αποδεικτικά αντι-σημιτισμού».
… Σήμερα η εβραϊκή κοινότητα στην Ουκρανία δεν βιώνει την αναγέννηση μιας εθνικής μειονότητας, αλλά βρίσκεται στην διαδικασία της νομιμοποίησης των συναλλαγών της ως ένα απολίτικο και οικονομικό δίκτυο, το οποίο είναι άριστα προσχεδιασμένο, οργανωμένο και χρηματοδοτημένο. Αυτή η λεγόμενη μειονότητα έχει να επιδείξει ακραία επιθετικότητα. Αναδεικνύεται σαν μία συνεχώς αυξανόμενη απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ουκρανίας. Ως ένα πολιτικά ξένο σώμα όπου βρίσκεται στην διεθνή συναλλαγή, στην εθνική οικονομία, στα μέσα ενημέρωσης και τις εκδόσεις, πρέπει να μπει κάτω από αυστηρή κυβερνητική επιτήρηση και κρατικό έλεγχο και πρέπει να υφίσταται υπό ειδικό καθεστώς και να συμμαζευτεί.
… Το 90% των Ουκρανικών τραπεζών ελέγχονται από εβραίους «ειδικούς». Μ’ άλλα λόγια η ουκρανική οικονομία βρίσκεται στα εβραϊκά χέρια. Ως Ουκρανός πολίτης και εθνικά Ουκρανός, η καταγωγή μου με αναγκάζει να υψώσω φωνή και να ρωτήσω: Είναι αυτό φυσιολογικό;
… Στα 1930 όλος ο Ουκρανικός χρυσός που πέρναγε από γενιά σε γενιά, κατέληξε στα εβραϊκά πορτοφόλια μετά από τον λιμό που οργανώθηκε από τους εβραίους (νωρίτερα και ο αρθρογράφος έγραφε ότι το 99% των μελών της μυστικής αστυνομίας του Στάλιν ήταν εβραίοι) και οι Ουκρανοί κατάντησαν να ψάχνουν τις τσέπες τους. Παρ’ όλ’ αυτά οι εβραίοι δεν κατάφεραν να απολαύσουν αυτά τα κλεμμένα αφού ο Γερμανικός φασισμός άλλαξε τη ροή των γεγονότων. Σήμερα ο χρυσός των Ουκρανών Εβραίων, αυτών των τυμβωρύχων των Ουκρανών βρίσκεται στις Ελβετικές τράπεζες.
… Δεν είναι ασφαλές να γράφεις για τους εβραίους όχι επειδή ο συγγραφέας αυτομάτως θα κατηγορηθεί για ξενοφοβία, αλλά επειδή ο κάθε Ουκρανός σήμερα, αν όχι ανοικτά τότε κρυφά, είναι αντι-Σημίτης και έτοιμος να λάβει μέρος σε πογκρόμ.
… Οι Ουκρανοί πρέπει να μάθουν ότι τα Ουκρανικά μέσα ενημέρωσης βρίσκονται στα χέρια των εβραίων και ότι λαμβάνουμε πληροφόρηση και φαγητό από την εβραϊκή ιδεολογική κουζίνα.
… Οι εβραίοι εκδότες αποκρύπτουν το γεγονός ότι (οι εβραίοι) οργάνωσαν τον Ουκρανικό λιμό το 1933. Παρ’ όλ’ αυτά υπάρχουν οι αυτόπτες μάρτυρες που ισχυρίζονται άλλα… Ούτε ένας εβραίος δεν πέθανε από πείνα το 1933.
… Δεν είμαστε αντι-Σημίτες. Παρ’ όλ’ αυτά πιστεύουμε ότι είναι άτιμο και αναξιοπρεπές να μην μιλάμε όταν οι Σιωνιστές καταλαμβάνουν τις πολιτικές και οικονομικές σφαίρες της χώρας μας. Πρέπει να μάθει ο κόσμος την αλήθεια για αυτά που κάνουν οι Σιωνιστές στην Ουκρανία.
… Απλά είπε την αλήθεια για τις βρωμερές δραστηριότητες των Σιωνιστών στην Ουκρανία.
… Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους Σιωνιστές να καταστρέψουν την Ουκρανία.
Πηγή: Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Αμερικανικό περιοδικό «National Vanguard».

ΙΟΥΔΑΪΚΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ

Απο την ιστοσελίδα http://gr.altermedia.info:

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ «ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ»

Ο ραββίνος Zevi Perez Chaves ονειρεύεται να κατακτήσει τον κόσμο. Αυτή η ομιλία έγινε στα εγκαίνια της ραβινικής έδρας της Βιέννης όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Μηνιαία επιθεώρηση του Ισραήλ», τον Ιανουάριο του 1928. Παρακάτω παρατίθενται τα κυριότερα και τα πιο σημαντικά μέρη αυτής της ομιλίας, με την επιμέλεια και τον σχολιασμό του συνεργάτη του ελληνικού Altermedia, κ. Δημήτρη Σαββίδη. Η εργασία του αυτή είναι σπανιότατη και σημαντική.

