Υπάρχει καμία χώρα στον κόσμο όπου ένας εξέχων πολιτικός θα μπορούσε να καυχηθεί δημόσια για τις σεξουαλικές εμπειρίες του με παιδιά ηλικίας έξι ετών και λιγότερο και να παραμένει στην θέση του; Μάλλον όχι - αλλά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φαίνεται να έχει δικούς του κανόνες.
Ο πολιτικός είναι ο Daniel Cohn-Bendit, ο κάποτε πρωταγωνιστής της εξέγερσης των φοιτητών του 1968 και σήμερα ο ηγέτης των «Πρασίνων / Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. (σχ. ΚΟ: Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ γεννήθηκε το 1943 στο Montauban της Γαλλίας από Εβραίους γονείς).
Από εκεί ο Cohn-Bendit εδώ και πολλά χρόνια φιλοδοξούσε να έχει ένα ρόλο παρόμοιο με εκείνο του Μαξιμιλιανού ντε Ροβεσπιέρου κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, ενοχοποιώντας τους πάντες για τα πάντα - όπως τον Πρόεδρο της Τσεχίας Βάτσλαβ Κλάους για τον ευρωσκεπτικισμό του, ή τον Πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν γιατί έδωσε στη χώρα του ένα νέο Σύνταγμα που προστατεύει την οικογένεια, καθορίζει το γάμο ως ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, και (ό,τι χειρότερο μπορεί να φανταστεί κανείς εναντίον των «ευρωπαϊκών αξιών») αναφέρει τον Θεό (!).
Αυτές τις μέρες, όμως, για άλλη μια φορά ο κ. Cohn-Bendit μας υπενθύμισε το δικό του «κώδικα ηθικών αξιών». Το αριστερό-φιλελεύθερο ίδρυμα Theodor-Heuss-Foundation (το όνομα ενός πρώην προέδρου της Γερμανίας) αποφάσισε να απονείμει το βραβείο σε αυτόν για τα «πολιτικά επιτεύγματά» του - αλλά ο πρόεδρος του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου (Bundesverfassungsgericht), Andreas Vosskuhle (Αντρέας Βοσκούλε - φώτο), αρνήθηκε την πρόσκληση να πάει να μιλήσει προς τιμήν του Cohn-Bendit, λέγοντας ότι δεν ήθελε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο ενέκρινε δηλώσεις του Cohn-Bendit σχετικά με την παιδεραστία.
Το γεγονός ήταν γνωστό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά με κάποιο τρόπο κανείς δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται. Πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Cohn-Bendit, ο οποίος είχε κηρυχθεί persona non grata στη Γαλλία και στάλθηκε πίσω στη Γερμανία, ως συνέπεια της συμμετοχής του σε πράξεις χουλιγκανισμού και ταραχών, εργάζονταν ως εκπαιδευτικός σε ένα κέντρο ημερήσιας φροντίδας για παιδιά που είχε δημιουργηθεί για να κάνει πειράματα με την «αντι-αυταρχική» εκπαίδευση. Ένα βασικό δόγμα της "αντιεξουσιαστικής" ιδέας ήταν προφανώς να αντιμετωπίσει τα παιδιά, που ήταν πέντε ή έξι ετών, με αχαλίνωτη σεξουαλικότητα, προκειμένου να ξεπεράσουν την «παραδοσιακή ηθική».
Αργότερα, Cohn-Bendit έγραψε ένα βιβλίο (‘Le Grand Bazar’) περιγράφοντας τις εμπειρίες του ως νηπιαγωγός λέγοντας τα ακόλουθα:
«Το φλερτ μου με όλα τα παιδιά απέκτησε σύντομα μια ερωτική τροπή. Μπορούσα κανονικά να νιώσω, πώς τα μικρά κοριτσάκια από την ηλικία των πέντε ετών είχαν ήδη μάθει να μου την πέφτουν...»
