Τους αθάνατους Ελληνες που έχασαν τη ζωή τους στις δύο πολιορκίες και ειδικά στην δεύτερη όπου αλώθηκε η πόλη και σφάχθηκε ο χριστιανικός πληθυσμός, από τους μουσουλμάνους Τούρκους και Αιγύπτιους του Ιμπραήμ πασά!
Ιδού τα όσα ανιστόρητα λέει ο Βίτσας απαντώντας στην άρνηση του δημάρχου: «Ξεκάθαρα πια: Ποιοι είσαστε και ποιους νομίζετε ότι εκπροσωπείτε; Το χώμα που πατάτε είναι ποτισμένο με τον ιδρώτα και το αίμα ανθρώπων που το πρόσφεραν για την ελευθερία και τις πανανθρώπινες αξίες. Μεσολογγίτες, Σουλιώτες, αλλά και άνθρωποι από άλλες γωνιές της γης, όπως ο Μπάιρον, θυσιάστηκαν γι' αυτά»!
Και γιατί θυσιάστηκε ο Μπάιρον (ή λόρδος Βύρων); Για μια ελεύθερη από αλλόθρησκους, και δη μουσουλμάνους, Ελλάδα!
Αυτούς που φέρνει σήμερα ο Βίτσας και πλημμυρίζουν αθόρυβα, αλλά συστηματικά και την τελευταία γωνιά της Ελλάδας.
Και συγκρίνει τους ήρωες του Μεσολογγίου με αυτούς. Στην άλωσή του 6.000 γυναίκες και παιδιά αιχμαλωτίσθηκαν και εστάλησαν ως σκλάβοι στην Αίγυπτο και στη Κωνσταντινούπολη.
Από τους 3.000 Ελληνες επαναστάτες που πήραν μέρος στην έξοδο, μόνο οι 1.300 σώθηκαν και έφθασαν στον Πλάτανο, στο στρατόπεδο του Καραϊσκάκη.
Οι 1.700 σκοτώθηκαν κατά την έξοδο. Ανάμεσα στους νεκρούς ήσαν ο Αθαν. Ραζηκότσικας,, ο Νικ. Στουρνάρας, αρχηγός της φρουράς της πόλης, ο Παλαμάς, ο Κοκκίνης, ο Ελβετός Μάγερ με την οικογένειά του, και πολλοί Γερμανοί και άλλοι φιλέλληνες.
Από τις γυναίκες μόλις 13 Σουλιώτισσες, γλίτωσαν.
Και τώρα ο Βιτσας καλεί τον δήμαρχο «να μην συμπαρατάσσεται με όσους σπέρνουν φόβο και μίσος αλλά να μπει μπροστά σε έναν αγώνα αλληλεγγύης κι ανθρώπινων αξιών» για να κάνει την πόλη κέντρο φιλοξενίας μουσουλμάνων προσφύγων!
Και με θράσος δηλώνει «έκπληκτος κι οργισμένος» στο άκουσμα της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου του Μεσολογγίου να μην αποδεχθεί την εγκατάσταση των 150 μουσουλμάνων στην πόλη που όταν απελευθερώθηκε το 1829, τελικά, είχε μερικές δεκάδες κατοίκους.
Την Τετάρτη Όπως είναι γνωστό, την Τετάρτη ο δήμαρχος Μεσολογγίου είχε εκφράσει ανοικτά την αντίδραση του Δήμου της Ιεράς Πόλης για την φιλοξενία προσφύγων σε ξενοδοχειακή μονάδα της πόλης.
Σε δηλώσεις που έκανε ο δήμαρχος, ανέφερε: «Ενημερώθηκα πως περίπου 150 πρόσφυγες, έφθασαν στην πόλη και φιλοξενούνται σε ξενοδοχείο. Ομως, το δημοτικό συμβούλιο είχε πάρει μία σχεδόν ομόφωνη απόφαση τον Δεκέμβριο του 2017, σύμφωνα με την οποία αναγνωρίζουμε το μεταναστευτικό πρόβλημα, αλλά λόγοι ιστορικοί, θρησκευτικοί, αλλά και λόγοι ασφαλείας και αλλοίωσης του πληθυσμιακού ισοδύναμου, είναι απαράβατοι για εμάς».
