ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
Απο το βιβλίο Το Ξεσκέπασμα Του Ταλμούδ
-Τον Οκτώβριο του 1812, 3 Εβραίοι στην Κέρκυρα καταδικάζονται σε θάνατο εξαιτίας της ανθρωποκτονίας ενός παιδιού.
Τα δικόγραφα της εν λόγω ανθρωποθυσίας βρίσκονται στα επίσημα αρχεία της Κέρκυρας. Να τί διαβάζουμε σ' ένα φύλλο της εφημερίδας "Ακρόπολης":
"Κατά της Γαλλικής κατοχής του 1812 ο εν Κέρκυρα Κοέν, ο υιός διαβασμένου τινός και επισήμου σφαγέως συνάμα, εσύχναζε εις τί καφενείον παρά την Εκκλησίαν του Αγ.Αντωνίου. Ολίγον κατ ολίγον συνήψε σχέσεις μετά του παιδός του καφεπώλου, δωδεκαετούς την ηλικίαν. Νύχτα τινά μετα-βάς έκρουσε την θύραν του καφενείου, όμως το παιδί δε ηθέλησε να ανοίξη, άκουσας όμως της φωνής του Εβραίου και αναγνωρίσας αυτόν, του άνοιξε. Την επαύριον το παιδί ευρέθη φονευμένο χωρίς ουδέ σταγόνα αίματος να φέρη. Η αστυνομία ήρξατο ανακρίσεων και εντός μεν του καφενείου εύρε τεμάχιο ακόνης, εντός δε γειτονικού φρέατος μάχαιραν, το δε έτερο ήμισυ της ακόνης ανευρέθη εν τη οικία του πατρός του Κοέν, όστις ήτο και ο επίσημος σφαγεύς έχων και ιδιαιτέρα μάχαιρα και ιδιαιτέρα ακόνην, άτινα θεωρούνταν ιερά. Εκ τούτων οδηγηθείσα η ανάκρισης κατόρθωσε ν' ανακάλυψη ότι ο φονεύς του παιδιού ήταν πράγματι ο Κοέν, και τον παρέπεμψε εις το δικαστήριο.
Ο τότε διοικητής Κερκύρας, στρατηγός Λοζερώ, περιεκυκλώθη παρά των Εβραίων, οίτινες τω προ-σέφερον βαρυτιμώτατα δώρα, άτινα όμως ούτος δεν εδέχθη και διέταξε τον τουφεκισμόν του Κοέν. Ο Κοέν ετουφεκίσθη εις την Σπιανάδαν, εις το μέρος όπου μετά ταύτα, ανηγέρθη το εις ανάμνηση της επανόδου του Αρμοστού Μαίτλανδ, μνημείον".
-Το 1815, στο ίδιο νησί της Κέρκυρας, το παιδί του Ι.Ρήγα, ο οποίος μετέπειτα μετανάστευσε στην Αλεξάνδρεια, πέφτει θύμα στο βωμό του Εβραϊκού Μολόχ.
- Το 1825, η προσήλυτος Εβραία Βενούδ είχε δει -διηγείται - κατά το πρώτο της ταξίδι στην Αντιόχεια, όταν ήταν 7 ετών και στο σπίτι το οποίο διέμενε, "δύο βρέφη κρεμασμένα από τα πόδια από την οροφή, με το κεφάλι προς τα κάτω". Τρομοκρατημένη ρώτησε τη 8εία της, η οποία της είπε ότι τα δύο παιδάκια τιμωρούνταν έτσι, διότι ήταν άτακτα. Με τρόπο αυτά λέγοντα η θεία της, την διέταξε να εξέλθει στο δρόμο για να παίξει. "Κατά την επιστροφή μου" - όπως διηγείται η Βενούδ - "δεν είδα βέβαια τα δύο σώματα, αλλά αντ' αυτών και στο ίδιο δωμάτιο παρετήρησα πολλά αίματα".
-Το 1829 στο Χαμάθ , πόλη της Συρίας, ανευρέθει το πτώμα μιας Οθωμανίδος μικράς, σε κάποιο κήπο στις όχθες του Ορόντο. Το σώμα ήταν φρικω-δώς ακρωτηριασμένο και γεμάτο πληγές που προξενήθη-σαν από επιμήκεις βελόνες που ράβουν τα πανιά των πλοίων. Οι ανακρίσεις απέδειξαν ότι οι διαμένοντες στην πόλη αυτή Εβραίοι απατήθηκαν για το θρήσκευμα της παιδίσκης και προέβησαν κατά λάθος στην ανθρωποθυσία αυτή. Μόλις μετά βίας κατόρθωσαν να γλυτώσουν τη ζωή τους με βοήθεια άφθονου Εβραϊκού χρυσού, εκδιωχθέντες από την πόλη αυτή.
