Υλοποιείται σήμερα μετά από ένα αιώνα!
Το Σιωνιστικό Σχέδιο για την Κύπρο (βλ. “THE UNIVERSAL JEWISH ENGYCLOPEDIA”, Τόμος 10ος, σελ. 652) προτείνεται το 1902 από τον Χέρτζλ στον εβραϊκής καταγωγής Λόρδο Nathaniel Mayer Rothschild (1868 – 1937), που το αποδέχεται. Η Βρετανική κυβέρνηση υιοθετεί το σιωνιστικό σχέδιο, επειδή είδε σ’ αυτό να περιλαμβάνεται κάποια λύση στο πρόβλημα, που της δημιουργούσε ο έντονος αγώνας των Ελληνοκυπρίων για την Ένωση.
Να σημειώσουμε, ότι το σχέδιο Χέρτζλ απεκάλυψε το 1960 και η Καναδική Ιντέλλιτζενς Σέρβις, σύμφωνα με την οποία, το Ισραήλ εξετύπωσε χάρτη του «Μεγάλου Ισραήλ», στα σύνορα του οποίου περιλαμβανόταν και η Κύπρος!
Ένα χρόνο νωρίτερα από το Α΄ Συνέδριο του Παγκοσμίου Σιωνιστικού Κινήματος στη Βασιλεία, δηλαδή το 1896, ο Αυστριακοεβραίος νομικός Θεόδωρος Χέρτζλ κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Ένα Εβραϊκό Κράτος», στο οποίο υποστήριζε την ίδρυση αυτόνομου Ιουδαϊκού κράτους. Το βιβλίο αυτό – που βρίσκεται στην κατοχή του γράφοντος – βρήκε μεγάλη απήχηση ανάμεσα στις εβραϊκές κοινότητες όλου του κόσμου. Πράγμα, που βοήθησε τον Χέρτζλ να αναδειχθεί σε αρχηγό του πολιτικού σιωνιστικού κινήματος.
Δύο χρόνια μετά το Α΄ Σιωνιστικό Συνέδριο στη Βασιλεία, στα μέσα Νοεμβρίου του 1899, οι Ευρωπαϊκές Σιωνιστικές Επιτροπές στείλανε στην Κύπρο τον Γερμανοεβραίο Davis Trietsch για να προωθήσει το θέμα της εγκατάστασης Εβραίων στο νησί.
Ο Davis Trietsch είχε προτείνει στο Γ΄ Παγκόσμιο Σιωνιστικό Συνέδριο του 1899, να χρησιμοποιηθεί η Κύπρος μέσα στο Έρετζ – Ισραήλ. Ο Χέρτζλ διαφώνησε, λέγοντας ότι αυτό είναι πρακτικώς αδύνατο, σύμφωνα με τα δεδομένα τους.
Η άποψη του Χέρτζλ ήταν, ότι: «Η Κύπρος κάτω από την Αγγλική κυριαρχία είναι πάντοτε προσιτή σε μας, για να χρησιμοποιηθεί σαν διαμετακομιστικός σταθμός, βάση υποστηρίξεως ή κάτι άλλο, σ’ ένα πολιτικό ή εδαφικό διακανονισμό του κράτους μας… Διότι, η Κύπρος είναι κοντά στο Έρετζ-Ισραήλ» (βλ. DAVID VITAL “ZIONISM: THE FORMATIVE YEARS”, σελ. 139-140).
Ο σιωνιστής Davis Trietsch, όταν έκανε την πρόταση για την Κύπρο προς τον Χέρτζλ, στο Γ΄ Σιωνιστικό Συνέδριο, είχε σαφείς ευρύτερους προσανατολισμούς. Ο Trietsch οραματιζόταν, βεβαίως, μια «Μεγάλη Παλαιστίνη», η οποία θα περιελάμβανε και γειτονικές χώρες.
«Θα σας πρότεινα –λέγει ο Davis Trietsch προς τον Χέρτζλ- να επανέλθετε έγκαιρα στο πρόγραμμα για την «Μεγαλύτερη Παλαιστίνη» πριν να είναι πολύ αργά. Το πρόγραμμα της Βασιλείας θα πρέπει να περιλαμβάνει τις λέξεις «Μεγάλη Παλαιστίνη» ή «Παλαιστίνη και οι γειτονικές χώρες». Διαφορετικά, θα είναι ανοησία…».
Αν και ο Davis Trietsch, όταν έφθασε στην Κύπρο δεν είπε τίποτε για τις πραγματικές του προθέσεις, εντούτοις εξέφρασε τη γνώμη, ότι η Κύπρος ήταν η καλύτερη χώρα για τον εποικισμό Εβραίων. Ο απεσταλμένος των Ευρωπαϊκών Σιωνιστικών Επιτροπών επισκέφθηκε τον αποικιακό Γραμματέα κι άλλους αποικιακούς Λειτουργούς, από τους οποίους ζήτησε πληροφορίες για τον πληθυσμό, το εμπόριο και για το σύστημα διακυβέρνησης. Από τον Διευθυντή Γεωργίας ζήτησε πληροφορίες για την καλλιέργεια καπνού. Ο Trietsch είδε επίσης τον Ύπατο Αρμοστή, που του συνέστησε να υποβάλει γραπτώς τις προτάσεις του, πάνω στο θέμα του εποικισμού της Κύπρου.
Αν και δεν έγινε γνωστό το αποτέλεσμα των προσπαθειών του Trietsch για τον εποικισμό του νησιού από Εβραίους, εντούτοις το Σχέδιο του Θεόδωρου Χέρτζλ για την Κύπρο, αποκαλύπτεται από το προσωπικό του «Ημερολόγιο».
Το Ημερολόγιο Χέρτζλ
Το περιβόητο «Ημερολόγιο» του Χέρτζλ –που βρίσκεται στα χέρια του γράφοντος- περιέχει τις εξής σημαντικές πληροφορίες, για τις προσπάθειες εποικισμού της Κύπρου από Εβραίους.
1 Ιουλίου 1898. – «Σκέφτομαι να δώσω στην κίνηση έναν αμεσώτερο εδαφικό στόχο, επιφυλάσσοντας την Σιών για τελευταίο στόχο… Μπορούμε ίσως να ζητήσουμε την Κύπρο από την Αγγλία και να φυλάξουμε την Σιών σαν τον τελευταίο μας στόχο».
4 Ιανουαρίου 1901. – «Σε ένα άρθρο στο UNITED SERVICES MAGAZINE υπάρχει μια περίεργη πρόταση, που δύσκολα μπορεί να την πάρει κανείς στα σοβαρά, σχετικά με μια αγγλογερμανική ανταλλαγή εδαφών. Πρόκειται η Αγγλία να ανταλλάξει το νησί της Κύπρου, που από την συμφωνία του Ιουνίου 1878 βρίσκεται υπό Αγγλική διοίκηση, με τη Γερμανική Ανατολική Αφρική. …Σύμφωνα με το άρθρο, η Κύπρος είχε πάντα αμφίβολη αξία για την Αγγλία…
Στην πρώτη μου έξαψη θέλησα να γράψω στον Eulenburg και να κάνω προτάσεις, για την περίπτωση που ήταν αλήθεια. Η Γερμανία θα έπρεπε τότε να θεωρήσει με ενθουσιασμό ευπρόσδεκτη μιαν Εβραϊκή εγκατάσταση στην Κύπρο.
