Ραβινικές προφητείες!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ «ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ»

Ο ραββίνος Zevi Perez Chaves ονειρεύεται να κατακτήσει τον κόσμο. Αυτή η ομιλία έγινε στα εγκαίνια της ραβινικής έδρας της Βιέννης όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Μηνιαία επιθεώρηση του Ισραήλ», τον Ιανουάριο του 1928. Παρακάτω παρατίθενται τα κυριότερα και τα πιο σημαντικά μέρη αυτής της ομιλίας, με την επιμέλεια και τον σχολιασμό του συνεργάτη του ελληνικού Altermedia, κ. Δημήτρη Σαββίδη. Η εργασία του αυτή είναι σπανιότατη και σημαντική.


Μια βαθιά ικανοποίηση γεμίζει το στήθος μου αυτή την αποφασιστική μέρα της ζωής μου κατά την οποία καταλαμβάνω αυτήν την έδρα που είναι από τις καλύτερες στον εβραϊκό κόσμο. Μεγάλη είναι η ευθύνη που βαραίνει πάνω μου, αλλά μεγάλη είναι και η εξουσία που εναποτίθεται στα χέρια μου. Εγώ μπορώ να σας διδάξω από την αρχή την παλαιά και αγία εβραϊκή υπερηφάνεια, την υπεροχή και θαυματοποιό εβραϊκή δύναμη.

Εσείς πρέπει να ξαναδοκιμάζετε την υπερηφάνεια ότι αποτελείτε μέρος του λαού που είναι ο πιο νεανικά ακμαίος απ’ αυτούς που υφαίνουν τον ιστό της ιστορίας. Η δόξα μας και η δύναμη μας δε βρίσκονται στο γεγονός ότι αποτελούμε την πιο αρχαία δύναμη στον κόσμο, αλλά στο ότι είμαστε εύρωστοι και διψασμένοι για δράση, τόσο συμπαγείς στο παρόν και τόσο σίγουροι για το μέλλον. Αρχαίοι όπως και οι Ινδοί. Αλλά αυτοί παρήκμασαν, εμείς μεγαλουργούμε.

Υπάρχουν άλλοι λαοί που μπορούν σαν κι εμάς να κοιτάξουν πίσω στις χιλιετίες, πλούσιοι από πολύτιμους πολιτιστικούς θησαυρούς, αλλά ακόμη και τα αναρίθμητα εκατομμύρια που ζουν στις όχθες του Γάγγη έχουν παρακμάσει, έχουν μουμιοποιηθεί, ζουν ελεεινά από τα περισσεύματα του πλούσιου τραπεζιού τους.

Αυτοί δεν έχουν να πουν τίποτε το καινούργιο στον κόσμο εδώ και αιώνες. Αλλά εμείς ζούμε, υπάρχουμε, είμαστε εδώ. Το έργο μας σήμερα χαρακτηρίζεται από ακρίβεια, και αποτελεσματικότητα, όπως την ημέρα την οποία χαρίσαμε σαν δώρο στα τέκνα του Αδάμ, τη Βίβλο.

Κατά τη διάρκεια των πολλών αιώνων ύπαρξης μας, δεν υπήρξε κανένας λαός και καμμία φυλή που ερχόμενη σε επαφή μ’ εμάς να μη δυναμώθηκε και να μην εμπλουτίστηκε από τους θησαυρούς του πνεύματος μας και της ψυχής μας. Όπως κάποτε οι ασύγκριτοι προφήτες μας δίδαξαν τα πάντα στους ανθρώπους, έτσι στο πρόσφατο παρελθόν άνθρωποι της φυλής μας έδωσαν το ξύπνημα για μια καινούργια ζωή στις αποκτηνώμενες μάζες.

Τους δώσαμε τη δύναμη να αποδιαρθρώσουν τις κοινωνίες τους κι έτσι να φτάσουμε κοντά στην πραγματοποίηση του πανάρχαιου ιουδαϊκού ιδανικού, της κοινωνικής δικαιοσύνης θεωρημένης και οροθετημένης από μας.

