Η μεγάλη Σιωπή της Greenpeace ... (μέρος 2ο)

Απο http://newworldorder-wakeup.blogspot.com

(Τρόμος πίσω από το Ουράνιο Τόξo
Το θέμα - Chemtrails πρέπει να δημοσιοποιηθεί)

Του Gabriel Stetter, Basel, Ελβετία
Μετάφραση: Βίκυ Χρυσού

Τι λέει πραγματικά το IPCC?





Στην αγγλική πρωτότυπη έκδοση του IPCC-Report “Climate Change 2001-Mitigation” («Κλιματολογικές Αλλαγές 2001-Περιορισμός των ζημιών) στο Κεφάλαιο 4.7, ενημερωνόμαστε:
«Ο Όρος “Geo-engineering” (Γεω-μηχανική) χρησιμοποιείται για την περιγραφή εκτενών, προμελετημένων μεταβολών του ανθρώπινου περιβάλλοντος. Ο Keith (2001) τονίζει, πως η Πρόθεση είναι που κάνει το Geo-engineering να διαφέρει από άλλες εκτεταμένες ανθρώπινες επιρροές στο περιβάλλον του. (...) Συχνά με τον όρο "Geo-engineering" περιγράφεται η Διαχείριση της Βιόσφαιρας μας ”. (...)

(ίσως θα έπρεπε να τραβήξουμε μια γραμμή σύνδεσης με τον όρο "ευγονική" εδώ? σχόλιο μτφ.)
Το σχέδιο περιέχει όμως επίσης την πιθανότητα, να μεταβληθεί το κλιματολογικό σύστημα της Γης μέσω εκτεταμένων χειρισμών της ισορροπίας της παγκόσμιας Ενέργειας. Έχει υπολογιστεί, πως οι επιδράσεις διπλάσιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στη ισορροπία της Ενέργειας, θα μπορούσαν να αντισταθμιστούν με μία αύξηση της ανακλαστικότητας της Γης κατά 1,5-2%. Αυτό θα πραγματοποιούνταν με την αντανάκλαση της πλεονάζουσας ηλιακής ακτινοβολίας πίσω στο διάστημα. Αυτά τα σχέδια του Geo-engineering λαμβάνονται υπ’ όψιν στη μελέτη μας (...), επειδή αποτελούν μια τακτική επέμβασης που μοιάζει να υπόσχεται επιτυχία, ώστε να μετριαστούν οι μεταβολές στο παγκόσμιο κλίμα.(...)

Μόλις πρόσφατα (1997) επανεξέτασαν οι εργασίες του Teller et al τις πιθανότητες μιας οπτικής διασποράς, στο διάστημα ή στη στρατόσφαιρα, ώστε να μεταβληθεί η ανακλαστικότητα της Γης και έτσι να επηρεαστεί το κλίμα.(...) Σε απόλυτη συμφωνία με τη μελέτη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (National Academy of Sciences) (1992), βρήκαν o Teller et al, πως περίπου 10.000.000 τόνοι ενός μη αγώγιμου Αεροζόλ θα ήταν ικανό να αυξήσει την ανακλαστικότητα της Γης κατά 1%.(...) Επιπλέον καταθέτουν ο Τeller et al., πως η χρήση εκλεκτών μετάλλων ή οπτικά δραστικών διασπαρτών, θα μειώσει δραστικά τη συνολική ποσότητα μικροσωματιδίων. Δύο διατάξεις μεταλλικών διασπαρτών μελετήθηκαν επ’ ακριβώς: Δίχτυα-μικροσωματιδίων μετάλλων και μικροσκοπικά μπαλόνια. Τα δίχτυα μετάλλων αποδείχτηκαν πιο δραστικά.(...)

Τελικά έδειξαν ο Teller et al., πως και τα δύο συστήματα έχουν μια μακρά διάρκεια στη Στρατόσφαιρα, όταν αποτελούνται από αλουμίνιο. Παρ’ όλ’ αυτά οξειδώνονται ταχύτατα στην Τροπόσφαιρα και φροντίζουν ώστε μόνο λίγα μικροσωματίδια να καταλήγουν στην επιφάνεια της Γης.(...)

Ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο, εάν το κόστος αυτής της νέας μεθόδου διασποράς είναι μικρότερο από τις προηγούμενες προτάσεις.(...) Είναι όμως πολύ μικρή η πιθανότητα, να παίξει σημαντικό ρόλο το κόστος στη λήψη μιας απόφασης.(...) Πολύ νωρίτερα θα πρέπει κανείς να υπολογίζει, ότι ερωτήματα σχετικά με το ρίσκο, την πολιτική όπως και την ηθική περιβάλλοντος, θα αποτελέσουν τους αποφασιστικούς παράγοντες σχετικά με την χρήση αυτής.

Σημαντικό είναι σε αυτές τις νέες μεθόδους διασποράς, όχι να ελαττωθεί το κόστος, αλλά η δυνατότητα υπολογισμού του ρίσκου. Δύο από τα κύρια προβλήματα προηγούμενων προτάσεων σχημάτιζαν, η πιθανή αλλαγή της χημικής σύστασης της ατμόσφαιρας, όπως και η σχέση ανάμεσα σε διάχυτη και απ’ ευθείας ηλιακή ακτινοβολία και κατά προέκταση ο σταδιακά λευκότερα χρωματισμένος ουρανός.

Οι προτάσεις από τον Teller et al. επιτρέπουν την υπόθεση, πως η θέση, η συμπεριφορά των διασπορέων και η χημική ικανότητα αντίδρασης των προϊόντων της διασποράς, είναι κατά βάση έτσι μεταξύ τους υπολογισμένα, ώστε οι δύο αυτοί φόβοι να ελαττώνονται στο ελάχιστο.»

Σε αυτό το σημείο πρέπει να αφήσω τον αξιότιμο αναγνώστη, να κάνει τη σύνδεση ανάμεσα στα λεγόμενα της έκθεσης του IPCC και στις παρατηρήσεις που έχει κάνει ο ίδιος στον ουρανό της πατρίδας του.

Όπως φαίνεται η ικανότητα συνδυασμών και υγιούς ανθρώπινης αντίληψης είναι στον «απλό λαό» σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό αποκρυσταλλωμένες, από ότι σε πολλούς φορείς αποφάσεων από το χώρο της πολιτικής, της οικονομίας και της επιστήμης. Αυτοί όμως αξιώνουν να αποφασίζουν για εμάς, πως η ψιχάλα μικροσωματιδίων μετάλλων από τον ουρανό, είναι ωφέλιμη για εμάς.

Τολμηρή υπόθεση ή Πραγματοποιημένο Projekt;

Η Greenpeace πάντως, έτσι δείχνουν οι θέσεις που παίρνουν αλλά και οι έρευνες μας, δεν έχει ξεκαθαρίσει εντελώς τι ξέρει για τα chemtrails, ή τι πρέπει να ξέρει. (με βάση την ίδια πολιτική κινείται και το ελληνικό γραφείο της Greenpeace, σημ. μτφ)

Διότι καθώς στο Κέντρο της Greenpeace-Ζυρίχης ακόμη και τον Μάρτιο αντιμετωπίζεται (το ως συνήθως ελβετικό) απαλό αεράκι των chemtrails «ως υποτιθέμενο φαινόμενο», στην Greenpeace του Αμβούργου φυσάει λίγο αργότερα ένας καθαρά δυνατότερος άνεμος. Μία απάντηση της αντιπροσώπου τύπου Kristine Laeger στις 11 Ιουνίου λέει:

“H ιδέα, να μειωθεί η υπερθέρμανση της Γης με πρόσθεση χημικών στην ατμόσφαιρα, υπάρχει εδώ και καιρό. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ιδέες προγραμμάτων περί αυτού, οι οποίες προτείνουν τόσο αυτόνομους ψεκασμούς των χημικών, όσο και μίξη των χημικών στα καύσιμα των «κανονικών» αεροπλάνων της πολιτικής αεροπορίας. Εάν πράγματι έχει εφαρμοστεί στη Γερμανία –κάποιο τέτοιο πρόγραμμα- είναι αμφίβολο. Κατά τις αντιλήψεις μας δεν υπάρχουν, στους τομείς της έρευνας του καιρού ή του κλίματος ή στις παρατηρήσεις μας, ενδείξεις για ύπαρξη των λεγόμενων chemtrails. Δεν γνωρίζουμε επίσης για κανένα Projekt που να πραγματοποιήθηκε.»

