Bόμβα μεγατόνων
έρχεται από τη Ρωσία. Με απόφαση Β.Πούτιν η Μόσχα ιδρύει δικούς της
οίκους αξιολόγησης βάζοντας τέλος στην αυθαιρεσία και στον οικονομικό
πόλεμο των ΗΠΑ. Μια αυθαιρεσία που μας έφτασε στο σημείο να αποφασίζουν
για εμάς χρεοκοπημένες χώρες.
Αυτοί που ελέγχουν τους τωρινούς οίκους αξιολόγησης είναι αυτοί που στραγγαλίζουν οικονομικά μια χώρα. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Αρκεί να δούμε τι έγινε στη χώρα μας και στη Κύπρο. Μια ματιά και στην εξομολόγηση του πρώην οικονομικού δολοφόνου πείθει και τους πιο δύσπιστους.
Σύμφωνα με απόφαση της κυβέρνησης , η Μόσχα περνάει στην ίδρυση των δικών της οίκων αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας, που θα προβαίνουν σε αξιολογήσεις βάσει κριτηρίων εθνικής κλίμακας.
Η κυβερνητική απόφαση, που ελήφθη στις 12 Ιουλίου 2017 και δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της ρωσικής κυβέρνησης.
Η ουσία της απόφασης αφορά την μετάβαση, από την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας στην οποία προβαίνουν οι γνωστοί οίκοι αξιολόγησης Fitch Ratings, Standard & Poor’s, Moody’s Investors Service σε αξιολογήσεις που βασίζονται σε κριτήρια εθνικής κλίμακας.
Η απόφαση επιφέρει τροποποιήσεις σε κανονιστικές πράξεις και θέτει περιορισμούς όσον αφορά την χρήση της αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας από κυβερνητικά όργανα και την Κεντρική Τράπεζα που πραγματοποιείται για ρωσικές εταιρείες.
Επιτρέπεται η χρήση μόνο αξιολογήσεων που κάνουν εγκεκριμένοι οίκοι αξιολόγησης, οι οποίοι προβαίνουν σε αξιολογήσεις με βάση την εθνική κλίμακα κριτηρίων αξιολόγησης.
Στην ουσία η Ρωσία προσπαθεί να αποφύγει τον βραχνά των κυρώσεων που έχουν επιβάλλει αυθαίρετα οι ΗΠΑ και η ΕΕ σε ρωσικές εταιρείες και όχι μόνο.
Επίσης γίνεται σταδιακά το πρώτο βήμα μιας κοινής σύμπλευσης Ρωσίας-Κίνας. Ανεξαρτητοποίηση από διεθνείς και κυρίως αμερικανικούς οργανισμούς που ελέγχουν τον κόσμο.
Είναι πλέον σίγουρο ότι και η Κίνα θα ανακοινώσει κάτι παρόμοιο ενώ πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι και οι BRICS θα ανακοινώσουν κάτι σημαντικό τους επόμενους μήνες. Η πληροφορία αυτή κυκλοφορεί πολύ έντονα εδώ και λίγο καιρό.
Ετσι η χώρα μας «από το πουθενά» κυριολεκτικά θα βρεθεί να αξιολογείται από…ρωσικούς οίκους αξιολόγησης μετά και την ένταξη στην τράπεζα των BRICS.
Είναι επίσης ένα διαπραγματευτικό χαρτί και μια διέξοδος μετά και τις νέες απαιτήσεις του ΔΝΤ που περιγράψαμε στο άρθρο «Βόμβες» από το ΔΝΤ: Μέτρα και το 2018, «ψαλίδι» στο αφορολόγητο από το 2019 και αντίμετρα… το 2023!
Σημειώνεται ότι η NDB ιδρύθηκε από τις Χώρες BRICS και ως εκ τούτου έχει εξασφαλιστεί τόσο ότι η διοίκηση, όσο και ότι η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου θα ασκείται και θα προέρχεται από τις χώρες αυτές. Η NDB, υποστηρίζει επενδυτικά προγράμματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των χωρών – μελών της, χρηματοδοτεί έργα υποδομών που είναι βιώσιμα στο πλαίσιο της στρατηγικής της 2017-2021.
Επίσης, χρησιμοποιεί όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία για το σκοπό αυτό, όπως εγγυήσεις, έκδοση ομολόγων, συγχρηματοδότηση έργων με άλλους πολυμερείς χρηματοοικονομικούς μηχανισμούς κτλ.
Τα έργα θα αφορούν κυρίως sovereign operations (δηλαδή έργα που χρηματοδοτούνται από κρατικούς φορείς με την εγγύηση του Δημοσίου). Σημειώνεται ότι η επέκταση χρηματοδότησης και στα ιδιωτικά επιχειρηματικά σχέδια (projects) δεν αποκλείεται.
Αναλυτικότερα, η NDB θα εστιάσει το ενδιαφέρον της σε έργα καθαρής ενέργειας, υδάτινων πόρων, άρδευσης, αστικής ανάπτυξης, υγιεινής κ.α.
Έως τώρα έχουν χρηματοδοτηθεί συνολικά 15 επιχειρηματικά σχέδια (projects), προβλέπεται δε, ότι ο αριθμός τους θα φτάσει τα 75 μέχρι το 2021 σε ετήσια βάση.
Πως Ελλάδα και Κύπρος «αλυσοδέθηκαν» στα μνημόνια με αντίτιμο τον ορυκτό τους πλούτο αποκαλύπτει ο Τζον Πέρκινς ο άνθρωπος που κάποτε δούλευε σαν «οικονομικός δολοφόνος» λαών και κρατών.
Ο Τζον Πέρκινς δεν δίστασε να μιλήσει ακόμα και για «θανάτους και ανατροπές προέδρων και πολιτικών ηγετών» που δεν είχαν δεχτεί να υποδουλώσουν οικονομικά τις χώρες τους, φέρνοντας στο μυαλό την ανατροπή της κυβέρνησης Κ.Καραμανλή το 2009 και το υπό δικαστική διερεύνηση σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού, που εκείνη την περίοδο είχε πραγματοποιήσει «άνοιγμα» στην Μόσχα, κάτι που δεν άρεσε καθόλου σε αμερικανικούς κύκλους.
