Βυζάντιο

Στίς 29 Μαίου συμπληρώνουμε 554 χρόνια απο την Άλωση Της Πόλης.Επί χίλια χρόνια ο ελληνισμός είχε τον έλεγχο στο τότε κόσμο.Αντίθετα με αυτά που πολλοί επικριτές του Βυζαντίου λένε,οτι δήθεν ήταν σκοτεινά χρόνια γιατί δεν υπήρχε "πρόοδος",τα χρόνια αυτά ο ελληνισμός ανέπτυξε τις τέχνες και τα γράμματα κρατώντας πολλές απο τις παραδόσεις του και αποφεύγοντας το δυνατόν πάντα τις θρησκευτικές ακραίες αντιπαλότητες.Καθοριστικής σημασίας για τη δημιουργία του μεγαλείου αυτού ήταν οι κατα καιρούς αυτοκράτορες-ηγέτες της αυτοκρατορίας που κράτησαν είτε με τις σκληρές μάχες που έδωσαν και κέρδισαν,είτε με τις πολιτικές τους ικανότητες.Και τότε,στο Βυζάντιο όπως και τώρα στη σύγχρονη Ελλάδα,υπήρχαν οι διαφορετικές πολιτικές απόψεις.Υπήρχαν οι συγκρούσεις,μάλιστα πολλές φορές σε μεγαλύτερο βαθμό απο ότι σήμερα,όμως υπήρχε μία εξουσία τόσο ισχυρή,που με τη βοήθεια του στρατού και σοφών ανθρώπων ξεπεράστηκαν με επιτυχία.Η εξουσία αυτή ήταν φυσικά ο αυτοκράτωρ και οι άνθρωποι που τον συμβούλευαν.Ένας ικανότατος αυτοκράτωρ ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος.Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε περίπου το 271μ.Χ και ανέλαβε την εξουσία μόλις 25 ετών όταν ο στρατός τον επευφήμησε αυτοκράτορα.Γύρω απο την οικογένειά του και τη ζωή του έχουν ακουστεί πολλά.Ο Κωνσταντίνος όμως κέρδισε σημαντικές μάχες τόσο στο πόλεμο κατά των εχθρών του Βυζαντίου όσο και στον πολιτικοθρησκευτικό τομέα.Μία απο τις σημαντικότερες μάχες όλων των εποχών ήταν αυτή της Μιλβίας Γέφυρας,όπου κέρδισε τον Μαξέντιο.Ο Κωνσταντίνος όμως εκτός απο εξαιρετικός στρατηλάτης υπήρξε και πολύ έξυπνος πολιτικός.
Ενώ ζούσε σε μία εποχή που χαρακτηρίζοταν για τους διωγμούς κατά των χριστιανών και στη συνέχεια τις συγκρούσεις μεταξύ Εθνικών και Χριστιανών,ειδικότερα στο στρατό,υπόγραψε το διάταγμα των Μεδιολάνων,το 313μ.χ.,βάση του οποίου θεσπιζόταν η ανεξιθρησκεία και ο χριστιανισμός έπαυε να διώκεται και ταυτόχρονα περνούσε υπό την προστασία του αυτοκράτορα.Ο Κωνσταντίνος κατάφερε μέσω των θέσεων του να φέρει μια αρμονία στο στράτευμα,που υπήρχαν έντονες οι διαμάχες μεταξύ χριστιανών και εθνικών,η οποία αποτέλεσε το κλειδί των επιτυχιών του στους πολέμους.Δεν τον ενδιέφερε τι πίστευε ο καθένας,αλλά το πώς θα καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των στρατιωτών του και πως θα περιορίσει τις διαμάχες μεταξύ τους.Ήθελε ενότητα στο στρατό και όχι διάσπαση.
Κατάφερε να το πετύχει εμποδίζοντας με κάθε τρόπο τις διαμάχες αν και δεν ήταν χριστιανός.Προωθούσε το συμφέρον της αυτοκρατορίας πάνω απ'όλα και όχι κάποιο προσωπικό ή θρησκευτικοπολιτικό.
Οι απόψεις γύρω απο το άν πρίν πεθάνει βαπτίστηκε χριστιανός λίγη σημασία έχουν μπροστά στο έργο του.Ο Κωνσταντίνος μετέφερε τη πρωτεύουσα απο τη Ρώμη στη μετέπειτα

Κωνσταντινούπολη και απο το σημείο αυτό ξεκινά μια εποχή που οι Έλληνες έλαμψαν για 1000 χρόνια μέσα απο τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Βέβαια σήμερα στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.Έλληνες στρέφονται εναντίον άλλων Ελλήνων ακόμα και για τη θρησκεία(εννοούμε αρχαιολάτρεις και φανατικούς δογματικούς χριστιανούς).