ΜΑΥΡΟ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.....

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού!

Μετα το «φιάσκο» με το βιβλίο της ΣΤ’ Δημοτικού η Νέα Δημοκρατία, κόντρα στη βούληση του Λαού, προσπαθεί με πλάγιο τρόπο να αποκαταστήσει την κ. Γιαννάκου. Προφανώς οι σύμβουλοι του κ. Πρωθυπουγού δεν σέβονται την λαϊκή ετυμηγορία.

Το περίεργο στην όλη υπόθεση είναι οτι η κ. Γιαννάκου κόστισε στην Νέα Δημοκρατία πολλές ψήφους και παρ’όλα αυτά επιμένουν να την τοποθετήσουν σε καίριο πόστο.

Το γεγονός απο μόνο του είναι περίεργο. Μοιάζει σαν να θέλει ο κ. Καραμανλής να αυτοκτονήσει πολιτικά.

Η μόνη εξήγηση που έχουμε είναι οτι τα αφεντικά που την διέταξαν να προωθήσει αυτό το βιβλίο, έπεσαν έξω στις προβλέψεις τους, οπότε φάνηκε οτι ο Λαός είναι πιο ισχυρός απο αυτούς. Προσπαθούν λοιπόν να αποκαταστήσουν την φήμη τους και να ανταμείψουν την κ. Γιαννάκου. Ταυτόχρονα πλήττουν τον κ. Καραμανλή, που είχε κάνει την συμφωνία με τον αγωγό Πύργος-Αλεξανδρούπολη και εν γένει τις συμφωνίες με τη Ρωσία.
Με την επιλογή αυτή του κ. Καραμανλή, αντι να πριμοδοτεί την Νέα Δημοκρατία, πριμοδοτεί έμμεσα το ΠΑΣΟΚ.

Αυτή την ώρα τα ίδια κέντρα της Νέας Τάξης Πραγμάτων παραχαράσουν τα σχολικά βιβλία ιστορίας της Κύπρου. Για αυτό διαμαρτυρήθηκε και ο πρώην Υπουργός Παιδείας της Κύπρου που χαρακτήρισε το νέο σχολικό βιβλίο απαράδεκτο.

Να θυμίσουμε οτι η κ. Γιαννάκου προωθούσε μετα μανίας το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’Δημοτικού, το οποίο μιλούσε για «Συνωστισμό» στο λιμάνι της Σμύρνης, Οθωμανική Διοίκηση κτλ.

Είναι επιτέλους καιρός να ασχοληθούμε με το ποιοί είναι οι σύμβουλοι των Υπουργών και των Πρωθυπουργών.

ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΑ ΤΑ BLOG ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΔΟΣΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΥΤΑ. ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΑΧΑΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥΣ.




Πρώην Υπ.Παιδείας Κύπρου "Δεν γράφουμε ιστορία κατά παραγγελία"

Πηγή:http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=157


Απαράδεκτο χαρακτηρίζει το νέο βιβλίο της Ιστορίας της Στ' Δημοτικού ο πρώην υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου Ουράνιος Ιωαννίδης

Ο πρώην υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου (1999 - 2003) Ουράνιος Ιωαννίδης στη συνέντευξη που παραχώρησε στη "Μακεδονία της Κυριακής" αναφέρεται στις αντιδράσεις που ξεσήκωσε στη Μεγαλόνησο το νέο βιβλίο της Ιστορίας της Στ' Δημοτικού.






Ιδιαίτερο ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η εκ μέρους του επιβεβαίωση των πληροφοριών ότι δέχθηκε πιέσεις από τον αμερικανό πρεσβευτή στη Λευκωσία για την αλλαγή των βιβλίων Ιστορίας, με το σκεπτικό ότι ενοχλείται η Τουρκία. Όπως μας ανέφερε, ανάλογες πιέσεις δέχθηκε και ο τότε υπουργός Παιδείας της Ελλάδας, ο οποίος και αυτός δεν ενέδωσε. Αυτό μας το επιβεβαίωσαν άνθρωποι του περιβάλλοντος του Γεράσιμου Αρσένη.

