Αριστερά, εκτρώσεις, «μεσαιωνικές αντιλήψεις» και ο σύντροφος Τσαουσέσκου

Σήμερα οι αριστεροί διατείνονται ότι όποιος είναι εναντίον των εκτρώσεων έχει «μεσαιωνικές» ή «σκοταδιστικές» αντιλήψεις, αλλά η ιστορία (που την θυμούνται επιλεκτικά) έρχεται να δείξει ότι ο «μεσαίωνας» μια χαρά ευημερούσε επί κομουνισμού και επί κυριαρχίας των διαφόρων "φωτισμένων" ηγετών του (και "πατερούληδων").

Αν και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες επιβλήθηκε ο κομουνισμός, οι αμβλώσεις επιτρέπονταν κατόπιν αιτήματος ή λόγω κοινωνικοοικονομικών παραγόντων, υπήρχαν και κομμουνιστικές χώρες που διατήρησαν απαγορευτικούς νόμους εναντίον τους, ενώ τόσο η Σοβιετική Ένωση υπό τον Στάλιν όσο και η Ρουμανία υπό τον Τσαουσέσκου έλαβαν μέτρα για τον περιορισμό των αμβλώσεων.  Στην Αλβανία επί κυριαρχίας Χότζα, οι αμβλώσεις ήταν νόμιμες μόνο για να σωθεί η ζωή της μητέρας και η τιμωρία για μια γυναίκα που έκανε έκτρωση ήταν κοινωνική επίπληξη με την επανεκπαίδευση μέσω της εργασίας.  Στην Σοβιετική Ένωση και σε άλλες κομμουνιστικές χώρες, επιβλήθηκε ο «φόρος ατεκνίας». Το καθεστώς του Στάλιν δημιούργησε το φόρο για να ενθαρρύνει την αναπαραγωγή και την αύξηση του πληθυσμού της Σοβιετικής Ένωσης. Ο φόρος παρέμεινε σε ισχύ μέχρι την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Σοβιετική Ένωση

Το 1920 το καθεστώς των μπολσεβίκων νομιμοποίησε την άμβλωση, αλλά το 1933, κατά τη διάρκεια της σταλινικής εποχής, οι απόψεις για αυτό άλλαξαν, με την απαγόρευση να υφίσταται ξανά από το 1936 έως το 1955. Ο αριθμός των επίσημα καταγεγραμμένων αμβλώσεων έπεσε από τις 1,9 εκατομμύρια το 1935 στις 570.000 το 1937. Στις 23 Νοεμβρίου 1955, ο Νικήτα Χρουστσόφ νομιμοποίησε τις αμβλώσεις.

Ρουμανία

Πριν από το 1966, η Ρουμανία είχε τους πιο φιλελεύθερους νόμους για τις αμβλώσεις στην Ευρώπη. Ωστόσο, μετά την άνοδο της εξουσίας του Nicolae Ceauşescu, το «Διάταγμα 770» (Decreței 770) επέτρεπε την άμβλωση μόνο όταν επρόκειτο για να σωθεί η ζωή της μητέρας. Επιτρεπόταν επίσης σε γυναίκες άνω των 45 ετών ή γυναίκες με τέσσερα ή περισσότερα παιδιά. (Το 1974, η ηλικία μειώθηκε στα 40 και το 1986 αυξήθηκε και πάλι στα 45). Ο στόχος της απαγόρευσης ήταν να δημιουργηθεί ένας μεγαλύτερος πληθυσμός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερο εργατικό δυναμικό και ανάπτυξη προκειμένου να επιτευχθεί οικονομική ανεξαρτησία από τη Σοβιετική Ένωση. Κατά τη διάρκεια αυτών των 23 ετών, γεννήθηκαν περισσότερα από 2 εκατομμύρια παιδιά. Το Διάταγμα 770 ήταν ένας από τους πρώτους νόμους που καταργήθηκαν αμέσως μετά τη δίκη και εκτέλεση του Ceausescu στις 25 Δεκεμβρίου 1989. Τον αμέσως επόμενο χρόνο έγιναν περισσότερες από 1 εκατομμύριο αμβλώσεις! Σήμερα η Ρουμανία έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εκτρώσεων στην Ευρώπη με ένα ποσοστό περίπου 480 για κάθε 1.000 γεννήσεις, σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας! (Ψηλά στις εκτρώσεις βρίσκεται και η Μολδαβία, η Βουλγαρία και η Ρωσία). Αυτό είναι περίπου διπλάσιο από το ποσοστό των εκτρώσεων των Ηνωμένων Πολιτειών. Όσον αφορά την σχέση μεταξύ της άμβλωσης και του καρκίνου του μαστού, αν και δεν υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των ειδικών, η Ρουμανία επί απαγόρευσης Τσαουσέσκου, είχε από τις χαμηλότερες συχνότητες νόσου στην Ευρώπη. Σήμερα η συχνότητα του καρκίνου έχει διπλασιασθεί, από 25 περιστατικά ανά 100.000, στα 51 περιστατικά ανά 100,000 το έτος, και αποτελεί το 23% (από 7% που ήταν πριν) όλων των καρκίνων.

