ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ..

-Πώς ονομάζεσαι; Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
-Από πού κατάγεσαι; Από το Λιμποβίσι της Καρύταινας.
-Πόσων ετών είσαι; Εξήντα τεσσάρων.
-Τι επάγγελμα κάνεις; Στρατιωτικός. Στρατιώτης ήμουνα. Κράταγα επί 49 χρόνια στο χέρι το ντουφέκι και πολεμούσα νύχτα μέρα για την πατρίδα. Πείνασα, δίψασα, δεν κοιμήθηκα μια ζωή. Είδα τους συγγενείς μου να πεθαίνουν, τ΄ αδέρφια μου να τυραννιούνται και τα παιδιά μου να ξεψυχάνε μπροστά μου. Μα δε δείλιασα.
Πίστευα πως ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή του για τη λευτεριά μας και πως δεν θα την έπαιρνε πίσω..

«Τον Τούρκο δεν τον φοβάμαι διότι αν θέλει να υποτάξει με βία τον τόπο και να βαστάξει και να τον κατέχει θέλει τουλάχιστον 50.000 διαρκώς Τούρκους δια φρουράν, αλλά τώρα φοβούμαι το μίασμα του προσκυνήματος ότι πρέπει να καταβάλουμε κόπους διπλούς». «Φωτιά στα σπίτια και τσεκούρι στην περιουσία και το λαιμό εκείνων που κάνουν τα χατίρια των Τούρκων.. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!»
Επίκαιρος παρά ποτέ.. Στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, έφυγε σαν σήμερα 4 Φεβρουαρίου 1843, ευτυχής που πρόλαβε να δει την αγαπημένη του πατρίδα ελεύθερη.. Μιας πατρίδας για την οποία αγωνίσθηκε σκληρά.. Με αυταπάρνηση, μεγαλοψυχία, ήθος, όραμα και πίστη..