Με τη µατιά των ξένων
«Βλέπαµε καθ’ οδόν παντού πτώµατα γυναικόπαιδων και γερόντων»
Η Γενοκτονία των χριστιανών Ποντίων «ήταν ένα καλά µελετηµένο σχέδιο εξόντωσης όλων των χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας»
Η ΜΕΘΑΥΡΙΑΝΗ ΤΡΙΤΗ, 19 Μαΐου, είναι εθνική εορτή για τους Τούρκους αποτελεί όµως για τον ποντιακό ελληνισµό «ηµέρα µνήµης» για τους 353.000 Ποντίους που εξολόθρευσαν οι κεµαλιστές µε τους Τσέτες. Τα εκα τοµµύρια των Ποντίων σ’ όλο τον κό σµο θα τιµήσουν µεθαύριο τους νεκρούς τους και θα διατρανώσουν το ανυποχώρητο αίτηµά τους: την ανα-γνώριση της Γενοκτονίας.
∆εν υπάρχει ελληνική ποντιακή οικογένεια που να µην έχει νεκρό στον µακρύ κατάλογο της Γενοκτο νίας. Εκτελέστηκαν απο τα λεγόµε να «∆ικαστήρια της Ανεξαρτησίας» και χάθηκαν στα Αµελέ Ταµπουρού, τα «Τάγµατα Εργασίας». Πέθαναν χι λιάδες γυναικόπαιδα και γέροι από την πείνα, τις αρρώστιες και την εξά ντληση στις εξορίες µε τις πολυήµε ρες πορείες.
Μαρτυρίες σοκ
Χιλιάδες οι µαρτυρίες όσοι και οι νεκροί. Αλλά µεγαλύτερη αξία έχουν οι µαρτυρίες τρίτων. Ετσι, θα αναφέρου µε µαρτυρίες επισήµων, τριών Αµε ρικανών αλλά και δύο Σοβιετικών, φίλων και συµµάχων του Κεµάλ την εποχή των εγκληµάτων.
Ο ταγµατάρχης Οουελ, επικεφα λής αµερικανικής επιτροπής εγραψε: «Από τους 30.000 εκτοπισθέντες Ελληνες εκ των παραλίων του Πόντου το 1921, εις Χαρπούτ έφτασαν µόλις 5.000! Οι άλλοι εκτελέστηκαν ή πέθα ναν στον δρόµο της εξορίας. Μετρή σαµε καθ’ οδόν 3.000 πτώµατα κατά µήκος των οδών, βορά των σκύλων, των λύκων και των γυπαετών, διότι απαγορεύουν οι Τούρκοι στους συγ γενείς να τους θάψουν. Τούρκοι αξιωµατικοί και στρατιώτες προβαίνουν σε ανήκουστους βιασµούς παρθένων, τας οποίας εγκαταλείπουν ηµιθανείς για να αποθά νουν επί των οδών “για να ψοφήσουν εκεί”, όπως έλεγαν».
Ο Αµερικανός γερουσιαστής Κινγκ συνέταξε έκθεση, στην οποία απαριθ µούσε τα εγκλήµατα των Τούρκων και µε βάση αυτήν η Γερουσία εξέδωσε ψήφισµα µε δριµύ «κατηγορώ» κα τά των τουρκικών ωµοτήτων:
«Η Γερουσία εκφράζει αποστρο φή και κατάκρισιν της βαρβάρου και αγρίας καταδιώξεως των Ελλή νων του Πόντου υπό της κυβερνή σεως του Κεµάλ Πασά... Η Γερουσία ζητεί παρά του Προέδρου των ΗΠΑ όπως φέρει τας θηριωδίας του Πό ντου εις την προσοχήν των ευρωπα ϊκών δυνάµεων και εις το Συµβούλι ον της Κοινωνίας των Εθνών».
Η διάσηµη Αµερικανίδα δηµοσιο γράφος Εθελ Τόµπσον έγραφε:
«Καθ’ οδόν συναντούσαµε οµίλους γερόντων, παιδιών, σε µια ατελείωτη πορεία µαρτυρίου, όπου έπεφταν νε κροί από την εξάντλησιν και από τα χτυπήµατα των συνοδών Τούρκων. Οι περισσότεροι εκλιπαρούν τον θά-νατον... Στην πόλη Μεζερέχ αίφνης ηκούσαµε φωνές περίπου τριακοσί ων µικρών παιδιών συγκεντρωµέ νων σε κύκλο. Είκοσι τσανταρµάδες που κατέβηκαν από τ’ άλογά τους τα χτυπούσαν σκληρά και ανελέητα µε τα µαστίγια και τα τρυπούσαν µε τα ξίφη µε µίσος για να µην κλαίνε! Το θέαµα ήτο πρωτοφανές, φρικώδες! Μία µητέρα που όρµησε να σώσει το παιδί της δέχτηκε το ξίφος στην καρ διά κι έπεσε κατά γης...».