Κατ’ αυτό τον τρόπο μπορούμε να κρατήσουμε το γεγονός, πως η Greenpeace επαληθεύει τις απόψεις που εκθέσαμε στην έκθεση για τα Chemtrails, όσων αφορά τη διαδικασία Ψεκασμού. Το μόνο που δεν πάει καλά με εμάς τους πιστεύοντες στην ύπαρξη των chemtrail, είναι πως μάλλον έχουμε πρόβλημα με την αντιληπτική ικανότητα μας: Ενώ η Kristine Laeger στο Αμβούργο, παρ’ όλη τη γνώση της περί ύπαρξης «ιδεών για projekt-προγράμματα», αφήνεται ήσυχη να βλέπει μπροστά στα μάτια της να γεμίζει ο βαθύ μπλε ουρανός με λευκές γραμμές, τις οποίες αραιά και που χαλάει μια γραμμή απλών καυσαερίων, βλέπουμε εμείς οι συνωμοσιολάτρες-των chemtrails με συγκαλυμμένο βλέμμα κατά παράλογο τρόπο ακριβώς τα αποτελέσματα των «Projekt» που μόλις παραπάνω περιγράφει η ίδια η Greenpeace!

Επαναλαμβάνω λοιπόν: η Greenpeace Γερμανίας γνωρίζει τις «ιδέες».
Γνωρίζει πιθανότατα την Έκθεση «Policy Implications of Greenhouse Warming» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, γνωρίζει πιθανόν ακόμη και την Πατέντα Welbach. Αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε τα σχέδια τύπου σκακιέρας στον ουρανό του Αμβούργου, ούτε τα γεμάτα αλουμίνιο «ουράνια τόξα» (βλέπε στήλη -“Chembows” ). Μοιάζει σαν να μην έχουν διαβάσει την αναλυτική Έκθεση του IPCC-“Climate Change 2001” (η οποία μιλάει περισσότερο για εφαρμογή παρά για «ιδέα» ενός Projekt), αλλά ούτε και το δικό μου άρθρο «Η καταστροφή του Ουρανού» δεν πρέπει να το διάβασαν πολύ καλά, παρ’ όλ’ αυτά γράφει παρακάτω η Kristine Laeger:

«Αν θα ήθελαν να έχουν αυτά τα χημικά μια πραγματική επιρροή στο κλίμα, θα έπρεπε να εφαρμοστούν παγκόσμια, σε μεγάλες εκτάσεις και πολύ συχνά.

Αλλιώς δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα. Αυτό όμως θα ήταν τρομερά δαπανηρό, ακριβό και συνδεμένο με κινδύνους που δεν μπορούν να προβλεφθούν. Και το πιθανότερο να μην είναι αυτή η περίπτωση.

Δεν μπορούμε όμως να αποκλείσουμε την περίπτωση, πως σε μεμονωμένες περιπτώσεις υπήρξαν δοκιμαστικοί Ψεκασμοί.»