Όταν ήρθε στην εξουσία στα μέσα της δεκαετίας του '60, ο Τσαουσέσκου είχε όνειρα για μεγαλεία. Για να επιτύχει αυτά τα όνειρα, χρειαζόταν περισσότερους Ρουμάνους, αλλά την εποχή εκείνη ο ρυθμός γεννήσεων μειωνόταν. Έτσι ο Τσαουσέσκου εφάρμοσε το Διάταγμα 770, απαγορεύοντας τις εκτρώσεις για γυναίκες ηλικίας κάτω των 40 ετών, αλλά και την πώληση αντισυλληπτικών.

Αυτό μπορεί να ακούγεται καλό, αλλά ο Τσαουσέσκου δεν ανησυχούσε για τα αγέννητα μωρά ή για την ηθική της άμβλωσης. Απλά πίστευε ότι τα παιδιά ανήκαν στο κράτος.

«Το έμβρυο είναι ιδιοκτησία ολόκληρης της κοινωνίας», είπε. «Όποιος αποφεύγει να έχει παιδιά είναι ένας λιποτάκτης που εγκαταλείπει τους νόμους της εθνικής συνέχειας».

Ο Τσαουσέσκου ήθελε να επιλέξει τα υγιέστερα και τα πιο έξυπνα παιδιά για ελίτ  κατάρτιση στις επιστήμες, τον αθλητισμό και τη μουσική. Απαιτούσε όλα τα παιδιά να συμμετέχουν σε πατριωτικές οργανώσεις νέων. Αυτά τα παιδιά έπρεπε να λατρεύουν τον Τσαουσέσκου.

Η Ρουμανία ήταν φτωχή και πολλές οικογένειες δεν είχαν χρήματα για προγεννητική φροντίδα. Το σύστημα έστειλε πολλά πρόωρα γεννημένα παιδιά στο θάνατο και παιδιά με αναπηρίες σε ορφανοτροφεία. Πολλά από τα παιδιά δεν ήταν στην πραγματικότητα ορφανά αλλά εστάλησαν εκεί από τους γονείς τους γιατί δεν μπορούσαν να τα θρέψουν.

Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε την αστυνομία και τους εισαγγελείς για να επιβάλει το διάταγμα. Παρακολουθούσαν τις περιόδους των γυναικών και ανέκριναν εκείνες που δεν κατάφεραν να μείνουν έγκυες. Τα αποτελέσματα της πολιτικής ήταν άμεσα. Το έτος πριν από το διάταγμα, οι γυναίκες της Ρουμανίας είχαν 973.000 αμβλώσεις. Το επόμενο έτος, είχαν μόνο 206.000. Οι γυναίκες εξακολουθούσαν να καταφεύγουν σε παράνομες αμβλώσεις, με αποτέλεσμα να έχουν μόνιμα ουλές ή να αφήνουν σε παράνομες κλινικές την τελευταία πνοή τους. Υπολογίζεται ότι πάνω από 9.000 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους από το 1965 έως το 1989 λόγω επιπλοκών που προκλήθηκαν από παράνομες αμβλώσεις.