Ο 70χρονος συγγραφέας, ο οποίος δηλώνει εκ των υπαιτίων για την οικονομική καταστροφή αναπτυσσόμενων χωρών, αναφέρει πως η Κύπρος παρουσιάζει κοινά συμπτώματα, αλλά για να μπορούν να εξαχθούν τα όποια συμπεράσματα θα πρέπει να δημοσιοποιηθούν οι όροι των κρατικών συμβολαίων, που υπογράφτηκαν με τις ξένες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη και διαχείριση φυσικού της πλούτου.
«Όταν ο Αμερικανός Τζον Πέρκινς άρχισε να μιλά ανοικτά ότι αποτελούσε μέρος μιας αθέατης πλευράς της αμερικανικής εταιρειοκρατίας που απομυζούσε αναπτυσσόμενες χώρες με φυσικό πλούτο, σε Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική, οι αντιδράσεις ήταν λυσσαλέες…
Βρέθηκε στο στόχαστρο έντονων διαψεύσεων, με τις αποκαλύψεις του να χαρακτηρίζονται από κάποιους ως θεωρίες συνωμοσίας. Διαδόθηκε η φήμη πως ήταν ένας ψεύτης που απλώς ήθελε να βγάλει κάποια χρήματα. Η τότε αμερικανική κυβέρνηση δημιούργησε ιστοσελίδα ειδικά για τον Πέρκινς, για να απορρίψει, φυσικά, τους ισχυρισμούς του.
Ωστόσο, το 2004 ο Τζον κατάφερε να φέρει τα πάνω κάτω. Κυκλοφόρησε το αποκαλυπτικό του βιβλίο «Οι εξομολογήσεις ενός οικονομικού δολοφόνου», το οποίο γνώρισε απρόσμενη επιτυχία. Το βιβλίο επεξηγούσε με λεπτομέρεια και με στοιχεία την όλη ιστορία του, καταφέρνοντας να δώσει υπόσταση στην έννοια του οικονομικού «δολοφόνου». Μεταφράστηκε σε 32 γλώσσες και παρέμεινε στη λίστα των μπεστ σέλερ των «New York Times» για 72 συνεχόμενες εβδομάδες. Ο λόγος για την επιτυχία αυτή ήταν αυτονόητος.
Αρκετοί, που διάβασαν το βιβλίο, βρήκαν λογική στους ισχυρισμούς του Πέρκινς και έτσι το σύστησαν σε άλλους αναγνώστες. Πούλησε περισσότερα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και διδάσκεται πλέον σε πανεπιστήμια ανά το παγκόσμιο. Σήμερα ο 70χρονος πλέον Αμερικανός έχει μετατραπεί σε ακτιβιστή, που δηλώνει ότι επιθυμεί να βάλει το λιθαράκι του για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου για τις επόμενες γενιές. Τον ερχόμενο Φεβρουάριο, του 2016, ο Πέρκινς αναμένεται να κυκλοφορήσει το δεύτερό του βιβλίο «Οι νέες εξομολογήσεις ενός οικονομικού δολοφόνου».
Η «Σημερινή» εντόπισε τηλεφωνικώς τον Τζον Πέρκινς στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Αποδέχθηκε να παραχωρήσει αποκλειστική συνέντευξη διά του διαδικτυακού προγράμματος skype στην εφημερίδα για να διηγηθεί την περιπετειώδη ζωή του, αλλά και για να εκφράσει τις απόψεις του σε σχέση με το τι συμβαίνει στην Κύπρο. Αποκάλυψε ότι πρόσφατα τού έστειλε e-mail ο τέως Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας Γιάνης Βαρουφάκης για τον συγχαρεί για το βιβλίο του και να του πει πως ανυπομονεί να διαβάσει το δεύτερο βιβλίο.
Ο 70χρονος σημείωσε ότι ο κ. Βαρουφάκης τού μετέφερε πως, όταν ανέλαβε την υπουργική θέση, αντιλήφθηκε ότι αυτά που περιγράφονται στο βιβλίο, σχετίζονται σε κάποιο βαθμό με όσα συνάντησε στην Ελλάδα.
Στο βιβλίο του ο Πέρκινς εμπλέκει μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην εκμετάλλευση πετρελαίου και φυσικού αερίου -τις οποίες κατονομάζει-, την αμερικανική κυβέρνηση και συγκεκριμένα τις Υπηρεσίες Ασφαλείας (NSA). Επίσης, εμπλέκει την Παγκόσμια Τράπεζα, διεφθαρμένους αξιωματούχους κυβερνήσεων τρίτων χωρών, αλλά και τον εαυτό του ως έναν εκ των μεσαζόντων της μεγάλης εκμετάλλευσης που έστησαν οι ΗΠΑ, για να κτίσουν την οικονομική αυτοκρατορία που είναι σήμερα.
Διευθετούσε υπέρογκα δάνεια
Ανέφερε πως η δουλειά του ως οικονομικού «δολοφόνου» ήταν απλή. Από το 1971-1980, υπό την κάλυψη του οικονομικού συμβούλου για μια ιδιωτική εταιρεία αμερικανικών συμφερόντων, μετέβαινε σε αναπτυσσόμενες χώρες που είχαν φυσικό πλούτο. Στη συνέχεια δωροδοκούσε αξιωματούχους και διευθετούσε για τις κυβερνήσεις υπέρογκα δάνεια, με αντάλλαγμα την αποκλειστική ανάθεση της εκμετάλλευσης του πετρελαίου και του φυσικού αερίου σε συγκεκριμένες εταιρείες υπό ευνοϊκούς όρους.