Μια βαθιά ικανοποίηση γεμίζει το στήθος μου αυτή την αποφασιστική μέρα της ζωής μου κατά την οποία καταλαμβάνω αυτήν την έδρα που είναι από τις καλύτερες στον εβραϊκό κόσμο. Μεγάλη είναι η ευθύνη που βαραίνει πάνω μου, αλλά μεγάλη είναι και η εξουσία που εναποτίθεται στα χέρια μου. Εγώ μπορώ να σας διδάξω από την αρχή την παλαιά και αγία εβραϊκή υπερηφάνεια, την υπεροχή και θαυματοποιό εβραϊκή δύναμη. Εσείς πρέπει να ξαναδοκιμάζετε την υπερηφάνεια ότι αποτελείτε μέρος του λαού που είναι ο πιο νεανικά ακμαίος απ’ αυτούς που υφαίνουν τον ιστό της ιστορίας. Η δόξα μας και η δύναμη μας δε βρίσκονται στο γεγονός ότι αποτελούμε την πιο αρχαία δύναμη στον κόσμο, αλλά στο ότι είμαστε εύρωστοι και διψασμένοι για δράση, τόσο συμπαγείς στο παρόν και τόσο σίγουροι για το μέλλον. Αρχαίοι όπως και οι Ινδοί. Αλλά αυτοί παρήκμασαν, εμείς μεγαλουργούμε.
Υπάρχουν άλλοι λαοί που μπορούν σαν κι εμάς να κοιτάξουν πίσω στις χιλιετίες, πλούσιοι από πολύτιμους πολιτιστικούς θησαυρούς, αλλά ακόμη και τα αναρίθμητα εκατομμύρια που ζουν στις όχθες του Γάγγη έχουν παρακμάσει, έχουν μουμιοποιηθεί, ζουν ελεεινά από τα περισσεύματα του πλούσιου τραπεζιού τους.
Αυτοί δεν έχουν να πουν τίποτε το καινούργιο στον κόσμο εδώ και αιώνες. Αλλά εμείς ζούμε, υπάρχουμε, είμαστε εδώ. Το έργο μας σήμερα χαρακτηρίζεται από ακρίβεια, και αποτελεσματικότητα, όπως την ημέρα την οποία χαρίσαμε σαν δώρο στα τέκνα του Αδάμ, τη Βίβλο.
Κατά τη διάρκεια των πολλών αιώνων ύπαρξης μας, δεν υπήρξε κανένας λαός και καμμία φυλή που ερχόμενη σε επαφή μ’ εμάς να μη δυναμώθηκε και να μην εμπλουτίστηκε από τους θησαυρούς του πνεύματος μας και της ψυχής μας. Όπως κάποτε οι ασύγκριτοι προφήτες μας δίδαξαν τα πάντα στους ανθρώπους, έτσι στο πρόσφατο παρελθόν άνθρωποι της φυλής μας έδωσαν το ξύπνημα για μια καινούργια ζωή στις αποκτηνώμενες μάζες.
Τους δώσαμε τη δύναμη να αποδιαρθρώσουν τις κοινωνίες τους κι έτσι να φτάσουμε κοντά στην πραγματοποίηση του πανάρχαιου ιουδαϊκού ιδανικού, της κοινωνικής δικαιοσύνης θεωρημένης και οροθετημένης από μας.
Σ’ οποιοδήποτε μέρος της γης γίνεται μάχη για αποδέσμευση από μεσαιωνικές απαγορεύσεις, για το σπάσιμο των αλυσίδων, για την απελευθέρωση από μια πνευματική καταπίεση, εκεί βρίσκονται και είναι παρόντες οι γιοι του Ισραήλ, τώρα όπως και πριν, μαχόμενοι, υποδαυλίζοντας και οδηγώντας (τις μάζες) και στην πρώτη γραμμή και στα παρασκήνια.

Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΦΥΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ

Η δική μας αντίληψη για τον κόσμο θα καταλάβει το σύμπαν. Ακόμη εσείς πρέπει να είστε υπερήφανοι γιατί η φυλή σας είναι πιο δυνατή ανάμεσα στους δημιουργούς των αιώνιων αξιών.
Εμείς οι αδύναμοι, εμείς οι υβρισθέντες, εμείς οι καταπιεσμένοι, εμείς οι κατατρεγμένοι ανοίξαμε το δρόμο στους λαούς και στα πιο αδύναμα κράτη, το δρόμο του πεπρωμένου τους. (Σ.Γ. Ποιο να είναι άραγε αυτό το πεπρωμένο;).
Ο εβραϊκός ιμπεριαλισμός είναι ο μοναδικός που ωφελεί τους ανθρώπους και που βρίσκει την ύψιστη έκφραση του στο λόγο της Βίβλου: «Πρέπει να έρθει, θα έρθει ο καιρός κατά τον οποίο η δική μας αντίληψη για τον κόσμο θα καταλάβει το σύμπαν».
Ο ιμπεριαλισμός μας είναι ο μοναδικός που μπορεί ατιμώρητα να μάχεται εναντίον των χιλιετιών, ο μοναδικός ο οποίος δεν έχει να φοβάται καμμία παρακμή και καμμία ήττα, που άφθαρτος και ανίκητος κινείται βαθμιαία με βήμα σταθερό προς τον ύψιστο μας σκοπό. Αυτό που με βαθιά αντίληψη του πράγματος είπε ο Σενέκας για εμάς τους εβραίους «οι νικημένοι (εμείς) αναγκάζουν τους νικητές (Ρωμαίους) να υποταχθούν στο νόμο τους».
Αυτό ισχύει για όλες τις εποχές και όλους τους λαούς. Όταν εμείς 2.500 χρόνια πριν, χτυπημένοι στο σώμα και στην ψυχή, εγκαταλείψαμε την πατρίδα μας την κατεστραμμένη απ’ τον εχθρό και υποχρεωθήκαμε να περιπλανόμαστε στην εξορία, φτάσανε λίγες δεκαετίες για εκείνο το Ισραήλ που φαινόταν κατεστραμμένο για πάντα να βρει στον εαυτό του — θαύμα ανήκουστο — την υπεράνθρωπη δύναμη να επηρεάζει κατά τρόπο τελεσίδικο την πνευματική εξέλιξη του ισχυρού βασιλείου της Περσίας.
Όποιος μπορεί να διαβάσει τα κεφάλαια που ένας ανώνυμος προφήτης στην εξορία έβγαλε μέσα απ’ την ψυχή του, όποιος μπορεί να τα συγκρίνει με τα μνημεία που πρόσφατα ήλθαν στο φως από τα αρχαία ερείπια στα Σούσα, αυτός ξέρει πόσο πολύ ο εβραϊσμός άφησε την σφραγίδα του στην πνευματική εικόνα της αυτοκρατορίας που ίδρυσε ο Κύρος. (Σ.Γ. οι ανύπαρκτοι στις τέχνες, και όχι μόνο, εβραίοι, έβαζαν και ανύπαρκτες σφραγίδες).

ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ

Ένας προφήτης του οποίου τους λόγους διαβάζουμε στο τέλος του 19ου κεφαλαίου του βιβλίου του Ησαΐα, μπορούσε από τότε να αποδώσει στο λαό του την αποστολή να γίνει ο διαμεσολαβητής ανάμεσα στις αντιμαχόμενες μεγάλες δυνάμεις της γης. Όταν εμείς 2 αιώνες αργότερα φτάσαμε στην πόλη που στις ακτές της Μεσογείου είχε ιδρύσει ο μεγάλος Μακεδόνας στρατηλάτης (ο Μέγας Αλέξανδρος, την Αλεξάνδρεια) και για πρώτη φορά ήρθαμε σε επαφή με τα έργα της Ελληνικής ιδιοφυΐας (Σ.Γ. Ώστε υπάρχει και άλλη ιδιοφυΐα πέρα απ’ την εβραϊκή;), έφτασαν ξανά λίγες δεκαετίες κατά τις οποίες απ’ αυτή τη σύζευξη (Ελληνικού και ιουδαϊκού πνεύματος!) την τόσο σημαντική για την ανθρωπότητα, το ιουδαϊκό στοιχείο θα γινόταν και πάλι κυρίαρχο! (Σ.Γ.: Μεταλληνέ ευτυχώς έτσι;). Μορφοποιήθηκε τότε εκείνη η φιλοσοφία της Αλεξάνδρειας που συνεργάστηκε τόσο αποφασιστικά (Σ.Γ.: Μεταλληνέ ακούς τ’ αδέρφια σου;) στη γέννηση του χριστιανισμού και που μέχρι τώρα υποδεικνύει τα βαθιά ίχνη της στη χριστιανική πίστη και σκέψη.
Όταν η νέα εποχή και το νέο πνεύμα ξέφυγε απ’ τον μεσαίωνα, η καλύτερη ερμηνεία της Βίβλου που άρχισε κάτω από εβραϊκές οδηγίες, κατέστησε δυνατό να πορευθούν οι λαοί με σταθερό βήμα, στο δρόμο της θρησκευτικής τελειότητας. (Σ.Γ.: Ζήτω ο Ιαχβέ).
Πρέπει ακόμη να αισθάνεστε υπερήφανοι, γιατί εσείς ανήκετε στο λαό που έφερε στον κόσμο το θείο δώρο της αισιοδοξίας. (Σ.Γ.: Σίγουρα διαβάζοντας τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, οι εβραίοι δικαιολογημένα είναι πολύ αισιόδοξοι για το μέλλον της φυλής τους). Η ελπίδα ελεύσεως του (εβραίου) μεσσία — η λύτρωση θα έρθει, πρέπει να έρθει απ’ τους γκόιμ — η πιο υψηλή αισιοδοξία και η πιο πλούσια ευλογία, ανήκει στα πιο πολύτιμα αγαθά που η εβραϊκή «παιδεία» και ο εβραϊκός «ιδεαλισμός» προσέφερε και προσφέρει στον κόσμο. (Σ.Γ.: Ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας τον Ιαχβέ και τους ιαχωβάδες όλων των ειδών που φροντίζουν για το καλό μας μέλλον). Ακόμη πρέπει να αισθάνεστε υπερήφανοι γιατί είστε μέλη της πιο ύψιστα δημιουργικής φυλής, δηλαδή της εβραϊκής. Αυτό που εμείς δώσαμε στους άλλους λαούς είναι ιδιαίτερα σημαντικό και καθορίζει αποφασιστικά την πορεία τους (Σ.Γ.: Δυστυχώς). Εμείς τους διδάξαμε το δρόμο προς το θεϊκό, πριν από εμάς κανένας λαός δεν μπόρεσε να το κάνει. Εάν χρειάζονται ακόμη αποδείξεις γι’ αυτό που λέμε, μπορούμε να τις βρούμε στο γεγονός ότι λαοί πνευματικά ανώτεροι, όπως αυτοί που ζουν στην Άπω Ανατολή, δεν μπόρεσαν ακόμη να φτάσουν στο δρόμο του θεϊκού (Σ.Γ.: ιαχβεϊσμού-μονοθεϊσμού), γιατί στην αποφασιστική φάση της εξέλιξης τους, τους έλειψε η βοήθεια μας, το πνεύμα-οδηγός του ιουδαϊσμού. Εσείς πρέπει να αισθάνεστε για ακόμη μία φορά υπερήφανοι, εσείς πρέπει να γνωρίσετε ακόμη μία φορά ότι ο λαός σας είναι ο εκλεκτός λαός. (Σ.Γ.: Δόξα στον Ιαχβέ, κρατάει τις υποσχέσεις του). Το «attah bechartanu» (μετάφραση: «εσύ μας διάλεξες»), που για πολλούς από εσάς έγινε μία κενή φράση, πρέπει να αποτελέσει ξανά την ουσία της ζωής σας.
