Τά τέσσαρα δύσκολα προβλήματα δια τους υποψηφίους φοιτητάς στις Λαϊκές Δημοκρατίες που είχε επιβληθεί ο Κομμουνισμός.

Προκειμένου εις τελειόφοιτος λυκείου ή μέσων σχολών νά άκολουθήση πα­νεπιστημιακός σπουδάς, πρέπει νά σκεφθή ότι έχει νά υπερπηδηση τέσσαρα* σοβαρά εμπόδια, ιστάμενα ώς βουνά έμπροσθεν του :

1) Τ ή ν έλ λ ε ι ψ ι ν ελευθερίας εκλογής της σχολής εις την οποίαν θέλει νά φοίτηση.

Αι πανεπιστημιακάί φοιτητικαί θέσεις κανονίζονται κατά τοιουτοντρόπον, ώστε σπανιώτατα νά συμπέση νά ίκανοποιηθη ό υποψήφιος, όσον άφορα την παρακολουθησιν του κλάδου τής προτιμήσεως του.

Τό 1960 λ.χ. το ρουμανικόν Κομμουν. Κόμμα (κομματική καθοδήγησις των πανεπιστημίων) ειδοποίησε τό Κ.Κ.Ε., ότι διά τό πανεπιστημιακόν έτος 1960-61 παρεχωρήθησαν μόνον 20 θέσεις διά έλληνας φοιτητάς διά τά διάφορα πανεπι­στήμια. Και εκ τών 20 τούτων θέσεων, μία μόνον διά τήν ίατρικήν, 2 (άν ενθυ­μούμαι καλώς) διά τά πολυτεχνεία και αι άλλαι δι' άλλας θέσεις πανεπιστ. σπουδών, διά τάς οποίας ουδείς έδείκνυε προθυμίαν να τας άκολουθήση.

Οι υποψήφιοι έλληνες φοιτηταί ήσαν 60-70, έξ ών 15 περίπου έζήτουν νά εισέλθουν εις τήν ίατρικήν, οι δέ άλλοι δι' άλλας σχολάς και ουδείς διά τάς ...θεω-ρητικάς μαρξιστικός! Δεν γνωρίζω ποίος είχε τήν «τύχην»!! και προσελήφθη εϊς τήν ίατρικήν και ποίοι τήν «άτυχίαν» νά τους εισαγάγουν εις ανεπιθύμητους κλάδους! Τό ίδιον συμβαίνει εις όλους τους υποψηφίους διά τά πανεπιστήμια όλων τών χωρών του παραπετάσματος.

Ιδού και μερικά στοιχεία άπό έναν κανονισμόν εισαγωγής εις ανώτερα έκπ. ιδρύματα, όστις έδημοσιεύθη τήν 1.4.1960 εις τήν εφημερίδα «Ίσβέστια» τής Σοβ. Ενώσεως.

— 15 % εκ των θέσεων φυλάσσονται δια τα τέκνα τών «ενεργώς πολεμούντων εναντίον τοΰ φασισμού».

— 20 % διά κορίτσια.

— 20 % διά νέους, οί όποιοι είργάσθησαν επί δύο έτη εις διαφόρους εργα­σίας κρατικών κτημάτων ή εργοστασίων.

— 10% διά νέους οί όποϊοι είργάσθησαν επι 2 έτη είς την ειδικότητα την όποίαν επιθυμούν να αποκτήσουν.

— Και οί υπόλοιποι «διά σπουδαστάς μέ όρθάς πολιτικάς αντιλήψεις», (παι­διά στελεχών, προπαγανδιστάς καί γενικά παιδιά εκείνων οί όποιοι ανή­κουν είς την άριστοκρατίαν του κόμματος).

