Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου
Λίγοι πρόσεξαν ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν χορηγεί απλά υπηκοότητες στους μετανάστες που εισήλθαν παράνομα στη χώρα μας. «Απονέμει» ιθαγένειες.
Δηλαδή, δεν τους χαρίζει μόνο την παραμονή, την ισοπολιτεία και την εκμετάλλευση των όποιων υποδομών του κράτους (υγεία, εκπαίδευση, μεταφορές, μεταξύ πολλών άλλων), που οι πρόγονοί μας δημιούργησαν με πολύ κόπο. Τους «χαρίζει» επίσης την σχέση μας με τη Γη μας και την ιστορία μας, διακόπτοντας τη συνέχεια, τη φυλετική συνέχεια, που νοηματοδοτεί τον όρο «Έλληνας».
Ο όρος ιθαγενής, έχει συγκεκριμένη έννοια. Σημαίνει ο αυτόχθων, σε αντίθεση με τον επήλυδα, «τον ερχόμενο εις τίνα τόπον» (όπως γράφει τουλάχιστον το λεξικό του Ι. Σταματάκου). Δηλαδή, τον μετανάστη. Μπήκαμε όμως στην εποχή του μηδενισμού, όπου ακόμα και οι λέξεις χάνουν την αξία τους και γίνονται χρηστικά εργαλεία.



Και αυτό γιατί η πρόθεση και πράξη του ΠΑΣΟΚ στη συγκεκριμένη περίπτωση και της Νέας Τάξης γενικότερα, είναι να χάσουν τα νοήματά τους όροι που «δεσμεύουν» ανθρώπους, λαούς και έθνη σε πλαίσια γενικότερα αποδεκτών αρχών. Όροι μεστοί εννοιών, που λειτουργούν ως φυσικά φράγματα σε υπερεθνικές μεθοδεύσεις και «μηχανικές»...

Οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, αναδεικνύουν και την πρόθεσή της: εθνοκτονία. Θέλουν να «καταργήσουν» την εθνική σημειολογία: το μύθο και την ιστορία (βλέπε Δραγώνα και Ρεπούση), τις αρχές και τις αξίες μας, τους συνεκτικούς δεσμούς των Ελλήνων. Αδυνατούν να καταλάβουν οι κάθε απόχρωσης διεθνιστές, καθ' ότι απλοί μισθοφόροι υπερεθνικών καπιταλιστικών συμφερόντων, ότι ιθαγένεια σημαίνει φυλή, σημαίνει ένα σύνολο πολύ συγκεκριμένων γενετικών, πολιτισμικών, ιστορικών και θρησκευτικών χαρακτηριστικών, σημαίνει συναίνεση σε μια διαδρομή και μια πορεία, σημαίνει ιστορία, σημαίνει συναίσθηση καθήκοντος, προσφοράς και θυσίας, σημαίνει περηφάνια. Η τελευταία είναι πολύ σημαντική και ζωογόνος, καθώς δίνει φτερά στον άνθρωπο, καθιστώντας τον φορέα του παρελθόντος και του δίνει ελπίδα για το μέλλον.
Η ιθαγένεια λοιπόν, με άλλα λόγια η καταγωγή, δεν είναι κάτι που «απονέμεται». Μεταβιβάζεται μέσα από μια μακρά διαδικασία, με τη γέννηση ενός ανθρώπου σε ένα σύνολο, το μεγάλωμά του μέσα σε αυτό, τη ζύμωση με τις αρχές και τις αξίες του. Το ίδιο ισχύει και για την πατρίδα. Η αγάπη για εκείνη, δε μεταβιβάζεται. Αγγίζει το γενετικό μας κώδικα. Ένα κώδικα εθνικό, ιστορικό, αξιακό, ηθικό, θρησκευτικό, που εμπεριέχει όλα αυτά που αγαπάμε, που θα μας οδηγήσουν αύριο να δώσουμε ακόμα και τη ζωή μας για την υπεράσπιση της πατρίδας. Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι ένας αφρικανός ή ένας ασιάτης, θα θυσίαζαν τη ζωή τους για την Ελλάδα;
Αυτό που πάει να κάνει το προτεινόμενο νομοσχέδιο, είναι εθνικό έγκλημα. Χειρότερο έγκλημα όμως θα ήταν όσοι αυτοαποκαλούνται πατριώτες, να τους παρακολουθήσουμε άπραγοι. Το διακύβευμα είναι τεράστιο: όλη μας η ζωή. Ας βροντοφωνάξουμε ότι δεν τη χαρίζουμε σε κανένα, ας ματαιώσουμε τα σχέδιά τους. ΤΩΡΑ.

ΠΗΓΗ: http://www.elkosmos.gr