Τα φρικαλέα εγκλήματα των Εβραίων κατά του Ελληνισμού ΜΕΡΟΣ Γ

Στήν ἐκπληκτική δουλειά τοῦ «Ἱστορικοῦ καί Λογοτεχνικοῦ Ἀρχείου Καβάλας» (ΙΛΑΚ) καί τοῦ κ. Νικολάου Ρουδοµέτωφ εἴχαµε ἀναφερθεῖ καί στό παρελθόν. Πρόκειται γιά µία ἰδιωτική προσπάθεια πού ἔρχεται νά καλύψει τό τεράστιο κενό πού ἀφήνει τό ἀνεπαρκές (ἄν ὄχι καί ἐχθρικό) Δηµόσιο. Χωρίς εὐρωπαϊκά προγράµµατα, µέ ἐλάχιστες συνεισφορές σέ τυπογραφικές δαπάνες τῆς τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης καί µέ µόνο ἐφόδιο τήν …προσωπική περιουσία τοῦ προέδρου του, ἐδῶ καί 35 χρόνια τό ΙΛΑΚ παράγει καί προσφέρει στήν πόλη καί στήν Ἑλλάδα γνώση καί µόρφωση µέσα ἀπό ἐκδόσεις, µεταφράσεις καί συνέδρια διεθνοῦς κύρους.







Ἡ τελευταία παραγωγή τοῦ Ἀρχείου ἀφορᾶ δύο πρώτους τόµους τῶν «Τετραδίων Βουλγαρικῆς Κατοχῆς στήν Ἀνατολική Μακεδονία 1916-18» (θ’ ἀκολουθήσυν κι ἄλλοι τέσσερεις). Πρόκειται γιά τίς καταθέσεις καί τά συµπεράσµατα τῆς Διεθνοῦς Διασυµµαχικῆς Ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία περιόδευσε σέ ὅλη τήν Ἀνατολική Μακεδονία, κατέγραψε θύµατα καί ἱστορίες ἐπιζώντων καί συνέταξε ἕνα πόρισµα γιά τά ἐγκλήµατα πολέµου τῶν βουλγαρικῶν κατοχικῶν στρατευµάτων. Ἡ µετάφραση τῶν πρακτικῶν ἀπό τά γαλλικά καί ἡ προσφορά τους στό ἑλληνικό κοινό δέν ἀποσκοπεῖ βεβαίως στήν καλλιέργεια κάποιου µίσους (ὅπως γράφει καί ὁ κ. Ρουδοµέτωφ) ἀλλά στήν ἄρση τοῦ σκότους πού κάλυψε τά τραγικά γεγονότα τῆς πρόσφατης ἱστορίας τοῦ τόπου. Ἡ ἀλήθεια δέν µπορεῖ νά ἀποκρύπτεται γιά χάρη οἱασδήποτε ψυχολογικῆς ἀνάγκης ἤ πολιτικῆς σκοπιµότητας!

Ἡ βουλγαρική Κατοχή…

Τά ἐγκλήµατα τῶν Βουλγάρων, πού ἦρθαν στήν περιοχή χωρίς κἄν νά πολεµήσουν (λόγῳ τῆς προδοτικῆς στάσης τῶν Ἀνακτόρων), ἦταν τροµακτικά. Τόσο πρίν τήν εἴσοδο τῆς Ἑλλάδας στόν Α΄ Παγκόσµιο Πόλεµο, ὅσο καί µετά ἀπό αὐτήν, ὁ στόχος τους ἦταν ἡ ἐκδίωξη τῶν Ἑλλήνων ἀπό τήν Ἀνατολική Μακεδονία καί τή Θράκη καί τόν κυνήγησαν µέ κάθε µέσον: Συλλήψεις, ἐπιτάξεις, ἀγγαρεῖες, βασανιστήρια, ληστεῖες, φόνοι, βιασµοί, λεηλασίες, φόροι, παιδοµάζωµα… Τά πάντα, ἀλλά µέ κορυφαῖο µέτρο ἐθνοκάθαρσης τήν ἐπιβολή τοῦ λιµοῦ ἀπό τίς βουλγαρικές Ἀρχές. Χιλιάδες κόσµος πέθανε ἀπό τήν πείνα (εἴχαµε σέ δυό χρόνια ἀπώλειες 50.000 ψυχῶν, τό 1/5 τοῦ πληθυσµοῦ!), καί πολλοί περισσότεροι ἐπέζησαν τρώγοντας χόρτα, σκύλους, γάτες, χελῶνες κτλ.

