Ωστόσο ο "Γκανέτσκυ" δεν ήταν αυτεξούσιος. Ηταν ένας σημαντικός μεν, αλλά όχι ο σημαντικότερος κρίκος στην μεγάλη αλυσίδα που ένωνε τους διεθνείς σιωνιστές με το μπολσεβικικό κίνημα. Ο σημαντικότερος από τους γνωστούς, τους εμφανείς, κρίκους της αλυσίδας ήταν άλλος,ο "Πάρβους" (ψευδώνυμο του Ισραήλ Γκέλφορντ). Αυτός ήταν ο άνθρωπος-κλειδί! Αυτός τα κανόνιζε όλα! Αυτού το άγαλμα έπρεπε να στήνουν οι μπολσεβίκοι κι όχι του Λένιν, που ήταν ουσιαστικά ένα ενεργούμενο του, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα γινόταν ούτε επανάσταση, ούτε τίποτα! Να και το πλουσιοτατο βιογραφικό του: "Γκέλφορντ Ισραήλ (1867-1924). Καταγόταν από την περιοχή του Μίνσκ, Μπερεξίνο. Τα παιδικά του χρόνια έζησε στην Οδησσό. Το 1905 ήταν στην ουσία ο καθοδηγητής του Συμβουλίου της Πετρούπολης. Εξορίστηκε στη Σιβηρία, απέδρασε στο δρόμο και έφυγε στο εξωτερικό. Στην περίοδο 1910-1915, όντας οικονομικός σύμβουλος της Τουρκικής και Βουλγαρικής κυβέρνησης, έγινε πάμπλουτος. Το 1915 συνενοήθηκε με το Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας να κάνει επανάσταση στη Ρωσία και να την βγάλει από τον πόλεμο. Καλυπτόμενος από το εμπόριο, έστελνε χρήματα στους Ρώσους επαναστάτες.
Μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου, αποκλειστικά στους μπολσεβίκους. Μετά την αποκάλυψη της συνωμοσίας, το 1917, επιτέθηκε άγρια στον Κερένσκυ μέσω του γερμανικού τύπου. Μετά τη γερμανική επανάσταση του 1918 έφυγε στην Ελβετία, απ' όπου απελάθηκε για σκάνδαλα. Εχτισε πλούσια βίλα στο γερμανικό νησί Σβάνενβέρντερ, όπου έζησε μέχρι το θάνατο του" (ο.π. - σελ. 21).
Ηταν ενήμερος των σχεδίων του διεθνούς σιωνισμού
Ιδού τώρα πως περιγράφεται ο "αιώνιος Εβραίος" Ισραήλ Γκέλφορντ ή "Πάρβους": "Ο Πάρβους παρουσίαζε πολλές αντιφάσεις. Ριψοκίνδυνος επαναστάτης, το χέρι του δεν έτρεμε να ρίχνει αυτοκρατορίες -και παθιασμένος έμπορος, έτρεμε το χέρι του μετρώντας χρήματα. Κυκλοφορούσε με σκισμένα παπούτσια, τριμμένο παντελόνι, αλλά ακόμα και στο Μόναχο, το 1901, επαναλάμβανε στον Λένιν: πρέπει να πλουτίσουμε! Τα λεφτά είναι η πιό μεγάλη δύναμη! Είτε ακόμα στην Οδησσό, επί Αλεξάνδρου Γ', διατύπωσε το καθήκον ότι η απελευθέρωση των Εβραίων στη Ρωσία θα γινόταν δυνατή μόνο με την πτώση της τσαρικής εξουσίας. Και το ίδιο εκείνο 1904 προείπε: τα βιομηχανικά κράτη θα φτάσουν ως τον Παγκόσμιο πόλεμο, ότι όλη η Ευρώπη θ'αποδυναμωθεί και θα βρεθεί ανάμεσα στη μέγγενη δυο υπερδυνάμεων: της Αμερικής και της Ρωσίας ..." (ο.π. - σελ. 137). Μέσα έπεσε! Λέτε να ήταν ...προφήτης; Μπα,δε νομίζω, μάλλον ήταν πολυ καλά πληροφορημένος για όλα τα μελλοντικά σχέδια του διεθνούς σιωνισμού!
