Μέχρι την 23η Απριλίου 2010 η Ελλάδα ήταν μια άλλη χώρα. Αυτή την ημερομηνία επέλεξε ο πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδος Γιώργος Παπανδρέου, προκειμένου να ανακοινώσει από το Καστελόριζο την προσφυγή της Ελλάδος στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Μια πράξη εξόχως προδοτική, από τη στιγμή που στην πορεία απεκαλύφθη διά στόματος του ιδίου τότε Γαλλοεβραίου διευθύνοντος συμβούλου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Ντομινίκ Στρος Καν, πως αυτή η απόφαση ήταν σκηνοθετημένη εκ των προτέρων, αφού υπήρξαν συχνές επαφές των δυο ανδρών για την προσφυγή της Ελλάδος στο ΔΝΤ, πριν γίνει γνωστό στον ελληνικό λαό την 23η Απριλίου του 2010.
Αυτή η υπαγωγή μας στον μηχανισμό στήριξης μετέτρεψε την Ελλάδα, σε μια άλλη χώρα. Με δυσκολία πλέον, μπορεί να θυμηθεί κάποιος πως ήταν η Πατρίδα μας πριν την ένταξή της στο μηχανισμό στήριξης των τοκογλύφων-κερδοσκόπων “ισότιμων εταίρων μας” κατ΄ ευφημισμό, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από εκείνη την αποφράδα ημέρα στην Πατρίδα μας, άρχισε η διάλυση του κοινωνικού ιστού της, η διάλυση της Μεσαίας αστικής τάξεως του λαού μας που ήταν η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας.
Σ΄ αυτήν την προδοτική πολιτική στάση του ολετήρα του Έθνους Γιώργου Παπανδρέου, στάθηκε απέναντι ο τότε νέος Πρόεδρος της ΝΔ (εξελέγη από τις εσωκομματικές διαδικασίες την 29η Νοεμβρίου 2009) Αντώνης Σαμαράς. Η αντιπαράθεσή του με τον Γιώργο Παπανδρέου ήταν σφοδρή. Και έφθασε στα πολιτικά της όρια, όταν τον Μάιο του 2010 μετά τη σύναψη της δανειακής σύμβασης με την τρόικα, ήρθε προς ψήφιση στη Βουλή, νομοσχέδιο με τίτλο: Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της Ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ. Για την καταψήφισή του ο Αντώνης Σαμαράς επέβαλε γραμμή “κομματικής πειθαρχίας” στους βουλευτές της ΝΔ. Και όταν αυτή παραβιάστηκε από την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία υπερψήφισε τη νομοθετική διάταξη, προχώρησε στη διαγραφή της από τις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας.
Στο επόμενο διάστημα ο Αντώνης Σαμαράς ακολούθησε αντιμνημονιακή πολιτική, στη λογική της απόλυτης επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, προς την κατεύθυνση της λήψης αναπτυξιακών μέτρων που θα αποτελούσαν τροχοπέδη στη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Οι λόγοι του ήταν πύρινοι κατά της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου. Και οι υποσχέσεις του προς τον λαό μας φάνταζαν πως δεν είναι ουτοπικές:
« – Απορρίπτουμε το εύκολο μονοπάτι των ψεύτικων υποχρεώσεων.
- Οφείλουμε όλοι να δώσουμε την Ελπίδα στα παιδιά μας και στο μέλλον τους.
- Έπρεπε να σιωπήσω; Έπρεπε να συμμορφωθώ προς τας υποδείξεις; Έπρεπε να προσυπογράψω το λάθος;
- Εξοντώνουν τη μεσαία τάξη, τους νοικοκυραίους. Δημιουργούν μια ζούγκλα που οδηγεί σε αντικοινωνικές συμπεριφορές που διαλύει τα πάντα και παραλύει τα πάντα.
- Τέρμα τα συμπλέγματα μοιρολατρίας. Μόνο η αξία της γνωστής δημόσιας περιουσίας μας είναι όση περίπου το συνολικό χρέος μας. Γιατί, αν τον ξεπουλήσουμε τώρα κοψοχρονιά, δε θα καταφέρουμε να βγούμε από την κρίση.
Πρέπει να αρχίσει η Ανάκαμψη αμέσως. Όχι μετά από ένα – δυο χρόνια. Να ανακάμψουμε αμέσως, για να αρχίσουν να μειώνονται τα ελλείμματα και να ελεγχθεί το χρέος.
- Θέλουμε ευέλικτο φορολογικό μηχανισμό , το δημόσιο να αντλεί έσοδα που ξέρει ότι παράγονται, χωρίς να εξαντλεί την επιχείρηση. Να γίνει επιτέλους πράξη ο συμψηφισμός οφειλών από και προς το Δημόσιο. Να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές και να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή.
- Τα απανωτά χαράτσια, πνίγουν κυριολεκτικά και τις ελάχιστες κερδοφόρες επιχειρήσεις που έχουν μείνει. Και φέρνουν νέα λουκέτα. Άντε να δούμε τι θα βρουν να φορολογήσουν.
- Θα αλλάξει ο τρόπος ανάδειξης ηγεσίας των Ανωτάτων δικαστηρίων, με τη συμμετοχή των ίδιων των δικαστικών, ώστε να κοπεί ο ομφάλιος λώρος Εκτελεστικής και Δικαστικής Εξουσίας.
