Ένα ενδιαφέρον άρθρο γράφει ο Αλβανός καθηγητής Γιακούμπ Κράσνικι (JAKUP KRASNIQI ) για τη διαμόρφωση του αλβανικού έθνους. Στη γραφή του προσπαθεί να αναλύσει τις βάσεις του αλβανικού έθνους και τη δημιουργία της σύγχρονης Αλβανίας.
Πως ,δηλαδή, ένας λαός χωρίς μια θρησκευτική συνοχή, πολιτισμική παράδοση, χωρίς έστω μια γραπτή διαχρονική παρουσία κατάφερε να δημιουργήσει ένα έθνος;
Σημειώνει ο αρθρογράφος:
«Πολλά έθνη στην Ευρώπη, αλλά και στα Βαλκάνια, έχουν μια κοινή θρησκευτική παράδοση, δεδομένου ότι τα περισσότερα από αυτά ανήκουν σε μια θρησκευτική έκφραση.
»Αυτό σίγουρα δεν μπορεί να ειπωθεί για το αλβανικό έθνος, το οποίο στην προκείμενη περίπτωση είναι ‘sui generis’, διότι το αλβανικό έθνος αποτελείται από αλβανούς Καθολικούς στην πίστη, Ορθόδοξους και Μουσουλμάνους.
»Οι Αλβανοί είναι ένα έθνος μοναδικό, με τρία θρησκευτικά πιστεύω!
Η στήριξη ενός έθνους έρχεται από τη γλώσσα, από το τόπο που κατοικεί, από την δια των αιώνων παράδοση, τον πολιτισμό, την ψυχολογία, την ιστορία και τις δοξασίες του λαού που τον ενώνουν οι μύθοι και τα παραμύθια.
Ο σχηματισμός του αλβανικού έθνους δεν στηρίζεται σε καμιά θρησκεία. Η ‘θρησκεία’ των Αλβανών ήταν η ‘Αλβανία’.»
Ο αρθογράφος που πραγματικά μας τραβά το ενδιαφέρον για το που θέλει να καταλήξει θα σημειώσει στη συνέχεια:
«Αλλά είναι καλό να γνωρίζουμε πως δημιουργήθηκε το αλβανικό έθνος, και δεν υπάρχει δυσκολία να το φανταστεί κανείς αυτό, αφού οι πρώτοι ιδεολόγοι του αλβανικού έθνους ήταν Ορθόδοξοι και αργότερα προσχώρησαν οι πνευματικοί μουσουλμάνοι και κατόπιν το καθολικό δόγμα».
Ο Πάπας 'έδωσε' την αλβανική συνείδηση...
Πιο κάτω θα μας εξηγήσει πως ο Πάπας και ο ρωμαιοκαθολικισμός, τους εμπόδισε να γίνουν …Έλληνες:
«Μια αρχική ιδέα του αλβανικού έθνους συναντούμε στα τέλη του 17ου αιώνα, ίσως και νωρίτερα.
Ο Ποντίφικας βλέποντας την θρησκευτική επιρροή της Αλβανικής Ορθοδοξίας και τον κίνδυνο αφομοίωσης που υπήρχε από την ελληνική επιρροή, αφού η αλβανική γλώσσα είχε περιορισμένη χρήση μόνο μέσα στο σπίτι, θεώρησε πως έπρεπε να επέμβη δημιουργώντας την Καθολική Εκκλησία.
Έγινε τότε μια μεγάλη προσπάθεια να φέρουν οι καθολικοί την αλβανική γλώσσα έξω από το σπίτι για να αποφύγουν στην αφομοίωση που τους οδηγούσε η ελληνική εκκλησία, και αργότερα το ελληνικό κράτος.
Έτσι άρχισαν αν γράφονται τα θρησκευτικά βιβλία στην αλβανική γλώσσα συμπεριλαμβανομένης της Αγίας Γραφής».
Ο «σοβινισμός των Ελλήνων»
Συνεχίζει ο Γιακούμπ Κράσνικι και εξηγεί πως τελικά ‘ξεφύγανε’ από την αφομοιωτική πολιτική της Ορθοδοξίας:
«Αυτές είναι οι κύριες αιτίες ώστε να ανυψωθεί ένα τεράστιο εμπόδιο μπροστά στις σοβινιστικές προσπάθειες της ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που προσπαθούσε να αφομοιώσει το αλβανικό ορθόδοξο λειτουργικό. »
Και θα τονίσει στην ανάλυσή του για τη διαμόρφωση του αλβανικού έθνους:
“Το έθνος μας δεν συστάθηκε ούτε ως Ορθόδοξο ή ακόμη Μουσουλμανικό ή Καθολικό, διαμορφώθηκε από τη γλώσσα, την πατρίδα, την ιστορία και την παράδοση του ευρωπαϊκού πολιτισμού".
Και θα κλείσει με το ευρωπαϊκό μοτίβο:
»Η δημιουργία του αλβανικού έθνους ήταν αποτέλεσμα της διείσδυσης των ευρωπαϊκών ιδεών, του Διαφωτισμού στον 19ο αιώνα, των επαναστατικών ιδεών στην εκπαίδευση στην δικαιοσύνη, την ισοτιμία και την αδελφότητα».
No comments:
Post a Comment