Σ’ οποιοδήποτε μέρος της γης γίνεται μάχη για αποδέσμευση από μεσαιωνικές απαγορεύσεις, για το σπάσιμο των αλυσίδων, για την απελευθέρωση από μια πνευματική καταπίεση, εκεί βρίσκονται και είναι παρόντες οι γιοι του Ισραήλ, τώρα όπως και πριν, μαχόμενοι, υποδαυλίζοντας και οδηγώντας (τις μάζες) και στην πρώτη γραμμή και στα παρασκήνια.

Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΦΥΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ

Η δική μας αντίληψη για τον κόσμο θα καταλάβει το σύμπαν. Ακόμη εσείς πρέπει να είστε υπερήφανοι γιατί η φυλή σας είναι πιο δυνατή ανάμεσα στους δημιουργούς των αιώνιων αξιών.
Εμείς οι αδύναμοι, εμείς οι υβρισθέντες, εμείς οι καταπιεσμένοι, εμείς οι κατατρεγμένοι ανοίξαμε το δρόμο στους λαούς και στα πιο αδύναμα κράτη, το δρόμο του πεπρωμένου τους. (Σ.Γ. Ποιο να είναι άραγε αυτό το πεπρωμένο;).

Ο εβραϊκός ιμπεριαλισμός είναι ο μοναδικός που ωφελεί τους ανθρώπους και που βρίσκει την ύψιστη έκφραση του στο λόγο της Βίβλου: «Πρέπει να έρθει, θα έρθει ο καιρός κατά τον οποίο η δική μας αντίληψη για τον κόσμο θα καταλάβει το σύμπαν».

Ο ιμπεριαλισμός μας είναι ο μοναδικός που μπορεί ατιμώρητα να μάχεται εναντίον των χιλιετιών, ο μοναδικός ο οποίος δεν έχει να φοβάται καμμία παρακμή και καμμία ήττα, που άφθαρτος και ανίκητος κινείται βαθμιαία με βήμα σταθερό προς τον ύψιστο μας σκοπό. Αυτό που με βαθιά αντίληψη του πράγματος είπε ο Σενέκας για εμάς τους εβραίους «οι νικημένοι (εμείς) αναγκάζουν τους νικητές (Ρωμαίους) να υποταχθούν στο νόμο τους».

Αυτό ισχύει για όλες τις εποχές και όλους τους λαούς. Όταν εμείς 2.500 χρόνια πριν, χτυπημένοι στο σώμα και στην ψυχή, εγκαταλείψαμε την πατρίδα μας την κατεστραμμένη απ’ τον εχθρό και υποχρεωθήκαμε να περιπλανόμαστε στην εξορία, φτάσανε λίγες δεκαετίες για εκείνο το Ισραήλ που φαινόταν κατεστραμμένο για πάντα να βρει στον εαυτό του — θαύμα ανήκουστο — την υπεράνθρωπη δύναμη να επηρεάζει κατά τρόπο τελεσίδικο την πνευματική εξέλιξη του ισχυρού βασιλείου της Περσίας.

Όποιος μπορεί να διαβάσει τα κεφάλαια που ένας ανώνυμος προφήτης στην εξορία έβγαλε μέσα απ’ την ψυχή του, όποιος μπορεί να τα συγκρίνει με τα μνημεία που πρόσφατα ήλθαν στο φως από τα αρχαία ερείπια στα Σούσα, αυτός ξέρει πόσο πολύ ο εβραϊσμός άφησε την σφραγίδα του στην πνευματική εικόνα της αυτοκρατορίας που ίδρυσε ο Κύρος. (Σ.Γ. οι ανύπαρκτοι στις τέχνες, και όχι μόνο, εβραίοι, έβαζαν και ανύπαρκτες σφραγίδες).

ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ

Ένας προφήτης του οποίου τους λόγους διαβάζουμε στο τέλος του 19ου κεφαλαίου του βιβλίου του Ησαΐα, μπορούσε από τότε να αποδώσει στο λαό του την αποστολή να γίνει ο διαμεσολαβητής ανάμεσα στις αντιμαχόμενες μεγάλες δυνάμεις της γης.