«Μου συνέβη αρκετές φορές, κάποια παιδιά να μου ανοίγουν το φερμουάρ και να αρχίζουν να με χαϊδεύουν. Ανάλογα με την περίπτωση αντιδρούσα και διαφορετικά, αλλά η επιθυμία τους με προβλημάτιζε. Τα ρωτούσα: ‘Γιατί δεν παίζετε μεταξύ σας, γιατί διαλέγετε εμένα και όχι κάποια άλλα παιδιά;’ Όμως, όταν επέμεναν, τα χάιδευα κι εγώ. Κατηγορήθηκα ότι είμαι ένας διεστραμμένος, και υπήρχαν γράμματα στο Δημοτικό Συμβούλιο, που ρωτούσαν αν πληρωνόμουν από το δημόσιο. Ευτυχώς είχα συνάψει συμβόλαιο απευθείας με το διοικητικό συμβούλιο των γονέων, αλλιώς θα είχα απολυθεί ...»
«Στη Γερμανία, η αντιεξουσιαστική κίνηση έχει ισχυρότερο αντίκτυπο στον τομέα της εκπαίδευσης ... Ο (Wilhelm) Reich και ο Μαρξ ήταν οι πυλώνες της νέας αυτής κίνησης. Ο Φρόιντ ήταν λιγότερο σημαντικός, επειδή είχε κάνει αντικειμενική έρευνα σχετικά με τη σεξουαλικότητα, ενώ ο Ράιχ αντιπροσώπευε τον αγώνα για τη σεξουαλικότητα, ιδίως για την σεξουαλικότητα των νεότερων ατόμων».
Αυτά τα λόγια δημοσιεύθηκαν το 1975. Κατά την εποχή εκείνη φαινόταν να αποτελεί μια «σύγχρονη» και «φωτισμένη» προσέγγιση στην εκπαίδευση, και κανείς δεν προσβλήθηκε. Μόνο τα τελευταία χρόνια άρχισαν να του προκαλούν πρόβλημα, και να κατηγορείται επανειλημμένα ότι είναι παιδεραστής.
Σχ. ΚΟ: Το 1982, κατά τη διάρκεια εκπομπής στη γαλλική τηλεόραση, ο Κον Μπεντίτ είχε πει ότι το βρίσκει θαυμάσιο όταν ένα πεντάχρονο κορίτσι αρχίζει να γδύνεται και ότι είναι ένα «τρελά ερωτικό παιχνίδι».
Ο Cohn-Bendit πάντα απέκρουε τις κατηγορίες, με μια επιστολή την οποία έγραψαν ορισμένοι από τους γονείς των οποίων τα παιδιά ήταν στο νηπιαγωγείο που δούλευε ο Μπεντίτ, για να τον στηρίξουν το 2001, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχε καμία σεξουαλική κακοποίηση, και ότι ήταν βέβαιοι ότι ο Cohn-Bendit δεν είχε κακοποιήσει κάποιο παιδί.
Αλλά αυτή η γραμμή άμυνας τώρα έχει ραγίσει: ο συγγραφέας και εμπνευστής της επιστολής, η κα Thea Vogel, είπε στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης αυτή την εβδομάδα ότι είχε γράψει αυτό το γράμμα για πολιτικούς σκοπούς (π.χ. για να υπερασπιστεί τον Cohn-Bendit για κατηγορίες «που σχετίζονταν με γεγονότα που έλαβαν χώρα 26 χρόνια νωρίτερα »), αλλά ότι στην πραγματικότητα δεν είχε διαβάσει τα επίμαχα αποσπάσματα στο βιβλίο του Cohn-Bendit, και ότι ο γιος της, στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν στο νηπιαγωγείο, όπου ο Cohn- Bendit είχε αποκτήσει τις ερωτικές εμπειρίες του ... ολόκληρη η επιστολή ήταν μια απάτη.
Έτσι, δεν υπάρχουν πλέον μάρτυρες πρόθυμοι να καταθέσουν ότι ο Cohn-Bendit δεν είχε κακοποιήσει παιδί. Αλλά αυτό σημαίνει ότι έχει πραγματικά κακοποιήσει παιδιά; Τώρα λέει ότι το ερωτικό πεζογράφημά του είναι απλά «κακή λογοτεχνία», αλλά δεν είναι καταγραφή των πραγματικών γεγονότων.
