Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ

Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός

Αναφερθήκαμε χθες στον ρόλο του Λένιν και της νεοσύστατης Σοβιετικής Ένωσης, στην μικρασιατική καταστροφή, η οποία επήλθε τέτοιες ημέρες του 1922 – οι Τούρκοι εορτάζουν την «Ημέρα της Νίκης» στις 30 Αυγούστου.

Σήμερα θα αναφερθούμε στην πρώτη προδοσία του ΚΚΕ, η οποία αφορούσε την μικρασιατική καταστροφή. Μια προδοσία αναμφισβήτητη! Κατ’ αρχάς υπάρχει το πιο σοβαρό ντοκουμέντο προδοσίας, που περιέχεται στο διαβόητο άρθρο του Γ.Γ. του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδη, στον «Ριζοσπάστη» της 12ης Ιουλίου 1935, με τίτλο «Μια Επιφύλαξη»:  

«Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία, η Τουρκία θα ‘τανε σήμερα πεθαμένη και μεις Μεγάλη Ελλάδα. Τη «λευτεριά» μας θα την στηρίζαμε στην υποδούλωση του Τούρκικου λαού. Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούουμε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ. Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των Εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε αυτού όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον Τούρκικο λαό μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο. Γι’ αυτό, εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε».

Έτσι, από την πρώτη στιγμή το ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) τάσσεται κατά της εκστρατείας και υπέρ της Τουρκίας, οργανώνοντας κομμουνιστικούς αντιπολεμικούς πυρήνες στο μέτωπο, με το σύνθημα «Στα σπίτια μας!». Αναφέρει σχετικώς ο Μπεναρόγια: «Μια ευρεία αντιπολεμική προπαγάνδα εις το μέτωπο και τα μετόπισθεν αναπτύσσεται. Οργανώνονται ενιαχού στρατιωτικοί κύκλοι προς μελέτη και συζήτηση. Ένα κόμμα αντιπολεμικό δημιουργείται στο μέτωπο» (πηγή: «Η πρώτη σταδιοδρομία του ελληνικού προλεταριάτου», Α. Μπεναρόγια, Εκδόσεις «Κομμούνα»). Αναφέρει σχετικώς και ο «Ριζοσπάστης» στην ένθετη έκδοση «Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή 1919-1922», στο φύλλο της 14ης Αυγούστου 2011: «Στο μικρασιατικό μέτωπο συγκροτήθηκε επίσης Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή των κομμουνιστών στρατιωτών, με στόχο τη διαφώτιση των στρατιωτών του μετώπου, αναδεικνύοντας τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης και των ιμπεριαλιστών συμμάχων της με την τυχοδιωκτική μικρασιατική εκστρατεία, από τη μια πλευρά, και τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα, από την άλλη».

Μάλιστα, οι κομμουνιστές εξέδωσαν –εκτός από «αντιπολεμικές» προκηρύξεις- και εφημερίδα στο μέτωπο! Από την παραπάνω πολύ πρόσφατη Ένθετη Έκδοση (του 2011), ιδού τι έγραφε «Η φωνή των στρατιωτών του Μετώπου», το Σεπτέμβριο του 1920:

«Αφού τόσον καιρό εστρώσαμε της Βαλκανικής, της Ρωσίας και της Ανατολής τα βουνά και τους κάμπους με τα κουφάρια μας και με το σκοτωμένο αίμα μας εβάψαμε το χώμα και τις πέτρες τους, αφού οι αφέντες που κυβερνάνε μας δέσανε με τις βαριές αλυσίδες της οργανωμένης βίας σαβανώνοντας τα σπιτικά μας με τη μαυρίλα της δυστυχίας, έρχονται τώρα με την απαίσια ικανοποίηση του θριάμβου των να μας ζητήσουνε ψήφο ευγνωμοσύνης για το μεγάλωμα της «Πατρίδος» και για την απελευθέρωση των «υποδούλων αδελφών»…

