Όταν οι Βούλγαροι κομιτατζήδες έσφαζαν Έλληνες

Ο αγωνιστής Προκόπιος Κομπόκης σκοτώνεται μέσα στο χωριό του, Καλλιθέα της Δράμας, σε συμπλοκή με συμμορία 30 κομιτατζήδων. Καίγεται ζωντανός μετά από πυρπόληση της οικείας του από την οποία μαχόταν τους βούλγαρους. Η εθνική του δράση, καθώς και όλης της οικογένειας Κομπόκη σε ολόκληρη την περιοχή της Δράμας, υπήρξε υπέροχη από κάθε πλευρά.

Η αναφορά τής 11 Απριλίου του 1907 ασχολείται με τον φόνο στο Εγρί Ντερέ (Καλλιθέα Δράμας) από βουλγάρικη συμμορία του Προκοπίου Κομπόκη. Μπήκαν μέρα μεσημέρι οι κομιτατζήδες στο χωριό. Άλλοι έξι (αριθ. 6) Κομπόκηδες είχαν νωρίτερα σφαγιασθή. Ο μόνος πού επιζούσε ήταν ό γιος του Προκοπίου, πού ήταν όμως στη φυλακή. Η μόνη θετική προστασία πού μπορούσε να προσφέρη ή Τουρκία στους προγεγραμμένους από επαναστατικό κομιτάτο φιλήσυχους επηκόους τής Υψηλής Αυτοκρατορίας, ήταν ... ή φυλακή. Κι’ αυτός ό Περικλής Κομπόκης δεν ξέφυγε τη μοίρα της οικογενείας του. Δολοφονήθηκε από Βουλγάρους το 1916 τον καιρό τής βουλγαρικής κατοχής στην ανατολική Μακεδονία.

Στα «Σερραϊκά Χρονικά» (σελ. 118-122) δημοσιεύεται αναφορά τού μητροπολίτη Δράμας Χρυσοστόμου στο Πατριαρχείο (31 Ιουλίου 1905), πού περιέγραφε τον σφαγιασμό των άλλων Κομπόκηδων και τον εμπρησμό των σπιτιών τους. Αληθινά μαρτυρικές οικογένειες. Θυσιάστηκαν άντρες και γυναίκες, γέροι και νέοι. Γράφει ό Χρυσόστομος: «Ο γηραιός Βασίλειος Κομπόκης, ή γραία σύζυγος του Αναστασία, ή νύμφη του πρεσβυτέρου υιού του Ευαγγέλου έπεσαν υπό τας σφαίρας των δολοφόνων». Και λέγει επιγραμματικά ό Χρυσόστομος: «Το παρελθόν είναι σκοτεινή άβυσσος, το παρόν κοιλάς κλαυθμώνος, το μέλλον είναι αφεγγές και ασέληνον».

http://www.stoxos.gr/2013/04/blog-post_3931.html