Τι είναι ο Χριστός τελικά;

Γράφει ο Νέαρχος Παναγή, Ορθοδοντικός - Λεμεσός

Δυο επιλογές έχουμε: Θεός ή απατεώνας.

Γιατί αν πιστεύεις ότι είναι  απατεώνας τότε... Τότε εις μάτην και οι διδασκαλίες, και η επί του όρους ομιλία και οι παραβολές, και οι μαθητές του και η Χαναναία, και η Σαμαρείτιδα, και ο Ιούδας και η σύλληψή Του και η Σταύρωσή Του και η Ταφή και η Ανάσταση και οι υποσχέσεις Του και οι δώδεκα Απόστολοι με όλους τους άλλους εβδομήκοντα. Όλα στο αέρα, όλα για ένα τίποτα, για να το παίξει φιλόσοφος, να το παίξει δήθεν, να μας υποσχεθεί κάτι που δεν θα γίνει, να πεθάνει για το τίποτα, για να μας αποδείξει τι, χάνοντας τη ζωή Του άδικα. Και από μέσα του να ξέρει ότι μας κοροϊδεύει, να μας εμπαίζει, να μας πουλά φούμαρα. Γιατί δηλαδή να πεθάνει στο άνθος της ηλικίας του, τριάντα τριών χρονών, για να λένε κάτι γι΄ Αυτόν οι επόμενες γενεές; Να αφήσει όνομα, ότι κάποιος σπουδαίος πέρασε από τη γη; Πόση ματαιοδοξία, εγωισμός, κενοδοξία πρέπει να είχε;

Αν από την άλλη πιστεύεις ότι είναι η ενσάρκωση του Θεού τότε δεν είναι απατεώνας σίγουρα.

Άρα πιστεύεις ότι ο παράδεισος υπάρχει, ότι οι υποσχέσεις Του δεν είναι αέρας, ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια, ότι δεν υπάρχει άλλη δίοδος προς την Βασιλεία του Θεού, ότι μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι μακάριοι οι ελεήμονες. Αν ναι, αν το πιστεύεις τότε για δεν πράττεις αυτά που σου ζήτησε; Γιατί είσαι χλιαρός ούτε πιστεύεις εντελώς, ούτε δεν πιστεύεις και πάλι ολότελα. Γιατί είτε είναι μαύρο είτε άσπρο, γκρίζο δεν γίνεται. Ολίγον έγκυος δεν είναι δυνατόν να υπάρχει. Γιατί είσαι λίγο από το ένα λίγο από το άλλο, γιατί θεωρείς το Ευαγγέλιο δύσκολο και διαλέγεις; Όταν σου δίνει ο ιατρός μια θεραπεία και δεν σου αρέσει μήπως διαλέγεις ποιο φάρμακο θα πάρεις μόνος σου; Πώς θα δεις θεραπεία;

Όταν μαγειρεύεις ένα φαγητό με βάση κάποια συνταγή δεν ακολουθείς κατά γράμμα τη μεθοδολογία και τα υλικά; Αν όχι, τι φαγητό θα προσφέρεις; άγευστο, ανούσιο θα ΄ναι. Όπως ακριβώς και η πίστη σου και η διάθεσή σου, άχρωμη, άοσμη, άγευστη, χλιαρή. Ένα είδος παράδοσης, λαογραφίας, εθίμου. Ως εκεί όχι φανατισμούς, αυτά είναι για τους μοναχούς. Άλλο ευαγγέλιο για εμάς άλλο για τους φανατικούς.

Και αν ο Χριστός δεν  είναι Θεός μήπως οι Δώδεκα Απόστολοι ήταν χαζοί ή μήπως άλογοι, ή μήπως μαγεύτηκαν από κάτι; Μήπως παράτησαν την οικογένειά τους για το τίποτα, μήπως ο Ματθαίος ως τελώνης παράτησε την επικερδή εργασία του για κάτι ανύπαρκτο, μια απάτη; Για να ακολουθήσει κάποιον ο οποίος θα του προσέφερε τι; περισσότερα χρήματα; Μήπως κάτι που δεν υπάρχει αλλού; μήπως κάτι εντυπωσιακό το οποίο ούτε με λόγια δεν περιγράφεται; Ή μήπως τα θαύματα γίνονταν μπροστά τους και οι απόστολοι ξεγελιόντουσαν σαν μικρά παιδιά; Μήπως οι νεκραναστάσεις, οι θεραπείες τυφλών ήταν κόλπα; Μήπως ο μέχρι πρότινος διώκτης του Χριστού, ο Απόστολος Παύλος έγινε ο πρώτος Απόστολος έτσι, από λόξα, χωρίς λόγο ή μήπως του συνέβη κάτι το οποίο δεν το χωράει το μυαλό του ανθρώπου;