Ωστόσο, όπως δηλώνει στην εφημερίδα ο Πέρκινς, τα χρήματα ουδέποτε κατέληγαν στη πλειοψηφία των πολιτών, αλλά στην τσέπη ορισμένων επιχειρηματιών, εκείνων που θα αναλάμβαναν τα διάφορα «αναπτυξιακά έργα» και τη δημιουργία των υποδομών για την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου, όπως εργοστάσια, δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια κ.ά. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, οι χώρες αδυνατούσαν να εξοφλήσουν τα δάνειά τους, βυθίζονταν στο χρέος και υποδουλώνονταν στις ΗΠΑ. Οι καταχρεωμένες χώρες κατέφευγαν σε πολιτικές λιτότητας, όπως αύξηση φορολογιών, απόλυση εργαζομένων και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.»
«Γίνονταν ακόμη και δολοφονίες προέδρων»
Στη συνέντευξη ο Τζον Πέρκινς ισχυρίζεται πως οι δωροδοκίες γίνονταν με καλά μελετημένη μέθοδο που δεν ήταν ποινικά κολάσιμη. Αποκαλύπτει, ωστόσο, ότι οι συνέπειες ήταν τραγικές για τους κρατικούς αξιωματούχους που αρνούνταν να συνεργαστούν με τους οικονομικούς «δολοφόνους». «Στις ελάχιστες περιπτώσεις που αποτυγχάναμε ως οικονομικοί «δολοφόνοι» -όπως εγώ απέτυχα στην περίπτωση του Εκουαδόρ και του Παναμά- τότε αναλάμβαναν τα «τσακάλια»», αναφέρει στη «Σ» ο Τζον Πέρκινς. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι «ανυπάκουοι» κυβερνώντες είτε ανατρέπονταν από τη θέση τους, είτε δολοφονούνταν!
Ο 70χρονος ισχυρίζεται πως ο πρώην Πρόεδρος του Εκουαδόρ Χάιμε Ρολντός και ο πρώην Πρόεδρος του Παναμά Ομάρ Τορίγιος Χερέρα, οι οποίοι σκοτώθηκαν σε αεροπορικά δυστυχήματα, δολοφονήθηκαν από τα «τσακάλια», επειδή αρνήθηκαν να εισακούσουν στις υποδείξεις των ΗΠΑ, οι οποίες είχαν ως μεσολαβητή τον ίδιο τον Πέρκινς. «Κτίσαμε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, αλλά και ένα οικονομικό σύστημα το οποίο αποδεικνύεται ως μια αποτυχία», δηλώνει τώρα ο 70χρονος. Επισημαίνει, επίσης, πως μέχρι σήμερα οι ΗΠΑ, αλλά και οικονομικές δυνάμεις, επιστρατεύουν οικονομικούς «δολοφόνους» για να υποτάσσουν μικρότερες χώρες.
Η μετατροπή του σε οικονομικό «δολοφόνο»
Ο Τζον Πέρκινς γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1945 στη Βοστώνη και το 1963 τελείωσε το σχολείο. Το 1968 πήρε το πτυχίο του στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, αν και στο τελευταίο έτος των σπουδών του τον είχε ήδη προσεγγίσει η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, στρατολογώντας τον στις τάξεις της.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στη «Σημερινή», ο Τζον Πέρκινς μιλά για τους τρεις λόγους που τον ώθησαν να γίνει οικονομικός «δολοφόνος», που δεν ήταν άλλοι από την κοινωνική ισχύ, το χρήμα και το… σεξ. Ναι, δηλώνει πως τον ξελόγιασε μια συμφοιτήτριά του και ότι ήταν αυτή που τον παρέσυρε στα λημέρια της NSA. Ο νεαρός οικονομολόγος πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια στο Ειρηνευτικό Σώμα στη Λατινική Αμερική, όπου ήρθε σε επαφή με φυλές του Αμαζονίου και των Άνδεων. Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ το 1971, βρήκε δουλειά στη διεθνή φίρμα συμβούλων επιχειρήσεων Chas. T. Main, μια εταιρεία της Βοστώνης με δύο χιλιάδες υπαλλήλους. Ήταν πλέον εν ενεργεία οικονομικός «δολοφόνος».
«Βυθίζαμε χώρες στα χρέη και τις υποδουλώναμε»
Γίνατε γνωστός ως ένας οικονομικός «δολοφόνος». Πέστε μας για ποιον δουλεύατε και ποια ακριβώς ήταν η αποστολή σας;
Ήμουν ένας οικονομικός «δολοφόνος», αλλά παρουσιαζόμουν ως υπεύθυνος του οικονομικού τμήματος μιας διεθνούς φίρμας συμβούλων επιχειρήσεων, της Chas. T. Main, που είχε ως έδρα την Βοστώνη. Πρόκειται για μια εταιρεία που είχε δραστηριότητα 100 χρόνων, όμως όταν εγώ αποχώρησα πωλήθηκε σε άλλη εταιρεία και πλέον δεν υπάρχει. Η δουλειά μου ήταν να μεταβαίνω σε αναπτυσσόμενες χώρες που είχαν φυσικό πλούτο, όπως πετρέλαιο και φυσικό αέριο, επειδή τα είχαν βάλει στο μάτι μεγάλες εταιρείες εξόρυξης και εκμετάλλευσης, με τις οποίες συνεργαζόταν η δική μου εταιρεία.
Ο ρόλος μου ήταν να πείθω τους ηγέτες αυτών των χωρών να δανείζονται μεγάλα ποσά από την Παγκόσμια Τράπεζα, καθώς και από άλλα ιδρύματα. Τα χρήματα, όμως, ουδέποτε κατέληγαν στα ταμεία του κράτους, αλλά στις εταιρείες για την κατασκευή υποδομών εκμετάλλευσης και διαχείρισης πετρελαίου, όπως εργοστάσια, δρόμοι, λιμάνια και αεροδρόμια.
Από τα δάνεια δεν υπήρχε ουσιαστικό όφελος για την πλειοψηφία των φτωχών πολιτών, που δεν είχαν τα χρήματα ούτε για το ρεύμα των νοικοκυριών τους. Τα χρήματα πήγαιναν σε αυτές τις μεγάλες εταιρείες και η χώρα έμενε με ένα τεράστιο χρέος που δεν μπορούσε με τίποτα να αποπληρώσει. Έτσι, εμείς οι οικονομικοί «δολοφόνοι» επιστρέφαμε στις χώρες αυτές και λέγαμε στους κυβερνώντες ότι, αφού δεν έχετε τα χρήματα, θα κάνετε ό,τι σας πούμε. «Πουλήστε το πετρέλαιό σας ή το φυσικό αέριό σας σε εμάς σε εξευτελιστικές τιμές, χωρίς περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς ή άλλους κανονισμούς», ήταν μερικές από τις απαιτήσεις μας.