β) Την ύποχρεωτικήν χειρωνακτικην ή όπως την χαρακτηρίζουν οί κομμου-νισταΐ «κοινωνικώς ωφέλιμο ν» εργασία ν, την οποίαν και έχουν νά παρουσιάσουν κατά τήν ύποβολήν δικαιολογητικών άλλα και έχουν νά εκτε­λέσουν κατά τά έτη της φοιτήσεως των εις τά πανεπιστήμια, ιδιαιτέρως κατά τάς διακοπάς υπό τήν μορφήν «εθελοντικής» εργασίας (αγγαρείας) ή και υποχρεω­τικής ακόμα, ε'ις διάφορα αγροκτήματα ή εργοστάσια ή δημόσια έργα, πράγμα το όποιον έχει έπίπτωσιν και έπί της υγείας τούτων, διότι τους ρίπτουν εις βαρείας εργασίας αλλά καί είς βάρος τών σπουδών των, άναγκαζομένων νά απολέσουν χρόνον όστις ίσως διατίθεται δι' αύτάς ταύτας τάς σπουδάς των.

γ) Τήν άναγκαστικήν παρακολούθησιν τών παρα­δόσεων Μαρξισμού - Λελινισμού πράγμα τό όποιον είς τους περισσοτέρους φοιτητάς προκαλεί τήν άηδίαν καί τήν άντιπάθειαν. Ό δέ μέλ­λων φοιτητής πρέπει νά έτοιμασθη ψυχολογικώς νά ύποφέρη άπά τάς παραδό­σεις αύτάς. Ή συνεχής κομμουνιστική διαφώτισις και προπαγάνδα, δέν τους άφίνει ουδέ έπί στιγμήν, άφ' ού διά τους ξένους φοιτητάς είναι ύποχρεωτικόν νά παρακολουθούν ταύτας, πόσον μάλλον διά τους εντοπίους.

δ)Τό μέγιστον πρόβλημα της «ατομικής κοινωνι­κής διαγωγής» ή της κοινωνικής καταγωγής»:. Είναι τό βαρύτερον μάθημα, καί τό δυσκολώτερον πρόβλημα τό όποιον καλούνται νά λύσουν, σπουδαιότερον καί άπό αυτήν τήν πρόοδον τών υποψηφίων, καί τό όποιον — τό χειρότερον πάντων — δέν άφίεται νά τό λύσουν αυτοί οί ίδιοι οί υποψήφιοι φοιτηταί, άλλα εναπόκειται είς τήν «όρθήν» κρίσιν τών παραγόν­των τού κόμματος τοϋ χωρίου εξ' ου κατάγεται ό υποψήφιος. Είναι αί ταξικαί διακρίσεις αί όποίαι, γίνονται διά τήν είσαγωγήν είς τά πανεπιστήμια, θέμα τό όποιον άναπτύσσομεν άλλαχού.

Περί τούτου διεξάγεται ή μεγαλύτερα προπαγάνδα υπό τών κομμουν. κομμάτων είς τό εξωτερικόν τών χωρών των καί ακριβώς εκεί γίνεται ή μεγαλύ­τερα προβολή τού ψεύδους περί δήθεν ισότητος καί κοινωνικής δικαιοσύνης είς τον κομμουνιστικόν παράδεισον.

Απο το βιβλίο «ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ», «Η αγωγή και η διδαδκαλία των απαχθέντων Ελληνοπαίδων» του Γεώργιου Μανούκα Γενικού Επιθεωρητού του Παιδομαζώματος.

Ή «εθελοντική» εργασία ύπό των μαθητών.

Ή «εθελοντική» εργασία είναι μέθοδος εξαπατήσεως τών μαθητών και εργατών, καθαρώς κομμουνιστικής έπινοήσεως. 'Ενώ όλος ο κόσμος ομιλεί περί προσωπικής εργασίας ή και αναγκαστικής, προκειμένου να διαχωρίση αυτήν άπό τήν έλευθέραν ή επι πληρωμή έργασίαν, οι κομμουνιστικαί τήν χαρακτηρίζουν «εθελοντικήν» έστω και αν προκληθή και επιβληθή αύτη καταναγκαστικώς και μάλιστα κατά τρόπον ώστε το θύμα νά μήν εχη τήν δυνατότητα όχι μόνον νά τήν αποφυγή άλλα ούτε και τό δικαίωμα της άπλής διαμαρτυρίας.