Ποιο ήταν το περιεχόμενο της συζήτησης στην Κύπρο όσον αφορά το επίμαχο βιβλίο;

Κατά κύριο λόγο επικεντρώθηκε στα θέματα που έχουν άμεση σχέση με την Κύπρο και ιδιαίτερα στις πτυχές της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής, στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 55-59 και στη συμμετοχή των Ελλήνων της Κύπρου στον αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας στη μητροπολιτική Ελλάδα αλλά και στον απαγχονισμό του εθνομάρτυρα αρχιεπισκόπου Κυπριανού και άλλων προκρίτων, τις διώξεις και τον κατατρεγμό που ακολούθησε την έναρξη του αγώνα του 1821 και στην Κύπρο. Όμως η συζήτηση δεν περιορίστηκε στα τυπικά. Επεκτάθηκε στη συνολική προσέγγιση και την προσπάθεια που γίνεται μέσα από το βιβλίο να απαξιωθεί ο Ελληνισμός, να αμφισβητηθεί το δικαίωμα του να είναι, να νιώθει και να το φωνάζει ότι είναι Έλληνας. Πιο πολύ αντέδρασαν οι Έλληνες στην Κύπρο για τα περί συνωστισμού σε σχέση με τη μικρασιατική καταστροφή και τη χαμένη ελληνική πατρίδα της Ιωνίας.

Στο κατ' εξοχήν θέμα της Κύπρου τι ενόχλησε περισσότερο;

Προκάλεσε αντιδράσεις με την αποδοχή της διχοτόμησης ως του status quo στην Κύπρο και της απόκρυψης της κατοχής από την Τουρκία, όπως και η λογική "εγίναμεν πρόσφυγες" ως να έγιναν οι Έλληνες της Κύπρου πρόσφυγες από μόνοι τους και όχι από τον εκτοπισμό και την εθνοκάθαρση που εφάρμοσαν οι τούρκοι εισβολείς στην κατεχόμενη γη τους.

Μπορείτε να μας μιλήσετε για το εν λόγω βιβλίο από την παιδαγωγική σκοπιά, ως εκπαιδευτικός;

Βιβλίο απαράδεκτο, που επιδιώκει να υπηρετήσει τις πολιτικές της παγκοσμιοποίησης, του αποχρωματισμού και του αφελληνισμού. Δεν έχει θέση στα σχολεία και να είστε βέβαιοι ότι όσοι το αποδέχτηκαν ή δεν το απέρριψαν, θα κλάψουν και οι ίδιοι πικρά επί των ερειπίων που θα σωρεύσουν. Γιατί πάντα για κάθε μια ενέργεια πληρώνουμε το ανάλογο κόστος.

Ως πρώην υπουργό Παιδείας τι σας ενοχλεί περισσότερο;

Τόσο ως πρώην υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού όσο και ως πολιτικό αλλά και ως Έλληνα όχι απλώς με ενοχλεί, μα με προκαλεί να είμαι σε εγρήγορση το ότι μας αμφισβητούν το δικαίωμα να είμαστε κληρονόμοι της ίδιας της παράδοσής μας, το δικαίωμα να αναπτυσσόμαστε και να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας μέσα στον πολιτισμό και διά του πολιτισμού μας. Δικαίωμα αυτονόητο για όλους τους άλλους και αμφισβητούμενο μόνο για μας.

Στα σχολεία της Κύπρου διδάσκονται παράλληλα άλλα βιβλία, με έμφαση στην τοπική ιστορία;

Βασικά βιβλία είναι τα βιβλία της Ελλάδας. Όμως η ιστορία της Κύπρου, ως μέρος της ελληνικής ιστορίας, έχει τοπικό ενδιαφέρον, όπως συμβαίνει σε κάθε τόπο της Ελλάδας, γι' αυτό και το υπουργείο Παιδείας της Κύπρου συγγράφει και ιστορία της Κύπρου, που διδάσκεται στα παιδιά. Το περιεχόμενό τους έχει να κάνει κυρίως με τοπικά γεγονότα όπως ο αγώνας του 55-59, η εισβολή του Αττίλα, η συνεχιζόμενη κατοχή, οι κατεχόμενοι τόποι μας με στόχο πάντα το "Δεν ξεχνώ κι αγωνίζομαι".

