Η ISIS κόβει κεφάλια χριστιανών και κανείς δεν το πιστεύει

Jonathon van Maren (LifeSiteNews) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν η Ημέρα των Ευχαριστιών στον Καναδά, μια μέρα που οι Χριστιανοί, όπως το Κοινοβούλιό μας θέσπισε το 1957, έχουν "μια ημέρα γενικών ευχαριστιών προς τον παντοδύναμο Θεό για την άφθονη συγκομιδή με την οποία έχει ευλογήσει τον Καναδά."

Η αντι-χριστιανική μισαλλοδοξία βρίσκεται σε άνοδο στη Βόρεια Αμερική, και με πρόσφατες ειδήσεις για αποφοίτους χριστιανικών πανεπιστημίων που απορρίπτονται από τους δικηγορικούς συλλόγους, κυβερνήσεις που προσπαθούν να εξαναγκάσουν χριστιανικές εταιρίες να χρηματοδοτήσουν την άμβλωση και την αντισύλληψη, και χριστιανικές επιχειρήσεις να προτιμούν να κλείσουν παρά να παραβιάσουν τις συνειδήσεις τους, είναι εύκολο να αισθανθείς ότι οι Χριστιανοί ίσως έχουν λιγότερα για να είναι ευγνώμονες από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια.

Ωστόσο, περισσότερο από ποτέ, υπάρχει ανάγκη να έχουμε μια καλύτερη όραση για το συμβαίνει στον κόσμο.

Πριν από λίγες εβδομάδες, πήρα συνέντευξη από τον αιδ. Canon Andrew White, επίσης γνωστό ως «Βικάριο της Βαγδάτης». Η Αγγλικανική του εκκλησία βρίσκεται στο Ιράκ και εκεί τον βρήκα να μιλήσουμε τηλεφωνικά. Οι ιστορίες που σχετίζονται με την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, στη Βαγδάτη κάνουν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Δυτικοί Χριστιανοί να μοιάζουν λιγότερο με «διώξεις» και περισσότερο με παρενοχλήσεις.

Αυτά που συμβαίνουν στο Ιράκ, δήλωσε ο Βικάριος της Βαγδάτης, που δυσκολεύεται να μιλήσει καθώς πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, είναι είτε «τρομακτικά ή πραγματικά, πραγματικά τρομακτικά, ή απαίσια. Οι περισσότεροι από τους χριστιανούς έχουν φύγει προς τα βόρεια. Έπρεπε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στη Μοσούλη και τη Νινευή, μέρη που παραδοσιακά ζούσαν για χρόνια. Και τώρα ζουν σε καταυλισμούς ως πρόσφυγες, κατά μήκος των κουρδικών συνόρων. Και δεν έχουν σχεδόν τίποτα. Χρειάζεται εμείς να τους παρέχουμε τα πάντα. Ο συνάδελφός μου, γυρίζει συνεχώς βλέποντας πόσα άτομα με αναπηρία χρειάζονται αναπηρικά καροτσάκια και τα αγοράζει».

Αξίζει να σημειωθεί, ότι καθώς γράφω αυτά την Ημέρα των Ευχαριστιών, οι σφαγείς της ISIS προωθούνται στη συνοριακή πόλη της Συρίας, Kobani, ενώ οι βόμβες τους χτυπούν τις γειτονιές της Βαγδάτης. Είναι γνωστό σε όλους τι συμβαίνει όταν οι δυνάμεις της ISIS καταλάβουν μια νέα περιοχή: ένα όργιο από βιασμούς, αποκεφαλισμούς και μαζικές εκτελέσεις από τα αιμοδιψή αρπακτικά. Χριστιανοί αλλά και μη-μουσουλμάνοι είναι οι αγαπημένοι τους στόχοι, ενώ ζωγραφίζουν το γράμμα "Ν" στις πόρτες των χριστιανικών σπιτιών.