«Ήταν φανταστικό. Γράφτηκε για να προκαλέσει, και να γκρεμίσει ταμπού». Και προσθέτει, "επικρίνετέ με για ό, τι έχω γράψει, αλλά μην με κυνηγάτε για ό, τι δεν έχω κάνει! "
Μου φαίνεται ότι θα μπορούσε να έχει δίκιο για αυτήν την κατηγορία: τα όσα έγραψε θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί αποκλειστικά και μόνο με σκοπό την προώθηση της παιδοφιλίας, αλλά όχι απαραίτητα σαν καταγεγραμμένα πραγματικά γεγονότα. Έτσι, εφ’ όσον κανείς δεν βγαίνει να ισχυριστεί ότι έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον κ. Cohn-Bendit, εγώ έτοιμος είμαι να πιστέψω τις αρνήσεις του.
Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί. Ίσως ο Daniel Cohn-Bendit δεν είναι κάποιος που κακοποίησε ένα παιδί, είναι όμως σίγουρα (και ποτέ δεν το έχει αρνηθεί) ένας πολιτικός ο οποίος έχει προωθήσει ενεργά την παιδοφιλία ως μέρος της πολιτικής του ατζέντας. Και όχι μόνο αυτός, αλλά και ολόκληρο το πολιτικό κίνημα του μαζί του.
 |
| Ο Κον-Μπεντίτ το 1968 |
Η επανάσταση του 1968 ήταν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μια πολιτιστική επανάσταση, και βασικός σκοπός της ήταν η ανατροπή των «καταπιεστικών» θεσμών, όπως ο γάμος και η οικογένεια. Το «σπάσιμο» όλων των σεξουαλικών ταμπού, όπως η ομοφυλοφιλία και η παιδεραστία, ήταν ένα ουσιαστικό μέρος αυτής της στρατηγικής.
Οι ‘επαναστάτες’ έκαναν πίσω, όταν παρατήρησαν ότι η κοινωνία δεν αποδέχεται την παιδοφιλία - αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν θα επανέλθουν στο θέμα αυτό σε μεταγενέστερο στάδιο;
Επί του παρόντος, η εστίαση βρίσκεται στον "γάμο" των ομοφυλοφίλων, και ήταν πράγματι αρκετά επιτυχής. Κατ’ ανάγκη, αυτό θα συνεπάγεται δικαίωμα υιοθεσίας από τους ομοφυλοφίλους, και να ένας τέλειος τρόπος για να προσλάβουν νέα παιδιά στην κοινότητά τους.
Δεν έχει επομένως, σημασία αν ο Cohn-Bendit είναι παιδόφιλος. Ίσως δεν είναι. Για αυτόν και τους ομοίους του, η σεξουαλικότητα είχε πάντα έναν πολιτικό σκοπό. Ο "γάμος" των ομοφυλόφιλων, τα «δικαιώματα» των LGBT ατόμων, η προώθηση της παιδοφιλίας, κλπ., ήταν πάντα μέρος της ίδιας πάντα ατζέντας: της καταστροφής των «καταπιεστικών» θεσμών όπως η οικογένεια και ο γάμος.
Εάν έχουν προσωρινά εγκαταλείψει την παιδοφιλία, είναι απλώς για λόγους τακτικής. Σε αντίθεση με τις ελπίδες τους, η κοινωνία δεν είναι ακόμη αρκετά "προχωρημένη" για να δεχθεί αυτό το μέρος της ατζέντας τους.
Αλλά αν ήταν ειλικρινείς, θα έπρεπε να επεκτείνουν το ακρωνύμιο της LGBT*-ατζέντας τους με ένα ακόμα γράμμα. Το γράμμα “P”("Π").
* LGBT = Lesbians, Gay, Bisexual, Trans. Στα ελληνικά ΛΟΑΤ = κοινότητα των Λεσβιών, Ομοφυλόφιλων, Αμφισεξουαλικών, Τράνς."Π" = παιδόφιλοι.
- Διάβασε για τον Cohn-Bendit και σχετικό άρθο εδώ.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
No comments:
Post a Comment