Έχουμε ένα ιδιότυπο "εγωισμό", όπως κι ο κάθε Έλληνας, "εγωισμό" που δεν έβλαψε κανένα. Τούτος ο "εγωισμός" αποτυπώνεται σε λίγες γραμμές στους προσανατολισμούς του Οδυσσέα Ελύτη "Και να 'σαι όπως γεννήθηκες το κέντρο του κόσμου. Με αυτόν τον προσανατολισμό, ο χάρτης που μας δείξανε στο σχολείο είχε στο κέντρο την Ευρώπη, τη Μεσόγειο, την Ελλάδα, την Κύπρο. Κι εμείς τον ίδιο χάρτη δείχνουμε και θα δείχνουμε στα παιδιά μας. Αυτό που έχει στο κέντρο ένα ημικατεχόμενο νησί. Μέχρι τον τερματισμό της κατοχής.

Η βασική εκπαίδευση δίνει έμφαση στην ανάπτυξη αντιστασιακού φρονήματος;

Αυτό κάνουμε όπως ήδη έχω αναφέρει και μάλιστα με επιτυχία. Γι' αυτό και το 76% των Ελλήνων της Κύπρου είπαμε όχι στο σχέδιο Ανάν, την προτεκτορατοποίηση, τη μονιμοποίηση και νομιμοποίηση της κατοχής. Και σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά οι νέοι.

Στην Ελλάδα μάθαμε πως όταν ήσασταν υπουργός Παιδείας, σας επισκέφτηκε ο πρεσβευτής των ΗΠΑ και με επιτακτικό ύφος ζήτησε να αλλάξετε το περιεχόμενο των βιβλίων Ιστορίας, επειδή ενοχλούν την Τουρκία. Μπορείτε να μας πείτε τι ακριβώς έγινε και ποια ήταν η δική σας στάση;

Δεν κοινοποίησα εγώ τη συζήτηση. Έγινε πιθανώς από τους δύο συνεργάτες μου, που ήταν μαζί μου στη συνάντηση. Όλες οι λεπτομέρειες ήδη δημοσιεύτηκαν. Θα απαντήσω όμως και τώρα όπως και τότε. Η ιστορία, εξ ορισμού είναι μια συμφωνία μεταξύ των νεκρών, των ζωντανών και των αγέννητων. Κι αφού είναι τριμερής συμφωνία, δεν μπορεί ν' αλλάξει στην απουσία των δύο μερών, των νεκρών και των αγέννητων.

Η ιστορία είναι ταυτόχρονα καταγραφή γεγονότων. Κι αυτά τα γεγονότα ούτε παραγράφονται ούτε και μπορεί να αλλοιωθούν. Είναι εκεί και βοούν. Δεν μπορεί δηλαδή να γραφτεί σε ιστορία ότι ο Μιχαλάκης Καραολής δεν απαγχονίστηκε. Δεν μπορεί να παραγραφεί ότι την 1η τ' Απρίλη του '55 ξεκίνησε με εκρήξεις ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ. Η ιστορία όμως δεν είναι μόνο γεγονότα. Είναι και σειρά πραγματικών πληροφοριών που δεν μπορούν ν' αγνοηθούν, στις οποίες όμως ανατρέχουμε για να ερμηνεύσουμε ή και να προβλέψουμε. Και είναι εδώ που άλλος δίνει άλλη εκδοχή.

Και επειδή οι ερμηνείες, οι εκδοχές, οι προβλέψεις είναι υποκειμενικές, δεν πρέπει να είναι εμποτισμένες με πάθη και μίση, μισαλλοδοξία ή ρατσισμό. Δεν πρέπει να είναι ανέντιμες, υποβολιμαίες, αργυρώνητες ή κατασκευασμένες. Πρέπει η ιστορία να είναι ανοικτή για κάθε καλόπιστη και έντιμη ερμηνεία και εκδοχή, που να δίνει μέσα από την κατάλληλη μεθοδολογική προσέγγιση την ευκαιρία αυτογνωσίας, περηφάνιας και αυτοσεβασμού, αλλά ταυτόχρονα και αναγνώρισης λαθών και σεβασμού των άλλων. Με τούτο το σκεπτικό και σε τούτο το πλαίσιο γράφουμε την ιστορία που διδάσκουμε τα παιδιά μας, αντικειμενικά και δίκαια με ευθύνη στους νεκρούς και τους αγέννητους και με στόχο, όχι να διαιωνιστεί οποιαδήποτε εχθρότητα αλλά αντίθετα να επενδύουμε στη συμφιλίωση. Και για να μη μακρηγορώ, δεν γράφουμε ιστορία κατά παραγγελία. Δεν διδάσκουμε ιστορία ως υπηρέτες οποιουδήποτε.

