Η εχθρότητα των Εβραίων κατά του χριστιανισμού. Η μισαλλοδοξία για την οποία κανείς δεν πρόκειται να γράψει τίποτα

Το 2005 η Εβραία Δρ Tali Argov άφησε το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, και δέχθηκε την θέση που της προσφέρθηκε ως Λέκτορας της Μοντέρνας Εβραϊκής στο Κέντρο για τις Εβραϊκές και τις Ιουδαϊκές Σπουδές της Οξφόρδης.

Όλες όμως οι ένθερμες εκδηλώσεις και χειρονομίες εξαφανίστηκαν, εν μία νυκτί, όταν ο σύζυγός της βαφτίστηκε χριστιανός στην Εκκλησία της Αγγλίας το 2005. Το 2008 και η ίδια εγκατέλειψε τον Ιουδαϊσμό και έγινε Αγγλικανή. Εξαιτίας της νέας πίστης της η Δρ Tali Argov λέει ότι δεν προχώρησε η προαγωγή της, και της αφαιρέθηκαν τα προνόμιά της, ενώ βίωσε την ψυχρότητα στις κοινωνικές συναναστροφές. Τελικά, οδηγήθηκε στην παραίτηση.

Με αφορμή το περιστατικό αυτό (για το οποίο έγραψε ο ΚΟ: Εβραία λέκτορας στο Παν/μιο της Οξφόρδης γνωρίζει διακρίσεις γιατί άφησε τον Ιουδαϊσμό και έγινε χριστιανή), γράφει (2010) ο Damian Thompson, αρθρογράφος της Daily Telegraph :

Η περίπτωση της λέκτορα της Οξφόρδης στις Εβραϊκές Μελέτες που λέει ότι απολύθηκε αφότου ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, έφερε στο προσκήνιο ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα. Δεν έχω ιδέα αν η Δρ. Tali Argov έτυχε άδικης μεταχείρισης – εναπόκειται στο δικαστήριο απασχόλησης να αποφασίσει - αλλά ας μην υποκρινόμαστε ότι οι Εβραίοι που γίνονται Χριστιανοί δεν αντιμετωπίζουν έντονη αποδοκιμασία από τη δική τους κοινότητα.

«Χριστιανικός αντισημιτισμός», «Μουσουλμανικός αντισημιτισμός», «χριστιανική ισλαμοφοβία», «διώξεις μουσουλμάνων κατά Χριστιανών» (που είναι εδώ η λέξη «χριστιανοφοβία»;) - όλα αυτά είναι αποδεκτά θέματα συζήτησης. Αυτό που δεν είναι αποδεκτό είναι η εβραϊκή εχθρότητα προς τον Χριστιανισμό.

Μπορείτε να καταλάβετε γιατί οι Εβραίοι θα μπορούσαν να αντιπαθούν τη χριστιανική θρησκεία: όχι μόνο γιατί θεοποιεί έναν άνθρωπο, κάτι που είναι η απόλυτη βλασφημία για τους ευσεβείς Εβραίους, ακριβώς όπως είναι και για τους ευσεβείς μουσουλμάνους, αλλά έχει επίσης εμπλακεί σε «αιώνες αντισημιτισμού». (Νομίζω ότι ο ρόλος του χριστιανισμού ότι ενέπνευσε το Ολοκαύτωμα έχει μεγαλοποιηθεί, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα).

Μερικές φορές η εβραϊκή αντιπάθεια προς τον Χριστιανισμό συνεχίζεται σε εχθρότητα προς τους Χριστιανούς. Υπήρχε ένα άρθρο στην Independent τις προάλλες από την Christina Patterson που περιέγραφε την αγένεια των υπερ-ορθόδοξων Εβραίων του Stamford Hill, προς τους «εθνικούς»:

"Όταν μετακόμισα στο Stamford Hill, πριν από 12 χρόνια, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι οι ‘γκογίμ’ είναι καλοδεχούμενοι στα χασιδικά εβραϊκά καταστήματα, όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ σε μια συγκέντρωση της Κου Κλουξ Κλαν. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι μια αγορά από ένα γκόι ήταν ένα έγκλημα που πρέπει να τιμωρείται με μονοσύλλαβες λακωνικές απαντήσεις ή ότι τα καθίσματα του λεωφορείου ήταν μια πιθανή πηγή μόλυνσης, ή ότι η οδική σήμανση, καθώς και οι περιορισμοί στάθμευσης, ήταν για τους ανθρώπους που δεν ήταν οι «εκλεκτοί» του Θεό. Και ενώ τίποτα από όλα αυτά δεν δημιουργεί τίποτα περισσότερο από έναν ερεθισμό, όταν βλέπω ένα οκτάχρονο αγόρι να τραβιέται μακριά από μια κανονική εμφανισιακά γυναίκα (επειδή, προφανώς, έχει διδαχθεί ότι είναι βρώμικη ή επικίνδυνη, ή, Θεός φυλάξοι, στάζει με το αίμα της περιόδου), αυτό μου δημιουργεί λύπη".