Αυτήν την ώρα (1918) κατά την οποία περισσότερο από ποτέ η ανθρωπότητα επιθυμεί σφόδρα τη λύτρωση, πρέπει να αναλάμψει στα σκοτάδια του παρόντος το αιώνιο φως του Ισραήλ. Το ότι ακόμη και σήμερα, μετά από περίπου 2000 χρόνια που ο κόσμος δέχεται τον θεό μας (Σ.Γ.: Ακούς Χριστό-δουλε;), ο ειδωλολατρισμός (Σ.Γ.: Όλες οι άλλες θρησκείες δηλαδή) κατέχει ένα χώρο αρκετά μεγάλο, θα μπορούσαμε να πούμε κυρίαρχο στην πίστη των λαών, μπορούμε να το αποδώσουμε στο γεγονός ότι εμείς, επειδή η ψυχή μας ζει στην εξορία, επειδή είμαστε κατακερματισμέοι σε χιλιάδες πληθυσμιακές ομάδες και ο καθένας από εμάς πρέπει να διεξάγει το δικό του πόλεμο εναντίον μιας πλειοψηφίας γεμάτης από μίσος εναντίον μας, (Σ.Γ.: Γιατί άραγε;) δεν έχουμε πια τη δυνατότητα να πολεμάμε χωρίς εμπόδια και υπό καθεστώς πλήρους ελευθερίας (Σ.Γ.: Ελευθερία όπως τους συμφέρει αυτούς φυσικά) για τη διάδοση των ιδανικών μας. (Σ.Γ.: Ποιων ιδανικών;).
Όποιος είναι έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή του για τα ιδανικά της φυλής του (της εβραϊκής) πρέπει να καταλάβει τη θέση του εκεί όπου ωριμάζουν οι αποφάσεις (των κυβερνήσεων και των κέντρων αποφάσεων). (Σ.Γ.: Η Ελλάδα προσφέρει αρκετά παραδείγματα εβραίων σε ρόλους κλειδιά). Είναι σύνηθες να λέγεται: Εσείς δώσατε τη Βίβλο στον κόσμο, τώρα μπορείτε να πηγαίνετε. Όχι εσείς αλλά οι χριστιανοί μετέφρασαν την Αγία Γραφή σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και την έκαναν προσιτή σε όλους τους λαούς. Αχ φίλοι μου δε φτάνει να διαβάζεις και να διδάσκεις τη Βίβλο, να ψάλλεις τους ψαλμούς, πρέπει να ζεις τη Βίβλο (Σ.Γ.: Πιο πολύ Ιαχβέ λοιπόν). Κανείς λαός δε ζει τη Βίβλο, για κανένα λαό δε ζει η Βίβλος, παρά μόνο στον δικό μας. (Σ.Γ.: Ακούς Παρασκευαΐδη;)
Η Βίβλος είναι η ψυχή που ενσάρκωσε σε μας το σώμα της (Σ.Γ.: Είμαστε απολύτως σύμφωνοι). Εάν η καρδιά μας ξαναχτυπήσει στη γη της Βίβλου, τότε θα αναπτύξουμε ξανά τις δυνάμεις μας, τότε θα μπορούμε να γίνουμε ξανά το εκλεκτό εργαλείο του Θεού (Σ.Γ.: Πάλι οι εκλεκτοί). Στη δημόσια ζωή μου δεν έχω κανέναν εγωιστικό σκοπό, καμμία προσωπική ματαιοδοξία.
Η κάθε μου σκέψη και το κάθε μου συναίσθημα ανήκει στον εβραϊσμό και στην αγία ιδέα του. Ήλθα σε σας για να υπηρετήσω το λαό μου με όλη μου την καρδιά, με όλη μου την ψυχή, με όλες μου τις δυνάμεις. Εγώ δεν αναγνωρίζω καμία άλλη αρχή παρά μόνον τη φωνή του Θεού μας. Αυτή η υπηρεσία μου στο λαό που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ιερή αποστολή. Μα ποιος νομίζει ότι μπορεί με απειλές, με προσβολές ή υποσχέσεις να μας απομακρύνει από την πορεία μας, την οποία εμείς πρέπει να διατρέξουμε ή να μας εκτρέψει από τα πιστεύω μας, τα οποία κατακτήσαμε μέσα από αγώνες αιώνων; Αυτός πρέπει να ξέρει ότι θα σπάσει τα δόντια του στο βράχο. Η σοβαρή και ευσεβής υπόσχεση που είναι ότι: κάθε χτύπος της καρδιάς μου, κάθε προϊόν της νόησης, κάθε μέρα της ζωής μου πρέπει να ανήκουν απεριόριστα στον εβραϊσμό και στον ιστορικό του ρόλο. Η δύναμη και ο προστάτης του Ισραήλ ας μου δίνουν δύναμη και ευλογία.

ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Η ομιλία του ραββίνου Zevi — λόγια ελευθερίας και σθεναρότητας — σύμφωνα με την παρουσίαση του περιοδικού που την κατέγραψε, δεν προτρέπει μόνον σε βάθος ανάλυση πάνω στο βαθύ προϊστορικό ρατσισμό που διαπερνά τον εβραϊσμό, αυτό ανασύρει στην επιφάνεια τουλάχιστον δύο ζητήματα που διαπερνούν από δεκαετίες την ιδεολογική και ιστοριογραφική συζήτηση πάνω στον σιωνισμό-εβραΐσμό, γύρω απ’ την οποία υπάρχει μεγάλη σύγχυση και ριζοσπαστικές λογοκρισίες, α) Το πρώτο ζήτημα αφορά την αντίληψη
της ιστορίας της ανθρωπότητας όπως αυτή παρουσιάζεται απ’ τον Zevi. Αυτή είναι μόνον εβραιοκεντρική. Κατά βάθος ο Zevi δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επαναπροτείνει με θετική όψη τη διάσημη θεωρία της παγκόσμιας εβραϊκής συνομωσίας.
Ιστορικές διαδρομές χιλιετιών, θεμελιώδεις στιγμές της πολιτιστικής και πνευματικής ζωής της ανθρωπότητας — στις οποίες έπαιξαν ρόλο πολύπλοκοι παράγοντες κινούμενοι και τροφοδοτούμενοι από λαούς και ανθρώπους των πιο διαφορετικών φυλών — καταλήγουν απ’ το ραββίνο της Βιέννης σε μία γραμμική διαδρομή κατά τη βαθμιαία και στερεή πορεία του εβραϊκού ιμπεριαλισμού. Κατά τα άλλα, χωρίς να χρειάζεται κανείς να πάει να ψαρέψει ένα τέτοιο ντοκουμέντο ανάμεσα στα παλιά τεύχη κάποιου περιοδικού, ο αναγνώστης μπορεί να βρει την ίδια θεώρηση της ιστορίας — δηλ. της «εβραϊκής συνομωσίας» (από τη θετική άποψη) — στο βιβλίο του Simon Wiesenthal που αναφέρεται στον Χριστόφορο Κολόμβο (Επιχείρηση Καινούριος Κόσμος), όπου το εγχείρημα του Κολόμβου (εβραίου στην καταγωγή κατά τον Simon Wiesenthal) παρουσιάζεται σχεδόν σαν μια κρυφή ομαδική φυγή των κυνηγημένων εβραίων της Ισπανίας, προς αναζήτηση των «χαμένων φυλών του Ιούδα στην Ασία». Παραφροσύνη θα πείτε; Είναι όμως πράγματα τα οποία πιστεύει βαθύτατα ο Simon Wiesenthal. β) Το δεύτερο ζήτημα αφορά την ημερομηνία της ομιλίας του Zevi.
Είναι 1918, χρονιά κατά την οποία ο Zevi μιλάει για τη «φυλή» του. Χρονιά της ήττας της Γερμανίας. Είναι σίγουρο ότι εκείνη την εποχή τέτοιες ιδέες κυκλοφορούσαν ανάμεσα στις πολυπληθείς εβραϊκές κοινότητες της Αυστρίας και της Γερμανίας. Και ο νοών, νοείτω…

Δημήτρης Σαββίδης

Φωτεινή Τομαή εναντίον Στυλιανού Παττακού

Απρόκλητη επίθεση στον 96χρονο Στρατηγό Στυλιανό Παττακό εξαπέλυσε την περασμένη Κυριακή από το «Βήμα», η επί 15 χρόνια Διευ­θύντρια του Αρχείου του Υπουργείου Εξωτερι­κών, Φωτεινή Τομαή Τομαή σύζυγος του Νίκου Κωνσταντόπουλου; Η εβραϊκής καταγωγής Φωτεινή (η συνονόματη Κωνοταντινουπολί-τισα γιαγιά της υπήρξε συνιδρύτρια της «Φε-ντερασιόν» και του ηρωικού ΚΚΕ, μαζί με τον α­λησμόνητο Αβραάμ Μπεναρόγια έγραψε στην εφημερίδα του Σταύρου Ψυχάρη μια ολόκληρη σελίδα για τον παρολίγον «τυραννοκτόνο» Αλέκο Παναγούλη. Κάποια στιγμή η Φωτεινούλα θυμήθηκε την θρυλική δήλωση του Παττακού, στις 14 Αυγούστου 1968, λίγες ώρες μετά το εγχείρημα του λιποτάκτη Αλέκου να δολοφο­νήσει στην παραλιακή του Σουνίου τον χριστια-νούλη Αρχηγό της 21ης Απριλίου Γιώργη Παπα­δόπουλο... ΜΕΤΑΦΕΡΩ επί λέξει ένα απόσπασμα του κειμέ-. νου της κυρίας Τομαή,για να χαρεί ο ανεπα­νάληπτος φίλος μου. Στρατηγός Παττακός, που δεν διαβάζει το «Βήμα»: «Το 1968, η Χούντα είχε εδραιώσει την εξουσία της στο εσωτερικό. Σύμ­φωνα με τον ΟΟΣΑ, η Οικονομία παρουσίαζε βελτίωση, η Μόσχα είχε αναγνωρίσει το Καθε­στώς και είχε στείλει νέο πρέσβη στην Αθήνα, οι εμπορικές σχέσεις με τα κομμουνιστικά κράτη γνώριζαν εντυπωσιακή άνοδο, ο περιώνυμος α­ντιπρόεδρος των ΗΠΑ με καταγωγή από την Μεσσηνία, Σπύρος Αγκνιου, ήταν αρκετός για να αισθάνεται η Αθήνα την Αμερικανική στοργή στον ώμο της. Μόνο η Διεθνής Αμνηστία και η συζητούμενη αποπομπή της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης φαίνονταν να ενο­χλούν την Χούντα, παρ' όλ' αυτά... «ΟΣΟ ΕΝΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙ ΚΕΡΑΤΟ ΕΝΟΣ ΒΟΔΙΟΥ», σύμφωνα με την δήλωση του αλησμόνητου και τραγε­λαφικού, ακόμη και σήμερα αντιπροέδρου της Στυλιανού Παττακού»!.. ΑΠΟΡΙΑ; Αγαπητή κυρία Τομαή, γιατί σας φαίνεται τραγελαφικός ο Έλ­ληνας Στρατηγός Στυλιανός Παττακός; Θα τολ­μούσατε ποτέ να χαρακτηρίσετε «τραγελαφι­κό» τον Εβραίο φιλαράκο της γιαγιάς σας, Αβρα­άμ Μπεναρόγια, που ξεκίνησε κομμουνιστής στην Θεσσαλονίκη το 1908 και πέθανε φανα­τικός Σιωνιστής στο Ισραήλ το 1981;