Ο "μικρόσωμος Εβραίος απο τις νοτιοανατολικές περιοχές"
Εκτός όμως από τον προαναφερθέντα στις προηγούμενες παραγράφους Γκανέτσκυ", ο διεθνής σιωνιστής Ισραήλ Γκέλφορντ χρησιμοποιούσε κατά καιρούς, κι άλλους "συνεταίρους" του -Εβραίους φυσικά- ως ενδιαμέσους, για να μεταφέρουν εντολές και χρήματα στους μπολσεβίκους. Οπως π.χ. τους Σκλάρτς, "Ραζιάνωφ" και Ουρίτσκυ. Ιδού το βιογραφικό του πρώτου: "Γκεόργκ Σκλάρτς (1878-;). Εμπορος, που δεν μιλούσε για πολιτικές πεποιθήσεις. Στην αρχή του πολέμου, το 1914, ήταν πράκτορας της γερμανικής κατασκοπείας. Συνεργαζόταν με τον Πάρβους, αλλά ύστερα είχε κι ο ίδιος μεγάλες επιχειρήσεις εφοδιασμού των στρατιωτικών.
Κατηγορήθηκε στη δίκη-σκάνδαλο για την εξαγορά και την οικονομική υποταγή μεγάλων στρατιωτικών από τους αρχηγούς των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, Σάιντεμαν, Νόσκε και Εμπερτ" (ο.π. - σελ. 130). Ιδού και ο ρόλος του "μικρόσωμου και δραστήριου αυτού Εβραίου από τις νοτιοδυτικές περιοχές":" Το περασμένο καλοκαίρι, μετά τη συνάντηση με τον Πάρβους στη Βέρνη, ο Λένιν του έστειλε τον Γκανέτσκυ στην Σκανδιναβία, διευθυντή του εμπορικού-επαναστατικού γραφείου. Ετσι ανέπτυξε το εμπορικό του δαιμόνιο ο ακούραστος Γκανέτσκυ, κι έτσι αποκαταστάθη κε άμεση και θερμή επαφή με τον Πάρβους. Ωστόσο έμεινε μετέωρη η γραμμή μεταξύ Κοπεγχάγης και Ζυρίχης, έτσι όρισαν μεσολαβητή τον Σκλάρτς, επίσης συνέταιρο του γρα φείου του Πάρβους, ο οποίος μπορούσε να ταξιδεύει ελεύθερα και στη Δανία και στην Ελβετία" (ο.π. - σελ. 132).
"Ο πρώτος μαρξιστής της Οδησσού"
Ιδού τώρα και το βιογραφικό του ...ετέρου καππαδόκη, του "Ραζιάνωφ": "Δαυίδ Γκόλντενμπαχ (1870-1938). Από 17 ετών μπήκε στο επαναστατικό κίνημα κι έγινε, σχεδόν, ο πρώτος μαρξιστής της Οδησσού. Είχε κλίση κι έγινε ιστο ρικός του μαρξισμού. Μερικές συλλήψεις και εκπατρισμοί. Στη Ρωσία γύρισε με τη δεύτερη φουρνιά. Λέκτωρ, θεμε λιωτής και Διευθυντής του Ινστιτούτου "Μαρξ-Εγκελς". Το 1931 τον διέγραψαν από το κόμμα. Πέθανε στην εξορία" (ο.π. - σελ. 145). Ας δούμε τώρα και τι ρόλο έπαιζε ο Εβραίος αυτός στο μαρξιστικό κίνημα: "Διά μέσω του Δαυίδ Ραζιάνωφ από τη Βιέννη είχαν ήδη φτάσει ως τον Λένιν οι φήμες, ότι ο Πάρβους του φέρνει ενδιαφέρουσες προτά σεις" (ο.π. - σελ. 145).
"Ο σύνδεσμος με τον Πάρβους"
Ιδού και το βιογραφικό του τρίτου της ...εβραιοπαρέας: Μωυσής Ουρίτσκυ (1873-1918). Από οικογένεια εμπόρων. Γεννήθηκε στο Τσερκάσκ. Τελείωσε τη Νομική στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου. Πλούσια επαναστατική δράση. Σύνδεσμος με τον Πάρβους. Μαζί με τον Τρότσκυ μπαίνει στο κόμμα των μπολσεβίκων και γίνεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων καταλαμβάνει ανώτατες κομματικές θέσεις. Δολοφονήθηκε από ένα φοιτητή, (ο.π. - σελ. 189).