Πιστεύετε πως ανάλογες πιέσεις δέχθηκε και η Ελλάδα;

Μα είναι γνωστό ότι έτσι αντέδρασε τότε και ο τότε υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, ο φίλος Γεράσιμος Αρσένης. Η κοινή τοποθέτηση ήταν ότι την ιστορία που γράφτηκε με αίμα δεν θα την παραχαράξουμε με μελάνι.

Σήμερα γιορτάζουμε την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου. Τι πιστεύετε πως θα έπρεπε να γνωρίζουν τα Ελληνόπουλα;

Ότι όπως η 25η Μαρτίου του 1821 στάθηκε η γενέθλια μέρα του Νέου Ελληνισμού, έτσι κι η 1η Απριλίου 1955 είναι για τον Ελληνισμό της Κύπρου η μέρα που ξεκίνησε να πραγματώσει το δικό του όραμα για ελευθερία, ένωση και Ελλάδα. Κι ότι χωρίς τον αγώνα του '55 - '59 θα είχαμε τη τύχη όλων των χαμένων πατρίδων που δεν επαναστάτησαν. Θα ήταν κι η Κύπρος ίσως μια ακόμα χαμένη πατρίδα και όχι μια Κυπριακή Πολιτεία, ιστορική πια πραγματικότητα, που διεκδικεί την ελευθερία της κατεχόμενης γης της και που αργά ή γρήγορα θα την πετύχει. Η 1η Απριλίου του '55 είναι η πιο μεγάλη στιγμή της Κύπρου.

Τι θυμάστε προσωπικά από τις μέρες του αγώνα; Οι θυσίες των αγωνιστών πιστεύετε ότι δικαιώθηκαν;

Θυμάμαι ανεξίτηλα τη συμμετοχή μου στην Άλκιμη Νεολαία της ΕΟΚΑ, 12χρονος τότε μαθητής όταν έδινα τον όρκο, τα φυλλάδια που ρίχναμε, τις αναγνώσεις τους στις εκκλησίες από το ιερό κάθε Κυριακή, τις διαδηλώσεις, τις αναρτήσεις σημαιών στα σχολεία, την καταστροφή των αγγλόφωνων πινακίδων στα καταστήματα που τις είχαν, την αναγραφή των συνθημάτων, την κλοπή πολυγράφων, την περιφρούρηση της παθητικής αντίστασης, το κάψιμο καινούργιων αυτοκινήτων αγγλικής προέλευσης και άλλα πολλά. Πιο πολύ όμως θυμάμαι τις συλλήψεις και τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα γνωστών, φίλων και συγγενών (όπως του 15χρονου μαθητή αδελφού της μάνας μου από το '56 μέχρι το τέλος του αγώνα το '59), το κάψιμο αυτοκινήτων από τους Τούρκους οικογενειακής επιχείρησής μας και τον άγριο ξυλοδαρμό των οδηγών μας, τις τακτικές έρευνες στο σπίτι μας και άλλα πολλά ων ουκ έστιν αριθμός. Όμως τα πολύ κοντινά δεν είναι εκείνα που μας σημάδεψαν.

Εκείνα που μας σημάδεψαν ανεξίτηλα ήταν οι βόμβες της 1ης τ' Απρίλη, η θυσία του Αυξεντίου, του Μάτση, οι απαγχονισμοί νέων παιδιών όπως του Παλληκαρίδη, του 17χρονου Παλληκαρίδη, αλλά και την περηφάνια που νιώσαμε όταν κατέβηκαν από τα βουνά οι αντάρτες της ΕΟΚΑ και παρήλασαν. Κρατώ στο μυαλό, σαν να είναι σήμερα που την πρωτοάκουσα, την αποχαιρετιστήρια προς την Άλκιμο Νεολαία της ΕΟΚΑ επιστολή διάγγελμα του αρχηγού Διγενή. Και στο διά ταύτα. Αν δηλαδή δικαιώθηκαν οι θυσίες. Η απάντηση δόθηκε από τον Κωστή Παλαμά "Σε ό,τι προσμένουμε είναι η αλήθεια, όχι σε ό,τι αποκτάμε. Γι' αυτό είναι τόσο ωραία η αυγή, προσμένει την ημέρα".