Για τη σύγχρονη κρίση τοποθετήθηκε ως εξής:
”Δεν μπορούμε ν΄αποκλείσουμε την φυσική καταγωγή της πανδημίας αλλά οφείλουμε επίσης να δεχθούμε να συζητήσουμε μια άλλη υπόθεση: αυτή μιας δράσης βακτηριολογικού πολέμου κατευθυνόμενου κατά Κίνας , Ιράν κι Ευρώπης τις τρεις κύριες εστίες της ασθένειας.”
Αφού επαναλαμβάνει ότι η Κίνα ίσως χτυπήθηκε λόγω της οικονομικής της ανόδου και βιομηχανικής της επικράτησης λέει ότι το Ιράν μεταξύ άλλων επλήγη γιατί θα μπορούσε να γίνει ”ο κύριος διοχετευτής υδρογονανθάρκων της Κίνας κι ένας εμπορικός πολύ σημαντικός της Ευρώπης,όπως στο τέλος της βασιλείας του τελευταίου Σάχη κυρίως με τις συμφωνίες EURATOM . Αυτή είναι η θέση του Houchang Nahavandi, τ, Υπουργού του Shah και συγγραφέα πολλών βιβλίων πάνω στην πρόσφατη και παλιότερη ιστορία του Ιράν.
”Στην Ευρώπη,οι καταστροφές πέφτουν στους πιο αδύναμους κρίκους και στον κύριο κινητήρα της ευρωπαϊκής οικονομίας, τη Γερμανία. Η Ελλάδα οφείλει ν΄αντιμετωπίσει την κρίση προσφύγων στα σύνορά της στη Θράκη , ενώ η οικονομία της οικονομική και χρηματοπιστωτική τρεμοπαίζει εδώ και μια δεκαετία μετά την κρίση του 2008. Αυτή διαφεύγει ακόμη χονδρικά από τον coronavirus αλλά… Wait and see… (σσ. ο διανοούμενος αναφέρει μια σειρά από χώρες Ιταλία, Ισπανία και γιατί χτυπήθηκαν περισσότερο κάπου εκεί αναφέρει και Ελλάδα με τη συγκεκριμένη αναφορά σε covid19 αλλά και πρόβλημα με σύνορα της)
Η « απο-gaullisation » της Γαλλίας μετά τον Sarközy, δομεί την αποδόμηση ενός κράτους που είχε ανακλαστικά clausewitziens, που ουσιαστικά ενσάρκωνε το μοντέλο του « τρίτου δρόμου » μεταξύ των 2 blocs κατά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Η πανδημία τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν είναι πιο εκρηκτική από ότι οι συνήθεις εποχιακές γρίπες.
Πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τις υποθέσεις που λένε ότι κυρίαρχοι κύκλοι ενορχηστρώνουν έναν πανικό για να εγκαταστήσουν ένα δικτατορικό σύστημα, πανοπτικό, παράγοντα μιας παγκόσμιας επιτήρησης και ubiquitaire. Η προβατοποιημένη συμπεριφορά των πολιτών είναι εντυπωσιακή σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο, όταν είναι προφανές ότι οι διευθύνουσες σφαίρες έχουν συμφέρον να προωθήσουν ένα τέτοιο σύστημα.
Φθάσαμε στην εποχή του πλανητικού « Επιτηρείν και Τιμωρείν » της οποίας αρχικό θύμα θα είναι η Ευρώπη γιατί οι Κινέζοι κι Ιρανοί είναι περισσότερο έτοιμοι να δεχθούν ανθρώπινο κόστος……
Βέβαια ο νέος παγκόσμιος gourou καλείται Yuval Noah Harari, φημισμένος για 2 bestsellers που βρίσκουμε σε όλες τις γλώσσες σε όλα τα βιβλιοπωλεία του κόσμου… Στις 20/3/2020, ο Harari δημοσιεύει ένα μακροσκελές άρθρο στον Financial Times (https://amp.ft.com/ ), όπου το σημερινό πρόγραμμα παγκοσμιοποίησης παρουσιάζεται με ευχάριστο και ελκυστικό τρόπο, όπως συνήθως. Αυτός παρατηρεί πως με τον coronavirus, υπάρχει urgence (emergency) και ότι κάθε κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι μια « μια επιταχυνόμενη ιστορική διαδικασία”. Στη συνέχεια, παραθέτω: « οι αποφάσεις που στα κανονικά χρόνια παίρνουν χρόνια διαβούλευσης , sont λαμβάνονται σε λίγες ώρες (…).Τεχνολογίες που δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί πλήρως ή ακόμα και επικίνδυνες χρησιμοποιούνται, επειδή οι κίνδυνοι είναι υψηλότεροι αν δεν γίνει τίποτα (…). Ολόκληρες χώρες χρησιμοποιούνται ως ευτραφή ινδικά χοιρίδια για κοινωνικά πειράματα ». Στη συνέχεια, ο Χαράρι αναφέρει έναν κόσμο στον οποίο δεν θα υπάρχει παρά μόνο τηλεργασία και ιδιαίτερα εξ αποστάσεως εκπαίδευση: ο περιορισμός στον οποίο υποβάλλονται, τότε φαίνεται να αποτελεί προπαρασκευαστικό στάδιο για αυτό το μέλλον της απόλυτης απομόνωσης, που επινοήθηκε στις υψηλά κυρίαρχες σφαίρες. Ο Χαράρι μιλάει επίσης για τη γενική παρακολούθηση της ανθρωπότητας, με τιμωρίες για απείθαρχους. Είναι κάπως λυρικός όταν λέει ότι οι κυβερνήσεις σήμερα είναι ισχυρότερες από τις σοβιετικές KGB, επειδή τώρα έχουν “πανταχού παρόντες αισθητήρες και ισχυρούς αλγόριθμους”.
