Ένα κράτος που δεν αναγνωρίζει ούτε τις γενοκτονίες των παιδιών του: Εκτός Ελλάδας Πόντιοι, στην Ελλάδα... «Ρωσοπόντιοι»

Στη Ρωσία λέγονταν Πόντιοι και στην Ελλάδα Ρωσοπόντιοι. Είναι ο όρος σωστός ή αποκαλούνται έτσι από ρατσιστική διάθεση; Ποιά είναι η αλήθεια; Αν ανατρέξουμε στα ιστορικά γεγονότα από την γενοκτονία μέχρι τις μέρες μας θα βρούμε την απάντηση στο ερώτημα.
 Η γενοκτονία των Ποντίων, που θεωρείται η μεγαλύτερη του αιώνα, ξεκίνησε το 1916 κι ο επίλογός της γράφτηκε το 1922 με την Μικρασιατική Καταστροφή.
 Τα θύματα ξεπέρασαν τις 353.000 κι όσοι κατάφεραν να γλιτώσουν από το μένος των Τούρκων, πρόσφυγες πλέον ξεριζωμένοι από τον τόπο τους, βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα.
 Υπολογίζεται ότι ήταν περίπου 400.000 αυτοί που έφθασαν στην Ελλάδα, ενώ οι υπόλοιποι κατέφυγαν στην Νότια Ρωσία.
 Παρά τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, κάτω από τις οποίες ζούσαν στην Ρωσία, κατάφεραν να διατηρήσουν τη γλώσσα και την θρησκεία τους. Με την εργατικότητα τους, συνέβαλαν στην οικονομική ανάπτυξη των περιοχών στις οποίες είχαν εγκατασταθεί.

Ο πληθυσμός τους αυξήθηκε πολύ γρήγορα, λόγω των πολλών παιδιών που αποκτούσαν κι έτσι αναγκάσθηκαν να επεκταθούν στις περιοχές του Καυκάσου και της Κριμαίας.

Οι απόγονοι αυτών των ανθρώπων σήμερα, μετά από όλα αυτά που πέρασαν οι πρόγονοί τους, αμφισβητούνται σε πολλές περιπτώσεις για την ελληνική τους καταγωγή.

Η αλήθεια είναι ότι ακόμη κι οι ίδιοι οι Πόντιοι, για να ξεχωρίσουν αυτούς που ζούσαν στην Γεωργία και την Νότια Ρωσία, τους ονόμαζαν Καυκάσιους. Αυτό όμως δεν αναιρεί την καταγωγή τους.

Από την δεκαετία του ’60, αρχίζουν να έρχονται και να εγκαθίστανται στην Ελλάδα που την θεωρούν πατρίδα τους, γιατί νιώθουν και είναι Έλληνες... Δυστυχώς όμως, στην ίδια τους την πατρίδα δέχτηκαν τον μεγαλύτερο ρατσισμό.

Εξ΄ αιτίας του μεγάλου προβλήματος που δημιουργήθηκε με κάποιες παράνομες ελληνοποιήσεις, ατόμων από Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, για τις οποίες ευθύνεται πάλι - όπως και πάντα - η επιπολαιότητα και ανοργανωσιά του ελληνικού κράτους, έφθασαν στο σημείο να ταλαιπωρούνται από τις Ελληνικές αρχές και οι ίδιοι οι Πόντιοι, μέχρι να αποδείξουν την ελληνική τους καταγωγή.

Κάπως έτσι καθιερώθηκε ο όρος «Ρωσοπόντιος», ο οποίος κατέληξε να είναι ρατσιστικός και υποτιμητικός. Ακόμη κι αυτοί που εξακολουθούν να ζουν στην Ρωσία δεν μπορούν παρά να χαρακτηρίζονται «Έλληνες του Πόντου».

Κανείς δεν χαρακτηρίζει με αντίστοιχους όρους τους Πόντιους που ζουν σε άλλες χώρες του κόσμου π.χ. Αμερικανοπόντιος, Γερμανοπόντιος κλπ. Στην πραγματικότητα αυτοί που θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται Ρωσοπόντιοι είναι αυτοί που προέρχονται από γάμο Ρώσων με Πόντιους.

Το ότι γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε σε μια χώρα, σίγουρα επηρεάζει τον τρόπο που ζούμε, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει την πολιτιστική μας ταυτότητα και τις ρίζες μας.

Οι Έλληνες του Πόντου όχι μόνο διατήρησαν την ποντιακή παράδοση, τα ήθη και έθιμα, τη μουσική και τους χορούς τους, αλλά προσπαθούν μέχρι και σήμερα να τα μεταδώσουν και στους άλλους λαούς με τρόπο αξιοζήλευτο.

Το σημαντικότερο όλων είναι ότι διατηρούν την υπερηφάνεια της Ποντιακής καταγωγής τους.

Δυστυχώς η νοοτροπία κάποιων - ελπίζω λίγων, δεν έχει αλλάξει, ίσως και από άγνοια της ίδιας της ιστορίας. Με αποτέλεσμα να υπάρχει αυτή η ρατσιστική διάθεση απέναντι στους Πόντιους, από τους ίδιους τους συμπατριώτες τους.

Όπως λέει κι ο στίχος απ’ το τραγούδι «Πατρίδα μ’ αραεύω σε» που ερμήνευσε ο Στέλιος Καζαντζίδης...

"Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδα ξένος".