Βασανιστήρια και ο τρόμος του Ταλμούδ

Τρομακτικά βασανιστήρια, διαμελισμοί και εκσπλαχνισμοί κρατουμένων είναι μερικές από τις πράξεις των μπολσεβίκων. Μέθοδοι απάνθρωπης σφαγής εκατομμυρίων χριστιανών στην κατακτημένη από τους μπολσεβίκους Ευρώπη που βασίζονταν στα διδάγματα του Ταλμούδ για να μεγιστοποιήσουν τον τρόμο και το βασανιστήριο. Οι φόνοι που διαπράχθηκαν από τους μπολσεβίκους και τους σαδιστές συνεργούς τους πραγματοποιούνταν με τρόπο τελετουργικό σύμφωνα με τις αρχές του Ταλμούδ. Τέτοιου είδους βαρβαρότητες έχουν αποκρυφιστική τελετουργική φύση. Οι διδασκαλίες προστάζουν ότι οι φόνοι πρέπει να γίνονται με βάση τον μέγιστο πόνο και βασανισμό του θύματος.

«Κατά τη διάρκεια του ασύλληπτου βασανισμού, το θύμα παράγει απίστευτα ποσά ενέργειας, που απορροφούνται από τις δυνάμεις του κακού, που υπάρχει σε πιο λεπτά επίπεδα ύπαρξης. «Για να κατανοήσει κανείς τον βαθμό της σατανικής διαφθοράς που εξασκείται από τους Εβραίους όταν επιτύχουν μαεστρία πάνω στα θύματα τους, ένας συνιστάται να αναφέρεται στις διδαχές του Ταλμούδ. Κτηνώδεις τελετές είναι ιστορικά μοναδικές στην μπολσεβικική Ρωσία. Στην μπολσεβικική Ρωσία οι εβραϊκές κεφαλές της επίφοβης Τσέκα, πνίγανε τους αυτοκρατορικούς αξιωματικούς. Ο ασυνήθιστα αιμοβόρος Εβραίος Τσεκιστής Mikhail Kedrov(Zederbaum) έπνιξε 1.092 Ρώσους αξιωματικούς στη λευκή θάλασσα την άνοιξη του 1920. Στην Κριμαία οι Εβραίοι παρακολουθούσαν και επικροτούσαν τους σοκαριστικούς θανάτους κρατουμένων από τις αποβάθρες της Σεβαστούπολης. Οι ρεπουμπλικανοί υποστηρικτές του Στάλιν στον Ισπανικό εμφύλιο χρησιμοποιούσαν τις ίδιες μεθόδους. Καράβια φορτώνονταν με εθνικιστές κρατουμένους παγιδευμένοι στα δωμάτια τους, όπου ύστερα βυθιζόταν το καράβι και πεθαίνανε όλοι από πνιγμό προς ευχαρίστηση των Εβραίων. Σήμερα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, ανεβασμένοι σε ψηλούς λόφους και επικροτούν τον βομβαρδισμό της Παλαιστίνης από την Ισραηλινή αεροπορία.

Ο Λένιν και οι ακόλουθοι του δεν έκαναν μόνο συλλήψεις. Όπου κάνανε κατάληψη οι σοβιετικοί, υπέβαλαν σε μαρτύρια τους πιο ενεργούς στην κοινωνία, τους ανεξάρτητους στοχαστές. Ο Βλαντιμίρ Λένιν έδινε εντολές να εκτελούν όσο πιο πολλούς μαθητές το δυνατόν σε διάφορες πόλεις. Οι τσεκιστές συλλαμβάνανε κάθε νέο που φορούσε μαθητικό πηλήκιο. Αυτοί οι μαθητές συλλαμβάνονταν διότι ο Λένιν πίστευε ότι οι ανερχόμενοι Ρώσοι διανοούμενοι θα είναι κίνδυνος για το σοβιετικό καθεστώς.  (Vladimir Soloukhin, ‘In the Light of Day’, Moscow 1992, p. 40.) Η συγκεκριμένη σκούπα στις κοινωνίες των διανοούμενων ύστερα γέμισε από Εβραίους. Πολλοί μαθητές στην Γιάροσλαβλ, μάθανε γρήγορα για τις διώξεις και κρύβανε τα σχολικά τους πηλήκια. Όμως οι τσεκιστές σταματούσαν όσους μαθητές θεωρούσαν ύποπτους και ψάχνανε τα μαλλιά τους για την γραμμή που σχημάτιζε το πηλήκιο στο κεφάλι τους, αν η γραμμή στα μαλλιά φαινότανε ο νέος εκτελούνταν επιτόπου.