Θα συγκεντρωνόμασταν στην Κύπρο κι απ’ εκεί θα περνούσαμε μια μέρα στο Έρετζ-Ισραήλ, για να το πάρουμε με το ζόρι, όπως μας πάρθηκε με το ζόρι πριν από πολύν καιρό».
9 Ιουνίου 1902. – «Τι χρειάζομαι τώρα για την οργάνωση του Σιωνιστικού Κινήματος, είναι … η δημιουργία μιας εγγεγραμμένης Αποικιακής Εταιρείας στην Κύπρο».
3 Ιουλίου 1902. – «Γυρνώ και πάλι στην Αγγλία. Ο Γκρήνμπεργκ κανόνισε το ραντεβού μου με τον Ρότσιλντ για αύριο, και την ακρόασή μου στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή, για τις 7 τρ….
Εφτά χρόνια μου χρειάστηκαν για να είμαι σε θέση να πω στον Ρότσιλντ, αυτό που θα του πω αύριο».
5 Ιουλίου 1902. – «Μετά τον καφέ πλησίασα στο γραφείο του Λόρδου Ρότσιλντ και ρώτησα: «Θα σας ενδιέφερε να ακούσετε το ‘σχέδιό’ μου τώρα»;
-Ναι.
-Θέλω να ζητήσω από την Βρετανική Κυβέρνηση μια «Χάρτα παραχωρήσεως Εποικισμού».
-Μη λέτε Χάρτα. Η λέξη έχει κακή απήχηση τώρα.
-Μπορούμε να το ονομάσουμε όπως σας αρέσει. Εγώ θέλω να ιδρύσω μιαν Εβραϊκή αποικία σε μια Βρετανική κτήση.
-Πάρετε την Ουγκάντα.
-Όχι. Εκείνη μπορώ μόνο να την χρησιμοποιήσω. Κι επειδή υπήρχαν στην αίθουσα κι άλλα πρόσωπα, έγραψα σε ένα κομμάτι χαρτί, που το κολλάω εδώ πέρα για ανάμνηση: «Χερσόνησος του Σινά, Αιγυπτιακή Παλαιστίνη, Κύπρος». Και ρώτησα: «Το σχέδιό μου το δέχεσθε»;
-Πάρα πολύ.
Αυτό, αποτελούσε τη νίκη. Κατόπιν έγραψα στο χαρτί: «Εμποδίστε τον Σουλτάνο να βρει χρήματα». Είπε:
-Εμπόδισα την Ρουμανία να βρει χρήματα. Τούτο όμως δεν μπορώ να το κάνω, γιατί οι Δυνάμεις επιθυμούν να βρει λεφτά ο Σουλτάνος. Θέλουν να κατασκευασθούν σιδηρόδρομοι.
-Είπα: «Ο Σουλτάνος μου προσφέρει την Μεσοποταμία».
-Εκείνος κατάπληκτος: «Κι αρνήθηκες»;
-«Μάλιστα». Εκεί σταμάτησα.
9 Ιουλίου 1902. – «Χθες διόρθωσα την κακή εντύπωση, που αισθανόμουνα πως είχα κάνει στον Λόρδο Τζαίημς, τον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, κατά την ακρόασή μου. Τον επισκέφθηκα και του είπα ειλικρινά όλα όσα είχα πει σκεπασμένα κατά την συνεδρίαση, από επιφύλαξη.
Θεώρησε, πως μπορούσα να πραγματοποιήσω το σχέδιο Σινά-Έλ Αρίς-Κύπρος, μόνο αν με βοηθήσει ο Λόρδος Ρότσιλντ. Οι Ρότσιλντ πρέπει να γίνουν πράκτορές μου σε τούτη την χώρα –την Αγγλία».
10 Ιουλίου 1902. –«Μετά το πρόγευμα πήγα με τον Λόρδο Ρότσιλντ σε ένα ιδιαίτερο δωμάτιο και του εξήγησα το σχέδιο για μια Εβραϊκή Εταιρεία για το Σινά, την Αιγυπτιακή Παλαιστίνη και την Κύπρο.
-Αυτά, να τα γράψετε, είπε. Θα τα συζητήσω με τον Τσιάμπερλαιν την Παρασκευή…».
Ο Χέρτζλ σε επιστολή του προς τον Αγγλοεβραίο Λόρδο Ρότσιλντ, με ημερομηνία 10 Ιουλίου 1902, του γράφει, να του διευθετήσει συνάντηση με τον Υπουργό Αποικιών Τσιάμπερλαιν. Και του εξηγεί, ότι είναι προς το συμφέρον της Αγγλίας, διότι θα προωθήσει τα συμφέροντά της προς τον Σουλτάνο, τον οποίο επηρεάζει.
12 Ιουλίου 1902. –«Σε νέα επιστολή του ο Χέρτζλ προωθεί στον Λόρδο Ρότσιλντ την ιδέα για εγκατάσταση Εβραίων στην Παλαιστίνη, υπό την ανοχή των Άγγλων.
21 Ιουλίου 1902. –Ο Χέρτζλ, σε επιστολή του προς τον Λόρδο Ρότσιλντ, επισημαίνει ότι: «Ο εποικισμός της Παλαιστίνης με Εβραίους και η δημιουργία εβραϊκού κράτους, θα ενισχύσει την Αγγλικήν επιρροή, σε μια περιοχή συγκρούσεων Αιγυπτιακών-Ινδοπερσικών συμφερόντων». Επίσης, αναφέρει στον Ρότσιλντ, ότι πρέπει να ενισχυθεί οικονομικά η Εταιρεία αγοράς γης.
22 Οκτωβρίου 1902. –«Λονδίνο. Χθες μίλησα με τον περίφημο αφέντη της Αγγλίας, τον Τζο Τσιάμπερλαιν. Μια ώρα, απευθυνόμενος στο ασάλευτο προσωπείο του Τζο Τσιάμπερλαιν, του παρουσίασα ολόκληρο το Εβραϊκό Ζήτημα, όπως το εννοώ και θέλω να το λύσω.
Κατόπιν του μίλησα για το έδαφος που ήθελα από την Αγγλία: την Κύπρο, το Έλ Αρίς και την Χερσόνησο του Σινά.
Άρχισε, λέγοντας πως μόνο για την Κύπρο μπορούσε να μιλήσει. –Ήταν Υπουργός των Αποικιών. –Τα υπόλοιπα δεν αφορούσαν αυτόν, αλλά το Υπουργείο Εξωτερικών.
Όσο όμως για την Κύπρο, τα πράγματα είχαν ως εξής: Ζούσαν εκεί Έλληνες και Μουσουλμάνοι, και δεν μπορούσε να τους διώξει, στριμώχνοντάς τους για να εγκατασταθούν άλλοι.
Αν τώρα, οι Έλληνες, ίσως με την βοήθεια της Ελλάδος και της Ρωσίας, αντιστέκονταν στον Εβραϊκό εποικισμό, θα δημιουργούνταν πραγματικές δυσκολίες. Ωστόσο, ήταν έτοιμος να βοηθήσει αν μπορούσε, του άρεσε η Σιωνιστική Ιδέα.
