Επείγουσα επιστολή σχετικά με την οικονομική τραπεζική απαλλαγή των 700 δισεκατομμυρίων.

Η επιστολή του Patrick S. J. Carmack παραγωγού του The Money Masters.

Ο Patrick S. J. Carmack άσκησε εταιρικό δίκαιο και είναι πρώην Δικαστής Διοικητικού Δικαίου της πολιτείας της Οκλαχόμα καθώς επίσης και μέλος του Αμερικανικού Ανωτάτου Δικαστηρίου. Είναι ο συντάκτης του βίντεο "Οι Αρχοντες των Χρημάτων" ή "Αργυραμοιβοί".

Η μετάφραση του αγγλικού κειμένου έγινε απο εμάς.Για οποιαδήποτε λάθη που θα βρείτε στην μετάφραση του κειμένου επικοινωνήστε μαζί μας.

Αγαπητέ συντροφε Αμερικανέ πολίτη:

Η τρέχουσα σοβαρή αναταραχή στο έθνος μας-που στο μέλλον θα πάρει χειρότερη τροπή εάν δεν δοθεί η σωστή θεραπεία-είχε προβλεφθεί στο βίντεό μας "Οι κυρίαρχοι των Χρημάτων", ως αναπόφευκτο του κλασματικού αποθέματος του τραπεζικού μας συστήματος. Το τραπεζικό μας σύστημα, που καθιερώθηκε απο το νόμο της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ του 1913, λειτουργεί σαν ένα ελατήριο. Όταν η Κεντρική Τράπεζα, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα, επιθυμεί να δημιουργήσει νέο χρήμα, απλά το κάνει. Δεν υπάρχουν καθόλου αποθεματικά για τα λεφτά μας. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα μετά ξοδεύει τα λεφτά μας, συνήθως για την αγορά άυλων τίτλων από ιδιώτες ιδιοκτήτες των ομολόγων (πιο συχνά να πληρώσει το χρέος ή να βοηθήσει τεράστιες τράπεζες αγοράζωτας τις τράπεζες που πτωχεύουν), τις οποίες οι πωλητές είχαν αγοράσει απο το Υπουργείο Οικονομικών. Αυτά τα ομόλογα είχαν αρχικά πωληθεί στο κοινό ώστε να χρηματοδοτήσουν τα κρατικά ελλείμματα. Στην μεταφορά μας αυτήν τα χρήματα που δημιουργούνται απο την Ομοσπονδιακή Τράπεζα είναι το ελατήριο. Το ελατήριο τεντώνεται κατα τον τρόπο που παρουσιάζουμε στην συνέχεια.

Οι τράπεζες, οι ιδιωτικές, έχουν την άδεια να δανείζουν το 90% αυτού του δημιουργούμενου απο την Ομοσπονδιακή Τράπεζα χρήματος όταν αυτό κατατεθεί από τους πωλητές των ομολόγων.

Αυτό δε θα ήταν πρόβλημα. Το καθιστά όμως το γεγονός πως οι δανειζόμενοι σχεδόν πάντοτε ξανακαταθέτουν τα χρήματα( ή το κανουν αυτοί τους οποίους πληρώνουν με τις εισπραξεις των δανείων). Όταν ξανακατατεθούν τα χρήματα η τράπεζα μπορεί πάλι να τα δανείσει. Αυτά ξαναδανείζονται, καταθέτονται ξανά, ξαναδανείζονται, ξανακαταθέτονται και ούτο καθεξής, σχέδιο εγκεκριμένο από απο το νόμο της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ του 1913, το οποίο επιτρέπει στις τράπεζες να διατηρούν στην κατοχή τους ως απόθεμα μόνο το 10% των ξανακαταθεμένων εισπράξεων απο τα δάνεια. Το αποτελέλεσμα είναι να αφήνει τις τράπεζες να δανείζουν 9 φορές το αρχικό ποσό που τους έχει κατατεθεί και να εισπράττουν τόσους τόκους από αυτό όσες ήταν και οι φορές που το δάνεισαν. ¨Ετσι αντί για ένα επιτόκιο, για παράδειγμα της τάξεως του 6%, οι τράπεζες μπορούν συγκεντρωτικά να εισπράττουν επιτόκιο της τάξεως του 54% ετησίως( 6% Χ 9 , συνήθως είναι λίγο μικρότερο εξαιτίας της έλλειψης καταρτισμένων οφειλέτων). Τώρα γνωρίζετε, αν ήδη δεν είχετε δει το βίντεο "Οι Αρχοντες των Χρημάτων" ή "Αργυραμοιβοί", και το λόγο που οι τράπεζες μεγαλώνουν και ευημερούν πολύ περισσότερο από κάθε άλλη επιχέιρηση, αυτό συμβαίνει έως ότου το ελατήριο έχει τεντωθεί στο μέγιστο βαθμό.

