8 Μαρτίου: Η γιορτή της γυναίκας και ο μαρξιστικός φεμινισμός

73 έτη αισίως συμπληρώνουμε από την νίκη των καπιταλιστών κοινοβουλευτικών φιλελεύθερων και των κομμουνιστών Σοβιετικών υπανθρώπων. Πολέμησαν τα έθνη και την φυλή υπερασπιζόμενοι τα σιωνιστικά σχέδια υποδούλωσης ολοκληρωτικής σε πολιτιστικό, ηθικό και οικονομικό επίπεδο. Με την νίκη των υπανθρώπων ηττήθηκε και η φύση της γυναίκας.  Της έταξαν ισότητα και δικαιώματα για να την καταστήσουν φορολογούμενη εργαζόμενη – φορολόγηση του υπόλοιπου πληθυσμού – και της στέρησαν την διαπαιδαγώγηση των παιδιών της. Κι είναι αληθές ότι πρώτη δασκάλα των παιδιών είναι πάντα η μητέρα, είναι πάντα εκείνη που διδάσκει στα παιδιά της τις παραδόσεις, την φιλοπατρία, την θρησκεία. Η γυναίκα στο πρόσφατο παρελθόν ήταν εκείνη που από την μητέρα της έπαιρνε την «σκυτάλη» των εθνικών αξιών και την παρέδιδε στα τέκνα της. Η Σίτσα Καραϊσκάκη έγραφε στα 1938:

«Η γυναίκα, το κορίτσι, πρέπει να αισθανθή βαθειά και γνήσια, εκατό τοις εκατόν τη γυναικεία της φύσι, έτσι όπως ο άνδρας χρειάζεται να είναι σήμερα εκατό τοις εκατόν άνδρας, με όλες τις ανδρικές αρετές και όλες τις ανδρικές ιδιότητες.
Πρέπει να ξυπνήση μέσα της η θέλησι για οικογένεια γιατί αυτή είναι η Ιερή Πηγή της Εθνικής Αναγέννησης. Πρέπει να νοιώση βαθειά, ότι σ’ αυτή είναι τοποθετημένα τα πιο σπουδαία βιολογικά προβλήματα του Έθνους. Ήτανε μια τρομερή εγκληματική πράξι εναντίον της εθνικής ζωής η ψεύτικη φιλανθρωπία των λιμπεραλιστών με την βλακώδη φράσι προς την γυναίκα: «Μα τι, θα γίνεις μηχανή παιδοποιϊας;» Δηλαδή οι προστάτες της λιμπεραλιστές και κομμουνιστές της έχυναν το φαρμάκι μέσα στην ψυχή και την προέτρεπαν να ξεχάση το μεγάλο της και γιγάντειο προορισμό. Είχανε ξεχάσει μέσα στην πνευματική και ψυχική θολούρα του τελευταίου αιώνα πως η γυναίκα – μητέρα πρέπει να τεθή πάνω από τη γυναίκα – ηδονή και πάνω από όλα γενικά. Αυτοί όμως οι αληθινοί προδότες του Έθνους ήξεραν πως παραχώνοντας την βιολογική πηγή του λαού μας, εμπόδιζαν την εξέλιξι και την Αναγέννησι. Γιατί λαός χωρίς νεότητα είναι λαός καταδικασμένος σε θάνατο».

Κι εδώ αξίζει να παραθέσουμε και τα λόγια του Γκαίμπελς: «Η γυναίκα είναι ο δάσκαλος της νεολαίας, και ως εκ τούτου ο κτίστης του οικοδομήματος του μέλλοντος. Εάν η οικογένεια είναι η πηγή δύναμης του έθνους, η γυναίκα είναι ο πυρήνας και το κέντρο της. Το καλύτερο μέρος για τη γυναίκα προκειμένου να υπηρετήσει το έθνος της είναι στο γάμο της, στην οικογένεια, στη μητρότητα. Αυτός είναι ο ανώτατος σκοπός της».

Το πόσο δίκιο έχει η Σίτσα στα ανωτέρω αποδεικνύεται σήμερα που η γυναίκα έχει μεταμορφωθεί απλώς σε μια μηχανή σεξ. Η γυναίκα σήμερα που πιστεύει ότι είναι ελεύθερη έχει μεταμορφωθεί σε μια μηχανή κατανάλωσης προϊόντων που ικανοποιούν την φιλαρέσκειά της, έχει γίνει εξώφυλλο περιοδικών πρόστυχων, συμμετέχει σε τηλεοπτικές εκπομπές απλώς για να βλέπει ο αρσενικός τηλεθεατής την όμορφη του πάνελ, έγινε πορτιέρισσα, έγινε βενζινού για να χαζεύει ο αρσενικός οδηγός τα οπίσθια της και να ξαναπεράσει από το ίδιο βενζινάδικο, έγινε σερβιτόρα για να χαζεύει ο αρσενικός πελάτης το στήθος της και τα οπίσθια της. Αυτά είναι μερικά από τα παραδείγματα της καθημερινότητας της εποχής που διανύουμε και μαρτυρούν την έμμεση εκπόρνευση της «απελευθερωμένης» γυναίκας. Κι απέναντι σε όλα αυτά ο Ηγέτης Ιωάννης Μεταξάς από τα χρόνια ήδη της νεότητος του έγραφε στα 1899 στο ημερολόγιό του:  «Δι’ εμέ η γυναίκα άμα υπερβή όριον τι ευπρεπείας χάνη παν θέλγητρον»