Απο την εφημερίδα "Στόχος" και τη στήλη "Κοινός Νούς" του Θεόδωρου Χατζηγώγου.

Τά τέσσαρα δύσκολα προβλήματα δια τους υποψηφίους φοιτητάς στις Λαϊκές Δημοκρατίες που είχε επιβληθεί ο Κομμουνισμός.

Προκειμένου εις τελειόφοιτος λυκείου ή μέσων σχολών νά άκολουθήση πα­νεπιστημιακός σπουδάς, πρέπει νά σκεφθή ότι έχει νά υπερπηδηση τέσσαρα* σοβαρά εμπόδια, ιστάμενα ώς βουνά έμπροσθεν του :

1) Τ ή ν έλ λ ε ι ψ ι ν ελευθερίας εκλογής της σχολής εις την οποίαν θέλει νά φοίτηση.

Αι πανεπιστημιακάί φοιτητικαί θέσεις κανονίζονται κατά τοιουτοντρόπον, ώστε σπανιώτατα νά συμπέση νά ίκανοποιηθη ό υποψήφιος, όσον άφορα την παρακολουθησιν του κλάδου τής προτιμήσεως του.

Τό 1960 λ.χ. το ρουμανικόν Κομμουν. Κόμμα (κομματική καθοδήγησις των πανεπιστημίων) ειδοποίησε τό Κ.Κ.Ε., ότι διά τό πανεπιστημιακόν έτος 1960-61 παρεχωρήθησαν μόνον 20 θέσεις διά έλληνας φοιτητάς διά τά διάφορα πανεπι­στήμια. Και εκ τών 20 τούτων θέσεων, μία μόνον διά τήν ίατρικήν, 2 (άν ενθυ­μούμαι καλώς) διά τά πολυτεχνεία και αι άλλαι δι' άλλας θέσεις πανεπιστ. σπουδών, διά τάς οποίας ουδείς έδείκνυε προθυμίαν να τας άκολουθήση.

Οι υποψήφιοι έλληνες φοιτηταί ήσαν 60-70, έξ ών 15 περίπου έζήτουν νά εισέλθουν εις τήν ίατρικήν, οι δέ άλλοι δι' άλλας σχολάς και ουδείς διά τάς ...θεω-ρητικάς μαρξιστικός! Δεν γνωρίζω ποίος είχε τήν «τύχην»!! και προσελήφθη εϊς τήν ίατρικήν και ποίοι τήν «άτυχίαν» νά τους εισαγάγουν εις ανεπιθύμητους κλάδους! Τό ίδιον συμβαίνει εις όλους τους υποψηφίους διά τά πανεπιστήμια όλων τών χωρών του παραπετάσματος.

Ιδού και μερικά στοιχεία άπό έναν κανονισμόν εισαγωγής εις ανώτερα έκπ. ιδρύματα, όστις έδημοσιεύθη τήν 1.4.1960 εις τήν εφημερίδα «Ίσβέστια» τής Σοβ. Ενώσεως.

— 15 % εκ των θέσεων φυλάσσονται δια τα τέκνα τών «ενεργώς πολεμούντων εναντίον τοΰ φασισμού».

— 20 % διά κορίτσια.

— 20 % διά νέους, οί όποιοι είργάσθησαν επί δύο έτη εις διαφόρους εργα­σίας κρατικών κτημάτων ή εργοστασίων.

— 10% διά νέους οί όποϊοι είργάσθησαν επι 2 έτη είς την ειδικότητα την όποίαν επιθυμούν να αποκτήσουν.

— Και οί υπόλοιποι «διά σπουδαστάς μέ όρθάς πολιτικάς αντιλήψεις», (παι­διά στελεχών, προπαγανδιστάς καί γενικά παιδιά εκείνων οί όποιοι ανή­κουν είς την άριστοκρατίαν του κόμματος).

β) Την ύποχρεωτικήν χειρωνακτικην ή όπως την χαρακτηρίζουν οί κομμου-νισταΐ «κοινωνικώς ωφέλιμο ν» εργασία ν, την οποίαν και έχουν νά παρουσιάσουν κατά τήν ύποβολήν δικαιολογητικών άλλα και έχουν νά εκτε­λέσουν κατά τά έτη της φοιτήσεως των εις τά πανεπιστήμια, ιδιαιτέρως κατά τάς διακοπάς υπό τήν μορφήν «εθελοντικής» εργασίας (αγγαρείας) ή και υποχρεω­τικής ακόμα, ε'ις διάφορα αγροκτήματα ή εργοστάσια ή δημόσια έργα, πράγμα το όποιον έχει έπίπτωσιν και έπί της υγείας τούτων, διότι τους ρίπτουν εις βαρείας εργασίας αλλά καί είς βάρος τών σπουδών των, άναγκαζομένων νά απολέσουν χρόνον όστις ίσως διατίθεται δι' αύτάς ταύτας τάς σπουδάς των.

