ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ.....Νεότουρκοι, ντονμέδες καὶ …Ἑβραῖοι!!!

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΩΝ Κρυπτοεβραίων (Ντονμέδων) Νεότουρκων

• -Οι ρίζες τους πάνε πίσω στο 1680
  Ο Σαμπατάϊ Ζεβί (Sabbatai Zvi) ανακηρύσσει τον εαυτό του εβραϊκό Μεσσία στη Θεσσαλονίκη. Ηγείται χιλιάδων Εβραίων οπαδών του σε μια έξοδο προς στην Παλαιστίνη. Στο δρόμο ο Ζεβί γίνεται μουσουλμάνος, για να γλυτώσει την ποινή του θανάτου από το Σουλτάνο.

Ὁ «μεσσίας» Σαμπατάι Σεβὶ καὶ οἱ Τουρκοεβραῖοι (ντονμέδες) τῆς Θεσσαλονίκης

 Οι οπαδοί του το είδαν αυτό ως σχέδιο του Θεού και επίσης έγιναν μουσουλμάνοι.

• Οι κρυπτοεβραίοι ονομάζονται Ντονμέδες (“Donmeh”)
  Το 1716 μια ομάδα που ονομάζεται “Donmeh” σχηματίζεται στη Θεσσαλονίκη με επικεφαλής τον διάδοχο του Σαμπατάϊ Ζεβί (Sabbatai Zvi), Baruchya Russo.
  Το 1900 ο αριθμός των Donmeh είναι πάνω από 100.000. Γνωστοί ως “κρυπτοεβραίοι”, φαίνεται να είναι μουσουλμάνοι , αλλά ήταν Εβραίοι.
• Οι Νεότουρκοι σχηματίζονται.
  Το 1891 σχηματίζεται μια πολιτική ομάδα από Ντονμέδες (Donmeh), που ονομάζεται «Η Επιτροπή της Ενώσεως και της Προόδου», που αργότερα ονομάστηκε «Οι Νεότουρκοι».
  Της Ομάδας ηγείται ο Ελευθεροτέκτονας Εβραίος Emmanuel Carrusso, με τη βοήθεια των Ρότσιλντ.
• Κογκρέσο των Νεοτούρκων
  Το 1902 & 1907 δύο Συνέδρια των Νεότουρκων λαμβάνουν χώρα στο Παρίσι, για να σχεδιάσουν τη διείσδυση στο στρατό του Σουλτάνου, που οδηγούν στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1908.
• Καθαιρέση του Σουλτάνου
  Το 1908, οι Ντονμέδες Νεότουρκοι εξεγείρονται και αναγκάζουν τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίντ Β’ σε υποταγή.
• Υποκίνηση 1ου Π.Π (WW I)
  Το 1914 οι Ντονμέδες Νεότουρκοι, ενισχύουν τον πληρωμένο δολοφόνο Γκαβρίλο Πρίντσιπ (Gavrilo Princep), Σερβοβόσνιο, που δολοφόνησε τον Αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο της Αυστρίας και τη γυναίκα του, Σοφία, Δούκισσα του Χόχενμπεργκ, στο Σεράγεβο στις 28 Ιουνίου 1914. Η διπλή δολοφονία πυροδοτεί τον 1ο Π.Π (WW Ι).
• Αρμενικό ΟλοκαύτωμαΤο 1915, το Αρμενικό Ολοκαύτωμα, που σχεδιάστηκε από τους Ντονμέδες (Κρυφοεβραίους) Νεότουρκους, αφήνει πίσω του 1,5 εκατ. Αρμενίων χριστιανών δολοφονήμένους.
• Ο Μουσταφά Κεμάλ, ανεβαίνει να κυβερνήσει την Τουρκία
  Το 1918 ο Ντονμές Μουσταφά Κεμάλ (“Ατατούρκ” = Πατέρας όλων των Τούρκων) ανεβαίνει στην ηγεσία.
• Οι Εβραιορώσσοι Μπολσεβίκοι εφοδιάζουν τους Νεότουρκους
• Το 1920 οι Εβραιορώσσοι Μπολσεβίκοι εφοδιάζουν τον Μουσταφά Κεμάλ με 10 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια, 45.000 τουφέκια, 300 πολυβόλα.
• Το 1921, Ο Μουσταφά Κεμάλ καταλαμβάνει το λιμάνι του Μπακού και το παραχωρεί στους Εβραιορώσσους Μπολσεβίκους πέντε ημέρες αργότερα.
  Οι Ρόθτσάϊλντς είναι χαρούμενοι, δεδομένου ότι έχουν πλέον την Baku Oil Company τους, στην Εβραιορωσσική επικράτεια των Μπολσεβίκων.
• Η πυρπόληση της Σμύρνης
  Το 1922 οι Ντονμέδες Κεμαλιστές, ενορχηστρώνουν την πυρπόληση της Σμύρνης, με αποτέλεσμα 100.000 Χριστιανοί, να βασανιστούν, να πεινάσουν, να βιαστούν και να θανατωθούν.

Ποιοι ήταν οι Ντονμέδες (Κρυφοεβραίοι) Νεότουρκοι;

Ταλαάτ Πασά (Talaat Pasha): Ντονμές Εβραίος. Ο υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας κατά την διάρκεια του 1ου Π.Π (WW Ι), επικεφαλής αρχιτέκτονας του ολοκαυτώματος των Αρμενίων.

Ντζαβίντ Μπέη (Djavid Bey): Ντονμές Εβραίος. Υπουργός Οικονομικών του Ταλαάτ Πασά.

Μεσίμ Ρούσσο (Messim Russo): Βοηθός του Ντζαβίντ Μπέη.

Ρεφίκ Μπέη (Refik Bey): Εκδότης της εφημερίδας των Νεότουρκων «Επαναστατική». Πρωθυπουργός της Τουρκίας το 1939.Emmanuel Carasso ή Emanuel Karasu (Θεσσαλονίκη 1862 – Τεργέστη 1934): Ήταν ένας δικηγόρος και μέλος της εξέχουσας οικογένειας Εβραίων Σεφαραδιτών Carasso της οθωμανικής Θεσσαλονίκης (τώρα Θεσσαλονίκη, Ελλάδα). Ήταν ένα εξέχον μέλος των Νεότουρκων. Το όνομα είναι επίσης γραμμένο Karaso, Karassu και Καράσσο. Η μορφή Karasu είναι ένα εκτουρκισμός του όνόματός του, που σημαίνει κυριολεκτικά «μαύρο νερό».
Ο Karasu ήταν μέλος (μερικές πηγές λένε ιδρυτής) και αργότερα πρόεδρος του Μακεδονικής Τεκτονικής Στοάς στην Θεσσαλονίκη και πρωτοστάτησε στην μασονική κυκλοφορία εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Οι μασονικές στοές και άλλες μυστικές κοινωνίες στην Θεσσαλονίκη, ήταν χώροι συναντήσεως για τους υποστηρικτές των Νεοτούρκων, συμπεριλαμβανομένου του Ταλαάτ Πασά.
Ο Karasu, ήταν ένας από τα πρώτα μη μουσουλμανικά μέλη της Οθωμανικής Ελεύθερης Κοινωνίας, η οποία αργότερα έγινε μέλος της επιτροπής της Ένωσης και Προόδου (CUP).
Όταν η CUP ήρθε στην εξουσία, έγινε στην Θεσσαλονίκη αναπληρωτής στο Οθωμανικό Κοινοβούλιο.
Του προσέφεραν διάφορες θέσεις στην Οθωμανική κυβέρνηση, αλλά τις αρνήθηκε.
Ο Karasu ήταν ένας από τους τρεις άνδρες που είπε στον Σουλτάνο Abdulhamit II να παραιτηθεί, τον Απρίλιο του 1909.
Εργάστηκε για την συνεργασία των διαφόρων εβραϊκών οργανώσεων στην Τουρκία, και επέμεινε ότι οι Τούρκοι Εβραίοι ήταν Τούρκοι πρώτα και Εβραίοι έπειτα.
Ήταν μέλος της Επιτροπής που διαπραγματεύτηκε την Συνθήκη για τον τερματισμό του Ιταλο-Τουρκικού πολέμου και της Επιτροπής για την διεθνοποίηση της πόλεως της Θεσσαλονίκης.
Έχασε την εύνοια του Μουσταφά Κεμάλ και πήγε εξόριστος στην Ιταλία.
Πέθανε το 1934, και είναι θαμμένος στο εβραϊκό νεκροταφείο στη Arnavutköy, Κωνσταντινούπολη.
βικιπαιδεία

Vladimir Jabotinsky*: Ρώσσοεβραίος Μπολσεβίκος, ο οποίος μετακόμισε στην Τουρκία το 1908. Εκδότης της εφημερίδας των Νεοτούρκων.

Alexander Helphand:  Σύνδεσμος των Ρόθτσάϊλντς. Συντάκτης της εφημερίδας «Τουρκική Πατρίδα».

Μουσταφά Κεμάλ («Ατατούρκ»):  Ένας Εβραίος Σεφαραδίτης. Παρακολούθησε το Εβραϊκό Δημοτικό Σχολείο, γνωστό και ως Σχολή Σεμσί Εφέντι, που διευθυνόταν από τον Εβραίο Σίμων Σεβί (Simon Zvi).

*  Κάνω μια υπόθεση, χοντροκομένη ίσως, βάσει των στοιχείων της βιογραφίας του και της δράσεώς του:

• Χρησιμοποίησε τους Μπολσεβίκους σαν απάντηση στα πογκρόμ των Ρώσσων κατά των Εβραίων,
• το Κίνημα των Νεοτούρκων σαν μέσον πιέσεως προς την Τσαρική Ρωσσία αλλά και διαδόσεως του Σιωνισμού στις Εβραϊκές Κοινότητες, του νεοσύστατου Τουρκικού Κράτους (πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας),
• τους Άγγλους για να πάρουν την Παλαιστίνη από τους Οθωμανούς (ώστε να είναι ευκολότερη η δημιουργία του Εβραϊκού Κράτους).
  ———————————————————————————-

Ταξίδεψε σε όλη την Ρωσσία και την Ευρώπη – με σκοπό την άσκηση πιέσεως για τον Σιωνιστικό σκοπό, στην Κωνσταντινούπολη μετά την Επανάσταση των Νεοτούρκων – υποστηρίζοντας την αδυσώπητη διεθνή πολιτική δραστηριότητα μαζί με τον συνεχιζόμενο εβραϊκό εποικισμό στην Παλαιστίνη.

Από εδώ:

————————————————————————-
Ο Jabotinsky γεννήθηκε ως Βλαντιμίρ Yevgenyevich (Yevnovich) Zhabotinsky στην Οδησσό της Ρωσσικής Αυτοκρατορίας σε μια εβραϊκή οικογένεια που είχε αφομοιωθεί. Ο πατέρας του, Yevno (Yevgeniy Grigoryevich) Zhabotinsky, ήταν ο συντηρητής της Ρωσσικής Εταιρείας Ιστιοπλοΐας και Εμπορίου και συμμετείχε στην εμπορία σίτου.

Ο Zhabotinsky ανατράφηκε σε ένα εβραϊκό σπίτι της μεσαίας τάξης και εκπαιδεύτηκε στα ρωσσικά σχολεία. Ενώ πήρε Εβραϊκά μαθήματα, όπως ένα παιδί, ο Jabotinsky έγραψε στην αυτοβιογραφία του, ότι η ανατροφή του ήταν «διαζευγμένη» από την εβραϊκή πίστη και την παράδοση.

Ξεκινώντας το 1896, σε ηλικία 16 ετών, ο Jabotinsky έγραψε άρθρα για μια μεγάλη τοπική ρωσσική εφημερίδα «Φυλλάδα της Odessa» και ως ανταποκριτής του εστάλη στην Ιταλία και την Ελβετία. Συνεργάστηκε επίσης με μια άλλη εφημερίδα, την «Odessa News».

Ο Jabotinsky έγραψε με το ψευδώνυμο «Altalena» (η ιταλική λέξη για το «swing». Βλέπε επίσης Altalena Affair). Ενώ ήταν στο εξωτερικό, αποφοίτησε από την νομική σχολή του Πανεπιστημίου Sapienza της Ρώμης, αλλά μόνο αργότερα κατάφερε να χαρακτηριστεί ως πληρεξούσιος κατά την επιστροφή του στην Ρωσσία. Στις αποστολές του από την Ιταλία κέρδισε την αναγνώριση ως ένα από τα φωτεινότερα παραδείγματα νέων δημοσιογράφων στη ρωσσική γλώσσα: αργότερα εξέδοσε εφημερίδες στα ρωσσικά, Γίντις και Εβραϊκά.

Μετά το πογκρόμ του Kishinev του 1903 [Το πογκρόμ Kishinev, ήταν μια αντι-εβραϊκή εξέγερση που έλαβε χώρα στο Κισινάου (Κισινάου), τότε η πρωτεύουσα της επαρχίας Βεσσαραβίας της Ρωσσικής Αυτοκρατορίας (τώρα η πρωτεύουσα της Μολδαβίας) στις 6 με 7 Απρ 1903], ο Jabotinsky εντάχθηκε στο σιωνιστικό κίνημα, όπου σύντομα έγινε γνωστός ως μια ισχυρή φωνή και πρωταγωνιστεί. Με περισσότερα πογκρόμ να διαφαίνονται στον ορίζοντα, ο Jabotinsky ίδρυσε τον Εβραϊκό Οργανισμό Αυτοάμυνας, μία εβραϊκή μαχητική ομάδα, για την διασφάλιση των εβραϊκών κοινοτήτων σε όλη την Ρωσσία. Ο Jabotinsky έγινε η πηγή της μεγάλης διαμάχης στην Ρωσσική εβραϊκή κοινότητα, ως αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών. Με αυτή την αφορμή, έθεσε ο ίδιος μετά το στόχο της μαθήσεως σύγχρονων εβραϊκών, και πήρε ένα εβραϊκό όνομα, το Βλαντιμίρ έγινε Ze’ev («λύκος»). Κατά την διάρκεια των πογκρόμ, οργάνωσε μονάδες αυτοάμυνας σε εβραϊκές κοινότητες σε όλη την Ρωσσία και πάλεψε για τα πολιτικά δικαιώματα του εβραϊκού πληθυσμού στο σύνολό του. Σύνθημά του ήταν «καλλίτερο να έχουμε ένα όπλο και να μην χρειάζεται, παρά να το χρειάζεσαι και να μην το έχεις!» Μια άλλη κλήση στα όπλα ήταν «εβραϊκή νεολαία, να μάθει να πυροβολεί!» Εκείνη την χρονιά, ο Jabotinsky εξελέγη ως εκπρόσωπος της Ρωσσίας στο 6ο Σιωνιστικό Συνέδριο στη Βασιλεία της Ελβετίας.

Μετά τον θάνατο του Theodore Herzl το 1904 έγινε ο ηγέτης της δεξιάς πτέρυγας των Σιωνιστών.

Το 1906 ήταν ένας από τους βασικούς ομιλητές στο 3ο Πανρωσσικό Συνέδριο των Σιωνιστών στο Ελσίνκι (Χέλσινγκφορς), το οποίο κάλεσε τους Εβραίους της Ευρώπης να συμμετάσχουν σε Gegenwartsarbeit (Εργασία στο παρόν) και να ενώσουν τις δυνάμεις τους, για να απαιτήσουν αυτονομία για τις εθνοτικές μειονότητες στη Ρωσσία. Παρέμεινε πιστός σε αυτό τον στόχο, για φιλελεύθερη προσέγγιση χρόνια αργότερα σε σχέση με τους Άραβες πολίτες του μελλοντικού εβραϊκού κράτους:. «Κάθε μία από τις εθνοτικές κοινότητες θα πρέπει να αναγνωρίζεται ως αυτόνομη και ίση στα μάτια του νόμου.”

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, συνέλαβε την ιδέα της δημιουργίας μιας Εβραϊκής Λεγεώνας, για να πολεμήσουν στο πλευρό των Βρετανών, εναντίον των Οθωμανών, οι οποίοι στη συνέχεια θα έλεγχαν την Παλαιστίνη. Το 1915, μαζί με τον Ιωσήφ Trumpeldor, ένα βετεράνο του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου, δημιούργησε το Zion Mule Corps, το οποίο αποτελείτο από αρκετές εκατοντάδες Εβραίους άνδρες, κυρίως Ρώσσους, που είχαν εξοριστεί από την Παλαιστίνη από τους Τούρκους και είχαν εγκατασταθεί στην Αίγυπτο. Η μονάδα πολέμησε με διάκριση στη Μάχη της Καλλίπολης. Όταν η Zion Mule Corps διαλύθηκε, ο Jabotinsky ταξίδεψε στο Λονδίνο, όπου συνέχισε τις προσπάθειές του για τη δημιουργία εβραϊκών μονάδων με σκοπό να πολεμήσουν στην Παλαιστίνη ως μέρος του βρετανικού στρατού. Το 1917, η κυβέρνηση συμφώνησε να θεσπίσει τρία εβραϊκά Τάγματα, για την δημιουργία της εβραϊκής Λεγεώνας.

Η συνέχεια εδώ:

βικιπαιδεία

Ολοκληρωμένο Κράτος με τους Άραβες

Ο Jabotinsky ήταν μια σύνθετη προσωπικότητα, που συνδυάζει τον κυνισμό και τον ιδεαλισμό. Σύμφωνα με τον ιστορικό Benny Morris, έγγραφα δείχνουν ότι Jabotinsky υποστήριξε την ιδέα της μεταφοράς των αραβικών πληθυσμών, εφόσον απαιτείται, για την ίδρυση ενός (ακόμα προτεινομένου τότε) Εβραϊκού Κράτους. Άλλα γραπτά του Κράτους με βάσει τα οποία ο Τζαποτίνσκι έλεγε, «Δεν θέλουμε να βγει έστω και ένας Άραβας είτε από την αριστερή ή τη δεξιά όχθη του ποταμού Ιορδάνη. Θέλουμε να ευημερήσουν τόσο οικονομικά όσο και πολιτιστικά και οραματιζόμαστε το καθεστώς της Εβραϊκής Παλαιστίνης [Μεγάλο Ισραήλ ha – Ivri] ως εξής : Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού θα είναι Εβραίοι, αλλά ίσα δικαιώματα δεν θα είναι εγγυημένα μονο για αυτούς, αλλά και για όλους τους άραβες πολίτες, θα πρέπει επίσης να πληρούνται».

Ο Jabotinsky ήταν πεπεισμένος ότι δεν υπήρχε τρόπος για τους Εβραίους να ανακτήσουν οποιοδήποτε μέρος της Παλαιστίνης, χωρίς αντιδράσεις από τους Άραβες. Το 1934 έγραψε ένα σχέδιο συντάγματος για το εβραϊκό κράτος, στο οποίο δηλώνεται ότι οι Άραβες θα είναι επί ίσοις όροις με τους αντίστοιχους Εβραίους «σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής της χώρας». Οι δύο κοινότητες θα μοιράζονται τα καθήκοντα του κράτους, τόσο των στρατιωτικών όσο και των δημοσίων υπηρεσιών, και θα απολαμβάνουν τα προνόμιά του. Ο Jabotinsky πρότεινε τα Εβραϊκά και τα Αραβικά πρέπει να έχουν ισότιμη θέση, και ότι «σε κάθε υπουργικό συμβούλιο, όπου ο πρωθυπουργός είναι ένας Εβραίος, η αντιπροεδρία της Κυβςενήσεως θα πρέπει να προσφέρεται σε έναν Άραβα και το αντίστροφο».

Επίσης από εδώ:

βικιπαιδεία

Σωτήρης Παπανικολάου