ΚΟ: Το Stamford Hill είναι μία περιοχή στο Βόρειο Λονδίνο, όπου βρίσκεται η μεγαλύτερη Χασιδική Εβραϊκή κοινότητα στην Ευρώπη. Διάβασε: Βρετανία:Δημοσιογράφος κατηγορείται για ‘αντισημιτισμό’ επειδή έγραψε για την αγένεια των Χασιδικών Εβραίων 

Ο Stephen Pollard, ο συντάκτης του ‘Jewish Chronicle’ (Εβραϊκά Χρονικά), το περιγράφει αυτό ως "καθαρή, ανόθευτη αδυσώπητη αντι-εβραϊκή μισαλλοδοξία," από την πλευρά της Patterson. Αλλά μονοσύλλαβη λακωνικότητα προς τα Goyim; Το έχω βιώσει, και αυτό είναι εξοργιστικό. Επιτρέψτε μου να συστήσω ένα συγκλονιστικό βιβλίο που ονομάζεται “Postville” (2000) από τον κοσμικό Εβραίο δημοσιογράφο Stephen Bloom, ο οποίος καταγράφει την ακραία κακή συμπεριφορά των Lubavitch Εβραίων που μετακινήθηκαν μαζικά σε μια πόλη στην αγροτική Αϊόβα των ΗΠΑ για να στήσουν ένα τεράστιο kosher κρεοπωλείο. Στο τέλος, οι θυμωμένοι χριστιανοί κάτοικοι, οι οποίοι ήταν αρχικά φιλόξενοι, ψήφισαν την προσάρτηση της γης στην οποία κτίστηκε το εργοστάσιο, έτσι ώστε να μπορούν να το φορολογήσουν και να το ρυθμίσουν. Ο Bloom, ο οποίος αισθάνθηκε ότι οι Εβραίοι Lubavitchers είχαν δείξει "κατάπτυστη" συμπεριφορά στα όρια του ρατσισμού, υποστήριξε την κίνηση.

Η εβραϊκή εχθρότητα προς τους Χριστιανούς, δεν περιορίζεται στους υπερ-Ορθόδοξους. Μια φίλη της γυναίκας μου έκανε μαθήματα στην κόρη ενός ζευγαριού Εβραίων, στο βόρειο Λονδίνο. Όταν μου είπε ότι ήθελε να κάνει ένα διάλειμμα για τα Χριστούγεννα, ο σύζυγος τα πήρε στο κρανίο. «Εμείς δεν επιτρέπουμε αυτή η λέξη να ακούγεται σε αυτό το σπίτι!», είπε. Ένα μη αντιπροσωπευτικό περιστατικό, χωρίς αμφιβολία. Αλλά η στάση της φίλης μου προς τον Ιουδαϊσμό άλλαξε μετά από αυτό το περιστατικό. Και θα μπορούσα να πω και άλλες ιστορίες, απίστευτης υπεροψίας από τους ηγέτες του αγγλο-Εβραϊσμού, που θα οδηγούσαν σε διπλωματικά επεισόδια, αν οι χριστιανοί που συμμετείχαν σε αυτές δεν φοβόντουσαν μήπως κατηγορηθούν για "αντισημιτισμό".

Και εγώ το φοβάμαι αυτό και τον λόγο αυτό, πρέπει να επισημάνω τα ακόλουθα. Αυτό το blog έχει συχνά επισημάνει την ανησυχητική αύξηση της ισλαμικής αντι-εβραϊκής ρητορικής, που ένα μεγάλο μέρος της έχει γεύση από την προπαγάνδα του Τρίτου Ράιχ…. Αλλά μέχρι τώρα ποτέ δεν έχω γράψει ούτε μια λέξη για την εβραϊκή προκατάληψη εναντίον των χριστιανών, ακόμα κι αν έχω δει από κοντά, αρκετά εβραϊκά συνέδρια στην Αμερική στη δεκαετία του 1990, στα οποία οι ευαγγελικοί χριστιανοί πιστοί απεικονίζονταν ως φανατικοί που χρειάζονταν μόνο τον κατάλληλο δημαγωγό για να μετατραπούν σε δολοφονικούς αντισημίτες. Ίσως στα συνέδρια που διεξάγονται τώρα, την θέση τους να πάρουν οι Καθολικοί (ή Ορθόδοξοι).

Θα ήταν ενδιαφέρον να διαβάσετε ένα βιβλίο για τα αντι-χριστιανικά συναισθήματα ανάμεσα στους σύγχρονους Εβραίους, συμπεριλαμβανομένου Εβραίων ιστορικών, που επενδύουν πολλά στην έννοια της χριστιανικής ή ‘εθνικής’ συλλογικής ενοχής για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τους άλλους…. Και κάτι μου λέει ότι ένα τέτοιο βιβλίο ποτέ δεν θα γραφτεί.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