Η ακόλουθη φάση μας αποκαλύπτεται ομοίως στο άρθρο του Harari :τα συναισθήματα όπως ο θυμός ή η χαρά είναι βιολογικά φαινόμενα όπως ο πυρετός : μπορούμε επομένως να τ΄ανιχνεύσουμε και να τα χειραγωγήσουμε στην αρχή με τα ίδια εργαλεία που χρησιμεύουν για εντοπισμό δυνητικά εμπύρετων ανθρώπων από covid19 στους δρόμους της Κίνας.Τελικά ο Harari αποκαλύπτει τον τελικό σκοπό ημι-μεσσιανικό όπου η Παρουσία φθάνει
: η «παγκόσμια συνεργασία» είναι η μόνη σωτηρία εναντίον του ιού που πρέπει να ωθήσει όλους να επιλέξουν «ένα παγκοσμιοποιημένο πνεύμα» (σσ.μονιστικό) , κάνοντας τα τοπικά ή εθνικά αντανακλαστικά άχρηστα. Με άλλα λόγια, ο Χάραρι επιλέγει μια ανθρωπότητα ριζικά διαφορετική από αυτή που υποστήριζε ο Claude Lévi-Strauss στην εποχή του: ήθελε πολλά ανθρώπινα μοντέλα… ήθελε να προωθήσει ένα «εθνοπλουραλιστικό πνεύμα» έτσι ώστε ο άνθρωπος να έχει στη διάθεσή του πολλά πιθανά μοντέλα για να μιμηθεί ή να αφομοιώσει σε περίπτωση μπλοκαρίσματος ή κατάρρευσης του μοντέλου στο οποίο ανήκε προηγουμένως, των προγόνων…. Η ανθρωπότητα έπρεπε να είναι πλουραλιστική για αυτόν τον εθνοπλουραλισμό του Levi-Strauss. Για τον Attali και τον Harari, δεν φαίνεται ότι είναι η περίπτωση.
Πιστεύω ότι θα προκύψει ο πανικός τουλάχιστον μέχρι μέσα Μάη ως τη στιγμή που η επιβράδυνση των ευρωπαϊκών βιομηχανιών θα έχει συνέπειες μη αναστρέψιμες και ότι η κρίση θα είναι εκεί με αριθμό ανυπολόγιστο χρεοκοπιών στις PME (μικρομεσαίες επιχειρήσεις).
Υπάρχει κάτι πιο σοβαρό :η ολοκληρωτική παγκοσμιοποίηση στοχεύει στην εκρίζωση της ευρωπαϊκής κουλτούρας της οποίας το σύμβολο το πιο θεαματικό κι το πιο επινοημένο ήταν η πυρκαγιά της Notre-Dame στο Παρίσι. Το lockdown επέφερε ένα πρώτο sabotage της χιλιετούς λειτουργίας (liturgie) του πολιτισμού μας :οι διακοπές του Πάσχα και οι εορτασμοί του εκ των οποίων η semana santa espagnole, θα σβήσουν για πρώτη φορά εδώ κι αιώνες όπως κι ο ανοιξιάτικος κύκλος του Μάη με τις θρησκευτικές γιορτές συνυφασμένες με θ. ευχαριστία, πλαίσια οικογενειακών γιορτών που ενώνουν την κοινωνία. Συνέχεια σε αυτή την βεβήλωση γιατί έτσι πρέπει να αποκληθεί, ο κύκλος των διακοπών του καλοκαιριού πιθανόν θ΄αναποδογυρίσει ενώ αυτό είναι μια αιώνια παράδοση συνυφασμένη με γιορτές ομοίως.Η ανθρωπότητα της υπο-ηπείρου μας θα διαταραχθεί βαθιά, θα αναστατωθεί ψυχολογικά με συνέπειες ψυχοσωματικές. Αυτός είναι ο κίνδυνος ο πιο τρομακτικός στο άμεσο μέλλον, άπαξ έγινε η βεβήλωση που σπάει την χιλιετή λειτουργία μας θα υπάρχει διαρκώς ο κίνδυνος να επαναληφθεί. Αλλά ακόμη η τομή αυτού του λειτουργικού τελετουργικού κύκλου κληρονομημένου από τη Ρώμη κατά τη διάρκεια μιας χρονιάς μόνο είναι προάγγελος καταστροφών : ποτέ δεν αποτολμήθηκε αυτό.
Η μόνη μορφή αντίδρασης δύναται να είναι ένα γλίστρημα προς την αποφιλελευθεροποίηση τύπου Orban ή Πούτιν, χωρίς επανάληψη του βλακώδους διαχωρισμού gauche/droite γιατί ο εχθρός είναι κοινός : πρόκειται για τον υπερ-φιλελευθερισμό που εισήχθηκε στις κοινωνίες μας από το ζεύγος Thatcher-Reagan στις αρχές του 1979.” 6/4/2020 Strategika
dimpenews.com
No comments:
Post a Comment