Όταν η οικονομία πλημμυρίσει απο αυτό το τραπεζικά κατασκευασμένο χρήμα, 9 φορές περισσότερο απο το πραγματικό,το οποίο δημιουργήθηκε απο τη Κεντρική Τράπεζα, μία επέκταση η οποία αυξάνει τη προσφορά χρήματος, η οποία μειώνει την αγοραστική δύναμη-αξία των ήδη υπάρχοντων χρημάτων (συμπεριλαμβανομένων των μισθών και των αποταμιεύσεων). Τα επιτόκια αρχίζουν να πέφτουν (καθώς δεν υπάρχουν χρήματα για δανεισμό), οι τιμές αυξάνονται (πληθωρισμός). Το δολάριο αρχίζει να πέφτει συγκριτικά με τα νομίσματα των άλλων κρατών, όχι σε αυτό το ίδιο στάδιο της επέκτασης των χρημάτων. Τα χρήματα αρχίζουν να ρέουν έξω από τα κυβερνητικά Αμερικανικά ομόλογα (εξαιτίας των μικρότερων επιτοκίων και της ελαττωση της αγοραστικής δύναμης του δολαρίου εξαιτίας του πληθωρισμού).¨Ετσι τελειώνει η επέκταση,η περίοδος ευημερίας αυτού του τεχνικού επιχειρηματικού κύκλου. Για να καταπολεμηθεί η αύξηση του πληθωρισμού και η πτώση της αξίας του δολλαρίου, η Κεντρική Τράπεζα αρχίζει να αυξάνει τις τιμές των επιτοκίων.

Τότε το ελαττήριο της οικονομίας – η προσφορά χρήματος –έχοντας τεντωθεί στο μέγιστο βαθμό,αρχίζει να συστέλεται, συνήθως με αφορμή την αύξηση των επιτοκίων η οποία φτάνει σε τέτοιο βαθμό που εμποδίζει το δανεισμό καθώς και από τον πληθωρισμό. Η οικονομική αποτυχία ,μέρος του επιχειρηματικού κύκλου ξεκινά. Τα δάνεια ελαττώνονται καθώς οι τιμές των επιτοκίων μεγαλώνουν και οι πιστωτικοί όροι γινονται πιο σκληροί. Διαφοροι τομείς της οικονομίας, εξοικειωμένοι με την εύκολη πίστωση, αρχίζουν, εξαιτίας των υψηλώτερων τιμών των επιτοκίων, να συνάπτουν συμβάσεις εξαιτίας των ψηλότερων τιμών των επιτοκίων. Το να πάρει κανείς δάνειο γίνεται δυσκολότερο. Το κόστος αγοράς κατοικίας πέφτει, οι επιχειρήσεις αρχίζουν να αποτυγχάνουν και οι χρεοκοπίες αυξάνονται. Αυτή η αποτυχία, μέρος του κύκλου συνεχίζεται, και χειροτερεύει, έως ότου ο πληθωρισμός αρχίσει να πέφτει, οι τιμές να σταθεροποιούνται και το δολάριο να ισχυροποιείται σε σχέση με τα άλλα νομίσματα. Τελικά, τα ψηλότερα επιτόκια αρχίζουν να προσελκύουν ξένα χρήματα, και το Υπουργείο Οικονομικών έχει τη δυνατότητα να δανείζεται ότι χρειάζεται με ολοένα και μικρότερα επιτόκια. Οι τιμές των επιτοκίων πέφτουν. Ο τεχνητός κύκλος αρχίζει εκ νέου.