Μέσα σε όλο αυτό το χάος φυσικά παρατηρούμε και την εκθήλυνση των ανδρών και την αρρενοποίηση των γυναικών. Και πόσο δίκιο είχε ο υπουργός προπαγάνδας του Γ’ Ράιχ Γιόζεφ Γκαίμπελς όταν σε μια ομιλία του στις γυναίκες το 1933 είπε: «Η εκθήλυνση των ανδρών οδηγεί πάντα στην αρρενοπρέπεια των γυναικών. Μια εποχή στην οποία κάθε μεγάλη ιδέα της αρετής, της σταθερότητας, της σκληρότητας, και της αποφασιστικότητας έχει ξεχαστεί, δεν πρέπει να εκπλήσσεται από το γεγονός ότι ο άνδρας χάνει σταδιακά τον ηγετικό του ρόλο στη ζωή και την πολιτική και την κυβέρνηση από τη γυναίκα».

Τελικά τι είναι η 8η Μαρτίου; Είναι μια εμπορική γιορτή, είναι ένα κατάλοιπο της ΕΣΣΔ, είναι μια ιδεολογική γιορτή; Είναι όλα αυτά μαζί διότι ο μεγάλος στόχος δεν ήταν η χειραφέτηση των γυναικών αλλά το ακριβώς αντίθετο. Οι σιωνιστές γνώριζαν πολύ καλά πως αν εκφυλίσουν την γυναίκα, θα εξαφανίσουν την μάνα και εξαφανίζοντας την μάνα θα διαλύσουν τα έθνη. 

«Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η μπολσεβίκα Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να κάνουν την 8η Μαρτίου, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, επίσημη αργία στη Σοβιετική Ένωση …. Η Κολλοντάι πίστευε ότι, όπως και το κράτος, η οικογενειακή μονάδα θα μαραθεί μόλις το δεύτερο στάδιο του κομμουνισμού γίνει πραγματικότητα. Έβλεπε το γάμο και τις παραδοσιακές οικογένειες ως κληρονομιά του καταπιεστικού, βασισμένου στο δικαίωμα ιδιοκτησίας, εγωιστικού παρελθόντος».

Oι ρίζες του φεμινισμού και της μπολσεβίκικης γιορτής της γυναίκας της 8ης Μαρτίου βρίσκονται στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» του Γερμανοεβραίου Μαρξ και του Ένγκελς:

