Θα κάνει ποτέ το Χόλυγουντ καμιά ταινία για την δουλεία των λευκών;

Του Jim Goad (Taki’s Magazine) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Οι ‘Los Angeles Times’ έδωσαν συγχαρητήρια στο Hollywood για την απονομή του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στο «12 Χρόνια Σκλάβος». Η ουσία του άρθρου είναι ότι επιτέλους το Χόλυγουντ «ρίσκαρε» να καταπιαστεί με «δύσκολα θέματα», όπως η δουλεία των μαύρων. Λες και οι ταινίες “Roots”, “Django Unchained”, “Amistad”, “Lincoln”, “Glory” και άλλες δεν υπήρξαν ποτέ! Λες και δεν μας χτυπάνε συνεχώς - τουλάχιστον στην Αμερική- σαν εκείνα τα ανήμπορα μωρά φώκιες με ρόπαλα στο κεφάλι, με το θέμα της μαύρης δουλείας, σε σχολεία, σε νηπιαγωγεία, στην τηλεόραση, στα δημόσια μνημεία μέχρι και στα βαγόνια του μετρό.

Ο μαύρος ηθοποιός Ντάνι Γκλόβερ εδώ και χρόνια προσπαθεί να ανεβάσει μια ταινία που θα παρουσιάζει την γενοκτονία των λευκών Γάλλων από τους μαύρους Αϊτινούς το 1804, (όπου υπό τις διαταγές του «αυτοκράτορα» Jean-Jacques Dessalines σφαγιάστηκαν αδιακρίτως άντρες,, γυναίκες παιδιά και ηλικιωμένοι) ως μια «ηρωική πράξη», αλλά κάτι μου λέει ότι δεν θα βγάλει άχνα σχετικά με τον ισχυρισμό ότι οι Γάλλοι μισθωμένοι σκλάβοι στην Αϊτή αντιμετωπίζονταν χειρότερα από τους μαύρους σκλάβους και συχνά τους ξυλοκοπούσαν μέχρι θανάτου.

Όποτε κάποιος τολμήσει να πει κάτι θετικό για τον Thomas Jefferson, έρχεται αντιμέτωπος με τον αναπόδεικτο ισχυρισμό ότι απέκτησε παιδιά με μια μιγάδα σκλάβα. Αυτό φέρεται ως γεγονός στην ταινία του 1995 “Jefferson in Paris”. Ωστόσο, δεν θυμάμαι ποτέ να είδαμε καμία ταινία για το γεγονός ότι το 1775, ο George Washington πρόσφερε μια ανταμοιβή για την σύλληψη και την επιστροφή οκτώ λευκών δούλων που δραπέτευσαν από τα νύχια του.

Και για όλες αυτές τις αμέτρητες ταινίες που έχουν ως θέμα το δουλεμπόριο των μαύρων στην Αμερική - ακόμη και παλιές, όπως το “Gone With the Wind” («Όσα Παίρνει ο Άνεμος») και το «Η Γέννηση ενός Έθνους» που τώρα θεωρείται ‘βλάσφημο’ - δεν θυμάμαι να έχω δει ποτέ μια ταινία για το δουλεμπόριο των λευκών. Και όταν λέω δουλεμπόριο λευκών, δεν εννοώ το «εμπόριο λευκής σαρκός», το trafficking, εννοώ την κυριολεκτική υποδούλωση λευκών Ευρωπαίων που χωρίς την θέλησή τους μεταφέρθηκαν τόσο στην Αφρική όσο και την Αμερική.

Η αφήγηση μιας τέτοιας ιστορίας είναι σε μεγάλο βαθμό μια άσκηση μεταφοράς της ενοχής. Οι αντιλήψεις του κοινού βλέπετε, για τους «καλούς» και τους «κακούς» διαμορφώνεται τόσο από ό,τι διδάσκεται όσο και από ό, τι παραλείπεται.

Υπάρχουν δύο τύποι αδαών ανθρώπων: Αυτοί που δεν γνωρίζουν και αυτοί που γνωρίζουν, αλλά επιλέγουν να αγνοούν. Ενώ δεν περνάει μια μέρα που να μην μας τρίβουν στη μούρη την «σκλαβιά των μαύρων» και το «Ολοκαύτωμα», δεν μπορώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είπαν μια λεξούλα για το δουλεμπόριο των λευκών στις αμερικανικές αποικίες, ούτε έστω και στην πιο ήπια μορφή του, τους λευκούς μισθωμένους υπηρέτες.