γ) Τήν άναγκαστικήν παρακολούθησιν τών παρα­δόσεων Μαρξισμού - Λελινισμού πράγμα τό όποιον είς τους περισσοτέρους φοιτητάς προκαλεί τήν άηδίαν καί τήν άντιπάθειαν. Ό δέ μέλ­λων φοιτητής πρέπει νά έτοιμασθη ψυχολογικώς νά ύποφέρη άπά τάς παραδό­σεις αύτάς. Ή συνεχής κομμουνιστική διαφώτισις και προπαγάνδα, δέν τους άφίνει ουδέ έπί στιγμήν, άφ' ού διά τους ξένους φοιτητάς είναι ύποχρεωτικόν νά παρακολουθούν ταύτας, πόσον μάλλον διά τους εντοπίους.

δ)Τό μέγιστον πρόβλημα της «ατομικής κοινωνι­κής διαγωγής» ή της κοινωνικής καταγωγής»:. Είναι τό βαρύτερον μάθημα, καί τό δυσκολώτερον πρόβλημα τό όποιον καλούνται νά λύσουν, σπουδαιότερον καί άπό αυτήν τήν πρόοδον τών υποψηφίων, καί τό όποιον — τό χειρότερον πάντων — δέν άφίεται νά τό λύσουν αυτοί οί ίδιοι οί υποψήφιοι φοιτηταί, άλλα εναπόκειται είς τήν «όρθήν» κρίσιν τών παραγόν­των τού κόμματος τοϋ χωρίου εξ' ου κατάγεται ό υποψήφιος. Είναι αί ταξικαί διακρίσεις αί όποίαι, γίνονται διά τήν είσαγωγήν είς τά πανεπιστήμια, θέμα τό όποιον άναπτύσσομεν άλλαχού.

Περί τούτου διεξάγεται ή μεγαλύτερα προπαγάνδα υπό τών κομμουν. κομμάτων είς τό εξωτερικόν τών χωρών των καί ακριβώς εκεί γίνεται ή μεγαλύ­τερα προβολή τού ψεύδους περί δήθεν ισότητος καί κοινωνικής δικαιοσύνης είς τον κομμουνιστικόν παράδεισον.

Απο το βιβλίο «ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ», «Η αγωγή και η διδαδκαλία των απαχθέντων Ελληνοπαίδων» του Γεώργιου Μανούκα Γενικού Επιθεωρητού του Παιδομαζώματος.

Ή «εθελοντική» εργασία ύπό των μαθητών.

Ή «εθελοντική» εργασία είναι μέθοδος εξαπατήσεως τών μαθητών και εργατών, καθαρώς κομμουνιστικής έπινοήσεως. 'Ενώ όλος ο κόσμος ομιλεί περί προσωπικής εργασίας ή και αναγκαστικής, προκειμένου να διαχωρίση αυτήν άπό τήν έλευθέραν ή επι πληρωμή έργασίαν, οι κομμουνιστικαί τήν χαρακτηρίζουν «εθελοντικήν» έστω και αν προκληθή και επιβληθή αύτη καταναγκαστικώς και μάλιστα κατά τρόπον ώστε το θύμα νά μήν εχη τήν δυνατότητα όχι μόνον νά τήν αποφυγή άλλα ούτε και τό δικαίωμα της άπλής διαμαρτυρίας.

«Ή κομμουνιστική ψυχολογία» όπως και οι άλλοι κλάδοι τών επιστημών ενωρίς υπετάχθη εις τήν πολιτικήν του κομμουνιστικού κόμματος. Αύτη βε­βαιώνει, ότι :

<<διά τήν άνάπτυξιν τών ικανοτήτων παίζει εξαιρετικά μεγάλην σημασίαν ή αγάπη προς τήν έργασίαν» ενώ «ή τυπική σχέσις προς αυτήν επιδρά αρνητικώς»

Ούτω έφθασαν είς τον άνοικτόν πειθαναγκασμόν περί του «ψυχικώς ωφελί­μου» ταύτης, με αποτέλεσμα νά προσφέτεραι αύτη άδιαμαρτυρήτως εις τό πρώ­τον έναυσμα του κόμματος και νά εκλαμβάνεται, ώς τονίζει ή ψυχολογία και θά ιδωμεν έν συνεχεία, ώς ψυχικώς ωφέλιμος!

Άλλα τό καθήκον τής μαθητιώσης νεολαίας διέγραψε σαφώς, με τό κατω­τέρω επιτυχές παράδειγμα, ενα εκ τών μεγαλυτέρων Κομμουνιστικών Κομμά­των τό Κ.Κ. τής Κίνας.

Ή νεολαία οφείλει νά εργάζεται όπως ό βούς, άνευ παραπόνων.

Ο Βούς είναι εύπειθές ζώον. Εργάζεται φιλοπόνως τάς 4 έποχάς του έτους και είναι πρόθυμος νά εκτελέση οιανδήποτε έργασίαν. Ό βούς αποτελεί θαυμάσιον παράδειγμα διά τήν νεολαίαν μας. 'Εργάζεται συνεχώς και αθορύβος και υφίσταται με υπομονήν τάς πλέον αντίξοους σννθήκας. Δεν παραπονείται ούτε δια την βροχήν ούτε δια την λάσπην».