Και ποιες ήταν οι επιπτώσεις για τους πολίτες αυτών των χωρών;
Δυστυχώς, η πλειοψηφία των πολιτών υπέφεραν, εκτός φυσικά από πολύ πλούσιους. Αυτοί ζούσαν πολύ καλά, γιατί εμείς φροντίζαμε γι’ αυτό. Οι οικογενειακές επιχειρήσεις τους έβγαζαν πολλά χρήματα, κυρίως από διάφορα αναπτυξιακά έργα που κατασκευάζονταν ως μέρος της συμφωνίας. Στην ουσία επρόκειτο για μια μορφή δωροδοκίας, που δεν ήταν «ποινικά κολάσιμη».
Τι συνέβαινε όταν οι αξιωματούχοι των κρατών δεν συμμορφώνονταν στις υποδείξεις σας;
Στις ελάχιστες περιπτώσεις που αποτυγχάναμε ως οικονομικοί «δολοφόνοι», όπως εγώ προσωπικά απέτυχα στην περίπτωση του Εκουαδόρ και του Παναμά, τότε αναλάμβαναν τα «τσακάλια». Οι δουλειά των «τσακαλιών» ήταν να ανατρέπουν ή ακόμη και να δολοφονούν τους «ανυπάκουους» Προέδρους χωρών, όπως συνέβη για παράδειγμα με τον Πρόεδρο του Εκουαδόρ Χάιμε Ρολντός και τον Προέδρο του Παναμά Ομάρ Τορίγιος Χερέρα, οι οποίοι σκοτώθηκαν σε αεροπορικά δυστυχήματα, αλλά ουσιαστικά επρόκειτο για δολοφονίες. Κτίσαμε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, αλλά και οικονομικό σύστημα το οποίο αποδείχθηκε μια αποτυχία.
Κοινωνική ισχύς, χρήματα και… σεξ!
Πώς μετατραπήκατε σε οικονομικό «δολοφόνο»; Αληθεύει ότι σας ξελόγιασε μια γυναίκα;
Ναι, μια συμφοιτήτριά μου με το όνομα Κλοντίν Μάρτιν, που εργαζόταν παράλληλα για την εταιρεία Chas. T. Main ως σύμβουλος, ήταν αυτή που με παρέσυρε και με εκπαίδευσε για να μετατραπώ σε έναν οικονομικό «δολοφόνο». Γνώριζε όλες τις αδυναμίες μου και αυτό επειδή προηγουμένως είχα δώσει συνέντευξη στις Αμερικανικές Υπηρεσίες Ασφαλείας (NSA) για εργασία. Είχα περάσει από διήμερα ψυχολογικά τεστ μπροστά σε ανιχνευτή αλήθειας. Και οι Αμερικανικές Υπηρεσίες Ασφαλείας ήταν πεπεισμένες πως θα γινόμουν ένας καλός οικονομικός «δολοφόνος». Ανακάλυψαν ουσιαστικά ότι είχα τρεις αδυναμίες -τα τρία μεγάλα «ναρκωτικά» του πολιτισμού των ανδρών-, που δεν ήταν άλλες από την επιθυμία για κοινωνική ισχύ, χρήματα και…. σεξ! Η NSA είχε «διαβάσει» αυτές τις αδυναμίες μου και η Κλοντίν τις εκμεταλλεύθηκε πλήρως. Μου υποσχέθηκε ότι θα αποκτούσα όλα όσα ήθελα. Με παρέσυρε, λοιπόν, για να κάνω αυτή τη δουλειά.
«Δεν άντεξα άλλο και άλλαξα ζωή»
Οι τύψεις για το κακό που προκαλέσατε πρέπει να έγιναν ανυπόφορες σε κάποιο χρονικό σημείο;
Καθώς περνούσε ο χρόνος και έβλεπα τη ζημιά που κάναμε, δεν άντεξα και αποφάσισα να αλλάξω ζωή. Αντιλήφθηκα πως η Παγκόσμια Τράπεζα δεν επιτελούσε το έργο που ισχυριζόταν ότι επιτελούσε, δηλαδή την καταπολέμηση της φτώχιας. Μετά από δέκα χρόνια σε αυτή τη δουλειά αντιλήφθηκα ότι ήταν όλα ένα μεγάλο ψέμα, μια μεγάλη απάτη, και πως δημιουργούσαμε έναν πολύ επικίνδυνο κόσμο με μια πολύ ασταθή οικονομία.
Ένας δημοσιογράφος ρώτησε την κόρη μου, την Τζέσικα, για το κακό που έκανε ο πατέρας της, και αυτή απάντησε ότι ο πατέρας της είναι αναγκασμένος να ζήσει με τις τύψεις του και πως δεν είναι χαρούμενος για τις πράξεις του. Η Τζέσικα είπε στον δημοσιογράφο, ότι, από την άλλη, χαίρεται που ο πατέρας ήταν οικονομικός «δολοφόνος», επειδή στη συνέχεια βρήκε τη δύναμη να αποκαλύψει το όσα συνέβαιναν και συμβαίνουν. Η δέσμευσή μου είναι να παραμείνω για το υπόλοιπο της ζωής μου αφοσιωμένος στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου.
Πιστεύω πως όλοι μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι, πρέπει να γίνουμε καλύτεροι… Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ζούμε σε έναν πολύ εύθραυστο πλανήτη. Δεν υπάρχει Κύπρος, δεν υπάρχει Κίνα, δεν υπάρχει Ρωσία, ούτε Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής… Υπάρχει μόνο ένας πλανήτης… Εμείς δημιουργήσαμε τα ψεύτικα σύνορα και τις χώρες, αλλά πλέον πρέπει να προχωρήσουμε πιο πέρα από αυτό… Όπως είχε πει κάποτε ο Τζον Λένον, «δεν υπάρχουν σύνορα μεταξύ των χωρών».