Εγώ, πάντως μπορώ να βασιστώ - τουλάχιστον σε ένα μακρινό πρόγονό μου που μεταφέρθηκε στο Νέο Κόσμο ως μισθωμένος υπηρέτης. Έχω ασχοληθεί με το καυτό θέμα της λευκής δουλείας στο βιβλίο μου ‘The Redneck Manifesto’ και σε ένα άρθρο περιοδικού που ήταν εκ των πραγμάτων σωστό, αλλά φαίνεται ότι έκανε ζημιά στο εν λόγω περιοδικό από δυσαρεστημένους «Αρνητές της Λευκής Σκλαβιάς». Και κάθε φορά που έχω τολμήσει να μιλήσω για αυτό το θέμα, με κράζουν, με χλευάζουν, με φτύνουν, και με συκοφαντούν ότι δήθεν προσπαθώ να πω ότι η «μαύρη δουλεία δεν ήταν κάτι κακό». Το πραγματικό κίνητρό μου είναι να πω, «Βρε ανεγκέφαλοι, χάνετε την ουσία και δημιουργείτε δηλητηριώδεις παρανοήσεις και δυσαρέσκεια».  Προσπαθώ απλά να δείξω τις ομοιότητες μεταξύ λευκής και μαύρης δουλείας, ενώ άλλοι φαίνεται είναι ‘κολλημένοι’ στο να αρνηθούν τις ομοιότητες και να επικεντρωθούν αποκλειστικά στις διαφορές. Το ενδιαφέρον είναι, ότι οι μαύροι σε γενικές γραμμές, φαίνεται να είναι πολύ πιο δεκτικοί στην ταπεινή μου αποστολή. Έτσι, το ψέμα ότι οι λευκοί ποτέ δεν υπέφεραν, συνήθως διαδίδεται από λευκούς που ποτέ δεν έχουν υποφέρει. Πλάκα έχει.

Γιατί δεν βλέπουμε ταινίες του Χόλυγουντ για το δουλεμπόριο των λευκών; Πιθανώς για τον ίδιο λόγο που δεν βλέπουμε ταινίες του Χόλυγουντ για τις κομμουνιστικές φρικαλεότητες, ούτε κάποια ταινία που να επικεντρώνεται στις δεκάδες των εκατομμυρίων των λευκών αμάχων που έχασαν τη ζωή τους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ξέρω ότι τα λόγια μου θα αγνοηθούν, αλλά πεισματικά θα προτείνω πιθανές προσαρμογές από το Hollywood δύο πραγματικών ιστοριών λευκής δουλείας. Η πρώτη θα παρουσίαζε την Ακτή της Βαρβαρίας (Βέρβεροι από την λέξη ‘βάρβαροι’, οι ιθαγενείς μιας περιοχής της Βορείου Αφρικής από το Μαρόκο έως τη σύγχρονη Λιβύη, που ήταν η εστία μιας ακμάζουσας βιομηχανίας απαγωγής ανθρώπων από το 1500 μέχρι το 1800 περίπου) και το ένα εκατομμύριο και πλέον λευκών χριστιανών οι οποίοι απήχθησαν από τους Αφρικανούς μουσουλμάνους και αναγκάζονταν να υπομείνουν ταλαιπωρίες και βασανιστήρια που είναι ίδια ή και ξεπερνούν εκείνα που βίωσαν οι μαύροι σκλάβοι στην Αμερική.

Το δεύτερο θα είναι βασισμένο στο βιβλίο “White Cargo” (‘Λευκό Φορτίο’). Ένα από τα πολλά βιβλία και δοκίμια με τεκμηριωμένες πληροφορίες για αυτό το αποσιωπημένο φαινόμενο, το ‘White Cargo’, καταγράφει με μεγάλη λεπτομέρεια την βαρβαρότητα του δουλεμπορίου λευκών στην Αμερική και πώς ενήλικες και παιδιά από Αγγλία και Ιρλανδία απήχθησαν, δάρθηκαν, βασανίστηκαν και εργάστηκαν μέχρι θανάτου στο Νέο Κόσμο. Για μια πιο προσωπική προσέγγιση, το σενάριο θα μπορούσε να επικεντρωθεί στην ιστορία του σκελετού που ανακαλύφθηκε σε ένα υπόγειο στο Maryland το 2003, «σε μια τρύπα κάτω από έναν σωρό οικιακών απορριμμάτων». Τα ανθρώπινα υπολείμματα ανήκαν σε έναν 16χρονο λευκό λεγόμενο μισθωμένο υπηρέτη που είχε ήδη εργαστεί μέχρι θανάτου και πεταχτεί ως «λευκό σκουπίδι», αντί να λάβει μια σωστή ταφή. Τι καλά να μπορούσαμε να δούμε την ιστορία αυτής της φτωχής ψυχής στην μεγάλη οθόνη. Έ, κ. Weinstein;

Αλλά προς το παρόν, οι μεγιστάνες της βιομηχανίας κινηματογράφου φαίνεται να θέλουν να συνεχίσουν την διχαστική και μυωπική τους στρατηγική, καθώς ίσως εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους. Η μανία με την μαύρη δουλεία και η ταυτόχρονη άρνηση της λευκής δουλείας χρησιμοποιείται τόσο ως ένα «γκλομπ» που θα ενσταλάζει «δια ροπάλου» την «λευκή ενοχή» σε όλους τους λευκούς και ταυτόχρονα ως ένα «δεκανίκι» που θα εξηγεί κάθε αποτυχία των μαύρων. Το τελευταίο πράγμα που θέλει το Hollywood είναι να του χαλάσει κανείς αυτή η αφήγηση.

Διάβασε και : Ήταν λευκοί και ήταν σκλάβοι

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