Αυτή ο οικονομικός κύκλος είναι εντελώς περιττός και η θεμελιώδης αιτία της εγγενής αστάθειας της οικονομίας μας. Οφείλεται στις πολύ γρήγορες αυξήσεις στην προσφορά χρήματος εξαιτίας του κατασπατάλησης του ελλείμματος και του πολλαπλασιαστικού αποτελέσματος της μεθόδου του κλασματικού αποθέματος του τραπεζικού μας συστήματος(που περιγράφεται παραπάνω).Καθώς επίσης και στην απληστία των δανειστών να επωφελούνται από ένα τέτοιο σύστημα που επιβραβεύει το δανεισμό με όλο και περισσότερα έσοδα από τους τόκους. Ακολουθείται από μία ταχεία συρρίκνωση της προσφοράς του χρήματος (όπως τα βιώνουμε τώρα), που είναι αναγκαία για την καταπολέμηση των πληθωριστικών επιπτώσεων της προηγούμενης φάσης, και τα δυό άμεσο αποτέλεσμα του νόμου της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ του 1913. Πρέπει επειγόντως να μεταρρυθμίσουμε αυτό το σύστημα που ανταμοίβει την πλεονεξία και οδηγεί στη συνεχώς αυξανόμενη ταλάντευση από το ζενίθ στο ναδίρ καταστρέφοντας κατα τη διαδικασία μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Χρειάζεται να ακυρώσουμε ή να μεταρρυθμίσουμε πλήρως τον ομοσπονδιακό Νόμος επιφύλαξης του 1913, και να το αντικαταστήσει με ένα σύστημα που να αποβάλλει τη δυνατότητα των ιδιωτικών τραπεζών να δημιουργούν και να πολλαπλασιάζουν τα χρήματα υπό μορφή δανείων.

Οι μεγάλες τράπεζες της χώρας αυτής – στις οποίες η κυβέρνηση δανείζει τα χρήματά σας, και από την οποία το νομοσχέδιο της εξαγοράς και διασωσης προτείνει να αγοράσει τα προβληματικά περιουσιακά στοιχεία (δεν θα θέλατε να έχετε κι εσείς την ευκαιρία να πωλήσετε τις αποτυχημένες επενδύσεις σας στην κυβέρνηση!),συστηματικά καταβροχθίζουν τράπεζες που αντιμετωπίζουν προβλήματα σε αυτό το τελευταίο στάδιο αποτυχίας- ολοένα και σε μεγαλύτερο βαθμό λόγω της ταχύτατης προγενέστερης νομισματικής επέκτασης και τού πληθωρισμού. Όπως μετά από όλες τους προηγούμενους αποτυχμένους κύκλους, θα προκύψουν μεγαλύτερες και πιο ισχυρές αλλά και λιγότερες Τράπεζες. Ο Πλούτος θα είναι ακόμη πιο συγκεντρωμένος υπό τον έλεγχό τους, τον οποίο θα χρησιμοποιήσει στην επόμενη οικονομική κρίση ώστε να διογκώσει και άλλο αυτή την ήδη κατάσταση, έως ότου τελικά κανείς δεν θα είναι ιδιοκτήτης, και το μόνο που θα έχει τη δυνατότητα να κάνει θα είναι να δανειστεί, και κατά συνέπεια να βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στα χρέη προς τις τράπεζες. Όχι η αποταμίευση αλλά τα πιστωτικά αποτελέσματα είναι αυτά που θα καθορίσουν την ικανότητα του μέσου Αμερικάνου πολίτη να συμμετέχει στη οικονομική δραστηριότητα (όπως η αγορά ενός σπιτιού ή ενός αυτοκινήτου). Κανένας δεν θα τολμήσει αρθρώσει έστω και μια λέξη ενάντια σε τέτοια δύναμη, που συγκεντρώνεται σε πολύ λίγα χέρια, και η δημοκρατία μας θα τελειώσει με ένα κλαψούρισμα.

Το Κογκρέσο αγωνίζεται έχοντας άγνοια του πολυπλοκότητας αυτού του τράπεζο-δημιουργημένου συστήματος που θεσπίστηκε το 1913. Αγωνίζεται με τα χρήματα με τα οποία οι επιτροπές πολιτικής δράσης των τραπεζών έχουν πλυμμηρίσει το πολιτικό σύστημα ώστε να κατανικήσουν τις εναντίον τους κριτικές και να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους. Αγωνίζεται με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οπία ανήκουν ή ελέγχονται από τις ίδιες τις τράπεζες, οι οποίες επιδιώκουν να σπείρουν τον πανικό στο λαό και να οδηγήσουν το Κονγκρέσο να καταφύγει σε λύσεις που έχουν αναπτυχθει και σχεδιαστεί από τις τράπεζες, οι οποίες καθιστούν μόνο τα θεμελιώδη προβλήματα χειρότερα και αυξάνει τον πλούτο τους. Βασιζόμενοι στην ιστορία, οι τράπεζες δε θα αποτύχουν στον να εξισορροπήσουντην οικονομία και τις αγορές διαμορφώνοντας κατάλληλα τις στρατηγικές τους ώστε να να εξαπατήσουν τον κόσμο και να ασκήσουν πίεση στο Κονγκρέσο να εκλπηρώσει τις επιθυμίες τους. Εμείς όμως πρέπει να αντισταθούμε. Πρέπει να απαιτήσουμε πραγματική μεταρρύθμιση - για την κατάργηση ή τη ριζική μεταρρύθμιση της τον Ομοσπονδιακού Νόμου επιφύλαξης του 1913.

Εδω είναι ένας υπερσύνδεσμος μιας τέτοιου είδους πρότασης μεταρρύθμισης, η ο Νομισματική Πράξη Μεταρρύθμισης. Δεν είναι η μόνη δυνατή μεταρρύθμιση, αλλά είναι μία που έχει αναπτυχθεί, στην πράξη, κατά τη διάρκεια πολλών ετών από τους πολυάριθμους νομισματικούς μεταρρυθμιστές συμπεριλαμβανομένου του πρώην νομπελίστα, το Δρ Milton Friedman. Οποιαδήποτε γνήσια μεταρρύθμιση του νομισματικού συστήματός μας πρέπει να περιλαμβάνει δύο βασικά στοιχεία: πρέπει να απαγορευθεί o κλασματικός δανεισμός επιφύλαξης (όπως περιγράψαμε παραπάνω,πρέπει να απαγορεύσουν στις τράπεζες τη δημιουργία χρημάτων, είτε ως δάνεια είτε με άλλο τρόπο. Η Νομισματική Πράξη Μεταρρύθμισης κάνει και τα δυό. Ενσωματώνει επίσης μέσα δράσης τα οποία περιλαμβάνουν την εξώφληση του τεράστιου εθνικού χρέος, και τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Δεν είχαμε γράψει προηγουμένως στους θεατές του "Οι Αρχοντες των Χρημάτων" ή "Αργυραμοιβοί". Κρίναμε ότι ο χρόνος δεν ήταν κατάλληλος και οι συνθήκες ώριμες. Αλλά όλο και μας ρωτούν - επειγόντως - τι μπορούμε να κάνουμε, και πότε, ώστε να είναι αποτελεσματικό. Τώρα είναι σαφές πως είναι επείγον ότι θα πρέπει να πλημμυρίζουμε το Κονγκρέσο με τις κλήσεις μας, με emails και επιστολές, για να αντιταχθούμε στην προτεινόμενη χρηματοδοτηση και φοροδιευκόλυνση των τραπεζών. Αντίθετα, υποστηρίζουμε μια πραγματική μεταρρύθμιση, που δεν θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση της οικονομικής εξουσίας στα χέρια όλο και λιγότερων. Υποστηρίζουμε τη νομισματική πράξη Μεταρρύθμισης, ή οποιαδήποτε τέτοια πράξη που καταργεί τις μεταρρυθμίσεις του Ομοσπονδιακού Νόμου επιφύλαξης του 1913, ώστε να απαγορευθούν τα κλασματικά αποθεματικών των τραπεζών και η δημιουργία χρημάτων (όπως με δάνεια ή με άλλο τρόπο) από ιδιωτικές τράπεζες. Είμαστε αντίθετοι με την Bailout των τραπεζών. Θέλουμε πραγματική, ουσιαστική μεταρρύθμιση, τώρα!

Ειλικρινά δικός σας

Patrick SJ Carmack

Patrick SJ Carmack, JD

Παραγωγός του Money Masters

themoneymasters.com