Βιντεο εδω
Αυτοί που ελέγχουν τους τωρινούς οίκους αξιολόγησης είναι αυτοί που στραγγαλίζουν οικονομικά μια χώρα. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Αρκεί να δούμε τι έγινε στη χώρα μας και στη Κύπρο. Μια ματιά και στην εξομολόγηση του πρώην οικονομικού δολοφόνου πείθει και τους πιο δύσπιστους.
Σύμφωνα με απόφαση της κυβέρνησης , η Μόσχα περνάει στην ίδρυση των δικών της οίκων αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας, που θα προβαίνουν σε αξιολογήσεις βάσει κριτηρίων εθνικής κλίμακας.
Η κυβερνητική απόφαση, που ελήφθη στις 12 Ιουλίου 2017 και δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της ρωσικής κυβέρνησης.
Η ουσία της απόφασης αφορά την μετάβαση, από την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας στην οποία προβαίνουν οι γνωστοί οίκοι αξιολόγησης Fitch Ratings, Standard & Poor’s, Moody’s Investors Service σε αξιολογήσεις που βασίζονται σε κριτήρια εθνικής κλίμακας.
Η απόφαση επιφέρει τροποποιήσεις σε κανονιστικές πράξεις και θέτει περιορισμούς όσον αφορά την χρήση της αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας από κυβερνητικά όργανα και την Κεντρική Τράπεζα που πραγματοποιείται για ρωσικές εταιρείες.
Επιτρέπεται η χρήση μόνο αξιολογήσεων που κάνουν εγκεκριμένοι οίκοι αξιολόγησης, οι οποίοι προβαίνουν σε αξιολογήσεις με βάση την εθνική κλίμακα κριτηρίων αξιολόγησης.
Στην ουσία η Ρωσία προσπαθεί να αποφύγει τον βραχνά των κυρώσεων που έχουν επιβάλλει αυθαίρετα οι ΗΠΑ και η ΕΕ σε ρωσικές εταιρείες και όχι μόνο.
Επίσης γίνεται σταδιακά το πρώτο βήμα μιας κοινής σύμπλευσης Ρωσίας-Κίνας. Ανεξαρτητοποίηση από διεθνείς και κυρίως αμερικανικούς οργανισμούς που ελέγχουν τον κόσμο.
Είναι πλέον σίγουρο ότι και η Κίνα θα ανακοινώσει κάτι παρόμοιο ενώ πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι και οι BRICS θα ανακοινώσουν κάτι σημαντικό τους επόμενους μήνες. Η πληροφορία αυτή κυκλοφορεί πολύ έντονα εδώ και λίγο καιρό.
Ετσι η χώρα μας «από το πουθενά» κυριολεκτικά θα βρεθεί να αξιολογείται από…ρωσικούς οίκους αξιολόγησης μετά και την ένταξη στην τράπεζα των BRICS.
Είναι επίσης ένα διαπραγματευτικό χαρτί και μια διέξοδος μετά και τις νέες απαιτήσεις του ΔΝΤ που περιγράψαμε στο άρθρο «Βόμβες» από το ΔΝΤ: Μέτρα και το 2018, «ψαλίδι» στο αφορολόγητο από το 2019 και αντίμετρα… το 2023!
Σημειώνεται ότι η NDB ιδρύθηκε από τις Χώρες BRICS και ως εκ τούτου έχει εξασφαλιστεί τόσο ότι η διοίκηση, όσο και ότι η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου θα ασκείται και θα προέρχεται από τις χώρες αυτές. Η NDB, υποστηρίζει επενδυτικά προγράμματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των χωρών – μελών της, χρηματοδοτεί έργα υποδομών που είναι βιώσιμα στο πλαίσιο της στρατηγικής της 2017-2021.
Επίσης, χρησιμοποιεί όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία για το σκοπό αυτό, όπως εγγυήσεις, έκδοση ομολόγων, συγχρηματοδότηση έργων με άλλους πολυμερείς χρηματοοικονομικούς μηχανισμούς κτλ.
Τα έργα θα αφορούν κυρίως sovereign operations (δηλαδή έργα που χρηματοδοτούνται από κρατικούς φορείς με την εγγύηση του Δημοσίου). Σημειώνεται ότι η επέκταση χρηματοδότησης και στα ιδιωτικά επιχειρηματικά σχέδια (projects) δεν αποκλείεται.
Αναλυτικότερα, η NDB θα εστιάσει το ενδιαφέρον της σε έργα καθαρής ενέργειας, υδάτινων πόρων, άρδευσης, αστικής ανάπτυξης, υγιεινής κ.α.
Έως τώρα έχουν χρηματοδοτηθεί συνολικά 15 επιχειρηματικά σχέδια (projects), προβλέπεται δε, ότι ο αριθμός τους θα φτάσει τα 75 μέχρι το 2021 σε ετήσια βάση.
Πως Ελλάδα και Κύπρος «αλυσοδέθηκαν» στα μνημόνια με αντίτιμο τον ορυκτό τους πλούτο αποκαλύπτει ο Τζον Πέρκινς ο άνθρωπος που κάποτε δούλευε σαν «οικονομικός δολοφόνος» λαών και κρατών.
Ο Τζον Πέρκινς δεν δίστασε να μιλήσει ακόμα και για «θανάτους και ανατροπές προέδρων και πολιτικών ηγετών» που δεν είχαν δεχτεί να υποδουλώσουν οικονομικά τις χώρες τους, φέρνοντας στο μυαλό την ανατροπή της κυβέρνησης Κ.Καραμανλή το 2009 και το υπό δικαστική διερεύνηση σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού, που εκείνη την περίοδο είχε πραγματοποιήσει «άνοιγμα» στην Μόσχα, κάτι που δεν άρεσε καθόλου σε αμερικανικούς κύκλους.