«Κατάργηση της οικογένειας! Ακόμα και οι πιο ριζοσπάστες αγανακτούν γι’ αυτή την επαίσχυντη πρόθεση των κομμουνιστών. Πάνω σε ποια βάση στηρίζεται η σημερινή, η αστική οικογένεια; Πάνω στο κεφάλαιο, πάνω στο ατομικό κέρδος. Η οικογένεια αυτή σε ολόπλευρα αναπτυγμένη μορφή υπάρχει μονάχα για την αστική τάξη. Έχει όμως το συμπλήρωμά της στην αναγκαστική έλλειψη της οικογένειας για τον προλετάριο και στη δημόσια πορνεία. Η αστική οικογένεια εξαλείφεται φυσικά μαζί με την εξάλειψη αυτού του συμπληρώματος της, και τα δύο εξαφανίζονται μαζί με την εξαφάνιση του κεφαλαίου. Μας κατηγορείτε γιατί θέλουμε να καταργήσουμε την εκμετάλλευση των παιδιών απ’ τους γονείς τους; Το ομολογούμε αυτό το έγκλημα. Μας λέτε, όμως, ότι καταργούμε τις πιο προσφιλείς σχέσεις, αντικαθιστώντας τη διαπαιδαγώγηση στο σπίτι με την κοινωνική διαπαιδαγώγηση. Και μήπως και η δική σας διαπαιδαγώγηση δεν καθορίζεται από την κοινωνία; Μήπως δεν καθορίζεται από τις κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες ανατρέφετε τα παιδιά σας με την άμεση ή έμμεση ανάμειξη της κοινωνίας, με το σχολείο κλπ.; Την επίδραση της κοινωνίας στη διαπαιδαγώγηση δεν την εφευρίσκουν οι κομμουνιστές· αυτοί μόνο το χαρακτήρα της αλλάζουν, αποσπούν τη διαπαιδαγώγηση από την επίδραση της κυρίαρχης τάξης. Οι αστικές φλυαρίες για την οικογένεια και τη διαπαιδαγώγηση, για τις προσφιλείς σχέσεις των γονιών με τα παιδιά, γίνονται τόσο πιο αηδιαστικές, όσο περισσότερο, εξαιτίας της μεγάλης βιομηχανίας, σπάνε όλοι οι οικογενειακοί δεσμοί για τους προλετάριους και τα παιδιά μεταβάλλονται σε απλά εμπορικά είδη και όργανα εργασίας. Μα εσείς οι κομμουνιστές θέλετε να φέρετε την κοινοκτημοσύνη των γυναικών, φωνάζει «εν χορώ» ολόκληρη η αστική τάξη. Ο αστός βλέπει στη γυναίκα του ένα απλό εργαλείο παραγωγής. Ακούει να λένε πως τα εργαλεία παραγωγής πρόκειται να τα εκμεταλλεύονται από κοινού και φυσικά δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο, παρά ότι η μοίρα της κοινοκτημοσύνης θα βρει και τις γυναίκες. Δεν υποπτεύεται καν πως πρόκειται ακριβώς να καταργηθεί η θέση της γυναίκας σαν απλό εργαλείο παραγωγής. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει τίποτα πιο γελοίο από την υπερηθική φρίκη που προκαλεί στους αστούς μας η δήθεν επίσημη κοινοκτημοσύνη των γυναικών από τους κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές δεν έχουν ανάγκη να καθιερώσουν την κοινοκτημοσύνη των γυναικών: αυτή υπήρχε σχεδόν πάντα. Οι αστοί μας, μη όντας ευχαριστημένοι απ’ το γεγονός ότι έχουν στη διάθεσή τους τις γυναίκες και τις κόρες των προλετάριών τους, χωρίς καν να γίνεται λόγος για την επίσημη πορνεία, βρίσκουν μια ιδιαίτερη ευχαρίστηση να ξελογιάζουν ο ένας τη γυναίκα του άλλου. Ο αστικός γάμος είναι στην πραγματικότητα η κοινοκτημοσύνη των παντρεμένων γυναικών. Το πολύ-πολύ θα μπορούσαν να κατηγορήσουν τους κομμουνιστές ότι στη θέση μιας υποκριτικά καλυμμένης κοινοκτημοσύνης των γυναικών θέλουν να βάλουν μια επίσημη, ανοιχτόκαρδη κοινοκτημοσύνη. Άλλωστε είναι αυτονόητο πως με την κατάργηση των σημερινών σχέσεων παραγωγής εξαφανίζεται και η κοινοκτημοσύνη των γυναικών που απορρέει από αυτές, δηλαδή η επίσημη και η ανεπίσημη πορνεία».

Ο φεμινισμός ενθαρρύνει τις γυναίκες ν’ αφήσουν τους άντρες τους, να σκοτώσουν τα παιδιά τους, να ασχοληθούν με τη μαγεία, να καταστρέψουν το κράτος και να γίνουν λεσβίες.
Pat Robertson, 1930-, Αμερικανός ιεροκήρυκας

Με την προτροπή των νεαρών εργατριών στην συλλογική πορνεία κατά την διάρκεια εκείνων των υπαίθριων γιορτών όπου εφαρμόζεται κάθε τύπος ακολασίας, η γυναικεία αξιοπρέπεια ταπεινώνεται, η οικογένεια, που στην Ρωσία έχει αντικατασταθεί από τις ελεύθερες σχέσεις, τα κοινά συσσίτια, την ευκολία του διαζυγίου ή τις εκτρώσεις – υπονομεύεται και οι γυναίκες πείθονται να απαρνηθούν την τιμή εκείνη που ανέκαθεν είχε κατευθύνει την Ισπανική συμπεριφορά ακόμη και στις κατώτερες τάξεις. (μήπως δεν ακούσατε στις μέρες μας πολλές Ισπανίδες να κραυγάζουν »παιδιά ναι, συζύγους όχι» ; )

Jose Antonio Primo de Rivera

«Εάν το έθνος έχει και πάλι μητέρες οι οποίες επιλέγουν τη μητρότητα περήφανα και ελεύθερα, δεν μπορεί να χαθεί. Εάν η γυναίκα είναι υγιής, ο λαός θα είναι υγιής. Αλίμονο στο έθνος που υποτιμά τις γυναίκες και τις μητέρες του. Καταδικάζει τον εαυτό του».

Joseph Goebbels

πηγη