Στις 28 Φεβρουαρίου του 1975 "ακτιβιστές" της αριστεράς, σαν κι αυτούς τους υπεύθυνους για τα προχθεσινά, δολοφονούν στην Ρώμη, τον Έλληνα φοιτητή Μιχάλη Μάντακα.
Στην Ιταλία της εποχής εκείνης η πολιτική πλέον γίνεται με σιδερολοστούς και πυροβόλα όπλα. Όποιος δεν ανήκει στην αριστερά, δεν έχει θέση στα Πανεπιστήμια: δεν μπορεί να είναι μέλος των φοιτητικών συλλόγων, δεν μπορεί να δώσει εξετάσεις, δεν μπορεί να φάει στις φοιτητικές λέσχες. Για όσους δεν ανήκουν στην ευρύτερη αριστερά η μόνη καταφυγή είναι τα γραφεία του νεοφασιστικού κόμματος MSI. Ο Μιχάλης Μάντακας, φοιτητής της ιατρικής, δεν ήταν μαρξιστής. Εκείνη την αποφράδα ημέρα βρέθηκε στα γραφεία της τοπικής του MSI στην περιοχή Prati, την ώρα που αυτά δέχτηκαν την επίθεση εκατοντάδων αριστεριστών αποφασισμένων να σκοτώσουν.
Η ομάδα των αριστεριστών κατευθύνεται προς την οδό Οταβιάνο, μέσα από τα σοκάκια που ξεκινούν από την οδό Λεόνε Ε'. Προφανώς, οι αριστεριστές έχουν πληροφορηθεί ότι οι νέοι του MSI, μετά τα σοβαρά επεισόδια του πρωινού και με σκοπό να αποφύγουν συγκρούσεις, συγκεντρώθηκαν στα γραφεία του κόμματος στη συνοικία Πράτι. Στις 13:15 μ.μ., αρχίζει η επίθεση που θα καταλήξει στη δολοφονία του Μίκη Μάντακα.
Οι κομμουνιστές πλησιάζουν ένας-ένας, σε δύο ξεχωριστές ομάδες, περπατώντας κατά μήκος της οδού Οταβιάνο.
Είναι περισσότεροι από 100 ενώ στην έδρα του MSI βρίσκονται περίπου 25 εθνικιστές. Μπροστά στην είσοδο, δεν υπάρχει κανένας για να αντιληφθεί τον ελιγμό προσέγγισης. Η ομάδα των αριστεριστών εκτοξεύει τις πρώτες βόμβες μολότοφ που θα εκραγούν πάνω στην πόρτα της εισόδου του ακινήτου όπου βρίσκεται η Τοπική Οργάνωση του MSI - DN. Οι νεαροί "μισσίνι" 9 βγαίνουν αμέσως αλλά δεν κατορθώνουν να φτάσουν στην πόρτα που οδηγεί στην οδό Οταβιάνο. Οι φλόγες και ο καπνός στο διάδρομο, δημιουργούν αποπνικτική ατμόσφαιρα.
Εκείνη είναι η στιγμή που ένας από τους αριστεριστές ανοίγει πυρ προς την είσοδο του κτιρίου. Οι εθνικιστές, μέσα στον πανικό, δεν το αντιλαμβάνονται. Ένας από αυτούς καταφέρνει να διασχίσει το πύρινο τοίχος και να κλείσει την πόρτα, προτού οι κομμουνιστές εισχωρήσουν στο κτίριο. Οι εθνικιστές κατευθύνονται τότε προς την άλλη έξοδο, στην οποία φτάνει κανείς διασχίζοντας μία εσωτερική αυλή που οδηγεί στην Πλατεία Ρισορτζιμέντο. Καταφέρνουν να βγουν και κατευθύνονται προς τη διασταύρωση της Πλατείας με την οδό Οταβιάνο. Δεν είναι περισσότεροι από δέκα. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Μίκης. Οι κομμουνιστές αντιλαμβάνονται τον ελιγμό και προσποιούνται ότι αναδιπλώνονται στην οδό Οταβιάνο, ενώ ορισμένοι από αυτούς στήνουν ενέδρα στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Μόλις οι συναγωνιστές μας φτάνουν στη γωνία, οι επιτιθέμενοι ανοίγουν πυρ.
Στην πρώτη γραμμή, στη μέση του οδοστρώματος, βρίσκεται ο Αλβάρο Λογιάκονο, οπλισμένος με περίστροφο μεγάλου διαμετρήματος. Κάτω από τα διασταυρωμένα πυρά τουλάχιστον πέντε πυροβόλων όπλων, τα μέλη της Τοπικής Οργάνωσης ψάχνουν καταφύγιο πίσω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ξαφνικά, μία σφαίρα πετυχαίνει το Μίκη Μάντακα στο κεφάλι. Ο Μίκης καταρρέει μέσα σε μία θάλασσα αίματος, ενώ από την πληγή ρέει εγκεφαλικό υγρό. Οι κομμουνιστές αναδιπλώνονται, αφού εκτοξεύουν πρωτύτερα πολλές μολότοφ. Οι συναγωνιστές του Μάντακα τον σηκώνουν και τον μεταφέρουν στο εσωτερικό του κτιρίου από την είσοδο που βρίσκεται επί της Πλατείας Ρισορτζιμέντο, από την οποία είχαν βγει κάποια λεπτά πρωτύτερα.
No comments:
Post a Comment