1) ἔχουμε συνηθίσει νὰ ὑποστηρίζουν τὸ πολυτονικὸ ὀμάδες ἀτόμων μὲ ἁρκετὰ ἀκραῖες ἀντιλήψεις, γιὰ τὶς ὁποῖες τὸ τονικὸ δὲν εἶναι παρὰ ἕνα ἐλάχιστο μέρος μίας κοσμοθεωρίας
2) γιὰ πρώτη φορὰ παρουσιάζεται μία κίνηση ἁπλῶν πολιτῶν ποὺ θέτει σὰν σκοπό της νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα τῶν τόνων καὶ μόνο. Προτείνει τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ πολυτονικοῦ, ξέροντας ὅτι γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ πρέπει νὰ ὑπάρξουν κάποιες προϋποθέσεις
3) μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καταπιάνεται μὲ τὴν πραγματοποίηση αὐτῶν τῶν προϋποθέσεων:
α) τεχνικὴ ἐνημέρωση, δημιουργία καὶ διάδοση πληροφορικῶν ἐργαλείων
β) ἐνημέρωση πάνω στοὺς κανόνες τονισμοῦ καὶ παιδαγωγία τῶν τόνων
γ) ἐνημέρωση πάνω στὴν ἱστορία τῆς τονοκτονίας, παραθέτοντας ὅ,τι ἔχει γραφτεῖ ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνα μέχρι σήμερα καθὼς καὶ ντοκουμέντα πάνω στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ μονοτονικοῦ
... μαζὶ μὲ ἐπιχειρήματα, ἀποφθέγματα καὶ μαρτυρίες ἀνωνύμων καὶ ἐπωνύμων ἐπισκεπτῶν
πού, ὁ καθένας μὲ τὸν τρόπο του, ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ μονοτονικὸ δὲν εἶναι οὔτε φυσικὴ ἐξέλιξη οὔτε ἱστορικὴ ἀναγκαιότητα, ἀλλὰ ἁπλῶς μιὰ σκοτεινὴ περίοδος τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ποὺ στὸ χέρι μας εἶναι νὰ ξεπερασθεῖ, ἕνα λάθος ποὺ μπορεῖ νὰ διορθωθεῖ.
3 comments:
Το πολυτονικό δεν έχει πλέον καμία ουσιαστική ή πρακτική χρησιμότητα οπότε δεν έχει σημασία είτε το χρησιμοποιούμε είτε όχι. Πιστεύω ότι πρώτο μέλημα είναι να μάθουμε σωστά τη γλώσσα μας, αρχαία και νέα ελληνική και έπειτα να καταπιαστούμε με τέτοιες λεπτομέρειες. Μιλώντας για το πολυτονικό είναι σαν να μιλούμε για το κερασάκι της τούρτας και όχι για την τούρτα ολόκληρη. Τώρα οι Έλληνες δεν έχουν ξεχάσει το πολυτονικό, το οποίο είναι ιδιαίτερα εύκολο να το μάθει κανείς, αλλά έχουν ξεχάσει να μιλάνε σωστά ελληνικά και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Τώρα οι βαττολογίες περί πολυτονικού κτλ δεν νομίζω να προσφέρνουν κάτι στα ουσιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
δείτε αυτό αν έχετε λίγο χρόνο
http://www.youtube.com/watch?v=NLoJsJ856tg
Ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα, ἀγαπητὲ Ὀρέστη! Τίποτε δὲν εἶναι μικρὸ καὶ ἀσήμαντο ἀπὸ ὅσα ἀποτελοῦν τὴν πολιτιστική μας κληρονομιὰ καὶ συγκροτοῦν τὴν ἱστορική μας συνέχεια καὶ μνήμη!
Ἀπὸ τὸν σεβασμὸ μὲ τὸν ὁποῖον προσεγγίζουμε τὰ «μικρὰ καὶ ἀσήμαντα», ἀπὸ τὸ ἐὰν βιώνουμε τὴν γλῶσσα μας ὡς ἱερουργία, γεμάτη μνῆμες, πολιτισμὸ καὶ συνείδησι, ἢ τὴν θεωροῦμε ἁπλὸ μηχανιστικὸ ἐργαλεῖο, ἀπὸ τὶς μικροῦλες δασεῖες καὶ περισπωμένες, ξεκινᾶ, καὶ σὲ αὐτὰ βασίζεται, ἡ στάσι μας καὶ στὰ μεγάλα.
Ἕνα ἐρώτημα. Λαὸς ποὺ δὲν θεωρεῖ ἀσήμαντα καὶ ἄχρηστα τὰ σημαδάκια αὐτὰ στὶς λέξεις, θὰ θεωροῦσε ποτὲ ἀσήμαντη «μιὰ παλιοβραχονησίδα» ἢ «ἕνα ὄνομα»;
Ὰν κρίνω βεβαίως ἀπὸ τὴν ἡλικία σου, ποτὲ δὲν γνώρισες τὸ πολυτονικὸ καὶ φυσικὸ εἶναι ἔτσι νὰ λές, τί εἶναι πάλι ἐτοῦτο! ποιός σκαρφίστηκε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα! Ἀλλὰ μὴν νομίζεις ὅτι εἶναι ἄχρηστο. Ρίξ' του μιὰ ματιά. Ἴσως αἰσθανθεῖς ὅτι κάτι κουβαλοῦν ἐπάνω τους αὐτὰ τὰ μικρά, ὄμορφα σημαδάκια.
Post a Comment