- Θα σπάσει ο νόμος της σιωπής, αυτή η “ομερτά” για το “πολιτικό χρήμα”».
Και ξαφνικά, αυτός ο “αντάρτης” λαϊκός πολιτικός, που όπως απεδείχθη ήταν του γλυκού νερού, άλλαξε πλεύση και από τρομοκράτης της τρόικας, μεταβλήθηκε σε τρομοκράτη του ελληνικού λαού. Αρχικά, υπαναχώρησε και συναίνεσε στην αποστολή επιστολής υποταγής του στην τρόικα, προκειμένου να συνεχισθεί η χορήγηση του δανείου. Μια επιστολή που θεωρούσε πως ήταν άκρως προσβλητική. Ακολούθως, τον Νοέμβριο του 2011 εγκατέλειψε οριστικά την αντιμνημονιακή του πολιτική και αποδέχτηκε ως αναπόφευκτη τη δανειακή σύμβαση, συμφωνώντας στο σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, υπό την πρωθυπουργία του Λουκά Παπαδήμου, πρώην διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος, επί πρωθυπουργίας Σημίτη, καθώς και πρώην αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ενός από τα τρία μέλη της τρόικας). Στην πορεία, τον Φεβρουάριο του 2012 ξεπερνώντας τον παλιό εαυτό του, απαίτησε την “κομματική πειθαρχία” στην υπερψήφιση από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ των νέων δυσβάστακτων μέτρων που επιβάλλονταν μέσω του “Μνημονίου 2” (μεταξύ άλλων και η εκχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων). Και όταν 20 από τους βουλευτές της ΝΔ καταψήφισαν το νέο Μνημόνιο, τους διέγραψε με συνοπτικές αντιδημοκρατικές και αντικαταστατικές διαδικασίες.
Ωστόσο, αυτός ο πολιτικός σαλτιμπάγκος παρά το βάρος των τεράστιων ευθυνών του προς μια εξαθλιωμένη κοινωνία που στην κυριολεξία βράζει, αναγκάζεται να οδηγήσει τη χώρα σε Εθνικές εκλογές, από τη στιγμή που δεν τελεσφόρησε η διαδικασία της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Και έχει το περίσσιο θράσος, επιστρατεύοντας όλα τα τρομοκρατικά διλλήματα των εκλογών του 2012, περί πτωχεύσεως της χώρας, περί της εξόδου από την ΕΕ και την επιστροφή στην δραχμή, να ζητά την ψήφο όσων διέλυσε με την πολιτική του!!
Αλήθεια, θα επιτρέψει ο ελληνικός λαός να “περάσουν” αυτά τα ακραία συνθήματα του πολιτικού προσώπου που ξεπέρασε σε ανικανότητα και δουλικότητα ακόμη και τον Γιώργο Παπανδρέου; Θα εμπιστευθεί την ακραία συνθηματολογία αυτού του πολιτικού αγύρτη; Αυτού που μετέτρεψε την Ελπίδα σε Καταστροφή; Αυτού, που αυτή την Ελπίδα λίγο πριν την πολιτική του αποχώρηση από την Εξουσία, την μετατρέπει σε Θάνατο; Γιατί, ποιος από το λαό μπορεί να μην του αποδώσει τις μεγαλύτερες ευθύνες για την τραγωδία του οχηματαγωγού Norman Atlantic; Όταν αδυνατεί αυτή η ανίκανη κυβέρνηση και ο βαψομαλλιάς αρμόδιος υπουργός της, να κάνει ταυτοποίηση των νεκρών; Όταν δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν μετά από τόσα εικοσιτετράωρα από την ναυτική τραγωδία, πόσοι ήταν οι επιβαίνοντες στο πλοίο-φέρετρο; Όταν δεν γνωρίζουν πόσοι είναι οι αγνοούμενοι;
Είναι αυτή κυβέρνηση συντεταγμένης Πολιτείας; Μιας Πολιτείας, της οποίας ο Πρωθυπουργός της κρύφτηκε πίσω από τις εγκληματικές ευθύνες του και δεν τόλμησε να πει δυο παρήγορες λέξεις προς τους διασωθέντες επιβάτες και τους συγγενείς των αγνοουμένων; Αυτόν θα ψηφίσει για νέο Πρωθυπουργό ο ελληνικός λαός; Αυτόν που κατάφερε να “σπρώχνει” δεξιούς ψήφους στον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτόν που νεκρανάστησε εκ νέου την Ντόρα Μπακογιάννη και της “ξύπνησε” τις ηγετικές της μωροφιλοδοξίες;
Συμπερασματικά, στις επερχόμενες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 ο ελληνικός λαός πρέπει να δείξει διά της ψήφου του, ότι ξυπνάει από το λήθαργό του και θα αποπέμψει τους πολιτικούς ολετήρες του Έθνους, Σαμαρά και Βενιζέλο!! Ψηφίζει οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτούς. Γιατί, το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι να τελειώνουμε με αυτούς που διέλυσαν το λαό μας και την Πατρίδα μας!!!
Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Επικεφαλής κόμματος “Ελλήνων Πολιτεία”
egerssi@otenet.gr
www.apostoloupanos.gr
No comments:
Post a Comment