Ο τρόπος με τον οποιο, η Σοβιετική Ένωση εγκατέστησεκομμουνιστική κυβέρνηση στην Ουγγαρία είναι χαρακτηριστικός και γνωστός στην διεθνή πολιτική σαν«μέθοδος του σαλαμιού» (szalámitaktika στα ουγγρικά). Αυτή η μέθοδος είναι πραγματικά σημαντική για έρευνα της τακτικής και των μεθόδων, που χρησιμοποιουν οι κομμουνιστές για την άνοδό τους στην εξουσία.
Το 1945 οι κομμουνιστές δεν ξεπερνούσαν τους 2000 με την παρουσία των σοβιετικών στρατευμάτων κατοχής και με την υπονόμευση των πολιτικών τους αντιπάλων, η Ουγγαρία βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει, το 1949, κάτω από κομμουνιστική διακυβέρνηση.
Η τακτική, την οποία εφήρμοσε κατά τον πιο πιστό τρόπο ο Ράκοσι* στην Ουγγαρία, συνίσταται στη σταδιακή εξόντωση των αντιπάλων των κομμουνιστών και την παράλληλη και βαθμιαίαανοδική πορεία του Κ.Κ. προς την εξουσία. Οι αντίπαλοι λοιπόν κόβονταν με την σειρά «φέτα - φέτα», όπως ακριβώς κόβεται το σαλάμι.
* Ο Mátyás Rákosi (1892 - 1971) ήταν ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουγγαρίας – δηλαδή οπρωθυπουργός της χώρας - από το 1945 έως το 1956. Η πολιτική του ήταν πλήρως ευθυγραμμισμένη με την πολιτική της ΕΣΣΔ κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του Ιωσήφ Στάλιν. Ο Rákosi ήταν εβραϊκής καταγωγής.
Ο Ράκοσι, την δράση του οποίου θα συναντάμε διαρκώς μέχρι καιτα γεγονότα του 1956, σε μιά διάλεξή του το 1952 δίδει χαρακτηριστικά σημεία της τακτικής του σαλαμιού.
«Αν κάνουμε (οι κομμουνιστές) μιά φανερή κατά μέτωπο επίθεση για να εξοντώσουμε όλους τους αντιπάλους μας και να πετύχουμε όλους τους στόχους μας τι θα συμβεί; Απλούστατα οι εχθροί μας θα συνενωθούν εναντίον μας.... Ποιά είναι λοιπόν η καλύτερη τακτική; Να αποφύγουμε την γενική κατά μέτωπο επίθεση και νααρχίσουμε την βαθμιαία εξουδετέρωση των αντιπάλων μας, μεμονωμένοι, θα τους χτυπήσουμε όλους. Αλλά όχι όλους μαζί. Θα τους «φάμε» στο τέλος όλους... Θα επιβάλλουμε το καθεστώς μας σιγά - σιγά, κατακτώντας το έδαφος βήμα προς βήμα, με μιαόχι εντυπωσιακή αλλά σοφά σχεδιασμένη και σταθερή πορεία. Θα καταλύσουμε ολότελα το αστικό κράτος. Θα το καταστρέψουμε, θεσμό προς θεσμό, φθείροντας κάθε φορά και έναν υπερασπιστή του.... Έτσι «φέτα - φέτα» θα φθάσουμε, ίσως πιο αργά, αλλά οπωσδήποτε πιο σίγουρα στο Τέρμα. Το μπαστούνι του σαλαμιού θα φαγωθεί χωρίς να μας σταθεί στό λαιμό».
Στα πλαίσια αυτής της «προετοιμασίας» οι κομμουνιστές πρόσεξαν και μερικά άλλα σημεία.
1) Ανέβασαν το γόητρο της ΕΣΣΔ και του Σοβιετικού «Απελευθερωτικού Στρατού».
2) Εφήρμοσαν συγκεντρωτικό σύστημα στα εργατικά συνδικάτα
3) Έθεσαν θέμα καταπατήσεως δικαιωμάτων ξένων μειονοτήτων (Γερμανών).
4) Επεχείρησαν - σταδιακή αλλά ούσιαστική - διείσδυση στη διοίκηση - Αστυνομία - Στρατό, κατάληψη υπουργείων κλειδιών, με στόχο την κυριαρχία τους στον κρατικό μηχανισμό.
5) Επέβαλαν έλεγχο των μέσων πληροφορήσεως και των εφημερίδων ούτως ώστε να γίνουν ή της αρεσκείας τους, ή να κλείσουν.
6) Προκάλεσαν συχνές κοινωνικές αναταραχές με μαζικές κινητοποιήσεις, με σκοπό να αποπροσανατολίσουν τον λαό και μερίδες συνδικαλιστών μη κομμουνιστικών κομμάτων.