Όταν εμείς 2 αιώνες αργότερα φτάσαμε στην πόλη που στις ακτές της Μεσογείου είχε ιδρύσει ο μεγάλος Μακεδόνας στρατηλάτης (ο Μέγας Αλέξανδρος, την Αλεξάνδρεια) και για πρώτη φορά ήρθαμε σε επαφή με τα έργα της Ελληνικής ιδιοφυΐας (Σ.Γ. Ώστε υπάρχει και άλλη ιδιοφυΐα πέρα απ’ την εβραϊκή;), έφτασαν ξανά λίγες δεκαετίες κατά τις οποίες απ’ αυτή τη σύζευξη (Ελληνικού και ιουδαϊκού πνεύματος!) την τόσο σημαντική για την ανθρωπότητα, το ιουδαϊκό στοιχείο θα γινόταν και πάλι κυρίαρχο! (Σ.Γ.: Μεταλληνέ ευτυχώς έτσι;). Μορφοποιήθηκε τότε εκείνη η φιλοσοφία της Αλεξάνδρειας που συνεργάστηκε τόσο αποφασιστικά (Σ.Γ.: Μεταλληνέ ακούς τ’ αδέρφια σου;) στη γέννηση του χριστιανισμού και που μέχρι τώρα υποδεικνύει τα βαθιά ίχνη της στη χριστιανική πίστη και σκέψη.

Όταν η νέα εποχή και το νέο πνεύμα ξέφυγε απ’ τον μεσαίωνα, η καλύτερη ερμηνεία της Βίβλου που άρχισε κάτω από εβραϊκές οδηγίες, κατέστησε δυνατό να πορευθούν οι λαοί με σταθερό βήμα, στο δρόμο της θρησκευτικής τελειότητας. (Σ.Γ.: Ζήτω ο Ιαχβέ).

Πρέπει ακόμη να αισθάνεστε υπερήφανοι, γιατί εσείς ανήκετε στο λαό που έφερε στον κόσμο το θείο δώρο της αισιοδοξίας. (Σ.Γ.: Σίγουρα διαβάζοντας τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, οι εβραίοι δικαιολογημένα είναι πολύ αισιόδοξοι για το μέλλον της φυλής τους). Η ελπίδα ελεύσεως του (εβραίου) μεσσία — η λύτρωση θα έρθει, πρέπει να έρθει απ’ τους γκόιμ — η πιο υψηλή αισιοδοξία και η πιο πλούσια ευλογία, ανήκει στα πιο πολύτιμα αγαθά που η εβραϊκή «παιδεία» και ο εβραϊκός «ιδεαλισμός» προσέφερε και προσφέρει στον κόσμο. (Σ.Γ.: Ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας τον Ιαχβέ και τους ιαχωβάδες όλων των ειδών που φροντίζουν για το καλό μας μέλλον). Ακόμη πρέπει να αισθάνεστε υπερήφανοι γιατί είστε μέλη της πιο ύψιστα δημιουργικής φυλής, δηλαδή της εβραϊκής. Αυτό που εμείς δώσαμε στους άλλους λαούς είναι ιδιαίτερα σημαντικό και καθορίζει αποφασιστικά την πορεία τους (Σ.Γ.: Δυστυχώς). Εμείς τους διδάξαμε το δρόμο προς το θεϊκό, πριν από εμάς κανένας λαός δεν μπόρεσε να το κάνει. Εάν χρειάζονται ακόμη αποδείξεις γι’ αυτό που λέμε, μπορούμε να τις βρούμε στο γεγονός ότι λαοί πνευματικά ανώτεροι, όπως αυτοί που ζουν στην Άπω Ανατολή, δεν μπόρεσαν ακόμη να φτάσουν στο δρόμο του θεϊκού (Σ.Γ.: ιαχβεϊσμού-μονοθεϊσμού), γιατί στην αποφασιστική φάση της εξέλιξης τους, τους έλειψε η βοήθεια μας, το πνεύμα-οδηγός του ιουδαϊσμού. Εσείς πρέπει να αισθάνεστε για ακόμη μία φορά υπερήφανοι, εσείς πρέπει να γνωρίσετε ακόμη μία φορά ότι ο λαός σας είναι ο εκλεκτός λαός. (Σ.Γ.: Δόξα στον Ιαχβέ, κρατάει τις υποσχέσεις του). Το «attah bechartanu» (μετάφραση: «εσύ μας διάλεξες»), που για πολλούς από εσάς έγινε μία κενή φράση, πρέπει να αποτελέσει ξανά την ουσία της ζωής σας.