Το αποτέλεσμα της πολιτικής Τσαουσέσκου ήταν μια ξαφνική αύξηση του ποσοστού γεννήσεων από 14,3 ανά 1.000 άτομα το 1966 σε 27,4 ανά 1.000 το 1967, αν και υποχώρησε στο 14,3 το 1983.

Αρχικά, αυτή η γενεαλογική πολιτική ολοκληρώθηκε με υποχρεωτικούς γυναικολογικούς ελέγχους και ποινές για ανύπαντρες γυναίκες άνω των 25 ετών και για παντρεμένα ζευγάρια χωρίς παιδιά, ενώ από το 1977, σε όλα τα "άτεκνα άτομα", ανεξαρτήτως φύλου ή οικογενειακής κατάστασης, επιβάλλονταν πρόστιμο "από τους μισθούς τους, του οποίου το μέγεθος εξαρτιόταν από τον τομέα στον οποίο εργάζονταν. Το κράτος επαινούσε την ανατροφή των παιδιών, η γυναίκα που γεννούσε παιδιά θεωρείτο μια «ηρωίδα» που πρόσφερε στην πατρίδα της πολλά παιδιά και για αυτό το καθεστώς απέδιδε επίσημες τιμές σε γυναίκες που έκαναν το καθήκον τους γεννώντας περισσότερα από τον απαιτούμενο αριθμό παιδιών. Επίσης η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση επαναπροσδιορίστηκε κυρίως στα οφέλη της μητρότητας. Οι πολιτικές απέναντι στους άγαμους ήταν σκληρές: τους έδιναν άθλιες κατοικίες και θεωρούνταν ακατάλληλοι πολίτες.

Εκτός από την απαγόρευση των αμβλώσεων, ο Ceauşescu προήγαγε επίσης τον πρόωρο γάμο (αμέσως μετά το τέλος του σχολείου), έκανε πολύ δύσκολο το διαζύγιο και ποινικοποίησε τη μοιχεία και την ομοφυλοφιλία με τον Ποινικό Κώδικα του 1969, ακόμη κι αν γινόταν ιδιωτικά και χωρίς «δημόσιο σκάνδαλο» όπως προέβλεπε ο προηγούμενος κώδικας.

Αλλά οι εθνικές φιλοδοξίες του Τσαουσέσκου συντρίφθηκαν στη δεκαετία του 1980, όταν η οικονομία βυθίστηκε. Ουρές για λίγο ψωμί δημιουργήθηκαν. Οι άνθρωποι πεινούσαν. Το 1989, μια βίαιη επανάσταση τερμάτισε την κυριαρχία του Τσαουσέσκου. Αυτός και η σύζυγός του συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο μετά από δίκη δύο ωρών, την Ημέρα των Χριστουγέννων το 1989.

Η νέα κυβέρνηση κατάργησε αμέσως το Διάταγμα 770. Η έκτρωση έγινε νόμιμη, φτηνή και κοινή. Ένα χρόνο αργότερα, οι γυναίκες της Ρουμανίας είχαν 1 εκατομμύριο εκτρώσεις ή τρεις φορές περισσότερες εκτρώσεις από τις γεννήσεις.

Σήμερα, το ποσοστό έχει μειωθεί, αλλά εξακολουθεί να είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη.  

ΦΩΤΟ: Οι "πατέρες" των "αντιμεσαιωνιστών" γεμάτοι δέος μπροστά στον εμπνευστή της "μεσαιωνικής" πολιτικής [από εδώ]

ΚΟ