Κι όταν, πια, ενώ εμείς τραβούσαμε το θανατερό δρόμο του μαρτυρίου μας με τα νύχια των στρατοκρατικών κοράκων στη σάρκα μας, είδαμε αυτή την παρασιτική τάξη… είδαμε αυτούς τους κυβερνητικούς πάτρωνες τους μ’ όλο το φκιασίδι του φιλεργατισμού των να ρίχνουν στο τέλος κάθε πρόσχημα δίνοντας τις πιο οιχτρές αναχρονιστικές λύσεις στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, εργατικά, αγροτικά και αρπάζοντας τον ιδρώτα και το αίμα των αδελφών μας εργατών και χωρικών για να χτίζουν τα παλάτια και να γεμίζουν τις κάσες των πλουτοκρατών…

Δεν μπορείτε να ‘χετε σεις πατρίδα ούτε ιδανικά. Τα ιδανικά σας και η πατρίδα σας είναι κλεισμένα μέσα στο σιχαμερό σας συμφεροντολογικό σας εγώ που την κτηνώδη απληστία του χορταίνει η θυσία του ανθρωπίνου αίματος. Η πατρίδα αυτή που την περιτριγυρίζετε μ’ έναν γελοίο πλασματικό φωτοστέφανο είναι η δική μας η πατρίδα. Και οι αληθινοί πατριώτες είμαστε εμείς. Όχι γιατί σκοτωθήκαμε και σκοτώσαμε άλλους ανθρώπους και ματώσαμε και ταλαιπωρηθήκαμε για τα συμφέροντά σας κάτω απ’ την πίεση της βίας σας, αλλά γιατί το κήρυγμα της μεγάλης αλήθειας που ‘ρχεται βροντόφωνο από κει πάνω, (σ.σ. εννοείται η Σοβιετική Ρωσσία), μας εσφυρηλάτησε την καρδιά μας με τη θέληση της αγαπημένης πατρίδας μας αναγεννημένης κι ευτυχισμένης με τη δύναμη την ακαταμάχητη που χρειάζεται στους μεγάλους απολυτρωτικούς αγώνες, με την αγάπη για όλους τους δυναστευομένους ανθρώπους του κόσμου και για τη λευτεριά και για την παντοτινή ειρήνη και για την αδελφοσύνη. Αυτή είναι η πατρίδα για την οποία έχουμε την ανώτερη θέληση και δύναμη να πολεμήσουμε. Και θα πολεμήσουμε γι’ αυτήν». (πηγή: Το ΚΚΕ, Επίσημα Κείμενα τόμος Α’, σελ. 114 – 116).

Πατρίδα τους, λοιπόν, η Σοβιετική Ένωση! Και μόνο γι’ αυτήν έχουν «τη θέληση και τη δύναμη» να πολεμήσουν! Οι ίδιοι τα έχουν γράψει αυτά και οι ίδιοι τα αναδημοσιεύουν αναιδώς, το 2011 επαναλαμβάνω. Δεν είναι, λοιπόν, απλώς προδότες, είναι και αμετανόητοι προδότες!

Επιπροσθέτως, παραθέτω και απόσπασμα από το «μήνυμα της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα για την επέτειο των 90 χρόνων του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας – 27/11/10»: «…Θα ήθελα να σταθώ σε ένα σοβαρό ιστορικό γεγονός που κάνει ακόμα πιο στενούς τους δεσμούς ανάμεσα στον ελληνικό και τουρκικό λαό, ανάμεσα στους Έλληνες κομμουνιστές και τους Τούρκους κομμουνιστές. Πρόκειται για την Μικρασιατική Εκστρατεία που οργάνωσε η αστική τάξη της Ελλάδας με σκοπό να κατακτήσει τουρκικά εδάφη». Εδώ νομίζω πως τα σχόλια περιττεύουν…

Ολοκληρώνοντας με την προδοσία στην Μ. Ασία, θα προλάβω κάποιους καλοθελητάς που προσπαθούν να υποβαθμίσουν τον ρόλο της κομμουνιστικής προδοσίας στην έκβαση της εκστρατείας. Τους απαντά σχετικώς ο Μπεναρόγια: «Η απεργία του στρατού στο μέτωπο, έλυσε τη μικρασιατική τραγωδία».