Αυτήν την ώρα (1918) κατά την οποία περισσότερο από ποτέ η ανθρωπότητα επιθυμεί σφόδρα τη λύτρωση, πρέπει να αναλάμψει στα σκοτάδια του παρόντος το αιώνιο φως του Ισραήλ. Το ότι ακόμη και σήμερα, μετά από περίπου 2000 χρόνια που ο κόσμος δέχεται τον θεό μας (Σ.Γ.: Ακούς Χριστό-δουλε;), ο ειδωλολατρισμός (Σ.Γ.: Όλες οι άλλες θρησκείες δηλαδή) κατέχει ένα χώρο αρκετά μεγάλο, θα μπορούσαμε να πούμε κυρίαρχο στην πίστη των λαών, μπορούμε να το αποδώσουμε στο γεγονός ότι εμείς, επειδή η ψυχή μας ζει στην εξορία, επειδή είμαστε κατακερματισμένοι σε χιλιάδες πληθυσμιακές ομάδες και ο καθένας από εμάς πρέπει να διεξάγει το δικό του πόλεμο εναντίον μιας πλειοψηφίας γεμάτης από μίσος εναντίον μας, (Σ.Γ.: Γιατί άραγε;) δεν έχουμε πια τη δυνατότητα να πολεμάμε χωρίς εμπόδια και υπό καθεστώς πλήρους ελευθερίας (Σ.Γ.: Ελευθερία όπως τους συμφέρει αυτούς φυσικά) για τη διάδοση των ιδανικών μας. (Σ.Γ.: Ποιων ιδανικών;).

Όποιος είναι έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή του για τα ιδανικά της φυλής του (της εβραϊκής) πρέπει να καταλάβει τη θέση του εκεί όπου ωριμάζουν οι αποφάσεις (των κυβερνήσεων και των κέντρων αποφάσεων). (Σ.Γ.: Η Ελλάδα προσφέρει αρκετά παραδείγματα εβραίων σε ρόλους κλειδιά). Είναι σύνηθες να λέγεται: Εσείς δώσατε τη Βίβλο στον κόσμο, τώρα μπορείτε να πηγαίνετε. Όχι εσείς αλλά οι χριστιανοί μετέφρασαν την Αγία Γραφή σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και την έκαναν προσιτή σε όλους τους λαούς. Αχ φίλοι μου δε φτάνει να διαβάζεις και να διδάσκεις τη Βίβλο, να ψάλλεις τους ψαλμούς, πρέπει να ζεις τη Βίβλο (Σ.Γ.: Πιο πολύ Ιαχβέ λοιπόν). Κανείς λαός δε ζει τη Βίβλο, για κανένα λαό δε ζει η Βίβλος, παρά μόνο στον δικό μας. (Σ.Γ.: Ακούς Παρασκευαΐδη;)
Η Βίβλος είναι η ψυχή που ενσάρκωσε σε μας το σώμα της (Σ.Γ.: Είμαστε απολύτως σύμφωνοι). Εάν η καρδιά μας ξαναχτυπήσει στη γη της Βίβλου, τότε θα αναπτύξουμε ξανά τις δυνάμεις μας, τότε θα μπορούμε να γίνουμε ξανά το εκλεκτό εργαλείο του Θεού (Σ.Γ.: Πάλι οι εκλεκτοί). Στη δημόσια ζωή μου δεν έχω κανέναν εγωιστικό σκοπό, καμμία προσωπική ματαιοδοξία.