Ο εχθρός του εχθρού μου...
Ο Λένιν και οι σύντροφοι του ζούσαν μεν σε ουδέτερη χώρα, αλλά για να επιστρέψουν στη Ρωσία, προκειμένου να εκτελέσουν την αποστολή που τους είχε αναθέσει ο διεθνής σιωνισμός, θα'πρεπε να περάσουν από τα εδάφη της Γερμανίας και της συμμάχου της Αυστοουγγαρίας. Ηταν δε απίθανο να καταφέρουν να περάσουν απ' αυτές τις χώρες, χωρίς την υποστήριξη των κυβερνήσεων των χωρών αυτών, ακόμα και σε ειρηνική περίοδο.
Πόσο δε ενώ μαινόταν ο πόλεμος. Επρεπε λοιπόν να εξασφαλισθεί κατ'αρχάς η διέλευση τους. Βεβαίως, οι δύο πλευρές (Εβραιο-μπολσεβίκοι και Γερμανοί) είχαν έναν κοινό στόχο: την συντριβή του τσαρισμού. Οι Γερμανοί ωστόσο, είχαν μεγάλες επιφυλάξεις για τους Εβραιο-μπολσεβίκους, φοβούμενοι μήπως αυτοί μεταφέρουν τις επαναστατικές φωτιές και στην Γερμανία.
Επρεπε λοιπόν να διαλυθούν οι επιφυλάξεις αυτές για να υπάρξει ειλικρινής συνεργασία μεταξύ τους (Ισραήλ Γκέλφορντ: "Κι ακόμα αυτοί φοβούνται, μήπως αυτός ο σεισμός είχε αντίκτυπο στο Βερολίνο. Είμαι αναγκασμένος να τους πείσω, ότι η ρωσική επανάσταση δεν θα μεταφερθεί στη Γερμανία - ο.π., σελ. 183). Τον ρόλο, λοιπόν, του μεσο λαβητή, μπορούσαν να παίξουν μόνονοι διεθνείς σιωνιστές (τύπου "Πάρβους") που είχαν "χρεωθεί" την καθοδήγηση των ομοφύλων τους μπολσεβίκων, οι οποίοι είχαν "άκρες" και στις κυβερνήσεις των διαφόρων χωρών.
Μεσολαβητής ο διεθνής σιωνιστής
Προς την κατεύθυνση λοιπόν της συνεργασίας των Εβραιο μπολσεβίκων με την Γερμανία κινήθηκαν οι πάτρωνες του Λένιν σιωνιστές, διάτου Ισραήλ Γκέλφορντ -" Πάρβους", του οποίου "η πόρτα του σπιτιού του στην Κωνσταντινούπολη ήταν ανοιχτή για όλους τους εχθρούς της Ρωσίας" (ο .π. σελ. 154).
Οι επαφές άρχισαν και τα πράγματα σύντομα πήραν το δρόμο τους: "Απόμενε πλέον σ'αυτόν, τον ευτυχισμέ νο Πάρβους, να διατυπώσει το σχέδιο κατά σημεία το Δεκέμβριο του 1914, τον Ιανουάριο να το παρουσιάσει στον Γερμανό πρεσβευτή, να πάρει μια φιλόξενη πρόσκληση α πό το Βερολίνο, στην προσωπική συνάντηση να καταπλήξει τους ανώτατους αξιωματούχους του υπουργείου (19 χρό νια αυτή η χώρα δεν του έδινε μια απλή υπηκοότητα, τον έκανε να αλλάξει τη μία πόλη μετά την άλλη, μπορούσε να τον εκδώσει στη ρωσική ασφάλεια, - τώρα τα ανώτατα κυ βερνητικά μάτια κοίταζαν τα δικά του τα σχέδια), το Μάρτιο του 1915 υπέβαλε το τελικό λεπτομερές υπόμνημα και πήρε το πρώτο εκατομμύριο μάρκα για προκαταβολή" (ο.π. -σελ. 155). Τόσο απλά ήταν τα πράγματα!
Απόσπασμα απο το βιβλίο "Επιχείρηση Κόκκινος Ιούδας",του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου
No comments:
Post a Comment