Στην ίδια διάλεξη δ Μ. Ράκοσι υπογραμμίζοντας την αποδοτικότητα της εφαρμογής της «τακτικής του σαλαμιού» δίνει μια εικόνα της πορείας του Κ.Κ. προς την εξουσία.
«Στα 1945μετά την Απελευθέρωση, το κόμμα μας όπως καί όλα τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα που δοκίμασαν τη μπότα του Χίτλερ, ακολούθησε τις διαταγές του Στάλιν και σχημάτισε το Ουγγρικό Ανεξάρτητο Μέτωπο, ένα συνασπισμό δηλαδή, με τα άλλα αντιφασιστικά κόμματα. Μέσα σ’ αυτόν τον συνασπισμό είχαμε πάντα εμείς την πρωτοβουλία και είχαμε, φυσικά, την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης. Το κόμμα των Μικροϊδιοκτητών, που το υπεστήριξαν η Εκκλησία, οι Αξιωματικοί, οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες, ήταν κι αυτό ένα από τα κόμματα του συνασπισμού. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1945, το κόμμα των Μικροϊδιοκτητών κέρδισε απόλυτη πλειοψηφία και συγκεκριμένα το 56% των ψήφων. Στις ίδιες αυτές εκλογές οι σοσιαλδημοκράτες πήραν το 17%, το κόμμα των Χωρικών το 8% και οι κομμουνιστές το 17%. Στην κυβέρνηση πού σχηματίσθηκε ύστερα από τις εκλογές αυτές, οι μικροϊδιοκτήτες διόρισαν τον Πρωθυπουργό και κράτησαν τα μισά υπουργεία. Στο κόμμα μας δόθηκε το βαρυσήμαντο χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εξωτερικών και η αντιπροεδρία της Κυβερνήσεως. Τον Μάρτιο του 1946 ιδρύσαμε ένα αριστερό μπλόκ μέσα στο Ανεξάρτητο Μέτωπο. Το μπλοκ αυτό περιέλαβε τους κομμουνιστές, τους σοσιαλδημοκράτες, το κόμμα των χωρικών και τη Συνδικαλιστική κίνηση.
Ζητήσαμε τότε την εκκαθάριση των “αντιδραστικών στοιχείων”από το κόμμα των μικροϊδιοκτητών. Πετύχαμε τη διαγραφή 21 μικροϊδιοκτητών βουλευτών Από το κόμμα και την αποπομπή τους από τη Βουλή.
Μετά τον θρίαμβό μας, θέσαμε σε εφαρμογή τη μέθοδο που εφαρμόζει ο μπακάλης, όταν κόβει φέτα - φέτα το σαλάμι. Αρχίσαμε δηλαδή να κόβουμε τη δύναμη του κόμματος των μικροϊδιοκτητών φέτα - φέτα. Εξακολουθήσαμε έτσι τον αγώνα μας κατά τη αντιδράσεως και απαλλάξαμε τη χώρα από πολλούς ιμπεριαλιστές, πράκτορες - μέλη του κόμματος των Μικροϊδιοκτητών.
Τότε έφτασε η σειρά του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Οι σοσιαλδημοκράτες καταπολέμησαν με πείσμα την πολιτική μας και το κόμμα τους έγινε άσυλο όλων των αντιδραστικών στοιχείων της χώρας. Αλλά κατά το 1947τους δώσαμε ένα γερό μάθημα. Η νέα κυβέρνηση σχηματίστηκε με περισσότερους κομμουνιστές υπουργούς.
Έπειτα αποφασίσαμε να πάρουμε ακόμα πιο “προοδευτικά” μέτρα. Διαλύσαμε το Ανεξάρτητο Μέτωπο και καταγγείλαμε δημόσια την προδοτική στάση των σοσιαλδημοκρατών. Οι απογοητευμένοι τους οπαδοί τάχθηκαν με το μέρος μας και ζήτησαν την εκκαθάριση των διπρόσωπων αρχηγών τους.
Η εκκαθάριση των σοσιαλδημοκρατών έγινε στις 18 Φεβρουάριου του 1948. Τον Ιούνιο του 1948 το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα συγχωνεύθηκε με το κόμμα μας. Έτσι πετύχαμε τις βασικές προϋποθέσεις για την εδραίωση της δικτατορίας του προλεταριάτου».
Απάντηση στη διάλεξη του Ράκοσι υπήρξε η επανάσταση των Ούγγρων τον Οκτώβριο του 1956.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Από το βιβλίο «Ουγγαρία 1956 : Η Άνοιξη που δεν ήρθε ποτέ» του Ιωάννη Γιαννάκενα, εκδόσεις ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, 1986
No comments:
Post a Comment