«Ή κομμουνιστική ψυχολογία» όπως και οι άλλοι κλάδοι τών επιστημών ενωρίς υπετάχθη εις τήν πολιτικήν του κομμουνιστικού κόμματος. Αύτη βε­βαιώνει, ότι :

<<διά τήν άνάπτυξιν τών ικανοτήτων παίζει εξαιρετικά μεγάλην σημασίαν ή αγάπη προς τήν έργασίαν» ενώ «ή τυπική σχέσις προς αυτήν επιδρά αρνητικώς»

Ούτω έφθασαν είς τον άνοικτόν πειθαναγκασμόν περί του «ψυχικώς ωφελί­μου» ταύτης, με αποτέλεσμα νά προσφέτεραι αύτη άδιαμαρτυρήτως εις τό πρώ­τον έναυσμα του κόμματος και νά εκλαμβάνεται, ώς τονίζει ή ψυχολογία και θά ιδωμεν έν συνεχεία, ώς ψυχικώς ωφέλιμος!

Άλλα τό καθήκον τής μαθητιώσης νεολαίας διέγραψε σαφώς, με τό κατω­τέρω επιτυχές παράδειγμα, ενα εκ τών μεγαλυτέρων Κομμουνιστικών Κομμά­των τό Κ.Κ. τής Κίνας.

Ή νεολαία οφείλει νά εργάζεται όπως ό βούς, άνευ παραπόνων.

Ο Βούς είναι εύπειθές ζώον. Εργάζεται φιλοπόνως τάς 4 έποχάς του έτους και είναι πρόθυμος νά εκτελέση οιανδήποτε έργασίαν. Ό βούς αποτελεί θαυμάσιον παράδειγμα διά τήν νεολαίαν μας. 'Εργάζεται συνεχώς και αθορύβος και υφίσταται με υπομονήν τάς πλέον αντίξοους σννθήκας. Δεν παραπονείται ούτε δια την βροχήν ούτε δια την λάσπην».

(έφημ. «Κουάνγκ - Μίινγκ» Κίνα, 30-7-60)

Προς σαφεστέραν δέ κατανόησιν τών υποχρεώσεων των νέων προς το Κόμμα ερμηνεύθη το παράδειγμα το βοός, ώς εξης:

«"Οσοι υπηρετούν τον λαόν δεν ασχολούνται με χρηματικά ζητήματα. Ή νεο­λαία οφείλει να έκτελη ασυζητητί τα καθήκοντα τα όποια της αναθέτει το κράτος, ακριβώς όπως ο βούς εργάζεται όλην την ζωήν του άνευ παραπόνων».

Ούτως άπό απόψεως πειθαρχίας προς τήν έργασίαν, διαγράφεται τό μέλ λον τών νέων, τό όλιγώτερον ώς βοδινόν εις ύπομονήν καί είς άδιαμαρτύρητον εκτέλεσιν εργασίας μέχρις ότου «υποχωρήση κάθε εσφαλμένη ιδέα περί τούτου και σπάση κάθε άντίστασις».

Έκτος τούτου κάθε εκδήλωσις «εθελοντικής» εργασίας δεν πρέπει νά μένη παρά νά προβάλλεται κατά τόν εμφαντικώτερον τρόπον. Ενίοτε όμως οι κομ­ματικοί, έν τη σπουδή των νά προβάλουν τοιαύτα άξιομίμητα παραδείγματα, μετατρέπουν τάς προβολάς των εις πραγματικάς κωμωδίας, όπως ή κατωτέρω:

Τό 1954 είς μίαν κομμουνιστικήν εφημερίδα της περιφερείας Κραγιόβας εις την Ρουμανίαν έδημοσιευετο ή «ευαρέσκεια» του κομμουνιστικού κόμματος, διότι οι κάτοικοι του χωρίου «Βουρτόπ», όταν μετέβαινον «έθελοντικώς» νά παραδώ­σουν τάς «εισφοράς» είς τό κέντρον συγκεντρώσεως «Μπαλτσέστ» τόσην χαράν ήσθάνθησαν διά τήν πραξιν των αυτήν προς τό κόμμα, ώστε :

«Έζήτησαν νά τους συνοδεύση καί μουσική, μία δέ «συντρόφισσα» έκλαιγε από χαράν...».

