«Η νομική ακροβασία του … διαρκούς αυτόφωρου, από λειτουργούς ενός σώματος που, στο παρελθόν, χαρακτήρισε στιγμιαίο έγκλημα την κατάλυση του πολιτεύματος, από τη χούντα των συνταγματαρχών, ενεργούσα για λογαριασμό της Ουάσιγκτον, ακόμα κι αν θεωρηθεί «ακραία οριακά» εντός του γράμματος, μοιάζει σαφώς εκτός του πνεύματος του συντάγματος.
Κανείς δεν εμπόδιζε τις ανώτερες δικαστικές αρχές και την κυβέρνηση να πάνε κανονικά στη Βουλή και να ζητήσουν από εκείνη την άδεια άσκησης δίωξης . Η εξαίρεση του αυτόφωρου υπάρχει όχι για να παρακάμπτεται η βουλευτική ασυλία, αλλά για να μπορεί να επεμβαίνει η αστυνομία αν, φερ’ ειπείν, τραβήξει ένας βουλευτής περίστροφο, και αρχίζει να πυροβολεί τον κόσμο. Όσο για το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή και η ιδεολογία της είναι απεχθής σε μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, δεν σημαίνει ότι δεν ισχύουν για τους βουλευτές της, όσα ισχύουν για όλα τα μέλη του κοινοβουλίου.
«Παιχνίδια» αυταρχισμού με το πολίτευμα
Το ακαταδίωκτο των εκπροσώπων του λαού, η ασυλία τους έναντι του Βασιλέα και του δικαστικού του βραχίονα (του «Εισαγγελέα του Βασιλέως», «procureur du Roi»), είναι στη βάση του ευρωπαϊκού δημοκρατικού αιτήματος, από τον καιρό κιόλας του … Cromwell και της Magna Carta. Προφανώς όλα αυτά τα αγνοούν μάλλον οι … γίγαντες του ελληνικού αστικού κοινοβουλευτισμού και ης νομικής επιστήμης Δένδιας, Αθανασίου, Μεϊμαράκης, Βορίδης και δεν συμμαζεύεται. Στην ευρωπαϊκή συνταγματική παράδοση δεν υπάρχει ούτε ένα περιστατικό ανάλογο με όσα συνέβησαν στην Ελλάδα το περασμένο Σάββατο, εις βάρος της ηγεσίας του τρίτου σε επιρροή ελληνικού κοινοβουλευτικού κόμματος. Ακόμα και στο δημοκρατικά ελλειμματικό, μετεμφυλιακό περιβάλλον του δημοκρατικοφανούς αυταρχισμού (1949-67), ο βουλευτής εθεωρείτο ακαταδίωκτος. Όχι μόνο δεν έμπαινε φυλακή, οι αριστεροί κρατούμενοι απελύοντο εκλεγόμενοι!
Όσο για το άρθρο περί εγκληματικών οργανώσεων, ελέγχεται ως πιθανώς καταχρηστική η εφαρμογή του επί πολιτικού κόμματος, όπως, ασφαλώς, και επί διαμαρτυρομένων κατοίκων στη Χαλκιδική. Θα ήταν πιο έντιμο να προταθεί ευθέως η απαγόρευση του κόμματος, παρά να χρησιμοποιείται η ποινική δίωξη για τον σκοπό αυτό. Κάτι άλλωστε που δεν είναι λύση, γιατί ουδέποτε η απαγόρευση εμπόδισε τη λειτουργία κόμματος με άλλο όνομα και ουδέποτε η καταστολή μπόρεσε να ανακόψει την απήχηση ιδεολογικο-πολιτικών ρευμάτων – τρανή απόδειξη οι φυλακίσεις, εκτελέσεις και παντοειδείς διωγμοί κατά το παρελθόν των «κομμουνιστοσυμμοριτών ΕΑΜοβούλγαρων».
Κακώς, κατά τη γνώμη μας, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έκανε διάκριση μεταξύ εγκληματικών ενεργειών και εγκληματικής οργάνωσης, πολύ περισσότερο γιατί είναι αστεία τα τεκμήρια που έχουν δοθεί έως τώρα στη δημοσιότητα για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό περί εγκληματικής οργάνωσης, κατά την ποινική έννοια του όρου. Δεν μπορεί να ακούμε για τέσσερις χιλιάδες όπλα και τρεις χιλιάδες ενόπλους και να παρουσιάζονται πέντε όπλα, τα μισά με άδεια των αρχών! Δεν μπορεί οι αρχές να μην έχουν ερευνήσει δεκάδες υποθέσεις και τώρα, ξαφνικά, εντός πέντε ημερών, επειδή έτσι αποφάσισε η κυβέρνηση ή οι ξένοι εντολείς της, να συρράπτουν με το στανιό κατηγορητήρια της κακιάς ώρας. Στ’ αλήθεια, διερωτώμεθα τι μεσολάβησε μεταξύ του πρωινού της Τετάρτης και του πρωϊνού της Πέμπτης, μεταξύ δηλαδή της αποφυλάκισης Κασιδιάρη και της φυλάκισης Μιχαλολιάκου. Αν πάντως, επιμένει κάποιος ότι η ΧΑ είναι εγκληματική οργάνωση, τότε οφείλει να ζητήσει την απαγόρευσή της. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς νομικός, κοινή λογική πρέπει να διαθέτει για να καταλάβει ότι δεν μπορεί μια οργάνωση να είναι ταυτόχρονα εγκληματική οργάνωση και νόμιμο κοινοβουλευτικό κόμμα.
Δεν περιορίζονται μόνο εκεί οι παραβιάσεις θεμελιωδών δημοκρατικών κανόνων που συνέβησαν. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τις παρακολουθήσεις βουλευτών, ήδη πριν τη δολοφονία Φύσσα, την απαγόρευση σε βουλευτές να επισκεφθούν τα γραφεία τους, τις σκέψεις περί διακοπής της χρηματοδότησης κλπ. μέτρων εναντίον της Χρυσής Αυγής. Η δημοκρατία δεν είναι αλά καρτ, οι πρόνοιές της ισχύουν και πρέπει να ισχύουν για όλους, ακόμα και για τους φασίστες, ακόμα και για τους αντιπάλους, γι’ αυτούς που δεν μας αρέσουν ή περιφρονούμε.»
Ο κ. Κωνσταντακόπουλος προφανώς δεν μπορεί να ονομαστεί… Χρυσαυγίτης, αλλά συνεπής αντιχρυσαυγίτης. Αυτό, όμως, δεν τον εμποδίζει να βλέπει την αλήθεια και να την λέει. Δεν μπορεί να μιλάνε για «οπλοστάσια» και να βρίσκουν νεροπίστολα, τα οποία μάλιστα επιδεικνύον στα κανάλια ως «ευρήματα».
http://paspartoy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_1528.html
No comments:
Post a Comment