Ακόμη, σύμφωνα με την ίδια απόφαση, όπως είπε ο δήμαρχος, «είμαστε αντίθετοι σε διαμονή ή παραμονή προσφύγων σε ιδιωτικούς και δημόσιους στεγασμένους χώρους εντός των ορίων του δήμου μας και επιπλέον θεωρούμε ότι τα ξενοδοχεία φιλοξενίας, ή άλλοι χώροι, είναι σημεία εγκλεισμού και όχι χώροι υποδοχής για οικογένειες και ευάλωτες κατηγορίες συνανθρώπων μας».
Το θράσος του Βίτσα είναι μνημειώδες και συγκρίνεται με το θράσος του Ιμπραήμ πασά, που είχε πει στον Κιουταχή τον Δεκέμβριο του 1825 όταν έφτασε στη πόλη «Πώς δεν έχει καταλάβει ακόμα αυτό τον φράχτη» αναφερόμενος στην ελλειπή οχύρωση της πόλης. Και δηλώνει προς τον δήμαρχο:
«Ξεκάθαρα πια: Ποιοι είσαστε και ποιους νομίζετε ότι εκπροσωπείτε;». Κάτι που αυτός, έχει ξεχάσει ότι είναι: Ελληνας.
Από γαλλικές πηγές του προξένου της Γαλλίας στα Χανιά που είχε υπ' όψιν αναφορές Αιγυπτίων και Γάλλων αξιωματικών ιδού πώς περιγράφονται οι τελευταίες στιγμές του Μεσολογγίου: « Το πιο μεγάλο μέρος των Ελλήνων (κατά την έξοδο) κυκλώθηκε και κατακόπηκε εκτός από 400-500 άνδρες που μπόρεσαν να κάνουν ένα άνοιγμα και να διαφύγουν. Μερικές εκατοντάδες μπόρεσαν να επιστρέψουν στην πόλη και ξαναμπήκαν ανακατωμένοι με τους Τούρκους που τους κυνηγούσαν.
Ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων , γέροι, γυναίκες, παιδιά, πληγωμένοι είχαν μείνει εκεί. Τότε έγινε μία τρομακτική σφαγή. Κάθε σπίτι έγινε και ένα κάστρο που υπήρξε μάρτυρας των πιο τολμηρών πράξεων, κάθε στιγμή ακούγονταν εκρήξεις από την φωτιά που έβαζαν οι κυνηγημένοι κάτοικοι στις πυριτιδαποθήκες στα διάφορα σημεία της πόλεως.
Αυτές οι τρομακτικές σκηνές βάσταξαν σχεδόν όλη την νύκτα. Την αυγή, στις 11 Απριλίου, έπαψαν οι σφαγές και έτσι υψώθηκε η τουρκική σημαία πάνω στα ερείπια του Μεσολογγίου.
Οι κάτοικοι του Μεσολογγίου πολέμησαν με το πιο μεγάλο θάρρος.
Είναι πιθανόν η πόλη να μην έπεφτε, αν είχε τρόφιμα.
Πάρα πολλές γυναίκες, ντυμένες με ανδρικά ρούχα και οπλισμένες, βρέθηκαν ανάμεσα στους νεκρούς.
Πέντε χιλιάδεςΈλληνες χάθηκαν και έξι χιλιάδες γυναίκες και παιδιά οδηγήθηκαν στην σκλαβιά στην Κων/πολη και στην Αλεξάνδρεια. Ως προς τις απώλειες των Τούρκων, είναι δύσκολο να τις μάθουμε. Ομολογούν ότι ήταν σημαντικές».
No comments:
Post a Comment