(έφημ. «Κουάνγκ - Μίινγκ» Κίνα, 30-7-60)

Προς σαφεστέραν δέ κατανόησιν τών υποχρεώσεων των νέων προς το Κόμμα ερμηνεύθη το παράδειγμα το βοός, ώς εξης:

«"Οσοι υπηρετούν τον λαόν δεν ασχολούνται με χρηματικά ζητήματα. Ή νεο­λαία οφείλει να έκτελη ασυζητητί τα καθήκοντα τα όποια της αναθέτει το κράτος, ακριβώς όπως ο βούς εργάζεται όλην την ζωήν του άνευ παραπόνων».

Ούτως άπό απόψεως πειθαρχίας προς τήν έργασίαν, διαγράφεται τό μέλ λον τών νέων, τό όλιγώτερον ώς βοδινόν εις ύπομονήν καί είς άδιαμαρτύρητον εκτέλεσιν εργασίας μέχρις ότου «υποχωρήση κάθε εσφαλμένη ιδέα περί τούτου και σπάση κάθε άντίστασις».

Έκτος τούτου κάθε εκδήλωσις «εθελοντικής» εργασίας δεν πρέπει νά μένη παρά νά προβάλλεται κατά τόν εμφαντικώτερον τρόπον. Ενίοτε όμως οι κομ­ματικοί, έν τη σπουδή των νά προβάλουν τοιαύτα άξιομίμητα παραδείγματα, μετατρέπουν τάς προβολάς των εις πραγματικάς κωμωδίας, όπως ή κατωτέρω:

Τό 1954 είς μίαν κομμουνιστικήν εφημερίδα της περιφερείας Κραγιόβας εις την Ρουμανίαν έδημοσιευετο ή «ευαρέσκεια» του κομμουνιστικού κόμματος, διότι οι κάτοικοι του χωρίου «Βουρτόπ», όταν μετέβαινον «έθελοντικώς» νά παραδώ­σουν τάς «εισφοράς» είς τό κέντρον συγκεντρώσεως «Μπαλτσέστ» τόσην χαράν ήσθάνθησαν διά τήν πραξιν των αυτήν προς τό κόμμα, ώστε :

«Έζήτησαν νά τους συνοδεύση καί μουσική, μία δέ «συντρόφισσα» έκλαιγε από χαράν...».

Τήν άλλην ήμέραν εις κοινήν συγκέντρωσιν τών κατοίκων του χωρίου τού­του, όταν «διαφωτιστής» μετέδιδε τό εύχάριστον δημοσίευμα, ήγέρθησαν δια-μαρτυρίαι έξ όλων τών κατοίκων:

«"Οχι σύντροφε, λάθος έγραψε ή εφημερίδα. Κλαίγαμε πραγματικά, αλλά διότι μας πήραν με τη βία καί τη μουσική τήν έφερε τό κόμμα, για νά σκεπάση τά κλά­ματα...».

Πληρώθηκαν «μέ τό ωραίο χρώμα πού τις χάρισε ό ήλιος»

"Αλλην μίαν είκόνα, διά τό είδος τηs πληρωμής τών «εθελοντικών» τού­των εργασιών εις τους μαθητάς, μας δίδει μία αφήγησις δύο ελληνίδων φοιτη­τριών, αι οποίαι ελαβον μέρος εις πρόσφατον «εθελοντικήν» εργασίαν είς την Ούγγαρίαν. Τήν παραλαμβάνομεν από την εφημερίδα τών συμμοριτών «Λαϊκός αγών», ή οποία εκδίδεται εις τήν Ούγγαρίαν.

«...Βουδαπέστη, 25 Αυγούστου 1962... Στη διάρκεια τών φετεινών διακοπών, όπως και κάθε καλοκαίρι, χιλιάδες Ούγγροι νεολαίοι πήραν μέρος στις εξορμήσεις πού οργανώνει ή ΚΙΣ (κομμουνιστική όργάνωσις νέων Ουγγαρίας) και προσφέρει από δυο βδομάδες εθελοντική δουλειά. Σ' αυτές πήρε μέρος και ένας αριθμός φοιτη­τών μας από τα Πανεπιστήμια και τά γυμνάσια τής Βουδαπέστης. Οι νεολαίϊσες Ρίτσα Σακελλαρίου και Λευτερίτσα Αργυροπούλου μας είπαν ότι δούλεψαν μαζί με 200 μαθήτριες του γυμνασίου, στο κορφολόγημα του καλαμποκιού, διότι οι πολλές βροχές και οι απότομες ζέστες επέβαλαν νά συντομευθή ή δουλειά στα καλα­μπόκια, γι αυτό χρειάστηκε νά δουλέψουν συνέχεια άπό δέκα ώρες τήν ημέρα και με ρυθμούς άμιλλας, ποια δηλαδή θά δούλεψη περισσότερο).

Παρά τήν εντατική δουλειά στις ώρες τής ξεκούρασης τους οργανώνονταν δια­λέξεις με θέματα πολιτικά. Πήραν τό «διακριτικόν του εθελοντή» και άλλα ωραία αποκτήματα όπως ...ευχάριστες εντυπώσεις ...φιλία, ωραίο χρώμα πού τις χάρισε ο ήλιος και πάνω απ' όλα έχουν τήν χαρά και τήν ικανοποίηση οτι μπόρεσαν έμπραχτα νά δείξουν την αγάπη τους στην οργάνωση τής ΚΙΣ (κομμουνιστικής οργάνωσιν νέων), και νά συμβάλουν ατό οικοδομικό έργο τής χώρας πού τόση στοργή και φροντίδα έδειξε και δείχνει γιά τήν νεολαία»

(Άφήγησις δύο φοιτητριών στην εφημερίδα «Λαϊκός Άγων» 15-8-1962 Ουγ­γαρία) .