Στην Κύπρο θα υπήρχε κι εργατικό ζήτημα- … - που θα προκαλούσε η είσοδος ξένων εργατών - … -. Ακριβώς, όπως οι Έλληνες θα αντιστέκονταν στους Εβραίους στην Κύπρο, έτσι κι οι Αυστραλοί αντιστέκονταν τώρα στην μετανάστευση των Ινδών. Φοβούνται πως θα τους πνίξουν. Και στο Υπουργείο του δεν μπορούσε να κάνει τίποτα εναντίον της θελήσεως του ντόπιου πληθυσμού.
-Στον τόπο μας τα πάντα γίνονται στα φανερά, κι αν έβγαινε τέτοια συζήτηση για την Κύπρο, θα ξεσπούσε αμέσως θύελλα.
Σ’ αυτό, απάντησα πως στην πολιτική δεν αποκαλύπτονται πραγματικά τα πάντα στο κοινό. Μόνο τα αποτελέσματα, ή οτιδήποτε μπορεί να τύχει να χρειαστεί σε μια συζήτηση.
Τότε παρουσίασα το σχέδιό μου, για να δημιουργήσουμε πριν απ’ όλα ένα ρεύμα ευνοϊκό για μας στην Κύπρο. Θα έπρεπε να μας καλέσουν να πάμε εκεί. Αυτό, θα έβαζα να το προετοιμάσουν μισή δωδεκάδα απεσταλμένοι μου.
Μια που έχουμε ιδρύσει την Εβραϊκή Ανατολική Εταιρεία, με κεφάλαιο πέντε εκατομμύρια λίρες για την εγκατάσταση στο Σινά και το Έλ-Αρίς, οι Κύπριοι θα αρχίσουν να θέλουν κι αυτοί την χρυσή βροχή (σ.σ. εννοούσε το χρήμα) και στο νησί τους.
Οι Μουσουλμάνοι θα φύγουν, κι οι Έλληνες θα πουλήσουν πρόθυμα τις γαίες τους σε καλή τιμή και θα μεταναστεύσουν στην Αθήνα και την Κρήτη».
24 Οκτωβρίου 1902. – «Αυτά, λοιπόν, έγιναν χθες. Στις 12.15΄ μπήκα στο σαλόνι εργασίας του Τσιάμπερλαιν…
Ο Τσιάμπερλαιν σηκώθηκε, πολυάσχολος. Μόνο λίγα λεπτά μπορούσε να μου διαθέσει…
Μου είπε: «Κανόνισα για σας, συνάντηση με τον Λόρδο Λανσντάουν – Υπουργό των Εξωτερικών. Σας περιμένει στις 4.30 το απόγευμα. Έχω προλειάνει το έδαφος για σας. Παρουσιάστε του ολόκληρο το θέμα, αλλά μην του αναφέρετε για την Κύπρο. Το τμήμα του Σχεδίου το σχετικό με την Κύπρο, είναι δική μου υπόθεση. Πέστε του ιδίως, πως η αποικία που μελετάτε, δεν θα είναι ορμητήριο που αποβλέπει στις κτίσεις του Σουλτάνου…».
Είπα: «Δεν μπορεί να τεθεί τέτοιο ζήτημα, γιατί σκοπεύω να πάω στην Παλαιστίνη μόνο με την συγκατάθεση του Σουλτάνου».
Μου έριξε μια εύθυμη ματιά, σαν να ήθελε να πεί: «Πήγαινε να τα πεις αυτά στον Σουλτάνο…». Δυνατά όμως μου είπε: «Διαβεβαίωσε τον Λόρδο Λανσντάουν, πως δεν σχεδιάζεις επιδρομή στο Ελ Αρίς και την Παλαιστίνη».
-Θα τον καθησυχάσω, κύριε Τσιάμπερλαιν, είπα, χαμογελώντας κι εγώ.
Στη 1.15΄ βρισκόμουν στο Νιού Κορτ με τον Ρότσιλντ και με πήγαν αμέσως στη τραπεζαρία…
Ύστερα κάλεσα τον Λόρδο Ρότσιλντ έξω από το δημόσιο γραφείο του. Μπήκαμε στο δωμάτιο, όπου είχαμε συναντηθεί την πρώτη φορά… Όταν του είπα, πως σκοπεύω να στείλω έξη πρόσωπα στην Κύπρο για να βάλω να δημιουργήσουν λαϊκό αίτημα για την πρόσκληση των Εβραίων, έκανε ένα μεγάλο μορφασμό επιδοκιμασίας.
Είπε, πως προτιμούσε το σχέδιο για την Κύπρο από το σχέδιο του Ελ Αρίς.
-Αλλά, πρέπει ν’ αρχίσουμε από το Ελ Αρίς, του εξήγησα.
24 Απριλίου 1903. – «Σε νέα συνάντηση με τον Τσιάμπερλαιν, μου είπε παρεπιπτόντως για την Ουγκάνδα. Του είπα, ότι είναι εκτός συζητήσεως και ότι μόνο στο εθνικό μας έδαφος ή κοντά σ’ αυτό, θα δημιουργήσουμε κράτος. Ο Τσιάμπερλαιν μου είπε για τα συγκρουόμενα συμφέροντα της χώρας του στο χώρο της Παλαιστίνης (τον ευρύτερο). Τότε, τον επιβεβαίωσα ξανά, ότι θα είμαστε ένα κράτος – χωροφύλακας των συμφερόντων τους εκεί».
Ο Γενικός Σχεδιασμός
της Επιτροπής Ευρυτέρων Ενεργειών
των Σιωνιστικών Συνεδρίων
Ο γενικός σχεδιασμός και προβληματισμός των «πρακτικών» και «πολιτικών» Σιωνιστών, κατά την εποχή του Χέρτζλ, που αναπτυσσόταν στα εκάστοτε Σιωνιστικά Συνέδρια, φανερώνεται και από μια δεύτερη εβραϊκή πηγή, την Παγκόσμια Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια (“THE UNIVERSAL JEWISH ENCYCLOPEDIA”).
Να, τι αναφέρεται σχετικά, στη σελ. 652, του δεκάτου τόμου (σε μετάφραση από τα αγγλικά):
Το Σιωνιστικό Συνέδριο έγινε ένας θεσμός, ο οποίος συνέχισε να συνέρχεται τακτικά, κατ’ αρχήν κάθε χρόνο και ύστερα κάθε δύο χρόνια. Τα θέματα της κινήσεως συνεζητούντο συνήθως στο Σιωνιστικό τύπο, στα Σιωνιστικά συνέδρια και σε τοπικές συνελεύσεις. Δημιουργήθηκε ένα ευρύτερο εκτελεστικό συμβούλιο, στο οποίο, στα ζητήματα εδινόταν μια άμεση μελέτη, αλλά το Συνέδριο είχε τον τελευταίο λόγο. Τα πλείστα Συνέδρια συνεκροτήθησαν στην Ελβετία, αλλά τέτοια Συνέδρια έλαβαν χώρα στο Λονδίνο και στο Αμβούργο. Ο διακεκριμένος ομιλητής των Συνεδρίων της πρώτης δεκαετηρίδος ήταν ο Μαξ Νορντάου, του οποίου οι ομιλίες είχαν παγκόσμια προβολή και ο οποίος ήταν ένας από τους στενώτερους φίλους και συνεργάτες του Χέρτζλ.