-Το 1791, στην Τασνάδ της Τρανσυλβανί ας, οι Ταλμουδικές τίγρεις διέπραξαν νέα ανθρωποθυσία σφαγιάζοντας τον 12ετή Ανδρέα. Οι Ούγγροι δικαστές, άξιοι της θέσης τους, καταδίκασαν σε θάνατο 4 Εβραίους που κρίθηκαν ένοχοι, μεταξύ αυτών και ο Ραββίνος Καρολυέ της Τασνάδ.
-Το 1798, ενώ βασίλευε ο Σουλτάνος Σελίμ ο Τρίτος (1789-1808) στην Τουρκία, εξαιτίας ανθρωποθυσίας Ορθοδόξου παιδιού, ανευρέθει σε κάποιο Εβραϊκό σπίτι - λίγες στιγμές πριν το θάνατο του - με ανοιγμένες φλέβες και με το κεφάλι κρεμασμένο προς τα κάτω. 60 Εβραίοι κατηγορήθηκαν για το έγκλημα αυτό και καταδικάσθηκαν σε θάνατο δι' απαγχονισμού. Η ποινή εκτελέσθηκε απαγχονισθέντες ανά 10, στις θύρες του Βεζεστενίου της Κωνσταντινούπολης.
-Ο Δόκτωρ Φέλλερ παραθέτει στην "Ιστορία της Μεγάλης Στρατιάς του 1812" μερικές σελίδες από το έργο που έγραφε ο Στρατηγός του Μεγάλου Ναπολέοντα, ο κόμης Σέγγυρος.
"20.000 άνδρες - λέγει ο ανωτέρω ιστορικός - εκ των οποίων 300 αξιωματικοί διαφόρων βαθμών και 7 στρατηγοί έμειναν στην Βίλνα της Ρωσίας μη δυναμένων των στρατιωτών αυτών λόγω των πληγών και των κακουχιών τους, ν' ακολουθήσουν την οπισθοχώρηση της υπόλοιπης στρατιάς. Οι Λιθουανοί, τους οποίους ενοχοποιήσαμε απέναντι στους Ρώσους και τους οποίους ήμασταν αναγκασμένοι να τους εγκαταλείψουμε στον κίνδυνο, χορηγούσαν αφιλοκερδώς κάθε βοήθεια και φροντίδα για τους ανήμπορους στρατιώτες μας, οι Εβραίοι, τους οποίους στις πρώτες επιτυχίες μας στη Ρωσία τους προστατεύσαμε, όχι μόνο δεν συγκινήθηκαν κατ' ελάχιστο από τις δυστυχίες μας, αλλά απεναντίας οι δυστυχίες αυτές εξήψαν και υποδαύλισαν το αρπακτικό και ληστρικό χαρακτήρα της μυσαρός αυτής φυλής σε ανήκουστο βαθμό. Και αν βέβαια αρκούνταν οι Εβραίοι μόνο στην απογύμνωση των ασθενών θυμάτων, τα οποία είχαν παραλάβει στα σπίτια τους με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας, η Ιστορία δεν θα κατερχόταν μέχρι του να ρυπάνει τις σελίδες της, αναγράφουσα τη ληστεία, την απογύμνωση και τα μαρτύρια, τα οποία είχαν υποστεί οι τραυματίες μας στρατιώτες από τις ειδεχθείς αυτές βδέλλες, αλλ' εκείνο που δεν μπορούμε να αποσιωπήσουμε, εκείνο το οποίο οφείλουμε να καταγγείλουμε σ' όλη την ανθρωπότητα είναι ότι οι Εβραίοι, οι "φίλοι" μας, μόλις προσέγγισαν τα Ρωσικά στρατεύματα, αφού πρώτα ατίμως δολοφόνησαν τους περισσότερους από τους τραυματίες μας, έριξαν γυμνά και μισοπεθαμένα τα θύματα από τα παράθυρα στους δρόμους, σε καιρό δριμύτατου χειμώνα. Επειτα, επαιρόμενα για το "γενναίο" αυτό έργο, τόλμησαν να προσέλθουν στους Ρώσους και υποκρινόμενοι αφοσίωση και πίστη σ' αυτούς, να καυχηθούν με υψηλή φωνή για τα φρικώδη βασανιστήρια στα οποία υπέβαλαν τα θύματα τους. Τέτοια μυσαρά κακουργήματα πρέπει να γίνονται γνωστά και στους σημερινούς και στους μέλλοντες αιώνες. (General Comte de Segur-Histoire de la Grand Annee de L.Livre XXI chap.11)
-Το 1810, στο Χαλέπι, κάποια φτωχιά Χριστιανή με-ταπράτρια θυσιάσθηκε στο σπίτι του Εβραίου μεσίτη Ραφφούλ Αγκώνα και από πολλούς άλλους της ίδιας φυλής, με σκοπό τη χρησιμοποίηση του αίματος της κατά τις εορτές του Εβραϊκού Πάσχα.
No comments:
Post a Comment