(ας σημειωθεί, πως τα chemtrails εμφανίζονται σε παγκόσμια κλίμακα ήδη από το 1998! και εντονότερα από το 2002. Δεν έχουν πάψει να παρατηρούνται μέχρι σήμερα... σημ. μτφ., ενώ κανένας επίσημος φορέας, κυβέρνηση ή οργανισμός, δεν έχει "αναλάβει την ευθήνη")

Το κόστος και οι κίνδυνοι έχουν προ πολλού ζυγιστεί

Στην Kristine Laeger πηγαίνουν οι ευχαριστίες μας για την επεξήγηση:

Ακριβώς η παγκόσμια, σε μεγάλη έκταση και συχνή εφαρμογή των chemtrails καταγράφεται συνεχώς με ντοκουμέντα. Αυτή είναι, το ξέρουμε ήδη, δαπανηρή, ακριβή και συνδεδεμένη με κινδύνους. Το Livermore Laboratery πριν από λίγα χρόνια είχε υπολογίσει για αυτό ένα κόστος στο ένα περίπου δισεκατομμύριο Δολάρια ανά έτος. Σε αυτή τη μεγάλη κρατική Ερευνητική Επιχείρηση κοντά στο San Francisco, είχαν εν μέρει εργαστεί οι ερευνητές των Chemtrails. Το υπολογιζόμενο κόστος δεν κατάφερε να τρομάξει ούτε το Livermore Laboratery ούτε και το IPCC.

Ακόμη και το ερώτημα των κινδύνων το έχουν διασαφηνίσει οι κινουντες τα νήματα προ πολλού:
Ένα ενημερωτικό Δελτίο Τύπου του Lawrence Livermore National Laboratery από τις 19.12.2002. δίνει σήμα λήξεως του συναγερμού της δημοσιότητας:

«Η Βιόσφαιρα δεν κινδυνεύει από τα πλάνα του Geo-engineering (Γεω-μηχανικής)» (σημ. 3)

«Η νέα μας εργασία δείχνει», λέει ο επιστήμονας Kenneth Caldeira, «πως μια αλλαγή της ηλιακής ακτινοβολίας, για να σταθεροποιήσουμε το κλίμα, θα έχει πολύ μικρή επίδραση στην επίγεια Βιόσφαιρα». Θα ήταν πιθανόν, συμπληρώνει ο ίδιος, πως μία αύξηση των εκπομπών του Διοξειδίου του άνθρακα θα ήταν τελικά ευεργετική για τα φυτά.

Βλέπουμε λοιπόν: Μία μελέτη εφαρμογής του Livermore Laboratery που υπόσχεται επιτυχία, μεταλλάσσεται στα χέρια της Kristine Laeger σε περιγραφή ενός πολύ-διακινδυνευμένου και ως εκ τούτου απίθανου σεναρίου.

Αλλά μια στιγμή, παρ’ ολίγο θα τους είχαμε ξεχάσει:
Τους «Δοκιμαστικούς-πειραματικούς Ψεκασμούς», οι οποίοι, κατά την άποψη της Kristine Laeger, θα ήταν δυνατό να είχαν υπάρξει σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Αυτή η τοποθέτηση της Greenpeace μας παραδίδει –το παραδεχόμαστε- το μεγαλύτερο αίνιγμα:

Είναι η εφαρμογή των Chemtrails μια πεπλανημένη άποψη, γιατί υποτίθεται πως σε διαφορετική περίπτωση θα είχαν ενημερωθεί γι’αυτό το IPCC και η Greenpeace, όπως προσπάθησε να μας καθησυχάσει η Greenpeace Ελβετίας τον Μάρτιο? Ή τελικά υπήρξαν πιθανόν «Δοκιμαστικοί Ψεκασμοί», όπως μας ενημέρωσε ανύποπτη η Greenpeace Γερμανίας τον Ιούνιο;

Ή μήπως κρατά η Greenpeace του Αμβούργου την πίσω πόρτα ανοιχτή για την επονομαζόμενη «controlled disclosure» επιστολή στις ΗΠΑ;:
Μία, σε προσεκτικές μερίδες χωρισμένη, Ανακοίνωση για ένα πολύ άβολο για τον πληθυσμό πόρισμα;
Ερωτήσεις επί ερωτήσεων, και αντιφάσεις. Πιθανόν ακόμη και συγκαλύψεις;
Μία παράτολμη σκέψη.

Σημ. 3:
http://www.llnl.gov/llnl/06NewsReleases/2002/NR-o2-12-10.html

Συνεχίζεται...