Μετά το πρώτο Συνέδριο, ο Χέρτζλ ανανέωσε τις Τουρκικές του προσπάθειες με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Ο Εβραϊκός Αποικιακός εμπορικός συνδυασμός, ο οποίος εσυσσωματώθη υπό Αγγλικόν νόμο, εγκαθιδρύθηκε επίσημα τον Αύγουστο του 1899. Το Εβραϊκό Εθνικό Κεφάλαιο εσυσσωματώθη το 1901. Ο Αρμίνιος Βαμπερύ, καθηγητής των ανατολικών γλωσσών στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης, έδωσε στον Χέρτζλ ένα συστατικό γράμμα για τον Σουλτάνο. Στα 1900, επεβλήθησαν νέοι μεταναστευτικοί περιορισμοί επί της Παλαιστίνης και η πρόκληση για να δει τον Σουλτάνο δεν ήλθε πριν το 1901. Ο Χέρτζλ έκανε μια προσπάθεια αναλήψεως 1.500.000 λίρες Αγγλίας, σαν πρώτο βήμα για την απόκτηση του προνομίου. Η αξία της συνεντεύξεως του Χέρτζλ με τον Σουλτάνο υποτιμήθηκε από πολλούς Σιωνιστές. Οι συνομιλίες του στο Παρίσι με τον βαρώνο Έτμοντ ντε Ρότσιλντ υπήρξαν άκαρπες. Στο τέλος, έγινε φανερό, ότι ο Σουλτάνος δεν μπορούσε να επηρεαστεί για να ευνοήσει την δημιουργία μιας αυτόνομης εβραϊκής κοινότητος, σε οποιοδήποτε τμήμα της επικράτειάς του. Αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα να ενδυναμωθεί η θέση των «πρακτικών» Σιωνιστών, οι οποίοι είχαν σαν αρχηγό τον Μεναχέμ Ουσσίσκιν και οι οποίοι επίεζαν συνεχώς τον Χέρτζλ για άμεση δράση στην Παλαιστίνη.
Ενώ, ακολουθούσε το Τουρκικό σχέδιο, ο Χέρτζλ είχε και μια εναλλακτική λύση συνεχώς στο μυαλό του. Σκεφτόταν τις χώρες που γειτνίαζαν με την παλαιστίνη. Η ευκαιρία για να θέσει το πρόβλημα σε αγγλικούς κύκλους, του εδόθη το 1902, όταν κλήθηκε να καταθέσει στην Βρετανική Επιτροπή για τους Αλλοδαπούς. Μέχρι αυτής της στιγμής, ο Χέρτζλ ήταν πεπεισμένος, ότι έπρεπε να βρεθεί μια εναλλακτική λύση για την Παλαιστίνη. Στον πρόεδρο της Βρετανικής Επιτροπής για τους Αλλοδαπούς Λόρδο Τζαίημς, υπέβαλε σχέδια σε σχέση με την Χερσόνησο του Σινά, το Ελ Αρίς και την Κύπρο. Μέσω του Λόρδου Ρότσιλντ, μια επίσημη σκιαγραφία του σχεδίου για τον εποικισμό του Ελ Αρίς υποβλήθηκε στον Ιωσήφ Τσιάμπερλαιν
τον τότε Υπουργό Αποικιών. Τον Οκτώβριο του 1902, ο Χέρτζλ είχε μια συνέντευξη με τον Ιωσήφ Τσιάμπερλαιν και ανέφερε την Κύπρο, το Ελ Αρίς και την Χερσόνησο του Σινά. Ο Τσιάμπερλαιν δήλωσε, ότι οι συνθήκες στην Κύπρο δεν έδιναν ελπίδες, διότι οι Έλληνες και οι Μωαμεθανοί θα αντιδρούσαν στην κίνηση. Πήρε, όμως, μια ευνοϊκή στάση σχετικά με την πρόταση για το Ελ Αρίς. Το Υπουργείο Εξωτερικών συμφώνησε να στείλει μια μικρήν αποστολή, διερευνητικού χαρακτήρος, στη Χερσόνησο του Σινά. Ύστερα, από μακρές συνομιλίες, αποδείχθηκε, ότι η Αιγυπτιακή κυβέρνηση αντιδρούσε στην πρόταση.
Όταν ο Χέρτζλ είδε τον Τσιάμπερλαιν και συζήτησε την κατάσταση, ο τελευταίος, για πρώτη φορά, του ανέφερε την Ουγκάντα ή την Ανατολικήν Αφρικήν. Πάλιν, ηγέρθη θέμα για μιαν αποστολή, η οποία θα διερευνούσε το πρόβλημα. Το γενικό σχέδιο, όπως υποβλήθηκε από τον Χέρτζλ, προνοούσε για την διοργάνωση μιας εταιρείας, η οποία θα χρησίμευε σαν όργανο εποικισμού. Μετά πέντε χρόνια θα δινόταν πλήρης αυτονομία στους αποίκους για τις υποθέσεις τους. Μια επίσημη πρόταση, σχετικά με την Ουγκάντα ή την Ανατολικήν Αφρική, ήλθε από τον Σερ Κλήμεντ Χιλλ, μόνιμο Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών. Το γράμμα αυτό, ήταν η πρώτη επίσημη πρόταση, την οποία ο Χέρτζλ μπόρεσε να υποβάλει στο Σιωνιστικό Συνέδριο.
Σ’ αυτό το γράμμα αναφερόταν, ότι, ο Λόρδος Λάντοουν μελέτησε το πρόβλημα με ενδιαφέρο, το οποίον η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος ένοιωσε υποχρεωμένη να επιδείξει για κάθε σοβαρό σχέδιο, που αποσκοπούσε στην καλυτέρευση των συνθηκών της Εβραϊκής φυλής. Ο χρόνος υπήρξε πολύ περιορισμένος για μια προσεκτικώτερη εξέταση του σχεδίου και για την υποβολή του στον Βρετανό εκπρόσωπο του Ανατολικοαφρικανικού προτεκτοράτου. «Ο Λόρδος Λάντοουν υποθέτει», συνεχίζει το γράμμα, «ότι η Τράπεζα επιθυμεί να στείλει έναν αριθμό κυρίων στο Ανατολικοαφρικανικό προτεκτοράτο για να βεβαιωθεί, κατά πόσον υπάρχει περιοχή σ’ εκείνο το χώρο, κατάλληλη για τον σκοπό, που μας ενδιαφέρει. Αν αυτό αποδεικνύετο έτσι, θα ήταν πολύ ευτυχής να του παράσχει κάθε βοήθεια για να τους φέρει σε επαφή με τον εκπρόσωπο της Αυτού Μεγαλειότητος, έτσι ώστε, να συζητήσουν μαζί του, πριν συνέλθει το επόμενο Σιωνιστικό Συνέδριο, τους όρους κάτω από τους οποίους θα τελεσφορούσε ο αποικισμός. Έπρεπε να εξευρεθεί ένας χώρος, που η Τράπεζα και ο εκπρόσωπος της Αυτού Μεγαλειότητος θα θεωρούσαν κατάλληλο και η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος επιθυμητό. Ο Λόρδος Λάντοουν θα χαιρόταν να μελετήσει, ευνοϊκά, προτάσεις για τη δημιουργία μιας εβραϊκής αποικίας ή εγκατάστασης κάτω από τέτοιες συνθήκες, οι οποίες θα φαινόταν στα μέλη, ότι θα εξασφάλιζαν τη διατήρηση των εθνικών τους εθίμων…». Αυτό, το ντοκουμέντο συνέχιζε με μια προσφορά Εβραϊκής διακυβέρνησης ή εσωτερικής αυτονομίας.