Ο 70χρονος συγγραφέας, ο οποίος δηλώνει εκ των υπαιτίων για την οικονομική καταστροφή αναπτυσσόμενων χωρών, αναφέρει πως η Κύπρος παρουσιάζει κοινά συμπτώματα, αλλά για να μπορούν να εξαχθούν τα όποια συμπεράσματα θα πρέπει να δημοσιοποιηθούν οι όροι των κρατικών συμβολαίων, που υπογράφτηκαν με τις ξένες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη και διαχείριση φυσικού της πλούτου.
«Όταν ο Αμερικανός Τζον Πέρκινς άρχισε να μιλά ανοικτά ότι αποτελούσε μέρος μιας αθέατης πλευράς της αμερικανικής εταιρειοκρατίας που απομυζούσε αναπτυσσόμενες χώρες με φυσικό πλούτο, σε Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική, οι αντιδράσεις ήταν λυσσαλέες…
Βρέθηκε στο στόχαστρο έντονων διαψεύσεων, με τις αποκαλύψεις του να χαρακτηρίζονται από κάποιους ως θεωρίες συνωμοσίας. Διαδόθηκε η φήμη πως ήταν ένας ψεύτης που απλώς ήθελε να βγάλει κάποια χρήματα. Η τότε αμερικανική κυβέρνηση δημιούργησε ιστοσελίδα ειδικά για τον Πέρκινς, για να απορρίψει, φυσικά, τους ισχυρισμούς του.
Ωστόσο, το 2004 ο Τζον κατάφερε να φέρει τα πάνω κάτω. Κυκλοφόρησε το αποκαλυπτικό του βιβλίο «Οι εξομολογήσεις ενός οικονομικού δολοφόνου», το οποίο γνώρισε απρόσμενη επιτυχία. Το βιβλίο επεξηγούσε με λεπτομέρεια και με στοιχεία την όλη ιστορία του, καταφέρνοντας να δώσει υπόσταση στην έννοια του οικονομικού «δολοφόνου». Μεταφράστηκε σε 32 γλώσσες και παρέμεινε στη λίστα των μπεστ σέλερ των «New York Times» για 72 συνεχόμενες εβδομάδες. Ο λόγος για την επιτυχία αυτή ήταν αυτονόητος.
Αρκετοί, που διάβασαν το βιβλίο, βρήκαν λογική στους ισχυρισμούς του Πέρκινς και έτσι το σύστησαν σε άλλους αναγνώστες. Πούλησε περισσότερα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και διδάσκεται πλέον σε πανεπιστήμια ανά το παγκόσμιο. Σήμερα ο 70χρονος πλέον Αμερικανός έχει μετατραπεί σε ακτιβιστή, που δηλώνει ότι επιθυμεί να βάλει το λιθαράκι του για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου για τις επόμενες γενιές. Τον ερχόμενο Φεβρουάριο, του 2016, ο Πέρκινς αναμένεται να κυκλοφορήσει το δεύτερό του βιβλίο «Οι νέες εξομολογήσεις ενός οικονομικού δολοφόνου».
Η «Σημερινή» εντόπισε τηλεφωνικώς τον Τζον Πέρκινς στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Αποδέχθηκε να παραχωρήσει αποκλειστική συνέντευξη διά του διαδικτυακού προγράμματος skype στην εφημερίδα για να διηγηθεί την περιπετειώδη ζωή του, αλλά και για να εκφράσει τις απόψεις του σε σχέση με το τι συμβαίνει στην Κύπρο. Αποκάλυψε ότι πρόσφατα τού έστειλε e-mail ο τέως Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας Γιάνης Βαρουφάκης για τον συγχαρεί για το βιβλίο του και να του πει πως ανυπομονεί να διαβάσει το δεύτερο βιβλίο.
Ο 70χρονος σημείωσε ότι ο κ. Βαρουφάκης τού μετέφερε πως, όταν ανέλαβε την υπουργική θέση, αντιλήφθηκε ότι αυτά που περιγράφονται στο βιβλίο, σχετίζονται σε κάποιο βαθμό με όσα συνάντησε στην Ελλάδα.
Στο βιβλίο του ο Πέρκινς εμπλέκει μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην εκμετάλλευση πετρελαίου και φυσικού αερίου -τις οποίες κατονομάζει-, την αμερικανική κυβέρνηση και συγκεκριμένα τις Υπηρεσίες Ασφαλείας (NSA). Επίσης, εμπλέκει την Παγκόσμια Τράπεζα, διεφθαρμένους αξιωματούχους κυβερνήσεων τρίτων χωρών, αλλά και τον εαυτό του ως έναν εκ των μεσαζόντων της μεγάλης εκμετάλλευσης που έστησαν οι ΗΠΑ, για να κτίσουν την οικονομική αυτοκρατορία που είναι σήμερα.
Διευθετούσε υπέρογκα δάνεια
Ανέφερε πως η δουλειά του ως οικονομικού «δολοφόνου» ήταν απλή. Από το 1971-1980, υπό την κάλυψη του οικονομικού συμβούλου για μια ιδιωτική εταιρεία αμερικανικών συμφερόντων, μετέβαινε σε αναπτυσσόμενες χώρες που είχαν φυσικό πλούτο. Στη συνέχεια δωροδοκούσε αξιωματούχους και διευθετούσε για τις κυβερνήσεις υπέρογκα δάνεια, με αντάλλαγμα την αποκλειστική ανάθεση της εκμετάλλευσης του πετρελαίου και του φυσικού αερίου σε συγκεκριμένες εταιρείες υπό ευνοϊκούς όρους.
Ωστόσο, όπως δηλώνει στην εφημερίδα ο Πέρκινς, τα χρήματα ουδέποτε κατέληγαν στη πλειοψηφία των πολιτών, αλλά στην τσέπη ορισμένων επιχειρηματιών, εκείνων που θα αναλάμβαναν τα διάφορα «αναπτυξιακά έργα» και τη δημιουργία των υποδομών για την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου, όπως εργοστάσια, δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια κ.ά. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, οι χώρες αδυνατούσαν να εξοφλήσουν τα δάνειά τους, βυθίζονταν στο χρέος και υποδουλώνονταν στις ΗΠΑ. Οι καταχρεωμένες χώρες κατέφευγαν σε πολιτικές λιτότητας, όπως αύξηση φορολογιών, απόλυση εργαζομένων και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.»