Τήν άλλην ήμέραν εις κοινήν συγκέντρωσιν τών κατοίκων του χωρίου τού­του, όταν «διαφωτιστής» μετέδιδε τό εύχάριστον δημοσίευμα, ήγέρθησαν δια-μαρτυρίαι έξ όλων τών κατοίκων:

«"Οχι σύντροφε, λάθος έγραψε ή εφημερίδα. Κλαίγαμε πραγματικά, αλλά διότι μας πήραν με τη βία καί τη μουσική τήν έφερε τό κόμμα, για νά σκεπάση τά κλά­ματα...».

Πληρώθηκαν «μέ τό ωραίο χρώμα πού τις χάρισε ό ήλιος»

"Αλλην μίαν είκόνα, διά τό είδος τηs πληρωμής τών «εθελοντικών» τού­των εργασιών εις τους μαθητάς, μας δίδει μία αφήγησις δύο ελληνίδων φοιτη­τριών, αι οποίαι ελαβον μέρος εις πρόσφατον «εθελοντικήν» εργασίαν είς την Ούγγαρίαν. Τήν παραλαμβάνομεν από την εφημερίδα τών συμμοριτών «Λαϊκός αγών», ή οποία εκδίδεται εις τήν Ούγγαρίαν.

«...Βουδαπέστη, 25 Αυγούστου 1962... Στη διάρκεια τών φετεινών διακοπών, όπως και κάθε καλοκαίρι, χιλιάδες Ούγγροι νεολαίοι πήραν μέρος στις εξορμήσεις πού οργανώνει ή ΚΙΣ (κομμουνιστική όργάνωσις νέων Ουγγαρίας) και προσφέρει από δυο βδομάδες εθελοντική δουλειά. Σ' αυτές πήρε μέρος και ένας αριθμός φοιτη­τών μας από τα Πανεπιστήμια και τά γυμνάσια τής Βουδαπέστης. Οι νεολαίϊσες Ρίτσα Σακελλαρίου και Λευτερίτσα Αργυροπούλου μας είπαν ότι δούλεψαν μαζί με 200 μαθήτριες του γυμνασίου, στο κορφολόγημα του καλαμποκιού, διότι οι πολλές βροχές και οι απότομες ζέστες επέβαλαν νά συντομευθή ή δουλειά στα καλα­μπόκια, γι αυτό χρειάστηκε νά δουλέψουν συνέχεια άπό δέκα ώρες τήν ημέρα και με ρυθμούς άμιλλας, ποια δηλαδή θά δούλεψη περισσότερο).

Παρά τήν εντατική δουλειά στις ώρες τής ξεκούρασης τους οργανώνονταν δια­λέξεις με θέματα πολιτικά. Πήραν τό «διακριτικόν του εθελοντή» και άλλα ωραία αποκτήματα όπως ...ευχάριστες εντυπώσεις ...φιλία, ωραίο χρώμα πού τις χάρισε ο ήλιος και πάνω απ' όλα έχουν τήν χαρά και τήν ικανοποίηση οτι μπόρεσαν έμπραχτα νά δείξουν την αγάπη τους στην οργάνωση τής ΚΙΣ (κομμουνιστικής οργάνωσιν νέων), και νά συμβάλουν ατό οικοδομικό έργο τής χώρας πού τόση στοργή και φροντίδα έδειξε και δείχνει γιά τήν νεολαία»

(Άφήγησις δύο φοιτητριών στην εφημερίδα «Λαϊκός Άγων» 15-8-1962 Ουγ­γαρία) .