«Παντού πτώµατα...»
«Πάθαµε», λέει η Τόµπσον, «νευρι κή κρίση! Παντού βλέπαµε πτώµα τα γυναικών, παιδιών και γερόντων. Η αµερικανική υπηρεσία υπολογίζει τους Ελληνες που εξολόθρευσαν οι Τούρκοι στη Σεβάστεια σε τριάντα χιλιάδες!».
Ο Ρώσος στρατηγός Φρούντζε, επίσηµος στρατιωτικός απεσταλµέ νος του Λένιν και σύµβουλος του Κε µάλ, έγραψε στο βιβλίο του «Αναµνή-σεις από την Τουρκία»:
«Από τις 200 χιλιάδες Ελληνες που ζούσαν στη Σαµψούντα, τη Σινώπη και την Αµάσεια, έµειναν µόνο λίγοι αντάρτες που τριγυρίζουν στα βου νά. Η περιοχή ερηµώθηκε. Οι Τσέτες του Τοπάλ Οσµάν Πασά έσπειραν τον πανικό στην πόλη Χάβζα. Εκαψαν, βασάνισαν και σκότωσαν όλους τους Ελ ληνες που βρήκαν µπροστά τους. Η διαδροµή από την πόλη Καβάκ έως το Χατζηλάρ θα µείνει για πάντα στη µνήµη µου όσο θα ζω. Σε απόσταση 30 χιλιοµέτρων συναντούσαµε µόνο πτώµατα... Μόνο εγώ µέτρησα πάνω από 150...».
Και να φαντασθεί κανείς ότι ο άν θρωπος αυτός που δεν µασά τα λόγια το, ήταν στρατιωτικός σύµβουλος των σοβιετικών δίπλα στον Κεµάλ!
Ο Αλάροφ, ο σοβιετικός πρέσβης στην Αγκυρα, έγραφε:
"Οταν έµαθα για τις µαζικές σφαγές των Ελλήνων στη Σαµψούντα συνάντησα τον Κεµάλ και έχοντας υπόψη µου τη συµβουλή του Λένιν να µη θίξω την τουρκική εθνική φιλοτιµία, µε προσοχή τού ανέφερα το γεγονός."
Ο Κεµάλ απάντησε ως εξής: “Ξέρω αυτές τις βαρβαρότητες κι έχω δώσει διατα γές να µεταχειρίζονται τους Ελληνες αιχµαλώτους µε καλό τρόπο... Πρέπει να καταλάβετε τον λαό µας. Είναι εξαγριωµένος”. Ποιοι πρέπει να κατηγορηθούν γι’ αυτό; Ασφαλώς εκείνοι που θέλουν να ιδρύσουν ένα “Ποντιακό Κράτος” µέσα στην Τουρκία».
Μία συγγνώµη
Για τον Κεµάλ τα γυναικόπαιδα και οι ανήµποροι γέροι ήταν αιχµάλωτοι πολέµου! Γι αυτό και τους εξόντωνε...
Οι Πόντιοι ζητούν µία «συγγνώµη» από την Τουρκία για τη Γενοκτονία, την οποία αρνείται πεισµατικά, ξοδεύοντας πολλά εκατοµµύρια σε διάφορα λόµπι για να την αποτρέψει. Κι όταν βρίσκονται αντιµέτωποι µε αδι άσειστα ντοκουµέντα, τα αποδίδουν «στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέµου». Μία άθλια δικαιολογία που αποδέχονται και υιοθετούν δυστυ χώς ηµέτεροι ανιστόρητοι ιστορικοί κουλτουριάρηδες, που ναρκισσιστι κά αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί και παριστάνουν τα θλιβερά δεκανίκια του κεµαλικού εθνικισµού.
Η Γενοκτονία των χριστιανών Ποντίων, Αρµενίων και Ασυρίων, το παραδέχονται όλοι, «ήταν ένα καλά µε λετηµένο σχέδιο εξόντωσης όλων των χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας» και είχε τη σφραγίδα του Κεµάλ.
Του Τάσου Κοντογιαννίδη
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Real News» την Κυριακή 17-05-2009
No comments:
Post a Comment