Είναι αλήθεια ότι η ΙΚΑ θεώρησε ότι ο σκιτσογράφος γελοιοποιούσε το Ολοκαύτωμα, γιατί είχε ως δεδομένο ότι όντως οι Ναζί κατασκεύαζαν σαπούνι από το λίπος των θυμάτων τους. Όπως έγραψαν στην ανακοίνωση: "Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, τιμήσαμε τη Μνήμη των εκατομμυρίων Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος, σε ολόκληρο τον κόσμο και στην Αθήνα. (οπως την απατη με το πολυτεχνείο ένα πράγμα!)
Ακούσαμε από επιζώντες των στρατοπέδων τις αφηγήσεις τους για το μαρτύριό τους, όπου ο θάνατος παραμόνευε κάθε στιγμή. Μας είπαν για την ασταμάτητη μυρωδιά του καμένου που έβγαινε από τα φουγάρα των φούρνων όπου καίγονταν οι κρατούμενοι μετά την ομαδική δολοφονία τους στους θαλάμους αερίων. Και μας μίλησαν για το τραγικό συναίσθημα, όταν οι ίδιοι έφτιαχναν σαπούνια από τα λίπος που είχε μείνει μετά το κάψιμο του πατέρα, των αδελφών, των φίλων.."
Ο σκιτσογράφος βέβαια διευκρίνισε με σαφήνεια και πειστικότητα τις προθέσεις του: «(το σκίτσο) Είχε πολύ πόνο, πολύ θυμό και επιδίωκε το ακριβώς αντίθετο: να υπενθυμίσει ότι οι αντιλήψεις περί «Untermenschen», οι οποίοι πρέπει να αντιμετωπίζονται με βάναυσο τρόπο από την «άρια» φυλή, δεν ανήκουν, δυστυχώς, στο παρελθόν της Ευρώπης. Ο μύθος Το παράδοξο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι η απάντηση στην υπόθεση περί της κατασκευής σαπουνιών από το λίπος των θυμάτων είχε δοθεί πριν από δύο χρόνια. Τότε ο Εβραίος σκηνοθέτης, ο Eyal Ballas, απέδειξε με την ταινία του «Soaps» ότι αυτή ήταν απλώς μια φήμη, η οποία μετατράπηκε σε άλλον έναν κυρίαρχο μύθο....
Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα στην ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz»: "An Israeli director's quest to debunk the myth of Nazi soap made from Jews"(http://www.haaretz.com/news/national/.premium-1.527599)... Η αρχή του μύθου ανιχνεύεται στην περίοδο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Σύμφωνα με τον Ballas, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, φρουροί των SS παρενοχλούσαν τους κρατούμενους με την απειλή ότι θα τους σκοτώσουν και θα τους μετατρέψουν σε σαπούνι.
Η μεταπολεμική παρανόηση βασίστηκε στο γεγονός
ότι μερικά γερμανικά σαπούνια είχαν τυπωμένα πάνω τους τα αρχικά "RIF".
Θεωρήθηκε εντελώς αυθαίρετα ότι αυτά τα αρχικά σήμαιναν: «Reichs Juden
Fett», δηλαδή «(του)Κράτους (το) Εβραϊκό Λίπος.» Στην πραγματικότητα, η
επιγραφή σήμαινε: «Reichsstelle fur Ιndustrielle Fettversorgung» δηλαδή
κάτι σαν «Κατασκευασμένο από το Εθνικό Κέντρο Βιομηχανίας». Σήμερα
θεωρείται ότι οι ιστορικοί έχουν απαντήσει οριστικά στο ερώτημα.
Η «Haaretz» ενημερώνει ότι ότι η Yad Vashem έχει προσαρμόσει τις
περιγραφές των φωτογραφιών αλλάζοντας τις σχετικές λεζάντες, πλην
κάποιων στο διαδίκτυο. Η εκμετάλλευση των θυμάτων από τους θύτες Είναι
γενικά γνωστό ότι οι θύτες, τόσο στο Ολοκαύτωμα όσο και στις άλλες
βάρβαρες πράξεις που πραγματοποίησαν οι Ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο
Πόλεμο, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την κινητή και ακίνητη
περιουσία των θυμάτων τους. Όμως οι μόνοι που αποδεδειγμένα «αξιοποίησαν» για εμπορική χρήση τα υπολείμματα των θυμάτων τους είναι οι κεμαλικοί Τούρκοι εθνικιστές, οι οποίοι πούλησαν σε Γάλλους επιχειρηματίες τα οστά των δολοφονημένων Αρμενίων και Ελλήνων της Ανατολής. Δείτε: "Μικρασιατική Τραγωδία: Oι έμποροι Κεμαλιστές, οι αγοραστές Γάλλοι, οι μεταφορείς Βρετανοί..."
(https://kars1918.wordpress.com/2013/09/17/kemalist-french-british-merchants/). Στην προκειμένη περίπτωση το θέμα έγινε γνωστό από την εφημερίδα «New York Times» το Δεκέμβριο του 1924 και με τίτλο «Μια απίθανη ιστορία από ένα φορτίο με ανθρώπινα οστά». Η είδηση ήταν:
«Η Μασσαλία είναι σε αναταραχή από μια ασύλληπτη ιστορία (που οφείλεται) στην άφιξη στο λιμάνι ενός πλοίου που φέρει βρετανική σημαία και ονομάζεται «Ζαν» και μεταφέρει ένα μυστήριο φορτίο 400 τόνων ανθρώπινων οστών για να χρησιμοποιηθούν στις εκεί βιοτεχνίες.
Λέγεται ότι τα οστά φορτώθηκαν στα Μουδανιά, στη θάλασσα του Μαρμαρά και είναι τα απομεινάρια θυμάτων από τις σφαγές στη Μικρά Ασία. Εν όψει της φήμης που κυκλοφορεί, αναμένεται να διαταχθεί έρευνα».
No comments:
Post a Comment