«Γίνονταν ακόμη και δολοφονίες προέδρων»
Στη συνέντευξη ο Τζον Πέρκινς ισχυρίζεται πως οι δωροδοκίες γίνονταν με καλά μελετημένη μέθοδο που δεν ήταν ποινικά κολάσιμη. Αποκαλύπτει, ωστόσο, ότι οι συνέπειες ήταν τραγικές για τους κρατικούς αξιωματούχους που αρνούνταν να συνεργαστούν με τους οικονομικούς «δολοφόνους». «Στις ελάχιστες περιπτώσεις που αποτυγχάναμε ως οικονομικοί «δολοφόνοι» -όπως εγώ απέτυχα στην περίπτωση του Εκουαδόρ και του Παναμά- τότε αναλάμβαναν τα «τσακάλια»», αναφέρει στη «Σ» ο Τζον Πέρκινς. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι «ανυπάκουοι» κυβερνώντες είτε ανατρέπονταν από τη θέση τους, είτε δολοφονούνταν!
Ο 70χρονος ισχυρίζεται πως ο πρώην Πρόεδρος του Εκουαδόρ Χάιμε Ρολντός και ο πρώην Πρόεδρος του Παναμά Ομάρ Τορίγιος Χερέρα, οι οποίοι σκοτώθηκαν σε αεροπορικά δυστυχήματα, δολοφονήθηκαν από τα «τσακάλια», επειδή αρνήθηκαν να εισακούσουν στις υποδείξεις των ΗΠΑ, οι οποίες είχαν ως μεσολαβητή τον ίδιο τον Πέρκινς. «Κτίσαμε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, αλλά και ένα οικονομικό σύστημα το οποίο αποδεικνύεται ως μια αποτυχία», δηλώνει τώρα ο 70χρονος. Επισημαίνει, επίσης, πως μέχρι σήμερα οι ΗΠΑ, αλλά και οικονομικές δυνάμεις, επιστρατεύουν οικονομικούς «δολοφόνους» για να υποτάσσουν μικρότερες χώρες.
Η μετατροπή του σε οικονομικό «δολοφόνο»
Ο Τζον Πέρκινς γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1945 στη Βοστώνη και το 1963 τελείωσε το σχολείο. Το 1968 πήρε το πτυχίο του στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, αν και στο τελευταίο έτος των σπουδών του τον είχε ήδη προσεγγίσει η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, στρατολογώντας τον στις τάξεις της.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στη «Σημερινή», ο Τζον Πέρκινς μιλά για τους τρεις λόγους που τον ώθησαν να γίνει οικονομικός «δολοφόνος», που δεν ήταν άλλοι από την κοινωνική ισχύ, το χρήμα και το… σεξ. Ναι, δηλώνει πως τον ξελόγιασε μια συμφοιτήτριά του και ότι ήταν αυτή που τον παρέσυρε στα λημέρια της NSA. Ο νεαρός οικονομολόγος πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια στο Ειρηνευτικό Σώμα στη Λατινική Αμερική, όπου ήρθε σε επαφή με φυλές του Αμαζονίου και των Άνδεων. Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ το 1971, βρήκε δουλειά στη διεθνή φίρμα συμβούλων επιχειρήσεων Chas. T. Main, μια εταιρεία της Βοστώνης με δύο χιλιάδες υπαλλήλους. Ήταν πλέον εν ενεργεία οικονομικός «δολοφόνος».
«Βυθίζαμε χώρες στα χρέη και τις υποδουλώναμε»
Γίνατε γνωστός ως ένας οικονομικός «δολοφόνος». Πέστε μας για ποιον δουλεύατε και ποια ακριβώς ήταν η αποστολή σας;
Ήμουν ένας οικονομικός «δολοφόνος», αλλά παρουσιαζόμουν ως υπεύθυνος του οικονομικού τμήματος μιας διεθνούς φίρμας συμβούλων επιχειρήσεων, της Chas. T. Main, που είχε ως έδρα την Βοστώνη. Πρόκειται για μια εταιρεία που είχε δραστηριότητα 100 χρόνων, όμως όταν εγώ αποχώρησα πωλήθηκε σε άλλη εταιρεία και πλέον δεν υπάρχει. Η δουλειά μου ήταν να μεταβαίνω σε αναπτυσσόμενες χώρες που είχαν φυσικό πλούτο, όπως πετρέλαιο και φυσικό αέριο, επειδή τα είχαν βάλει στο μάτι μεγάλες εταιρείες εξόρυξης και εκμετάλλευσης, με τις οποίες συνεργαζόταν η δική μου εταιρεία.
Ο ρόλος μου ήταν να πείθω τους ηγέτες αυτών των χωρών να δανείζονται μεγάλα ποσά από την Παγκόσμια Τράπεζα, καθώς και από άλλα ιδρύματα. Τα χρήματα, όμως, ουδέποτε κατέληγαν στα ταμεία του κράτους, αλλά στις εταιρείες για την κατασκευή υποδομών εκμετάλλευσης και διαχείρισης πετρελαίου, όπως εργοστάσια, δρόμοι, λιμάνια και αεροδρόμια.
Από τα δάνεια δεν υπήρχε ουσιαστικό όφελος για την πλειοψηφία των φτωχών πολιτών, που δεν είχαν τα χρήματα ούτε για το ρεύμα των νοικοκυριών τους. Τα χρήματα πήγαιναν σε αυτές τις μεγάλες εταιρείες και η χώρα έμενε με ένα τεράστιο χρέος που δεν μπορούσε με τίποτα να αποπληρώσει. Έτσι, εμείς οι οικονομικοί «δολοφόνοι» επιστρέφαμε στις χώρες αυτές και λέγαμε στους κυβερνώντες ότι, αφού δεν έχετε τα χρήματα, θα κάνετε ό,τι σας πούμε. «Πουλήστε το πετρέλαιό σας ή το φυσικό αέριό σας σε εμάς σε εξευτελιστικές τιμές, χωρίς περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς ή άλλους κανονισμούς», ήταν μερικές από τις απαιτήσεις μας.