Όταν το γράμμα του Σερ Κλήμεντ Χιλλ υποβλήθηκε στο Έκτο Συνέδριο το 1903, η συντριπτική πλειοψηφία των Ρώσων Σιωνιστών παρατάχθηκε εναντίον του Χέρτζλ. Το Ανατολικοαφρικανικό σχέδιο υποβλήθηκε υπό την μορφή αποφάσεως, για το διορισμό μιας αποστολής εννέα μελών, για να διερευνήσει τις συνθήκες στην Ανατολική Αφρική. Η τελική απόφαση για τον καταρτισμό της διερευνητικής αποστολής θα παρεπέμπετο σε ειδικό Συνέδριο. Αν και η ψηφοφορία έδειξε, ότι η πλειοψηφία ευνοούσε την επίσημη απόφαση, η συζήτηση απεκάλυψε μια συντριπτική αντίδραση και μετά τη ψηφοφορία, η Ρωσική αποστολή απεχώρησε από το Συνέδριο σύσσωμη. Επανεμφανίσθησαν την άλλη ημέρα για να πάρουν διαβεβαιώσεις, ότι κανένα από τα Σιωνιστικά κεφάλαια δεν θα χρησιμοποιόταν για να πληρώσουν τα έξοδα της αποστολής, που θα διερευνούσε το σχέδιο για την Ανατολική Αφρική, και ότι η αποστολή, όταν θα ήταν έτοιμη ν’ αναφέρει τα αποτελέσματά της, θα τα ανέφερε στην Επιτροπή των Ευρυτέρων Ενεργειών, προτού τα αναφέρει στο Συνέδριο. Τελικά, πάντως, το Έκτο Συνέδριο πρακτικώς απέρριψε το ζήτημα.
Μια συνεδρία της Επιτροπής των Ευρυτέρων Ενεργειών έγινε τον Απρίλιο του 1904. Μετά από δύο ημέρες συζήτηση, υιοθετήθηκε μια ομόφωνη απόφαση, η οποία επέτρεπε την αποστολή μιας επιτροπής στην Ανατολική Αφρική και διατηρώντας το δικαίωμα περαιτέρω συζήτησης για τα πλεονεκτήματα του σχεδίου.
Το Έκτο Σιωνιστικό Συνέδριο με την έγκριση του Χέρτζλ εξουσιοδότησε τη δημιουργία Παλαιστινιακής Επιτροπής για να μελετήσει τα προβλήματα άμεσης δράσης στην Παλαιστίνη. Η Επιτροπή είχε επικεφαλής τον Καθηγητή Όττο Βάρμπουργκ και ανάμεσα στα μέλη της ήταν ο Φράντς Οππενχέϊμερ και ο Σ.Ε. Σόσκιν. Απεφασίσθη να ενεργοποιηθεί η Αγγλοπαλαιστιανή Εταιρεία, η οποία ίδρυσε διαφόρους κκλάδους στην Παλαιστίνη.
Διάφορα σχέδια μελετήθηκαν για τη χρησιμοποίηση του Εβραϊκού Εθνικού Κεφαλαίου για την αγορά γης. Έτσι, εν’οσω ζούσε ακόμη, ο Χέρτζλ, το θέμα της άμεσης δράσης στην Παλαιστίνη αμβλυνόταν από επιχειρήσεις, που συνιστούσε η Παλαιστιανή Αποστολή. Παρά το γεγονός αυτό, πάντως, η θεωρητική διαμφισβήτηση μεταξύ «πρακτικών» και «πολιτικών» συνεχίσθη χωρίς ελάττωση και μια ομάδα από πρακτικούς συνεκροτήθη κάτω από το όνομα «Σιωνιστική Σιών», της οποίας ηγείτο ο Ουσσίσκιν.
Μικρό χρονικό διάστημα μετά το Έκτο Σιωνιστικό Συνέδριο ο Χέρτζλ, ο οποίος έπασχε από χρονίαν καρδιακή πάθηση, αρρώστησε και πέθανε στις 3 Ιουλίου του 1904. Διετήρησε την αρχηγία στην κίνηση, για λιγότερο από επτά χρόνια. Έδωσε στο Σιωνισμό, ό,τι είχε, συμπεριλαμβανομένης της προσωπικής του περιουσίας. Οι συνάδελφοί του στη Βιέννη, ήταν όλοι προσωπικοί φίλοι. Μόνο μετά, που το σχέδιο για την Ουγκάντα έγινε ζήτημα, εδέχθη τη συνεργασία των μελών της Ευρύτερης Εκτελεστικής Επιτροπής και αυτό, οφειλόταν αποκλειστικά στην πίεση που εξάσκησαν σχετικά οι Ρώσοι αντιπρόσωποι.
Αντιδράσεις των Ελληνοκυπρίων
Το σιωνιστικό σχέδιο για τον εποικισμό της Κύπρου από Εβραίους συνάντησε τις σφοδρές αντιδράσεις των κατοίκων της, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί.
Οι Έλληνες της Κύπρου αναρωτιόντουσαν, γιατί να μην εγκατασταθούν στο νησί οι Έλληνες, που απελάθηκαν από τον Καύκασο και οι άλλοι Έλληνες, που επρόκειτο να απελαθούν από τους Ρώσους και θα έπρεπε να παραχωρήσουν το έδαφός τους για την εγκατάσταση Εβραίων. Οι Έλληνες βουλευτές, ο κυπριακός Τύπος κι ο λαός αντέδρασαν σθεναρά στην εγκατάσταση Εβραίων.
Τις αντιδράσεις των Ελληνοκυπρίων ενίσχυσε ακόμα πιο πολύ ένα άρθρο του Ντάριο Τρίετς, που δημοσιεύθηκε στο εξωτερικό κι έγινε γνωστό στην Κύπρο, στο οποίο ο Τρίετς συνιστούσε τη μετατροπή της Μεγαλονήσου σε εβραϊκό νησί. Ο Τρίετς έγραφε, ότι η αγγλική αποικιακή κυβέρνηση ευνοούσε την εγκατάσταση Εβραίων, διότι οι Εβραίοι ήταν πιο … προοδευτικοί από τους Ελληνοκυπρίους.