Και μήπως λέω και οι δώδεκα Απόστολοι οι οποίοι είχαν τρομερούς θανάτους, τους δέχτηκαν με ηρεμία με σιγουριά για ένα αδειανό πουκάμισο, για κάτι που είδαν αλλά νόμιζαν ότι υπήρχε, κάτι που δεν ήταν σίγουροι αν ήταν ο Θεός ή όχι; Κακουχίες, βάσανα, ναυάγια για το τίποτα; Εξαπατήθηκαν μπροστά στα μάτια τους και εξαπάτησαν κι άλλους με την σειρά τους;

Μήπως τα τέσσερα Ευαγγέλια  γράφτηκαν από τέσσερεις ανθρώπους  σε τέσσερα διαφορετικά μέρη, σε τέσσερα διαφορετικά χρονικά  σημεία, λέγοντας διαφορετικά πράγματα  το ένα από το άλλο; Μήπως τα συμφώνησαν μεταξύ τους για να μας ξεγελάσουν;

Και άραγε τα τόσα εκατομμύρια μάρτυρες, στις αρένες, στους τροχούς, οι αποκεφαλισμοί έγιναν για το τίποτα; Και ποιος τους έδωσε αυτή τη δύναμη; Ποιος άνθρωπος θα έμενε απαθής και χαμογελώντας στο ξίφος αν δεν του γέμιζε τη ψυχή του κάτι υπερφυσικό;

Μήπως οι τόσοι μοναχοί, οι οποίοι εγκατέλειψαν τα εγκόσμια και έζησαν σε μοναστήρια, κελιά, σπηλιές πίστεψαν σε κάτι αόριστο, αβάσιμο ή ένοιωσαν το κάλεσμα του Θεού; Και μερικοί αυτούς με χαρίσματα προόρασης, διόρασης, προφητείας, ίασης, διάκρισης μήπως τα πήραν σε κολλέγιο ή πανεπιστήμιο ή μήπως είχαν το «κληρονομικό» χάρισμα ορισμένων απατεώνων οι οποίοι εκμεταλλεύονται τον κόσμο; Ποιος ήταν ο δωρητής των χαρισμάτων;

Αν και το θέμα «τι είναι ο Χριστός» είναι ανεξάντλητο και δεν είναι θέμα το οποίο αποδεικνύεται με πειράματα, λογικές αλληλουχίες αλλά βιώνεται με ένα μυστικό τρόπο που δεν περιγράφεται με κανένα τρόπο, προσπάθησα να το δω ακόμα και μέσα από τη λογική του αιώνα μας, μέσα από ορθολογιστικές σκέψεις, δείχνοντας ότι ακόμα και έτσι είναι αδύνατο να ισχυρισθείς ότι ο Χριστός ήταν κάτι εκτός από Θεός.

Άλλωστε και ο πιο  άπιστος αν κοιτάξει γύρω του,  τη φύση, τον άνθρωπο, τα ζώα τον τρόπο λειτουργίας όλων σε αρμονία δεν μπορεί παρά να θαυμάσει όχι τα κτίσματα αλλά τον κτίσαντα. Γνωστός μου ιατροδικαστής μου εκμυστηρεύτηκε ότι η αγωνία του για την ύπαρξη του Θεού τον ώθησε στην ειδικότητά του. Και κάθε φορά κατά την οποία κάνει τομές ανοίγοντας το ανθρώπινο σώμα θαυμάζει το πώς λειτουργούν όλα τέλεια, αναρωτιέται ποιος τα έκανε τόσο άψογα. Για λίγα μικρογραμμάρια ουσιών κρατιέται στη ζωή που αν αλλάξουν κατά το ελάχιστο ο άνθρωπος πεθαίνει.

Τόσα πολλά μπροστά  μας τα οποία μαρτυρούν το  Θεό όπως η εκκλησία μας  Τον παρουσιάζει μέσα από την ενσάρκωση του Θεού στη γη και εμείς τυφλοί ψάχνουμε την έξοδο σε σκοτεινό δωμάτιο.

Καλή Ανάσταση

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/04/blog-post_9909.html