«Πολλοί άνθρωποι έχουν κατέβει από το βόρειο τμήμα της Βαγδάτης για να βρουν καταφύγιο μεταξύ φίλων», λέει ο αιδ. White, «Μια κυρία έχει πολύ μικρό διαμέρισμα, μόλις δύο δωμάτια και τώρα πήρε δεκατρία άτομα να μείνουν μαζί της. Έτσι, παντού υπάρχει συνωστισμός ανθρώπων που εκδιώχτηκαν από τις κατοικίες τους και υποφέρουν».

«Πως ακριβώς υποφέρουν;»

«Κοίτα, υπάρχει ένας άνθρωπος και ήταν με ειδικές ανάγκες και έκρυβε τα παιδιά του στο σπίτι του στο Kirkush και η ISIS ήρθε μια μέρα και του είπε: «Είσαι Χριστιανός. Ή αλλάζεις πίστη ή θα κόψουμε τα κεφάλια όλων των παιδιών σου. Έτσι, αναγκάστηκε να πει τα λόγια της μεταστροφής του στο ισλάμ και μπόρεσε να γλιτώσει τα παιδιά του, Είπαν ότι θα επέστρεφαν και αν έβλεπαν ότι έκανε τίποτα χριστιανικά πράγματα θα τους σκότωναν όλους. Και μου τηλεφώνησε και μου είπε, «Πάτερ, πάτερ! Πώς μπόρεσα να το κάνω αυτό; Δεν θα μ’ αγαπά πια ο Ιησούς τώρα που το έκανα αυτό;» Και είπα, «Όχι, θα σε αγαπά. Όποιος ήταν σε αυτή τη θέση θα είχε κάνει το ίδιο για να σώσει τα παιδιά του. Και δεν θα τα χάσεις και δεν θα χάσεις την πίστη σου. Και είσαι ακόμα χριστιανός».

Ένα μεγάλο μέρος των μέσων ενημέρωσης λέει ότι αυτές οι ιστορίες της θηριωδίας είναι «υπερβολικές» ή τουλάχιστον δεν μπορούν να ελεγχθούν. Ρώτησα τον αιδ. White αν είναι αλήθεια.

«Είναι απλά φοβερό. Κόβουν τα κεφάλια των ανθρώπων και τα βάζουν σε κάγκελα. Έχουν κόψει στη μέση παιδιά. Ξέρεις, έχω γράψει μερικές τέτοιες ειδήσεις στο blog μου και κανείς δεν το πιστεύει», είπε με απογοήτευση. «Λένε ότι τις κατασκευάζω  εγώ, και ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη για αυτά, ότι δεν το λέει η τάδε ή η δείνα εφημερίδα. Εδώ ζούμε με αυτές τις καταστάσεις και οι άνθρωποι δεν μπορούν να το δεχτούν. Δεν υπάρχει κανένας άλλος Δυτικός εδώ στο κεντρικό Ιράκ. Ούτε ένας. Είμαι ο μόνος και δεν μπορούν να το πιστέψουν».

Ο αιδεσιμότατος Andrew White παραμένει στη Βαγδάτη, υπηρετώντας τους πρόσφυγες, προσπαθώντας να κάνει ό, τι μπορεί για να σώσει όσους έρχονται στο κατώφλι του. Έχει απαχθεί και έχει υποστεί αμέτρητες απειλές. Μέλη του προσωπικού του έχουν σκοτωθεί. Και όμως, ο ίδιος δεν τα παρατάει.

Μέσα από τα λόγια του και τις ανατριχιαστικές ιστορίες ο κόσμος πρέπει να αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι μια νέα γενοκτονία εκτυλίσσεται στις περιοχές που έχουν καταληφθεί από την ISIS. Οι περιφρονημένοι ακόλουθοι του Ναζωραίου είναι και πάλι ο στόχος των δυνάμεων του Σκότους που φέρουν τη μαύρη σημαία που δηλώνει «κανένα έλεος». Και όπως καθόμαστε με τις οικογένειές μας για να φάμε τα εορταστικά μας γεύματα και να κόψουμε τις γαλοπούλες μας, καλά θα κάνουμε να θυμόμαστε ότι δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