Οι Έλληνες της Κύπρου για να αντικρούσουν τους ισχυρισμούς του Εβραίου Τρίετς, ανέφεραν ως ενδεικτικό παράδειγμα το αγρόκτημα Μαρκό, όπου οι Εβραίοι που το εκμεταλλεύονταν δεν μπορούσαν να προοδεύσουν με την καλλιέργεια της γης και κατάστρεψαν το αγρόκτημα, παρ’ όλη την οικονομική βοήθεια που έπαιρναν από τις εβραϊκές εταιρείες του εξωτερικού.
Τελικά, οι επανειλημμένες απειλές των Ελληνοκυπρίων, ότι θα δημιουργούσαν σοβαρά βίαια επεισόδια, αν επιχειρείτο εγκατάσταση Εβραίων στο νησί, ματαίωσαν το σιωνιστικό σχέδιο εποικισμού της Κύπρου.
Εκείνοι, όμως, που θα νομίζανε, ότι η σιωνιστική αυτή απειλή για την Κύπρο δεν ήταν σοβαρή, με επικίνδυνες προεκτάσεις για το νησί, ας αναλογισθούν, ότι η Δήλωση Μπάλφουρ (ο Εβραίος Μπάλφουρ ως Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας, έκανε το 1917 την περίφημη δήλωση, ότι η αγγλική κυβέρνηση ευνοούσε τη δημιουργία μιας «εθνικής εστίας» των Εβραίων στην Παλαιστίνη) εξασφαλίστηκε με ελιγμούς όμοιους με εκείνους του Χέρτζλ και με τη βοήθεια ενός άλλου Λόρδου Ρότσιλντ. Και, ότι ο δρόμος για την μετανάστευση Εβραίων στην Παλαιστίνη ανοίχθηκε με τις αγορές κτημάτων και κατοικιών από τους εύπορους Άραβες και τη συστηματική έξωση των Αράβων ενοικιαστών.
«Το δηλητήριον της εγκαταστάσεως»
Οι αντιδράσεις των Ελληνοκυπρίων στον κίνδυνο «της επιδημίας του εποικισμού των Εβραίων», ήταν άμεσες και αποτελεσματικές. Ιδιαίτερα, ο κυπριακός Τύπος με «τσουκτερά» άρθρα του, καλούσε τον κυπριακό λαό να μην εγκαταλείψει τον αγώνα για ματαίωση της εγκατάστασης εβραϊκού πληθυσμού, διότι –όπως χαρακτηριστικά έγραφε- «θ’ απέβαινεν … πρόξενος ανυπολογίστων και ανεπανορθώτων ζημιών».
Μεταφέρουμε εδώ, ένα άρθρο της εποχής εκείνης, το οποίο περιγράφει τις αγωνίες και έντονες ανησυχίες του κυπριακού λαού, για τον σχεδιασμένο, από το Παγκόσμιο Σιωνιστικό Κίνημα, εποικισμό των Εβραίων. Να, τι αναφέρει το άρθρο, με τίτλο «οι Εβραίοι»:
«Είχομεν νομίσει ότι παρήλθεν ο κίνδυνος της επιδημίας του εποικισμού των Εβραίων, ότε και πάλιν βλέπομεν προ ημών το ζήτημα υφ’ όλην του την ειδεχθή μορφήν.
Ενομίζομεν ότι η κυβέρνησίς μας και άνευ των διαμαρτυριών του λαού θα απέστεργε την εν τω δυστυχεί τούτω τόπω εγκατάστασιν λαού, όστις, ουδέν ολιγώτερον, θ’ απέβαινεν ημίν πρόξενος ανυπολογίστων και ανεπανορθώτων ζημιών, προβληματικήν δε και αυτήν την ύπαρξιν θα καθίστα ημίν. …
…Και όμως το τελευταίον γεγονός, ότι πολλαί οικογένειαι εζήτησαν να αποβιβασθώσιν εις Κύπρον, εκωλύθησαν δε δια μόνον το λόγον ότι δεν παρείχον ελαχίστην ατομικήν εγγύησιν, πρέπει να διδάξη ημάς ότι ουδέποτε επ’ ελπίσιν επί τη Αγγλική κυβερνήσει πεποιθότες πρέπει να εγκαταλείπωμεν τον αγώνα, αλλά μετά σθένους εγκαρτερούντες να αγωνιζώμεθα μέχρις ικανού υπέρ των δικαίων μας αποτελέσματος. Διότι, ως έχουσι νυν τα πράγματα με το γελοίον εν τη ασθενεία του οχύρωμά μας, την δεκάλιρον εγγύησιν απέναντι του απειλούντος ημάς φρικτού κινδύνου, ουδόλως παράδοξον είναι να εξυπνήσωμεν μίαν ημέραν μεταξύ χιλιάδων Εβραίων αντιποιουμένων ημίν και αυτόν τον μέλανα άρτον, ίσως δε μετά τινα έτη, όπερ το φοβερώτερον, και δικαιώματα ιθαγενείας και αυτοχθόνου διεκδικούντων. …
…Αλλά, δεν πιστεύω να φαντασθήτε ότι θα ανεχθώμεν να μας ποτίσητε και με το δηλητήριον της εγκαταστάσεως των Εβραίων εν τη φιλτάτη πατρίδι μας. Ειμπορούμεν να σας επιτρέψωμεν να εισαγάγητε μίαν χολέραν ή μίαν πανώλην. Θα αποθάνωμεν ούτω τουλάχιστον Έλληνες επί ελληνικής γης και θα παραδώσωμεν το έδαφος αγνόν και τετιμημένον εις την επερχομένην γενεάν.
Αλλά, Εβραίους ποτέ»! (Βλ. εφημ. «Φωνή της Κύπρου», 30/13 Ιουλίου 1900).
Κυπριακή γη σε Σιωνιστικά χέρια
Η ιδέα του Χέρτζλ να ιδρύσει το Σιωνιστικό Κίνημα την «Εβραϊκή Ανατολική Εταιρεία», με κεφάλαιο πέντε εκατομμύρια λίρες, με απώτερο σκοπό την αγορά γης στο Σινά και στο Ελ Αρίς, άρχισε να υλοποιείται και στην περίπτωση της Κύπρου.
Εκτός από το αγρόκτημα Μαρκό, οι Εβραίοι αγόρασαν μεγάλες περιοχές κυπριακής γης και κυρίως, στην επαρχία Λάρνακος.
Το Σιωνιστικό Κίνημα είχε την ψευδαίσθηση, ότι: «Οι Μουσουλμάνοι θα φύγουν, κι οι Έλληνες θα πουλήσουν πρόθυμα τις γαίες τους σε καλή τιμή και θα μεταναστεύσουν στην Αθήνα και την Κρήτη». Αυτό ήταν –και είναι- το Σχέδιο του Σιωνισμού για την Κύπρο.
Παρά το γεγονός, ότι το σχέδιο απέτυχε παταγωδώς, λόγω της σφοδρής αντίδρασης των λαϊκών στρωμάτων της Κύπρου, εντούτοις οι Εβραίοι, κατά αραιά χρονικά διαστήματα, στηριζόμενοι στην οικονομική βοήθεια της «Εβραϊκής Ανατολικής Εταιρείας», έγιναν ιδιοκτήτες «εγγεγραμμένης περιουσίας» σε διάφορες τοποθεσίες του νησιού.