Ο συγγραφέας Vladimir Soloukhin αποκαλύπτει ότι οι τσεκιστές είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα όμορφα αγόρια και κορίτσια. Ήτανε τα πρώτα που εκτελούνταν και αυτό γιατί πιστεύανε ότι θα υπήρχαν περισσότεροι διανοούμενοι ανάμεσα σε ελκυστικούς ανθρώπους. Οπότε οι ελκυστικοί άνθρωποι εκτελούνταν σαν κίνδυνος για την κοινωνία. Ο τρόμος είχε οργανωθεί από τον τσεκιστή Joseph Unschlicht. Οι Εβραίοι τσεκιστές προτιμούσαν τις δολοφονίες με διάφορους βασανιστικούς τρόπους. Στο ντοκιμαντέρ, The Russia We Lost, ο σκηνοθέτης Stanislav Govorukhin αναφέρει πως το ιερατείο στο Kherson σταυρώθηκε. Ο αρχιεπίσκοπος Andronnikov του Perm βασανίστηκε πριν τον θάνατο του. Του βγάλανε τα μάτια, του έκοψαν τα αυτιά και τη μύτη. Στην πόλη Χάρκοβο ο ιερέας Dmitri είχε ξεγυμνωθεί και όταν προσπάθησε να κάνει το σταυρό του, ένας τσεκιστής του έκοψε το χέρι. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι στην νικημένη και σοβιετικά κατακτημένη Ευρώπη το 1944 και μετά, οι ίδιες μέθοδοι σαδιστικών τελετών πριν το θάνατο ενθαρρύνονταν ανοιχτά. Πολλές πηγές αναφέρουν πως οι τσεκιστές τοποθετούσαν τα θύματα τους στη σειρά, στη συνέχεια, αφού τους έβγαζαν τα νύχια σε ένα τραπέζι, οι βασανιστές τους, τους κόβανε του καρπούς γύρω γύρω με μαχαίρι. Ύστερα του έχυναν βραστό νερό στο δέρμα το οποίο έβγαινε στην πορεία. Αυτό αποκαλούνταν «βγάζοντας το γάντι». Σε άλλα μέρη, το κεφάλι του θύματος τοποθετούνταν σε ένα αμόνι και το έσπαγαν με αργό τρόπο με σφυρί ατμού. Όσοι δεν πέρναγαν αυτή τη δοκιμασία, την επόμενη μέρα αναγκάζονταν να την παρακολουθήσουν. Τα μάτια των αξιωματούχων της εκκλησίας τα έβγαζαν, οι γλώσσες τους κόβονταν και καίγονταν ζωντανοί.

Υπήρχαν τσεκιστές που συνήθιζαν να ανοίγουν τις κοιλιές των θυμάτων τους, τραβούσαν το λεπτό έντερο και το κάρφωναν σε έναν τηλεφωνικό στύλο, όπου με ένα μαστίγιο ανάγκαζαν το άτυχο θύμα να τρέξει γύρω από τον στύλο μέχρι το έντερο να ξετυλιχτεί και το θύμα να πεθάνει. Ο επίσκοπος του Bορόνεζ είχε βραστεί ζωντανός σε ένα μεγάλο καζάνι και ύστερα οι μοναχοί, με πιστόλια να σημαδεύουν τα κεφάλια τους, αναγκάστηκαν να πιούν από την σούπα. Άλλοι τσεκιστές λιώνανε τα κεφάλια των θυμάτων τους με βίδες ή τρύπαγαν τα κεφάλια με οδοντικά εργαλεία. Το πάνω μέρος πριονίζονταν και ο πιο κοντινός στη σειρά αναγκαζόταν να φάει το μυαλό και η διαδικασία συνεχιζόταν μέχρι το τέλος της σειράς. Οι τσεκιστές πολλές φορές συλλαμβάνανε ολόκληρες οικογένειες και βασάνιζαν τα παιδιά μπροστά στα μάτια των γονιών τους, και τις γυναίκες μπροστά στους συζύγους τους. Ο Mikhail Voslensky, ένας πρώην σοβιετικός λειτουργός, περιέγραφε μερικές από τις βάρβαρες μεθόδους των τσεκιστών στο βιβλίο του   Nomenklatura / Nomenclature (Stockholm, 1982, p. 321). Η αναπόφευκτη πραγματικότητα είναι ότι όσο και να φρίττουμε ή να το αγνοούμε, ο Εβραίος, όπου αποκτάει εξουσία ανά τους αιώνες, σκοτώνει με τρόπους που είναι πλήρως συγχρονισμένοι με τα διδάγματα του Ταλμούδ.

πηγή

Π.Κ.

Κοινοποίηση: