Κομμουνιστικά εγκλήματα: Η Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο

Μετά το «Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός», δηλαδή την απόλυτη αποτυχία του επαναστατικού οικονομικού του προγράμματος στην Κίνα και τα 45.000.000 εκατομμύρια νεκρών μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια, το διάστημα 1958-1961, ο ''τιμονιέρης'' Μάο τσε Τούνγκ έβαλε πλώρη για την ''πολιτιστική επανάσταση''. 

Με τον βαρύγδουπο τίτλο του  ''προέδρου του κόμματος και του ιδεολογικού καθοδηγητή των κομμουνιστικών μαζών'' δημιούργησε έναν νέο εγκληματικό μηχανισμό, τους ερυθροφρουρούς. Με αυτούς θα πραγματοποιούσε την ''προλεταριακή πολιτιστική επανάσταση''.    

Οι ερυθροφρουροί 

Οι ομάδες των ερυθροφρουρών δημιουργήθηκαν κυρίως στα αστικά κέντρα. Στους πυρήνες τους προσήλθαν παραγκωνισμένα κομμουνιστικά στελέχη, ένας πυρήνας αποτυχημένων καλλιτεχνών που πρέσβευαν την καταστροφή κάθε πολιτιστικού στοιχείου που ήταν ξένο στην προλεταριακή επανάσταση, αρκετοί κατώτεροι εργάτες εργοστασίων (λούμπεν προλετάριοι), μισοάνεργοι, καθώς και οπορτουνιστές μαζί με άλλα βίαια και αντικοινωνικά στοιχεία του περιθωρίου. 

Τα συνθήματά τους μαρξιστικά: "να μεταμορφώσουμε την ανθρώπινη φύση και έτσι να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός", "να δημιουργήσουμε την απόλυτη καθημερινή πάλη αποφεύγοντας την εξατομίκευσή της", "να πολεμήσουμε τους Κινέζους που θέλουν να προκόψουν εις βάρος της ισότητας", "να εκριζωθεί κάθε ίχνος αστικής νοοτροπίας".  

Η πολιτιστική επανάσταση αρχίζει

Οι ερυθροφρουροί εισέβαλαν παντού με μορφή αληθινής λαίλαπας. Στο Πεκίνο μόνο σημειώθηκαν 1.700 δολοφονίες και 30.000 σπίτια ερευνήθηκαν και λεηλατήθηκαν συστηματικά. Στην Σαγκάη 150.000 σπίτια αλώθηκαν από τις ερυθρές τρομοκρατικές ορδές.

Οι νεαροί ερυθροφρουροί ξεκινούσαν τις "επιχειρήσεις" τους από τα ίδια τα σχολεία τους. Εκεί αναζητούσαν τους δασκάλους τους στις σχολικές αίθουσες, τους έβγαζαν στο προαύλιο, ξυλοκοπώντας τους ανηλεώς με ξύλα ή λιθοβολώντας τους. 

Τους εξανάγκαζαν να φορούν κουρέλια και γελοία καπέλα, τους πασάλειφαν τα πρόσωπα με μαύρη μπογιά (το μαύρο συμβόλιζε την "αντίδραση"), τους κρεμούσαν πινακίδες με ύβρεις και τελικά τους ανάγκαζαν να παρελαύνουν κάτω από συνεχή χτυπήματα, βρισιές και κραυγές. Κάποιον δάσκαλο τον ανάγκασαν να συρθεί και να φάει χόρτα από το έδαφος. Πολλούς δασκάλους τους, υπό την ανοχή της αστυνομίας, τους ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου. Τουλάχιστον αυτοί που έχαναν την ζωή τους διατηρούσαν την αξιοπρέπειά τους... Σύμφωνα με υπολογισμούς 140.000 εκπαιδευτικοί σε όλη την Κίνα υποβλήθηκαν σε τέτοιου είδους μαρτύρια. 

Σύμφωνα με το πνεύμα της πολιτιστικής επανάστασης, τα παιδιά από ''αντιδραστικές'' οικογένειες είχαν βεβαρημένη κληρονομικότητα και δεν μπορούσαν να γίνουν καλοί επαναστάτες (χαρακτηρίζονταν συλλήβδην "μαύρα") και χρειάζονταν επειγόντως "αναμόρφωση" και "τιμωρία". Αντίθετα, τα παιδιά των κομμουνιστών ήταν εκ γενετής "κόκκινα", ανήκαν σε μια κομμουνιστική καθαρή γραμμή αίματος, άρα είχαν κληρονομήσει όλες τις επαναστατικές αρετές. Όσοι ερυθροφρουροί αποδεικνύονταν "κακής γενετικής καταγωγής", διώχνονταν βίαια. Όλα τα σπίτια των "μαύρων" δέχονταν τις επισκέψεις των πιο βίαιων ομάδων ερυθροφρουρών με αιματηρά αποτελέσματα. 
Χαρακτηριστικό είναι το εμβατήριο: 

Αν ο πατέρας είναι γενναίος, ο γιος είναι ήρωας, 
Αν ο πατέρας είναι αντιδραστικός, ο γιος είναι κωλοτρυπίδα. 
Αν είσαι επαναστάτης, εμπρός προχώρα κι έλα μαζί μας. 
Αν δεν είσαι, άντε πηδήξου 
[...] 
Στο διάολο να πάτε! 
Θα σας διώξουμε από τις ήδη χαμένες θέσεις σας! 

Σκότωσε! Σκότωσε! Σκότωσε 

Πολλοί συγγραφείς (Λάο Σε, Φου Λέι, Τενγκ Τε) και μεταφραστές ξένων ποιητών διαπομπεύθηκαν στους δρόμους του Πεκίνου. Καταστράφηκαν πολλά χειρόγραφα συγγραφέων και κάποιοι άλλοι φυλακίστηκαν ή ακόμα και δολοφονήθηκαν. Κανείς ζωγράφος δεν τολμούσε να υπογράψει έργο του, αλλά οι περισσότεροι υπέγραφαν με μια ευχή για μακροημέρευση στον μεγάλο τιμονιέρη Μάο. Σε μαζικές συνελεύσεις ερυθροφρουρών στα Πανεπιστήμια, οι καθηγητές τους υποβάλλονταν σε πιεστικές ανακρίσεις και ταπεινωτικές μεταχειρίσεις. 

Τον Σεπτέμβριο του 1966, ο αρχηγός των ερυθροφρουρών Λιν Μπιάο κήρυξε επισήμως τον πόλεμο στις "τέσσερις απαρχαιωμένες ιδέες" (παλιές ιδέες, παλιά κουλτούρα, παλαιά ήθη, παλαιές συνήθειες). 

Ομάδες ερυθροφρουρών με επικεφαλής τη γυναίκα του Μάο, Τσιάνγκ Κινγκ, κατέστρεψαν πολλούς ναούς. Κατέστρεψαν,δε, με μανία τα κοστούμια της περίφημης Όπερας του Πεκίνου, ενώ αφαίρεσαν ένα τμήμα του Σινικού τείχους και το χρησιμοποίησαν για την κατασκευή χοιροστασίων. 

Σε δημόσια μέρη οι ερυθροφρουροί πυρπολούσαν μεταφράσεις έργων ξένων συγγραφέων (Σαίξπηρ, Ίψεν), την Αγία Γραφή, εξεδίωξαν τους βουδιστές καλόγερους του βουνού Γουτάι, ενώ απαγορεύτηκε ο εορτασμός της έλευσης του νέου έτους. Απλοί θρησκευόμενοι άνθρωποι σπρώχνονταν στις πλατείες των πόλεων και δέχονταν συνεχείς ύβρεις και προσβολές από τον όχλο των ερυθροφρουρών. 

Πολλοί αυτοκτονούσαν μην αντέχοντας τις συνεχείς ταπεινώσεις (1200 αυτοκτονίες μόνο στη Σανγκάη). Σημειώθηκαν καταστροφές στους τάφους ξένων, ενώ απαγορεύτηκαν και απλά πράγματα της καθημερινής ζωής (κατοικίδια, τα πουλιά, τα λουλούδια), καθώς απαιτούσαν φροντίδα και αποσπούσαν τους πολίτες από τα επαναστατικά τους καθήκοντα!

Οργανωμένες ομάδες περιφρούρησης των ερυθροφρουρών, εξανάγκαζαν τους περαστικούς να αποστηθίζουν εδάφια από το "κόκκινο βιβλιαράκι" του Μάο. Κάθε αρνητική αντίδραση στις γελοιότητες αυτές καταδίκαζε τον "ένοχο" να υποστεί τις επιπτώσεις του νόμου του "Λυντς". 

Κατάσχεσαν βίαια διάφορα "απαγορευμένα" αντικείμενα (όπως καπέλα, παλαιά έπιπλα, τράπουλες, σετ σκακιού, δίσκους γραμμοφώνου), τα οποία έκαψαν σε μεγάλες φωτιές στη μέση του δρόμου. Εκατοντάδες καταστήματα αναγκάστηκαν να αλλάξουν ονομασία έτσι ώστε να περιλαμβάνουν και τη λέξη "κόκκινο". Συνεχίζοντας την "πολιτιστική τους αναγέννηση", οι ερυθροφρουροί έκλεισαν διά της βίας πολλές καφετέριες, ενώ εμπόδιζαν τους γάμους και τις κηδείες ως δήθεν αντιδραστικούς θεσμούς, σχηματίζοντας ανθρώπινες αλυσίδες. 

Όλα τα βιβλιοπωλεία πωλούσαν μόνο το "κόκκινο βιβλιαράκι" του Μάο (τυπώθηκε σε 70.000.000 αντίτυπα), ενώ πολλά καταστήματα πωλούσαν αποκλειστικά μικρές προτομές του. Εκατομμύρια Κινέζοι φωτογραφίζονταν κραδαίνοντας το μικρό αυτό βιβλιαράκι....

Τον Αύγουστο του 1967, ο Τύπος του Πεκίνου ξεσπάει: οι αντιμαοϊκοί είναι «ποντίκια που τρέχουν στους δρόμους, σκοτώστε τους, σκοτώστε τους». 
Ο νέος υπουργός Ασφαλείας Ξιε Φουζί δηλώνει στο τέλος Αυγούστου μπροστά σε ένα ακροατήριο στελεχών της αστυνομίας: 
«Δεν μπορούμε να συμμορφωνόμαστε με τις συνηθισμένες πρακτικές. Δεν μπορούμε να ακολουθούμε τον Ποινικό Κώδικα. Αν συλλαμβάνετε άτομα επειδή έχουν σκοτώσει, θα κάνετε λάθος... Οι Ερυθροφρουροί που σκοτώνουν πρέπει να τιμωρούνται; Η γνώμη μου είναι ότι αν σκοτώθηκαν κάποιοι, ε, καλά, σκοτώθηκαν, δεν είναι δικό μας πρόβλημα... Δεν επιδοκιμάζω το γεγονός ότι οι μάζες σκοτώνουν, αλλά αν οι μάζες μισούν τους κακούς ανθρώπους σε σημείο που εμείς δεν μπορούμε να τις σταματήσουμε, τότε δεν επιμένουμε... Η λαϊκή αστυνομία πρέπει να είναι με το μέρος των Ερυθροφρουρών, να συνδέεται μαζί τους, να τους συμπαθεί, και να τους προσφέρει πληροφορίες».

Από τη μαρτυρία ενός Ερυθροφρουρού, ηλικίας τότε δεκατεσσάρων ετών:  

«Πρέπει να ήταν πενήντα οχήματα... Στο ψυγείο κάθε καμιονιού ήταν δεμένο ένα ανθρώπινο ον. Σε μερικά ήταν δεμένοι δύο. Όλοι ήταν ξαπλωμένοι διαγωνίως και ακινητοποιημένοι με σύρμα και σχοινιά... Το πλήθος περιτριγύριζε τους δυστυχείς και βύθιζε στο σώμα τους ακόντια και σπαθιά, μέχρι να σωριαστούν σαν άδεια σακιά από όπου ανάβλυζε αίμα».

Όλα τα εγκλήματα έγιναν υπό τις ευλογίες του Μάο τσε Τούνγκ και τη συνεργασία της αστυνομίας. Η προσωπική φρουρά του Μάο, η μονάδα 8341, οργίασε στο πανεπιστήμιο του Πεκίνου όπου ανακαλύφθηκαν 178 «εχθροί», και δέκα πέθαναν από τα βασανιστήρια. Σε ένα εργοστάσιο του Σαανξί, τέλος του 1968, ανακάλυψαν τον «εξοπλισμό» 547 «κατασκόπων», και 1200 συνενόχων τους. Όσο για την ηθοποιό της όπερας Γιαν Φενγκγίνγκ, ένοχη για δεκατρία εγκλήματα, αυτοκτόνησε τον Απρίλιο του 1968. Της έκαναν αυτοψία για να βρουν έναν ραδιοπομπό που έκρυβε στο σώμα της. Οι τρεις μεγαλύτεροι πρωταθλητές του πινγκ-πονγκ έβαλαν επίσης τέλος στη ζωή τους. Οι έφοδοι στα σπίτια, οι συλλήψεις και οι φυλακίσεις έλαβαν βιβλικές διαστάσεις. 

Από τις συμμορίες των ερυθροφρουρών δεν γλίτωσαν ούτε μέλη του κόμματος. Συνολικά στη διάρκεια της πολιτιστικής επανάστασης φυλακίστηκαν πάνω από 3.000.000 μέλη του, σε σύνολο 18 εκατομμυρίων. Στη φυλακή επίσης σύρθηκαν 400.000 στρατιωτικοί. Ενώ μεταξύ των διανοουμένων φυλακίστηκαν: 142.000 εκπαιδευτικοί, 53.000 τεχνικοί και επιστήμονες, 500 καθηγητές της ιατρικής, 2600 συγγραφείς και καλλιτέχνες. Αρκετοί από αυτούς δολοφονήθηκαν ή εξωθήθηκαν στην αυτοκτονία. 

Το Θιβέτ δεν έμεινε ανέγγιχτο από την Πολιτιστική Επανάσταση. Από τον Ιούλιο του 1966, οι Ερυθροφρουροί εξαπέλυσαν επιθέσεις κατά των ιδιωτικών κατοικιών, αντικαθιστώντας πάνω στους βωμούς τους Βούδες με πορτρέτα του Μάο Τσε Τουνγκ - υπέβαλλαν τους μοναχούς σε επανειλημμένες «δημόσιες δοκιμασίες» απ’ όπου δεν ήταν σίγουρο πάντα πως θα ’βγαιναν ζωντανοί. Η λεηλασία του μοναστηριού Γιοκχάνγκ στη Λάσα επαναλαμβάνεται σε μυριάδες άλλες περιπτώσεις σύμφωνα με έναν μοναχό που ήταν μάρτυρας:

«Υπήρχαν πολλές εκατοντάδες ναοί. Μόνο δύο γλίτωσαν. Όλοι οι άλλοι λεηλατήθηκαν και βεβηλώθηκαν. Το σύνολο των αγαλμάτων, ιερά κείμενα και τελετουργικά αντικείμενα καταστράφηκαν ή εκλάπησαν... Μόνο το άγαλμα του Σακυαμούνι, στην είσοδο του Γιοχάνγκ, ξέφυγε από τους Ερυθροφρουρούς, γιατί [.,.] συμβόλιζε τους δεσμούς ανάμεσα στην Κίνα και το Θιβέτ. Οι λεηλασίες διήρκεσαν περίπου μία εβδομάδα. Ύστερα, το Γιοχάνγκ μετατράπηκε σε στρατώνα για τους Κινέζους στρατιώτες... Ένα άλλο τμήμα του [...] μετατράπηκε σε σφαγείο» 

Οι ναοί, όπως προαναφέρθηκε, υπήρξαν τα επίλεκτα θύματά τους: την επομένη της Πολιτιστικής Επανάστασης, μόνο 13 από τους 6259 τόπους λατρείας του βουδισμού λειτουργούσαν ακόμη. Από τους υπόλοιπους, οι πιο ευνοημένοι μετατράπηκαν σε στρατόπεδα, σε αποθήκες ή κέντρα εγκλεισμού: σε πείσμα των εκτεταμένων ζημιών, κατάφεραν να επιβιώσουν, και ορισμένοι, τώρα πια, έχουν ξανανοίξει. Αλλά πολλοί καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, και οι θησαυροί τους -χειρόγραφα αιώνων, νωπογραφίες, thanka (πίνακες ζωγραφικής), αγάλματα κ.λπ.- καταστράφηκαν ή κλάπηκαν, ειδικά ό,τι περιείχε πολύτιμα μέταλλα. Ένα χυτήριο του Πεκίνου εφοδιαζόταν μέχρι το 1973 με 600 τόνους θιβετιανών αγαλμάτων. Το 1983, μια αποστολή από τη Λάσα μπόρεσε να ξαναβρεί στην κινεζική πρωτεύουσα 32 τόνους θιβετιανών υπολειμμάτων που περιλάμβαναν 13.537 αγάλματα και αγαλματίδια. Η τάση εκρίζωσης του βουδισμού συνοδεύτηκε από την προσπάθεια επιβολής κινεζικών ονομάτων στα νεογέννητα και, μέχρι το 1979, από την εκπαίδευση των παιδιών στην κινεζική γλώσσα. Οι Ερυθροφρουροί έκοψαν τις πλεξούδες των Θιβετιανών και των δυο φύλων και προσπάθησαν να τους επιβάλουν κανόνες ένδυσης που ήταν τότε της μόδας στην Κίνα. 

Ο νότος της χώρας υπέφερε περισσότερο από όλες τις περιοχές: ίσως 100.000 νεκροί μόνο στο Γκουανξί, 40.000 στο Γκουανγκντόνγκ, 30.000 στο Γιουνάν. Οι Ερυθροφρουροί υπήρξαν ανελέητοι. 

Τι ακριβώς ήταν τελικά η προλεταριακή πολιτιστική επανάσταση του Μάο; 

Τα γεγονότα, η ρητορική, οι μέθοδοι και οι ενέργειες αποτελούν τις καλύτερες μαρτυρίες. Πίσω από τον τίτλο ''πολιτισμική επανάσταση'' κρύβεται μια ακόμη εκδήλωση του μπολσεβικισμού που εκδηλώνεται πάντα μέσα σε ένα όργιο βίας και εγκλήματος και έχει ως πρώτο στόχο την εξαφάνιση της προσωπικότητας και τον αφανισμό της κοινωνικής και πνευματικής ελίτ.

Τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτού του άρθρου είναι από το βιβλίο:΄΄Η μαύρη βίβλος του κομμουνισμού'' των εκδόσεων Εστία. 

Ristorante Verona