Συνεργάτης και συνοδοιπόρος των σιωνιστικών σχεδίων για την Κύπρο, ήταν και το αποικιοκρατικό καθεστώς της Αγγλίας, με την εφαρμογή μιας πανάθλιας οικονομικής πολιτικής, που διοχετευόταν στο τόπο μας από τα εβραιομασονικά κανάλια της Αγγλικής Κυβερνήσεως. Μια οικονομική πολιτική, που επεδίωκε: α) Να εγκαταλείψουν οι Κύπριοι αγρότες τη γεωργική απασχόλησή τους. β) Να βρίσκεται σε χαμηλό βαθμό και σε θλιβερή κατάσταση, το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων του νησιού. γ) Να αυξηθεί η ανεργία, ώστε οι Κύπριοι να αναγκασθούν να εγκαταλείψουν το τόπο τους και να εγκατασταθούν ως μετανάστες σε χώρες του εξωτερικού.
Σαφή εικόνα της αθλιοτάτης οικονομικής πολιτικής, που σχεδιαζόταν από τα αρρωστημένα κεφάλια της εβραιομασονικής αγγλικής κυβερνήσεως, μας δίνει ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ΄, απαντώντας στις 25 Οκτωβρίου 1952 σε ερωτηματολόγιο που του υποβλήθηκε:
«Ερώτησις 3η: Είναι αληθές, ότι ο αγών υπέρ της Ενώσεως χρησιμεύει ως πρόσχημα εις την Βρεττανικήν Κυβέρνησιν δια την εσωτερικήν εγκατάλειψιν εν Κύπρω; Καταβάλλεται οιαδήποτε αξιόλογος προσπάθεια δια την βελτίωσιν των συνθηκών διαβιώσεως του Κυπριακού λαού; Γίνονται έργα προς τούτο εις την ύπαιθρον ή τους λιμένας; Είναι αληθές, ότι ο ετήσιος προϋπολογισμός της Κύπρου υπερβαίνει τα 6 εκατομμύρια λιρών, μέγα μέρος των οποίων διατίθενται εις μισθούς και συντάξεις Άγγλων;
Απάντησις: Η Αγγλία επέδειξε πάντοτε αδιαφορίαν δια την οικονομικήν ανάπτυξιν και την πρόοδον της Νήσου. Παρά τα διατυμπανιζόμενα περί πλεονασμάτων του Κυβερνητικού προϋπολογισμού, η οικονομική κατάστασις του τόπου βαίνει οσημέραι προς το αδιέξοδον.
Η αύξησις των δημοσίων εσόδων δεν συμβαδίζει με την εθνικήν οικονομίαν του τόπου, οφείλεται δε κυρίως εις τας μεγαλυτέρας εισπράξεις εκ του φόρου εισοδήματος και τους μεγαλυτέρους εισαγωγικούς δασμούς, οίτινες τείνουν να αποστραγγίσουν τας παραγωγικάς τάξεις της Νήσου.
Εν τω μεταξύ, το εισαγωγικόν και εξαγωγικόν μας εμπόριον παρουσιάζει ανησυχητικήν ανισοσκέλειαν. (Αι εισαγωγαί του παρελθόντος έτους –το 1951- ήσαν κατά 4 ½ εκατομμύρια λιρών υπέρτεραι των εξαγωγών). Η ανεργία μαστίζει επικινδύνως την Νήσον.
Η μετανάστευσις αφαιμάσσει τον πληθυσμόν (3,000 Κυπρίων εκπατρίζονται, κατά μέσον όρον, ετησίως προς αναζήτησιν πόρου ζωής). Ο βιωτικός τιμάριθμος υψούται. (Τον Ιανουάριον του 1951 εδείκνυον 106.5, ενώ τον Δεκέμβριον του ιδίου έτους 119.7 μονάδας).
Η γεωργική παραγωγή, λόγω της εγκαταλείψεως των αγροτών μας εις την τύχην των, μειούται. (Η παραγωγή σίτου, κατά το 1941 ήτο 40% χαμηλοτέρα της συνήθους, η παραγωγή κριθής 50%, η δε παραγωγή σταφυλών κάτω του μέσου όρου).
Τα θρυλούμενα υπό της Κυβερνήσεως «παραγωγικά έργα» είναι μηδαμινά έναντι της καταθλιπτικής εις φόρους συνεισφοράς του Κυπριακού λαού προς το Δημόσιον.
Είναι αρκούντως ενδεικτικόν το γεγονός, ότι εις ένα προϋπολογισμόν εκ 5.855.880 τα 2.807.603, δηλαδή το ήμισυ των δημοσίων προσόδων, απορροφάται από την συντήρησιν του πολυτελούς προσωπικού της δημοσίας υπηρεσίας, ενώ δια δαπάνας επί αρδευτικών σχεδίων π.χ. προνοείται ποσόν μόνο 178.000 λιρών.
Είναι προφανές, ότι κατόπιν της τοιαύτης πολιτικής, το βιωτικόν επίπεδον, ιδίως της υπαίθρου, εξακολουθεί να παραμένη εις αφαντάστως χαμηλήν βαθμίδα, τούθ’ όπερ ενθαρρύνει επί μάλλον και μάλλον την μετανάστευσιν» (βλ. Άπαντα Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου Γ΄, τόμος Α΄, 1948 – 1954, σελ. 318).
Η εγκατάλειψη της γης από τους αγρότες, η ανεργία και η μετανάστευση των κατοίκων της Κύπρου στο εξωτερικό, διευκόλυναν το έργο του Παγκοσμίου Σιωνιστικού Κινήματος. Οι Εβραίοι άρχισαν να αγοράζουν κυπριακή γη και να εγκαθίστανται στο νησί.
Η Ιντέλλιτζενς Σέρβις αποκαλύπτει
Τις σιωνιστικές βλέψεις για προσάρτηση της Κύπρου, ώστε ν’ αποτελεί εδαφικό μέρος της Μελλοντικής Σιωνιστικής Αυτοκρατορίας, αποκάλυψε το 1960 η Καναδική Ιντέλλιτζενς Σέρβις, σε σχετική Έκθεσή της για την Κύπρο.
Το κείμενο αυτό, της Έκθεσης των Καναδικών Μυστικών Υπηρεσιών, αναδημοσιεύθηκε από το αγγλικό περιοδικό CANDOUR, στις 8 Ιουλίου 1961 και τιτλοφορείται “ZIONISM AND CYPRUS” (Σιωνισμός και Κύπρος). Συγκεκριμένα, το αποκαλυπτικό κείμενο της Έκθεσης αναφέρει:
«Ο αιδεσιμότατος Στάνλεϋ Σάρπλες, ένας έξυπνος Αμερικανός Παπάς από τον Καναδά, μου έστειλε ένα πιστό απόσπασμα ενός γράμματος, που παρουσιάστηκε επ’ ονόματι της Τ. Κάννινγκαν στο London Free Press του Οντάριο. Αυτή είναι “μια Ιεραπόστολος που είχε πολλούς δεσμούς με κοινότητα ελληνοτουρκική. Μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, δέχτηκε μια πρόσκληση οργανώσεως της Ιερουσαλήμ. Το ακροατήριό της έστρεψε την συζήτηση στα θέματα του Σιωνιστικού Κόσμου. Κατά την συζήτηση της ζήτησαν στοιχεία πάνω στις μαζικές αντιδράσεις του πληθυσμού. Προσπάθησαν να αντλήσουν πληροφορίες για να τις χρησιμοποιήσουν εναντίον των Αράβων. Η Ιεραπόστολος τους πληροφόρησε για τις απαίσιες συνθήκες των προσφύγων και το βούλιαγμά τους στην αθλιότητα και την ανέχεια.