Και ποιες ήταν οι επιπτώσεις για τους πολίτες αυτών των χωρών;
Δυστυχώς, η πλειοψηφία των πολιτών υπέφεραν, εκτός φυσικά από πολύ πλούσιους. Αυτοί ζούσαν πολύ καλά, γιατί εμείς φροντίζαμε γι’ αυτό. Οι οικογενειακές επιχειρήσεις τους έβγαζαν πολλά χρήματα, κυρίως από διάφορα αναπτυξιακά έργα που κατασκευάζονταν ως μέρος της συμφωνίας. Στην ουσία επρόκειτο για μια μορφή δωροδοκίας, που δεν ήταν «ποινικά κολάσιμη».
Τι συνέβαινε όταν οι αξιωματούχοι των κρατών δεν συμμορφώνονταν στις υποδείξεις σας;
Στις ελάχιστες περιπτώσεις που αποτυγχάναμε ως οικονομικοί «δολοφόνοι», όπως εγώ προσωπικά απέτυχα στην περίπτωση του Εκουαδόρ και του Παναμά, τότε αναλάμβαναν τα «τσακάλια». Οι δουλειά των «τσακαλιών» ήταν να ανατρέπουν ή ακόμη και να δολοφονούν τους «ανυπάκουους» Προέδρους χωρών, όπως συνέβη για παράδειγμα με τον Πρόεδρο του Εκουαδόρ Χάιμε Ρολντός και τον Προέδρο του Παναμά Ομάρ Τορίγιος Χερέρα, οι οποίοι σκοτώθηκαν σε αεροπορικά δυστυχήματα, αλλά ουσιαστικά επρόκειτο για δολοφονίες. Κτίσαμε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, αλλά και οικονομικό σύστημα το οποίο αποδείχθηκε μια αποτυχία.
Κοινωνική ισχύς, χρήματα και… σεξ!
Πώς μετατραπήκατε σε οικονομικό «δολοφόνο»; Αληθεύει ότι σας ξελόγιασε μια γυναίκα;
Ναι, μια συμφοιτήτριά μου με το όνομα Κλοντίν Μάρτιν, που εργαζόταν παράλληλα για την εταιρεία Chas. T. Main ως σύμβουλος, ήταν αυτή που με παρέσυρε και με εκπαίδευσε για να μετατραπώ σε έναν οικονομικό «δολοφόνο». Γνώριζε όλες τις αδυναμίες μου και αυτό επειδή προηγουμένως είχα δώσει συνέντευξη στις Αμερικανικές Υπηρεσίες Ασφαλείας (NSA) για εργασία. Είχα περάσει από διήμερα ψυχολογικά τεστ μπροστά σε ανιχνευτή αλήθειας. Και οι Αμερικανικές Υπηρεσίες Ασφαλείας ήταν πεπεισμένες πως θα γινόμουν ένας καλός οικονομικός «δολοφόνος». Ανακάλυψαν ουσιαστικά ότι είχα τρεις αδυναμίες -τα τρία μεγάλα «ναρκωτικά» του πολιτισμού των ανδρών-, που δεν ήταν άλλες από την επιθυμία για κοινωνική ισχύ, χρήματα και…. σεξ! Η NSA είχε «διαβάσει» αυτές τις αδυναμίες μου και η Κλοντίν τις εκμεταλλεύθηκε πλήρως. Μου υποσχέθηκε ότι θα αποκτούσα όλα όσα ήθελα. Με παρέσυρε, λοιπόν, για να κάνω αυτή τη δουλειά.
«Δεν άντεξα άλλο και άλλαξα ζωή»
Οι τύψεις για το κακό που προκαλέσατε πρέπει να έγιναν ανυπόφορες σε κάποιο χρονικό σημείο;
Καθώς περνούσε ο χρόνος και έβλεπα τη ζημιά που κάναμε, δεν άντεξα και αποφάσισα να αλλάξω ζωή. Αντιλήφθηκα πως η Παγκόσμια Τράπεζα δεν επιτελούσε το έργο που ισχυριζόταν ότι επιτελούσε, δηλαδή την καταπολέμηση της φτώχιας. Μετά από δέκα χρόνια σε αυτή τη δουλειά αντιλήφθηκα ότι ήταν όλα ένα μεγάλο ψέμα, μια μεγάλη απάτη, και πως δημιουργούσαμε έναν πολύ επικίνδυνο κόσμο με μια πολύ ασταθή οικονομία.
Ένας δημοσιογράφος ρώτησε την κόρη μου, την Τζέσικα, για το κακό που έκανε ο πατέρας της, και αυτή απάντησε ότι ο πατέρας της είναι αναγκασμένος να ζήσει με τις τύψεις του και πως δεν είναι χαρούμενος για τις πράξεις του. Η Τζέσικα είπε στον δημοσιογράφο, ότι, από την άλλη, χαίρεται που ο πατέρας ήταν οικονομικός «δολοφόνος», επειδή στη συνέχεια βρήκε τη δύναμη να αποκαλύψει το όσα συνέβαιναν και συμβαίνουν. Η δέσμευσή μου είναι να παραμείνω για το υπόλοιπο της ζωής μου αφοσιωμένος στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου.
Πιστεύω πως όλοι μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι, πρέπει να γίνουμε καλύτεροι… Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ζούμε σε έναν πολύ εύθραυστο πλανήτη. Δεν υπάρχει Κύπρος, δεν υπάρχει Κίνα, δεν υπάρχει Ρωσία, ούτε Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής… Υπάρχει μόνο ένας πλανήτης… Εμείς δημιουργήσαμε τα ψεύτικα σύνορα και τις χώρες, αλλά πλέον πρέπει να προχωρήσουμε πιο πέρα από αυτό… Όπως είχε πει κάποτε ο Τζον Λένον, «δεν υπάρχουν σύνορα μεταξύ των χωρών».
Βιντεο εδω
No comments:
Post a Comment