Όπως
γνωρίζουμε κι από άλλες περιπτώσεις στην Ευρώπη, το’ χει η… μοίρα των
«αλληλέγγυων», να πέφτουν θύματα των αγαπημένων τους «προσφύγων».
Ε,
αυτό ακριβώς έγινε και στην Ελλάδα, με παρολίγον θύμα μια υποψήφια
βουλευτής του κάργα «αλληλέγγυου» μορφώματος των ψεκασμένων.
Όπως
καταγγέλλει η «αλληλέγγυα», το προηγούμενο Σάββατο, ενώ κατευθυνόταν
προς το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου είχε συνέδριο το «αλληλέγγυο»
κόμμα της, την περικύκλωσαν εννέα μελαψά «προσφυγάκια», της έσκισαν το
σακάκι, της έβγαλαν τη ζώνη και προσπάθησαν να τη βιάσουν μέσα σε
υπόγεια διάβαση.
Ας παρακολουθήσουμε την γλαφυρή περιγραφή του περιστατικού, που έκανε η ίδια
στην
εφημερίδα Espresso: «Δεν ήξερα πόσο διαρκεί το περπάτημα σε αυτήν τη
διάβαση, καθώς ήταν η πρώτη -και τελευταία- φορά που βρέθηκα εκεί. Είδα
εννέα άνδρες, ηλικίας από 19 έως 25 ετών, που άρχισαν να μου κάνουν
προκλητικά και χυδαία σχόλια για την εξωτερική μου εμφάνιση. Όλοι είχαν
ύψος περίπου 1.65, μελαψοί, φορούσαν δερμάτινα μπουφάν και μαύρο τζιν. Ο
ένας με τράβηξε από το χέρι. “Έχεις ωραία μάτια” μου είπε. Μου έσκισε
τη ζακέτα και μου είπε ειρωνικά “Είσαι πιο όμορφη τώρα”! Στην αρχή
νόμιζα ότι θα μου πάρουν την τσάντα και το κινητό. Ήμουν μόνη με εννιά
άτομα και κοιτούσα δεξιά και αριστερά για βοήθεια. Με πλησίασαν άλλοι
τρεις. Έκανα ένα βήμα, αλλά με τραβούσαν. “Έλα δω, θέλουμε να σε
γνωρίσουμε” μου είπαν».
Αυτό που με έσωσε ήταν η σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου να πετάξω προς τα πίσω το πορτοφόλι μου για να τους αποσπάσει την προσοχή. Μόλις το πέταξα, άρχισα να τρέχω και έτσι ξέφυγα. Πήγα στο ΣΕΦ με σκισμένη ζακέτα, χωρίς ζώνη και το παντελόνι μου δεν είχε κουμπί, καθώς με τραβούσαν από τη μέση. Πρέπει να έπεσε εκεί. Το φερμουάρ στράβωσε και δεν ήξερα πώς να καλύψω το παντελόνι, αφού η ζακέτα ήταν σκισμένη και δεν είχα ζώνη να δεθώ! Ένιωσα πολύ φόβο μέσα μου σε κάθε άγγιγμά τους. Ο ένας με έπιανε από τη ζακέτα, ο άλλος από το πρόσωπο. Μετά ένιωσα ένα χέρι και στη μέση μου, στο παντελόνι. Ήταν θάνατος για μένα. Έτρεξα στο στάδιο και έτρεμα για ώρα. Όλο το βράδυ έμεινα άγρυπνη. Άλλο να τα περιγράφεις και άλλο να τα ζεις. Έχει μεγάλη διαφορά».
Αυτό που με έσωσε ήταν η σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου να πετάξω προς τα πίσω το πορτοφόλι μου για να τους αποσπάσει την προσοχή. Μόλις το πέταξα, άρχισα να τρέχω και έτσι ξέφυγα. Πήγα στο ΣΕΦ με σκισμένη ζακέτα, χωρίς ζώνη και το παντελόνι μου δεν είχε κουμπί, καθώς με τραβούσαν από τη μέση. Πρέπει να έπεσε εκεί. Το φερμουάρ στράβωσε και δεν ήξερα πώς να καλύψω το παντελόνι, αφού η ζακέτα ήταν σκισμένη και δεν είχα ζώνη να δεθώ! Ένιωσα πολύ φόβο μέσα μου σε κάθε άγγιγμά τους. Ο ένας με έπιανε από τη ζακέτα, ο άλλος από το πρόσωπο. Μετά ένιωσα ένα χέρι και στη μέση μου, στο παντελόνι. Ήταν θάνατος για μένα. Έτρεξα στο στάδιο και έτρεμα για ώρα. Όλο το βράδυ έμεινα άγρυπνη. Άλλο να τα περιγράφεις και άλλο να τα ζεις. Έχει μεγάλη διαφορά».
No comments:
Post a Comment