Στην συνάντηση αυτή της έδειξαν ένα χάρτη της μελλοντικής Σιωνιστικής Αυτοκρατορίας. Δεν περιελάμβανε την Αίγυπτο, αλλά περιελάμβανε ολόκληρη την Παλαιστίνη, την Ιορδανία, την Συρία και –πολύ παράξενο- την Κύπρο”.
Είναι πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε, ότι οι Εβραίοι ετοίμαζαν τουλάχιστον από το 1922 την αποχώρηση των Βρετανών από την Παλαιστίνη. Στην πραγματικότητα, η ίδρυση “μιας εθνικής εστίας για τους Εβραίους” σ’ αυτήν την χώρα ανεμένετο εξ αρχής με βεβαιότητα. Δεν είναι μικρότερου ενδιαφέροντος η παρουσία ενός χάρτη στον οποίον η Κύπρος εμφανίζεται σαν τμήμα της Σιωνιστικής Αυτοκρατορίας. Αυτό δείχνει, ότι είναι μέρος ενός μελλοντικού ονείρου –ή σχεδίου-, που δεν είναι της παρούσης στιγμής, αλλά του τέλους της επταετούς περιόδου, -η παραδοσιακή περίοδος, που αναφέρεται στο Σχέδιο της Βρετανικής Κυβερνήσεως- που επεκτείνεται στην ιδέα, ότι όλοι οι λαοί του Κόσμου θα αποκτήσουν ό,τι τους ανήκει».
Το αποκαλυπτικό ντοκουμέντο της Ιντέλλιτζενς Σέρβις λέει πολλά. Και, είναι χρήσιμο για να καταλήξει κανείς στα σωστά συμπεράσματα, που αφορούν την «Κυπριακή υπόθεση». Συμπεράσματα, τα οποία πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη, όλοι οι πολιτικοί μας ηγέτες, που έχουν στα χέρια τους τη τύχη του Κυπριακού Ελληνισμού. Και, προπαντός, για να αντιληφθούν σωστά τη σημερινή “πραγματικότητα”.
Ένα «ξεχασμένο» Σιωνιστικό Σχέδιο
Όταν ο Θεόδωρος Χέρτζλ τον Οκτώβριο του 1902, παρουσίαζε στον –τότε- Εβραίο Υπουργό των Αποικιών της Αγγλίας Ιωσήφ Τσιάμπερλαιν το σιωνιστικό σχέδιο για την Κύπρο («οι Μουσουλμάνοι θα φύγουν, κι οι Έλληνες θα πουλήσουν πρόθυμα τις γαίες τους σε καλή τιμή και θα μεταναστεύσουν στην Αθήνα και την Κρήτη»), νόμιζε κανείς, ότι το Παγκόσμιο Σιωνιστικό Κίνημα θα περιοριζόταν σε κάποια στενά χρονικά πλαίσια δράσης, με μοναδικό στόχο τη δημιουργία ενός προσωρινού διαμετακομιστικού σταθμού στο νησί, ώστε να γίνει πιο εύκολη η επιστροφή των Εβραίων στην Παλαιστίνη.
Όμως, τα πραγματικά σχέδια του Σιωνισμού, από τότε, ήταν άλλα. Η Κύπρος είχε συμπεριληφθεί στο γεωγραφικό εκείνο χώρο, που θα αποτελούσε τη μελλοντική «Μεγάλη Παλαιστίνη»! Αυτό ήταν –και είναι- το μακροχρόνιο σιωνιστικό σχέδιο για την Κύπρο και προς αυτή την κατεύθυνση εργάζεται «αδιαλείπτως» ο Διεθνής Σιωνισμός.
Με την πάροδο του χρόνου, το σχέδιο των Σιωνιστών φάνηκε να “αδυνατίζει” στη μνήμη των Κυπρίων, ώστε να θεωρηθεί ένας ουτοπικός οραματισμός!
Ήλθε όμως η τουρκική εισβολή του 1974, για να μας θυμήσει το βρυκολακιασμένο σχέδιο των Εβραίων προγόνων και να το φέρει στην επικαιρότητα. Αν και πέρασαν επτά και πλέον δεκαετίες, απεδείχθη ότι ο Σιωνισμός «δεν ξεχνά»!
Το αμερικανικό περιοδικό “Νιούζ-Γουήκ”, στις αρχές Μαρτίου του 1975, απεκάλυψε ότι ο Αμερικανοεβραίος Υπουργός των Εξωτερικών Χένρυ Κίσινγκερ, είχε προτείνει, λίγους μήνες μετά την εισβολή του Αττίλα, τις εξής εξωφρενιστικές προτάσεις:
1ον) Οι Ελληνοκύπριοι να φύγουν από την Κύπρο και να εγκατασταθούν στην Ελλάδα.
2ον) Οι Τουρκοκύπριοι να φύγουν από την Κύπρο και να εγκατασταθούν στην Τουρκία.
3ον) Η Κύπρος να κατοικηθεί αποκλειστικά μόνον από Εβραίους!
Να, λοιπόν, ποιοι ήταν οι πραγματικοί σκοτεινοί σκοποί του Κίσινγκερ, όταν «εμπνεύστηκε» και σκηνοθέτησε το πραξικόπημα και την Τουρκική εισβολή.
Το σιωνιστικό σχέδιο για την Κύπρο δεν σταμάτησε ποτέ να δικαιολογείται και να ενισχύεται, με «πλάγιο» τρόπο, από την προπαγάνδα των Εβραίων της Αμερικής, οι οποίοι προβάλλουν την Κύπρο από τα μαζικά μέσα επικοινωνίας των Η.Π.Α. ως … εβραϊκό νησί!!!
Αν αναλογισθεί κανείς, τι συμβαίνει σήμερα στην Κύπρο, θα διαπιστώσει περίτρανα, χωρίς καμιά αμφιβολία, ότι το Σιωνιστικό Σχέδιο του Χέρτζλ (και του Κίσινγκερ) υλοποιείται με κάθε ακρίβεια. Η εγκαθίδρυση Εβραϊκής Κοινότητας στα κατεχόμενα και η συνεχιζόμενη αγορά μεγάλων εκτάσεων γης στην ελεύθερη περιοχή, δεν μας οδηγούν σε διαφορετικό συμπέρασμα. Μόνον οι «κοντόφθαλμοι» και ανιστόρητοι πολιτικοί μας σφυρίζουν αδιάφορα και προσπερνούν με στυλ στρουθοκαμήλου τη σημερινή ιστορική πραγματικότητα.
Πηγή: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ
No comments:
Post a Comment