Η κάθε μου σκέψη και το κάθε μου συναίσθημα ανήκει στον εβραϊσμό και στην αγία ιδέα του. Ήλθα σε σας για να υπηρετήσω το λαό μου με όλη μου την καρδιά, με όλη μου την ψυχή, με όλες μου τις δυνάμεις. Εγώ δεν αναγνωρίζω καμία άλλη αρχή παρά μόνον τη φωνή του Θεού μας. Αυτή η υπηρεσία μου στο λαό που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ιερή αποστολή. Μα ποιος νομίζει ότι μπορεί με απειλές, με προσβολές ή υποσχέσεις να μας απομακρύνει από την πορεία μας, την οποία εμείς πρέπει να διατρέξουμε ή να μας εκτρέψει από τα πιστεύω μας, τα οποία κατακτήσαμε μέσα από αγώνες αιώνων; Αυτός πρέπει να ξέρει ότι θα σπάσει τα δόντια του στο βράχο. Η σοβαρή και ευσεβής υπόσχεση που είναι ότι: κάθε χτύπος της καρδιάς μου, κάθε προϊόν της νόησης, κάθε μέρα της ζωής μου πρέπει να ανήκουν απεριόριστα στον εβραϊσμό και στον ιστορικό του ρόλο. Η δύναμη και ο προστάτης του Ισραήλ ας μου δίνουν δύναμη και ευλογία.


ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Η ομιλία του ραββίνου Zevi — λόγια ελευθερίας και σθεναρότητας — σύμφωνα με την παρουσίαση του περιοδικού που την κατέγραψε, δεν προτρέπει μόνον σε βάθος ανάλυση πάνω στο βαθύ προϊστορικό ρατσισμό που διαπερνά τον εβραϊσμό, αυτό ανασύρει στην επιφάνεια τουλάχιστον δύο ζητήματα που διαπερνούν από δεκαετίες την ιδεολογική και ιστοριογραφική συζήτηση πάνω στον σιωνισμό-εβραΐσμό, γύρω απ’ την οποία υπάρχει μεγάλη σύγχυση και ριζοσπαστικές λογοκρισίες,

α) Το πρώτο ζήτημα αφορά την αντίληψη της ιστορίας της ανθρωπότητας όπως αυτή παρουσιάζεται απ’ τον Zevi. Αυτή είναι μόνον εβραιοκεντρική. Κατά βάθος ο Zevi δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επαναπροτείνει με θετική όψη τη διάσημη θεωρία της παγκόσμιας εβραϊκής συνομωσίας.

Ιστορικές διαδρομές χιλιετιών, θεμελιώδεις στιγμές της πολιτιστικής και πνευματικής ζωής της ανθρωπότητας — στις οποίες έπαιξαν ρόλο πολύπλοκοι παράγοντες κινούμενοι και τροφοδοτούμενοι από λαούς και ανθρώπους των πιο διαφορετικών φυλών — καταλήγουν απ’ το ραββίνο της Βιέννης σε μία γραμμική διαδρομή κατά τη βαθμιαία και στερεή πορεία του εβραϊκού ιμπεριαλισμού. Κατά τα άλλα, χωρίς να χρειάζεται κανείς να πάει να ψαρέψει ένα τέτοιο ντοκουμέντο ανάμεσα στα παλιά τεύχη κάποιου περιοδικού, ο αναγνώστης μπορεί να βρει την ίδια θεώρηση της ιστορίας — δηλ. της «εβραϊκής συνομωσίας» (από τη θετική άποψη) — στο βιβλίο του Simon Wiesenthal που αναφέρεται στον Χριστόφορο Κολόμβο (Επιχείρηση Καινούριος Κόσμος), όπου το εγχείρημα του Κολόμβου (εβραίου στην καταγωγή κατά τον Simon Wiesenthal) παρουσιάζεται σχεδόν σαν μια κρυφή ομαδική φυγή των κυνηγημένων εβραίων της Ισπανίας, προς αναζήτηση των «χαμένων φυλών του Ιούδα στην Ασία». Παραφροσύνη θα πείτε; Είναι όμως πράγματα τα οποία πιστεύει βαθύτατα ο Simon Wiesenthal.

β) Το δεύτερο ζήτημα αφορά την ημερομηνία της ομιλίας του Zevi.
Είναι 1918, χρονιά κατά την οποία ο Zevi μιλάει για τη «φυλή» του. Χρονιά της ήττας της Γερμανίας. Είναι σίγουρο ότι εκείνη την εποχή τέτοιες ιδέες κυκλοφορούσαν ανάμεσα στις πολυπληθείς εβραϊκές κοινότητες της Αυστρίας και της Γερμανίας. Και ο νοών, νοείτω…

Δημήτρης Σαββίδης

http://antipliroforisi.blogspot.gr/2008/09/blog-post_12.html

Απο την ιστοσελίδα http://gr.altermedia.info