Τή φρίκη καί τόν θάνατο ἔζησαν στά «ντουρντουβάκια» τῆς Βουλγαρίας οἱ Ἕλληνες πού µεταφέρθηκαν ὡς ἐργάτες σέ στρατόπεδα συγκέντρωσης σάν τό Κίτσεφ, ἕνα κολαστήριο µπροστά στό ὁποῖο τό Νταχάου ἦταν παραθεριστικό κέντρο. Ἐγκλήµατα ἀποτρόπαια πού ὅµως δέν κατάφεραν νά ἐκδιώξουν τόν ἑλληνισµό ἀπό τίς ἑστίες του. Διαβάζεις τίς καταθέσεις ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, τοῦ Δηµοσθένη ἀπό τή Θράκη, τοῦ Λεωνίδα ἀπό τήν Καβάλα, τοῦ παπα-Νικόλα ἀπό τήν Ἐλευθερούπολη, τῆς Χρυσάνθως ἀπό τή Νικήσιανη καί ἀπορεῖς πῶς κατάφερε ἡ ἑλληνική µαγιά, µέ τά συγκινητικά ὀνόµατα καί τίς τραγικές ἱστορίες, νά διασωθεῖ µέσα σέ τόσους χαλασµούς. Καί δέν µπορεῖς παρά νά ἀναλογισθεῖς ὅτι σήµερα βρισκόµαστε καί …κατηγορούµενοι γιά ἐγκλήµατα στήν ἱστορία µας ἀπό κείνους πού εἶναι βουτηγµένοι στό ἔγκληµα σάν τόν ποντικό στό λάδι.

Καί στόν ρόλο τῆς ὕαινας…
Μία πτυχή τῆς ἱστορίας πού ἀναδύεται ἀπό τίς µαρτυρίες τῶν παθόντων εἶναι κι αὐτή τῆς ἄθλιας συµπεριφορᾶς τῶν Ἑβραίων συµπολιτῶν τους. Μιά συµπεριφορά πρόστυχης ἐκµετάλλευσης ἀπό κείνους πού διαρκῶς παριστάνουν τά θύµατα σέ ὅλες τίς χῶρες καί ὅλες τίς ἐποχές. Τό πρῶτο στοιχεῖο εἶναι ὅτι οἱ ἑβραϊκές κοινότητες τῆς Δράµας καί τῆς Καβάλας ἀπαλλάχτηκαν ἀπό τήν καταναγκαστική ἐργασία ἐξαγοράζοντάς την µέ 200.000 καί 122.000 λέβα ἀντίστοιχα.
Τί στάση τήρησαν ὅµως ἀπό τήν πλεονεκτική θέση ὅπου βρέθηκαν ἔναντι τῶν - θυµάτων τῆς βουλγαρικῆς βίας; «Ὁ στρατηγός Μπουρνώφ (…) παραχώρησε σέ µερικούς Ἰσραηλίτες τίς προµήθειες, τίς ὁποῖες κατόπιν συµφωνίας µέ τόν διοικητή τῆς Καβάλας τίς πωλοῦσαν σέ ἐξωφρενικές τιµές».

Στό στρατόπεδο συγκεντρώσεως στή Soumla: «ὁ Πετρώφ, σέ συµφωνία µέ ἕναν Ἰσραηλίτη ἀπό τήν Καβάλα πού ὀνοµαζόταν Ἀµιέλ, ἐπέτρεψε σ’ αὐτόν ν’ ἀνοίξει µία καντίνα πού πουλοῦσε τά εἴδη του σέ µυθώδεις τιµές. Ἀργότερα, ὅταν ἔστελναν τούς ἐργάτες σέ καταναγκαστικά ἔργα, παρατήρησα ὅτι ὁ Ἀµιέλ ὑποδείκνυε στόν λοχαγό τούς αἰχµαλώτους πού µποροῦσαν νά παραµείνουν στό στρατόπεδο γιά τό λόγο ὅτι ἦταν ἀπό οἰκονοµικῆς ἄποψης σέ θέση ἀρκετά ἱκανοποιητική».

Ἄλλη µαρτυρία: «Οἱ Τοῦρκοι καί οἱ Ἑβραῖοι ἔβλεπαν µέ εὐνοϊκό µάτι τά ὄργια ἐναντίον τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσµοῦ…». Ἐπίσης: «Τά τρόφιµα πού ἔφταναν στήν πόλη δίνονταν κατά προτίµηση σέ Τούρκους καί Ἰσραηλίτες».

Ἄλλος: «οἱ Βούλγαροι στρατιῶτες παραβίασαν τήν καπναποθήκη µου, ἀπ’ ὅπου ἐκλεψαν 3.628 ὀκάδες καπνοῦ, ἀπό τίς ὁποῖες οἱ 3.130 βρέθηκαν στήν κατοχή ἑνός Ἰσραηλίτη, τοῦ Ἰούδα Κουέν».

Ἤ: «Τό ἄλευρο αὐτό τό ἀγόραζαν οἱ Ἰσραηλίτες καί τό πουλοῦσαν στόν κόσµο σέ ἐξοντωτικές τιµές (…) Νά λοιπόν γιατί ὁ κόσµος ὑπέφερε τόσο καί οἱ Ἑβραῖοι ἐκµεταλλεύονταν τήν πείνα καί τίς δυστυχίες καί πουλοῦσαν ἀντικείµενα µεγάλης ἀξίας µέ ἀντάλλαγµα µιά ὀκά ἄλευρο. Γνωρίζω ἕναν Ἑβραῖο, ὁ ὁποῖος (ἄλλοτε) πουλοῦσε οὖζο στούς περαστικούς σέ µιά γωνία τῶν δρόµων τῆς Καβάλας κι ἔγινε τώρα ἑκατοµµυριοῦχος χάρη στήν ἄγρια ἐκµετάλλευση τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου».

ΠΗΓΗ:http://greeknation.blogspot.com/2009/05/blog-post_6023.html